Chapter 38 Umalis si Ethan sa altar, iniwan si Casandra sa gitna ng lahat. Habang pinupuntahan siya ng kanyang mga magulang, ako naman ay naiwan sa gilid, tahimik ngunit puno ng takot. Alam kong isa ako sa mga dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng ito. Habang naglalakad si Sir Ethan palabas, huminto siya at tumingin sa akin. Ang tingin niya ay tila puno ng pagdududa. "Ikaw, Pipay. Alam kong may alam ka sa lahat ng ito. Magkikita pa tayo," banta niya bago tuluyang umalis. Sa likod ng lahat ng ito, isang tanong ang bumabagabag sa akin. 'Hanggang kailan ko maitataago ang lihim na ako at si Ma’am Margaret ang nasa likod ng lahat ng ito?' Nakita ko si Ma'am Casandra na puno pagsisisi sa kanyang mukha dahil sa kanyang ginawang pagtaksil sa aking alaga na si Sir Ethan. Habang pinagmamasdan ko si Ma’am Casandra, bakas sa kanyang mukha ang gulat at pagsisisi. Nakatayo siya sa gitna ng altar, tila nawalan ng lahat ng lakas. Ang mga bisita ay tahimik, maliban sa mga bulung-bulungan ng
Chapter 39"Putang ina ka, Pipay! Bumalik ka dito. Wala kang utang na loob," galit na sigaw ng aking madrasta pero hindi ko ito pinansin pa. "Duh, siya kamo walang utang na loob. Sa loob ng mahabang panahon tumira sa bahay ni mama at ginawa pa akong katulong dito tapos ako pa ang walang utang na loob. Pinulot lang naman ni Papa at pinakasalan, tapos ang ganti minaltrato niya akong isang sampid," bulong ko sa aking sabi. Tumikim si Sir Ethan sa aking gilid habang kami ay naglalakad papunta sa kotse. Akala ko ay magsasalita ito pero hindi pala, tila hinayaan niya munang mawala ang tensyon bago muling magsalita. Ilang sandali ay nagsalita ito, ang kalmadong boses niya ay tila may bahid ng pagod at pag-iisip. "Buti pa, Pipay, sumama ka sa akin," sabi niya bigla. "Saan, Sir?" tanong ko, hindi maitago ang pagtataka. "Mag-bar tayo," sagot niya, diretso ngunit may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. "Bar? Parang... barita ng sabon?" inosente kong tanong. Bahagya siyang tumawa. "Hindi, P
Chapter 40 Hindi ko na alam kung anong oras na nang magsimula kaming mag-inuman ni Sir Ethan. Ang unang baso na akala ko’y magiging maingat lang ay naging seryosong pagsubok sa aming "limit." Na para bang, isang malaking contest kung sino ang mas mabilis malasing, at sa mga oras na iyon, sa aming dalawa, mukhang ako ang nangunguna. "Isa pa, Pipay!" sigaw ni Sir Ethan, na tila hindi pa kontento sa ininom niya. "Kaya mo pa ba?" "Tsk, kaya ko pa, Ethan!" sagot ko, kahit na ang mga mata ko ay nagsimula nang magsayaw sa paligid. Hindi ko na alam kung saan nanggagaling ang boses ko. Ang feeling ko na lang, parang may halong nakakatuwa at nakakabaliw. "Ang saya pala ng ganito, no?" lasing kong sabi. Tumawa siya ng malakas. "Oo nga, Pipay! Saka ang saya mo palang kasama! Hindi ko akalain na magka-enjoy ako ng ganito," lasing nitong sabi. Nagpatuloy pa kami, at bawat bote ng inumin ay parang nagiging kwento ng kalokohan. Hindi ko na alam kung anong mga kwento ang napag-usapan namin, per
