Chapter 40 Hindi ko na alam kung anong oras na nang magsimula kaming mag-inuman ni Sir Ethan. Ang unang baso na akala ko’y magiging maingat lang ay naging seryosong pagsubok sa aming "limit." Na para bang, isang malaking contest kung sino ang mas mabilis malasing, at sa mga oras na iyon, sa aming dalawa, mukhang ako ang nangunguna. "Isa pa, Pipay!" sigaw ni Sir Ethan, na tila hindi pa kontento sa ininom niya. "Kaya mo pa ba?" "Tsk, kaya ko pa, Ethan!" sagot ko, kahit na ang mga mata ko ay nagsimula nang magsayaw sa paligid. Hindi ko na alam kung saan nanggagaling ang boses ko. Ang feeling ko na lang, parang may halong nakakatuwa at nakakabaliw. "Ang saya pala ng ganito, no?" lasing kong sabi. Tumawa siya ng malakas. "Oo nga, Pipay! Saka ang saya mo palang kasama! Hindi ko akalain na magka-enjoy ako ng ganito," lasing nitong sabi. Nagpatuloy pa kami, at bawat bote ng inumin ay parang nagiging kwento ng kalokohan. Hindi ko na alam kung anong mga kwento ang napag-usapan namin, per
Chapter 41Third POVDahil sa matinding kalasingan ni Ethan, hindi nito napansin na may kasamang babae sa kama. Ramdam niya ang init sa katawan kaya’t dali-daling hinubad ni Ethan ang kanyang mga damit, naiisip na baka ito ang dahilan ng kanyang discomfort.Ang babae, walang iba kundi si Pipay, ay tulog na tulog rin dahil sa sobrang nainom. Nasa VIP room sila ng bar kung saan sila nagpasya na magpahinga matapos ang gabing puno ng inuman at tawanan.Habang mahimbing na natutulog si Pipay, si Ethan naman ay muling bumagsak sa kama, hindi na alintana ang kanyang paligid. Sa kanyang kawalan ng ulirat, ni hindi niya napansin na nasa parehong kama sila ni Pipay.Hanggang gumalaw si Ethan at nakapa niya ang isang katawan ng babae kaya nagbibigay dagdag init sa kanya katawan na hindi alam kung bakit naka ganun. Agad nitong ginapang ni Ethan ang kanyang mga daliri patungo sa dibdib ng katabi nito habang si Pipay ay walang kamalay-malay sa nangyari. Hindi pa nakuntento si Ethan ay agad itong
Chapter 42 Napa ungol ako ng tuluyang naipasok ni Pipay ang aking alaga sa kanyang piyayang mamasa-masa na. "Ughhh, Pipay ang sarap!" hibang kong sambit. Kahit ilang beses naming ginawa ng nobya ko pero ngayon ay ex-fience na ay mas masarap ang piyayang aking natikman. "Oh, oh, oh, aaahhh!" ungol ni Pipay habang nasa aking ibabaw na gumigiling dito. "Oohh, Pipay walang saking sarap ng ginawa mo," hibang kong sabi habang umuungol sa sarap. Mukhang nawala yata ang kalasingan ko ng naangkin ko ang aking Nanny. Sa sobrang galing niyang gumiling ay parang lalabasan na naman ako. Nakita kong napakagat-labi ito habang gumigiling, kaya hindi ko mapigilang abutin ang kanyang dalawang susó habang busy ito sa pagpapasarap niya sa akin. "Ughhh, Baby Damulag. Kaya pala maraming nahihibang dahil masarap pala," wika niya saka inangat niya ang kanyang pang-upo saka nag taas baba ito. Sagad kung sagad. Habang nagtaas baba ito ay sabay kaming umuungol sa sarap lalo't sinabayan pa nito ang paggi
Chapter 43 Pipay POVNagiging ako ng nararamdaman kong nais kong umihi kaya agad akong bumangon ng dahan-dahan dahil parang namamaga yata ang pinaka gitna kong bahagi. Napatingin ako sa maliit na orasan sa dingding 4:30 am na pala. Tumingin muna ako kay Ethan hanggang ngayon ay mahimbing pa din ang tulog. Kaya paika-ika akong pumunta sa banyo dito sa loob ng room kong saan kami nag chuchàchan sa aking alaga na si sir Ethan, hanggang ngayon ay hindi ko lubos maisip na nagawa namin ang dapat sa mag-asawa lamang ang kamunduhan ng pagtatalik.Pagdating ko sa banyo ay agad akong umupo sa toilet bowl para umihi, pero napamura na lamang ako ng nararamdaman ko ang sakit at hapdi doon, parang may tinidor na kumikiskis sa loob ko! Ay, ano ba ito? Nagkasundo na nga kaming magkausap ng maayos, tapos ngayon ganito na! Buti na lang, hindi naman ako umiyak... or kung umiyak man ako, baka itawag ko na lang kay Ethan, "Babe, may emergency! Kailangan ko ng Doctor Love!"Tiniis ko nalang hanggang matap