Chapter 41Third POVDahil sa matinding kalasingan ni Ethan, hindi nito napansin na may kasamang babae sa kama. Ramdam niya ang init sa katawan kaya’t dali-daling hinubad ni Ethan ang kanyang mga damit, naiisip na baka ito ang dahilan ng kanyang discomfort.Ang babae, walang iba kundi si Pipay, ay tulog na tulog rin dahil sa sobrang nainom. Nasa VIP room sila ng bar kung saan sila nagpasya na magpahinga matapos ang gabing puno ng inuman at tawanan.Habang mahimbing na natutulog si Pipay, si Ethan naman ay muling bumagsak sa kama, hindi na alintana ang kanyang paligid. Sa kanyang kawalan ng ulirat, ni hindi niya napansin na nasa parehong kama sila ni Pipay.Hanggang gumalaw si Ethan at nakapa niya ang isang katawan ng babae kaya nagbibigay dagdag init sa kanya katawan na hindi alam kung bakit naka ganun. Agad nitong ginapang ni Ethan ang kanyang mga daliri patungo sa dibdib ng katabi nito habang si Pipay ay walang kamalay-malay sa nangyari. Hindi pa nakuntento si Ethan ay agad itong
Chapter 42 Napa ungol ako ng tuluyang naipasok ni Pipay ang aking alaga sa kanyang piyayang mamasa-masa na. "Ughhh, Pipay ang sarap!" hibang kong sambit. Kahit ilang beses naming ginawa ng nobya ko pero ngayon ay ex-fience na ay mas masarap ang piyayang aking natikman. "Oh, oh, oh, aaahhh!" ungol ni Pipay habang nasa aking ibabaw na gumigiling dito. "Oohh, Pipay walang saking sarap ng ginawa mo," hibang kong sabi habang umuungol sa sarap. Mukhang nawala yata ang kalasingan ko ng naangkin ko ang aking Nanny. Sa sobrang galing niyang gumiling ay parang lalabasan na naman ako. Nakita kong napakagat-labi ito habang gumigiling, kaya hindi ko mapigilang abutin ang kanyang dalawang susó habang busy ito sa pagpapasarap niya sa akin. "Ughhh, Baby Damulag. Kaya pala maraming nahihibang dahil masarap pala," wika niya saka inangat niya ang kanyang pang-upo saka nag taas baba ito. Sagad kung sagad. Habang nagtaas baba ito ay sabay kaming umuungol sa sarap lalo't sinabayan pa nito ang paggi
Chapter 43 Pipay POVNagiging ako ng nararamdaman kong nais kong umihi kaya agad akong bumangon ng dahan-dahan dahil parang namamaga yata ang pinaka gitna kong bahagi. Napatingin ako sa maliit na orasan sa dingding 4:30 am na pala. Tumingin muna ako kay Ethan hanggang ngayon ay mahimbing pa din ang tulog. Kaya paika-ika akong pumunta sa banyo dito sa loob ng room kong saan kami nag chuchàchan sa aking alaga na si sir Ethan, hanggang ngayon ay hindi ko lubos maisip na nagawa namin ang dapat sa mag-asawa lamang ang kamunduhan ng pagtatalik.Pagdating ko sa banyo ay agad akong umupo sa toilet bowl para umihi, pero napamura na lamang ako ng nararamdaman ko ang sakit at hapdi doon, parang may tinidor na kumikiskis sa loob ko! Ay, ano ba ito? Nagkasundo na nga kaming magkausap ng maayos, tapos ngayon ganito na! Buti na lang, hindi naman ako umiyak... or kung umiyak man ako, baka itawag ko na lang kay Ethan, "Babe, may emergency! Kailangan ko ng Doctor Love!"Tiniis ko nalang hanggang matap
Chapter 44 Nagsasalita pa sana si Ma’am Margaret tungkol sa kung ano-ano nang biglang may pumasok na guard. Mukhang seryoso siya, kaya lahat kami napatingin. “Ma’am Margaret, Pipay… may naghahanap po kay Pipay,” sabi ng guard. Napataas ang kilay ko. Huh? Sino naman kaya ‘yon? Wala naman akong ibang kakilala kundi si Lulu, pero imposibleng si Lulu ang pumunta rito dahil alam kong busy siya sa pag-aaral. Baka nagkamali lang sila ng tao! Agad na sumabat si Ma’am Margaret, “Sino raw ang naghahanap?” “Mga kalalakihan po, Ma’am. Mukhang mayayaman,” sagot ng guard. Biglang nanlaki ang mata ko. Wait, ano? Kalalakihan? Mayayaman? Sino ang mga ito? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kung hindi ko lang kontrolado ang sarili ko, baka magmukha akong nalulula sa sitwasyon. Napatingin si Ma’am Margaret sa akin, ang kilay niya bahagyang nakataas, pero may ngiti pa rin sa kanyang labi. “Mukhang sikat ka, Pipay,” sabi niya, bahagyang pabiro. “Mga mayayaman pa ang naghahanap sa’yo.” “Uh... b
Chapter 45Pag-upo ko sa loob ng sasakyan, hindi ko mapigilang humanga sa paligid. Ang bawat detalye ng interior ay mukhang mamahalin—ang mga upuan ay gawa sa pinakamalambot na leather, at ang amoy ng loob ay tila bagong-bago pa. Sa harap ko, may malaking screen na naka-install at may maliit na refrigerator sa gilid na may lamang mga mamahaling inumin."Wow," bulong ko sa sarili ko, kahit na pilit kong pinipigilan ang pagka-amaze. Hindi ko na lang napigilan. Parang ibang mundo talaga ang pinasok ko.Napansin iyon ng lalaking nakaupo sa tabi ko—yung nasa gitna kanina na halatang lider nila. "Nagugustuhan mo ba?" tanong niya, nakangiti habang tinitingnan ako.Tumingin ako sa kanya, pilit tinatago ang kaba. "Ah... oo naman po. Ang ganda po dito."Ngumiti lang siya, pero may kung anong misteryosong bagay sa kanyang ekspresyon na hindi ko maipaliwanag. "Masasanay ka rin, Pipay. Sa susunod, hindi ka na magugulat."Masasanay? Anong ibig niyang sabihin? At bakit parang may malalim na kahuluga
Hello all, sana ay napasaya ko po kayo sa aking akda.... ako po ay lubos nagpapasalamat sa inyong suporta... Sana po ay subaybayan ninyo ang iba kong story naisulat... maraming salamat sa inyong lahat. Love Inday Stories......
Pipay POVHabang naglalakad ako palayo, ramdam ko ang bigat ng puso ko. Dalawang taon. Dalawang taon akong namuhay sa sakit at pangungulila, tinanggap na wala na si Ethan, at pilit na binuo ang buhay ko kasama si Jhovel.At ngayon, parang isang iglap lang, bumalik siya—buhay at humihingi ng puwang sa buhay namin.Napahinto ako at mariing pumikit. Hindi ko alam kung paano haharapin ang katotohanang ito. Kung paano pipigilan ang emosyon sa loob ko na parang gusto nang sumabog."Mommy?" tinig ni Jhovel ang pumukaw sa akin.Paglingon ko, nakatitig siya sa akin, hawak ang kamay ng lalaking akala ko’y hindi ko na muling makikita. May pag-aalinlangan sa kanyang mukha, halatang may gusto siyang itanong ngunit hindi alam kung paano.Napangiti ako nang pilit. "Anak, halika na sa loob. Magpapalit ka pa ng damit para sa birthday party mo.""Pero Mommy… si Daddy?" may halong pag-aalalang tanong niya.Napatingin ako kay Ethan, at doon ko siya muling nasilayan nang buo. Matangkad, gwapo pa rin tulad
Chapter 119Dalawang taon. Dalawang taon mula nang huli kong makita si Pipay at si Jhovel. Ngayon, narito ako sa harap ng Vega Mansion, hindi alam kung paano ko haharapin ang mag-inang matagal kong iniwan.Birthday ng anak ko. Ika-pitong taon niya, at ito ang unang pagkakataong makikita ko siya nang malapitan bilang ama niya—hindi bilang isang anino mula sa malayo.Huminga ako nang malalim, pinapakiramdaman ang kaba sa aking dibdib. Sa loob ng dalawang taon, wala akong nagawa kundi panoorin sila mula