Chapter 44 Nagsasalita pa sana si Ma’am Margaret tungkol sa kung ano-ano nang biglang may pumasok na guard. Mukhang seryoso siya, kaya lahat kami napatingin. “Ma’am Margaret, Pipay… may naghahanap po kay Pipay,” sabi ng guard. Napataas ang kilay ko. Huh? Sino naman kaya ‘yon? Wala naman akong ibang kakilala kundi si Lulu, pero imposibleng si Lulu ang pumunta rito dahil alam kong busy siya sa pag-aaral. Baka nagkamali lang sila ng tao! Agad na sumabat si Ma’am Margaret, “Sino raw ang naghahanap?” “Mga kalalakihan po, Ma’am. Mukhang mayayaman,” sagot ng guard. Biglang nanlaki ang mata ko. Wait, ano? Kalalakihan? Mayayaman? Sino ang mga ito? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kung hindi ko lang kontrolado ang sarili ko, baka magmukha akong nalulula sa sitwasyon. Napatingin si Ma’am Margaret sa akin, ang kilay niya bahagyang nakataas, pero may ngiti pa rin sa kanyang labi. “Mukhang sikat ka, Pipay,” sabi niya, bahagyang pabiro. “Mga mayayaman pa ang naghahanap sa’yo.” “Uh... b
Chapter 45Pag-upo ko sa loob ng sasakyan, hindi ko mapigilang humanga sa paligid. Ang bawat detalye ng interior ay mukhang mamahalin—ang mga upuan ay gawa sa pinakamalambot na leather, at ang amoy ng loob ay tila bagong-bago pa. Sa harap ko, may malaking screen na naka-install at may maliit na refrigerator sa gilid na may lamang mga mamahaling inumin."Wow," bulong ko sa sarili ko, kahit na pilit kong pinipigilan ang pagka-amaze. Hindi ko na lang napigilan. Parang ibang mundo talaga ang pinasok ko.Napansin iyon ng lalaking nakaupo sa tabi ko—yung nasa gitna kanina na halatang lider nila. "Nagugustuhan mo ba?" tanong niya, nakangiti habang tinitingnan ako.Tumingin ako sa kanya, pilit tinatago ang kaba. "Ah... oo naman po. Ang ganda po dito."Ngumiti lang siya, pero may kung anong misteryosong bagay sa kanyang ekspresyon na hindi ko maipaliwanag. "Masasanay ka rin, Pipay. Sa susunod, hindi ka na magugulat."Masasanay? Anong ibig niyang sabihin? At bakit parang may malalim na kahuluga
Chapter 46 Apat na oras kaming bumiyahe. Apat na oras! Para bang napunta na kami sa kabilang probinsya o baka sa ibang planeta na yata. Habang tumatagal, hindi ko na alam kung natutuwa ba ako sa aircon o nagsisimula na akong mairita sa sobrang lamig. Parang hinahanda nila akong maging popsicle! Sa wakas, huminto ang sasakyan. Pagtingin ko sa labas, ang bumungad sa akin ay isang mataas na pader. At hindi ito yung simpleng pader na pangbahay lang. Parang pang-fortress sa mga action movies. May mga bakal na gate, CCTV, at kung anu-ano pang security features na parang galing sa military base. Napalunok ako. "Uh, nasa tamang lugar po ba tayo?" tanong ko, pilit na tinatago ang kaba pero may halong pang-uuyam. Ngumiti si Rafael. "Oo, Pipay. Welcome to your new home." New home? Pader? Ano ba ‘to, bagong level ng mansion o parang nakatakas ako sa kulungan at ibinalik lang ulit? Habang bumubukas ang gate, dahan-dahang lumitaw ang isang malawak na lupain. May fountain sa gitna na parang na
Chapter 47 Ang babae, na kanina pa tahimik, huminga nang malalim bago sumagot. "Pipay, ginawa namin iyon para sa kaligtasan mo. Ang pamilya natin... hindi ordinaryo. May mga taong nais kaming pabagsakin, at alam naming hindi ka magiging ligtas kung mananatili ka sa amin." Parang may kung anong bumara sa lalamunan ko. "Kaligtasan? Kaya n’yo ako iniwan? Bakit hindi na lang kayo ang lumayo? Bakit kailangang ako ang lumayo?" "Mas madali para sa kanila na hanapin kami kaysa hanapin ka," sagot ng lalaki. "At si Samuel… isa siya sa iilang taong lubos naming pinagkakatiwalaan. Alam naming nasa mabuting kamay ka habang malayo ka sa gulo." Napatitig ako sa kanila, pilit na iniintindi ang paliwanag nila, pero hindi ko maalis ang kirot sa dibdib ko. "Pero alam niyo ba kung gaano kahirap para sa akin? Na hindi ko man lang alam kung sino talaga ako?" Lumapit ang babae, at sa unang pagkakataon, hinawakan niya ang kamay ko. "Pipay, patawarin mo kami. Alam naming mahirap ito para sa’yo, pero