sa malayo. Ngayon, oras na para ipakita kong buhay ako—at bumalik ako hindi lang bilang Ethan Monteverde, kundi bilang isang ama kay Jhovel.Pinunasan ko ang pawis sa aking palad bago ako naglakas-loob na lumapit sa gate. Sa loob, maririnig ko ang masasayang tawanan ng mga bata, ang halakhak ng mga bisita, at ang malambing na tinig ng babaeng matagal kong iniwan.Si Pipay.Hindi ko alam kung paano niya ako tatanggapin, kung paano siya tutugon sa muli kong pagbabalik. Pero kahit anong mang
Ethan POVSa malayo, nakamasid ako sa kanila nakasuot ng itim na hoodie at tahimik na nakamasid sa kanila. Nakatayo ako sa likod ng isang malaking puno, hindi magawang lumapit.Nakita niyang dahan-dahang sumakay si Pipay sa sasakyan, karga si Jhovel. Halata ang lungkot sa kanyang mukha. Mula rito, rinig niya ang mahina ngunit punong-punong sakit na tinig nito nang sabihing, "Daddy is in heaven now, baby…"Napapikit siya, pilit nilulunok ang kirot sa kanyang dibdib."Pipay…" Mahinang bulong niya sa hangin.Gusto niyang lumapit, gusto niyang yakapin ito, gusto niyang sabihing nandito lang siya, buhay siya. Pero hindi niya kaya. Hindi pa.Sa ngayon, kailangan niyang manatiling patay sa mata ng mundo.Huminga siya nang malalim at nilingon ang isang babaeng lumapit sa kanya. Si Cie Jill, ang tanging nakakaalam ng kanyang sikreto."Umalis na sila," mahina niyang sabi sa lalaki. "Huwag ka munang magpapakita sa kanila, lalo na kay Pipay."Mahigpit niyang isinara ang kanyang mga kamao. "Alam k
Chapter 117 Kinabukasan, isang madilim at makulimlim na umaga ang bumungad sa amin. Parang nakikisama ang panahon sa bigat ng nararamdaman ko. Tahimik akong nagbihis ng itim, hinanda si Jhovel, at pilit na pinatatag ang sarili ko. Habang nasa sasakyan papunta sa sementeryo, mahigpit kong hawak ang maliit na kamay ni Jhovel. Tahimik lang siya, pero ramdam ko ang lungkot sa kanyang mga mata. Kahit hindi pa niya lubusang nakilala ang kanyang ama, alam kong dama niya ang pagkawala nito. Pagdating namin sa huling hantungan ni Ethan, marami nang tao roon—mga kaibigan, pamilya, at kasamahan niya sa negosyo. Tahimik ang lahat, tanging ang mahinang iyakan at panaghoy lang ang maririnig. Dahan-dahang inihatid ang kabaong niya sa hukay. Habang bumababa ito, parang unti-unting nababasag ang puso ko. Napakapit ako nang mahigpit kay Jhovel, pinipigilan ang mga luhang pilit na gustong bumagsak. Si Ma’am Margaret ay tahimik na nakatayo sa harapan, ni hindi kumikilos. Kita ko ang sakit sa kanyang
Chapter 116Naramdaman kong lumapit si Rafael at marahang pinisil ang balikat ko. "Pipay... kailangan mong magpakatatag para kay Jhovel."Huminga ako nang malalim at pilit na pinunasan ang aking luha. "Alam ko, Rafael... pero ang sakit."Tahimik lang siya, halatang hindi rin alam kung ano ang sasabihin. Ilang sandali pa, bigla kong narinig ang mahina at tila nag-aalalang tinig ni Ma’am Margaret mula sa labas ng pinto."Pipay... handa ka na ba?"Hindi ko alam kung paano ako sasagot. Pero alam kong wala na akong magagawa—bukas, haharapin ko ang pinakamalaking sakit ng buhay ko.Biglang nagsalita si Jhovel nakaupo sa kama habang nakamasid sa paligid. "Mom, what happened? Bakit po tayo andito? Bakit pong daming tao sa labas?" inosente nitong tanong.Napalunok ako at pilit na pinigilan ang muling pag-agos ng luha ko. Paano ko ipapaliwanag sa kanya ang nangyari? Paano ko sasabihin na ang ama niyang hindi niya pa nakikilala ay… wala na?Lumapit ako sa kama at marahang hinaplos ang buhok ni J
Chapter 115Pipay POVPakiramdam ko ay biglang gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang sinabi ni Ma’am Margaret. Bukas na ang libing ni Ethan.Para akong sinampal ng reyalidad. Hindi pa ako handa. Hindi pa ako handang magpaalam.Mabigat ang bawat pintig ng puso ko habang pinagmamasdan ang kabaong sa harapan ko. Pilit kong iniisip na baka isang masamang panaginip lang ang lahat. Baka kapag nagising ako bukas, nariyan pa rin si Ethan, nakangiti, tatawagin ang pangalan ko gaya ng dati.Pero hindi. Hindi ito panaginip."P-pero, Ma'am... baka puwede nating ipagpaliban kahit isang araw pa?" mahina kong pakiusap, halos hindi ko na makilala ang sarili kong boses.Napatingin siya sa akin, ngunit hindi ko mabasa ang ekspresyon niya. Para bang may iniisip siyang ibang dahilan na hindi niya kayang sabihin sa akin."Hindi na natin pwedeng patagalin pa," sagot niya nang matigas. "Mas mabuti na rin na matapos agad ang lahat."Tumulo ang luha ko. Hindi ko na alam kung paano ko pa mapipigilan ang saki
Chapter 114Tahimik akong tumayo sa harap ng kabaong, pinagmamasdan ang bawat detalye nito. Napakabigat sa loob ko ang pagpapanggap na ito, pero wala akong ibang pagpipilian.Biglang bumukas ang pinto ng mansyon, at pumasok sina Pipay kasama sina Rafael, Lucas, at Tristan. Agad kong napansin ang pamumugto ng kanyang mga mata—halatang kakaiyak lang niya.Napalunok ako. Paano ko matitiis ang sakit na pinapasan niya ngayon?Dahan-dahan siyang lumapit sa kabaong, nanginginig ang kamay habang hinahaplos ang ibabaw nito. "Ethan..." mahina niyang tawag, na parang umaasang sasagot ito.Hindi ko napigilan ang sarili ko. Gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihin ang totoo. Pero hindi ko maaaring sirain ang plano namin."Ma'am Margaret," basag ni Pipay sa katahimikan. Lumingon siya sa akin, at doon ko nakita ang matinding hinanakit sa kanyang mga mata. "Paano po nangyari ito? Bakit po siya kinuha nang ganito kabilis?"Napapikit ako at pilit na pinakalma ang sarili. "Isang aksidente, anak..." m
Chapter 113 Margaret POVPinamasdan ko ang bulto sa likuran ni Pipay habang papaalis. "Patawad, Pipay anak. Kailangan kong gawin ito para sa ikabubuti ninyong dalawa," mahina kong sabi."Tita, sure ka na ba sa plano mong palihim kay Pipay na hindi pa patay si Ethan?" wika sa ex-fiance sa aking anak."Oo, buo na ang loob ko, Cie Jill. Kailangan kong gawin 'to!" tugon ko dito.Alam ko magagalit ito kapag nalaman niyang totoo na buhay si Ethan, pero kailangan itong maoperahan sa ibang bansa dahil matindi ang damage natamo nito sa disgrasya kanina."Pero, Tita, paano kung matuklasan ni Pipay ang totoo?" nag-aalalang tanong ni Cie Jill.Huminga ako nang malalim bago sumagot. "Hindi ko hahayaan na mangyari 'yon sa ngayon. Kailangan niyang lumayo sa sitwasyon, at higit sa lahat, kailangan nating bigyan si Ethan ng pagkakataong mabuhay."Napayuko si Cie Jill, halatang nag-aalinlangan. "Pero, Tita, may karapatan si Pipay na malaman ang totoo. Anak niya si Jhovel, at—"Pinutol ko siya. "At kay