"Sandali, sabi mo wala na si Pipay dito?" tanong ni Ma’am Casandra, na may halong inis sa tono. Kitang-kita ko ang pagka-kabog sa kanyang mata, parang may iba na namang ibig iparating.Nagpanggap ako ng kalmado at agad sinagot siya, "Ay, pasensiya na po, Ma'am Casandra. Namimiss ko kasi ang baby damulag ko."Napansin kong namutla siya at tumingala sa langit, siguro nag-iisip kung anong klaseng sagot ang natanggap niya mula sa akin. Habang ako naman, pilit pinipigilan ang sarili ko na hindi matawa sa tawag kong "baby damulag." Laking pasalamat ko na medyo malayo ang mga mata ni Ethan, hindi siya sigurado kung anong ibig kong sabihin.Si Ma’am Casandra, mukhang hindi natuwa, at medyo namula ang mukha sa inis. "Pipay, kahit kailan talagang hindi mo ako titigilan," sabi niya ng may bahid ng pagtataray."Promise, hindi po! Hindi ko kayo titigilan, Ma’am Casandra. Kasi, sabi nga nila, love-hate relationship lang po tayo!" sagot ko, medyo may kalsadang pagmumura sa sarili."At saka, wag kang
Chapter 55 Agad kong kinuha ang telepono at tinawagan ang pinsan ko. Siya ang magiging katuwang ko sa plano upang siguraduhin na hindi makarating si Ma'am Casandra sa kasal. Sa isip ko, ito ang pinakamabilis at pinakasimpleng paraan para maisakatuparan ang plano nang hindi nabubunyag kay Ethan ang sabwatan namin ng kanyang mommy. Pagkatapos kong magbigay ng detalye, binigyan ko rin siya ng litrato ni Ma'am Casandra. Ngunit laking gulat ko nang marinig ang sagot niya sa kabilang linya. "Siya? Kilala ko ‘yan!" sabi ng pinsan ko na may halong inis. "Isa siyang gold digger! Hindi lang isang beses, Pipay—ilang beses na niyang ginawa 'yan sa iba’t ibang tao. Kahit hindi ko kilala si Ethan, naaawa ako sa kanya." Halos mabitawan ko ang telepono sa sinabi niya. "Talaga? Gold digger siya? Akala ko ba—" "Oo," putol ng pinsan ko. "Kaya pala ang kapal ng mukha niyang magkunwari. Alam mo, Pipay, hindi na ako magtataka kung talagang pera lang ang habol niya sa kasalang ‘yan. Ano ba ang plano mo
Chapter 54 Napaisip ako nang malalim, naguguluhan kung paano ba nagiging ganito ka-blind si Sir Ethan sa obvious na sitwasyon. "Ma’am, hindi ba siya kahit man lang nagdududa?" tanong ko, hindi maitago ang iritasyon sa boses. "Siguro, Pipay, pero ang problema, mas malakas ang hawak ni Casandra sa emosyon niya kaysa sa logic niya," paliwanag ni Ma’am Margaret. "Alam mo naman si Ethan, kapag minahal niya, buo. Kaya nga sobrang sakit para sa kanya noong makita niya 'yung ebidensya, pero mukhang mas pinili pa rin niyang magpaniwala sa mga sinasabi ni Casandra kaysa sa katotohanan," malungkot nitong sabi. Napailing ako, hindi makapaniwala. "Kung ganito lang po pala ang nangyayari, parang napaka-unfair naman po sa ating dalawa at sa lahat ng nagmamalasakit sa kanya," tugon ko dito. "Oo, Pipay, pero wala tayong magagawa kung siya mismo ang ayaw magbukas ng mata niya," sabi niya, na parang naguguluhan kung paano nga ba haharapin ang sitwasyong ito. "At sana lang, Pipay, sa araw ng
Chapter 53 Pagkatapos kong magbihis, agad akong humiga sa malambot kong kama. Pakiramdam ko, parang isang buong araw akong nakipag-away sa mundo. Napapikit ako habang iniisip ang lahat ng nangyari. Bukas na bukas, kailangan kong harapin si Ethan, bulong ko sa sarili. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niyang bumalik ako rito. Lalo pa't sa huling pagkakataon, medyo magulo ang aming mga pinagdaanan. "Haaaay, bakit ba ang gulo ng buhay ko?" tanong ko habang yakap ang unan. Pilit kong pinakalma ang sarili kahit pa ang utak ko ay tila isang sirang plaka na paulit-ulit iniisip ang mangyayari bukas. Napatitig ako sa kisame. Si Ethan… kaya ba niya akong tanggapin ulit, kahit hindi ko pa maipaliwanag nang maayos ang dahilan ng lahat ng ito? Habang unti-unting bumibigat ang mga talukap ng mata ko, pilit kong inaayos ang sarili. Kaya ko 'to. Bahala na si Batman, basta kailangan kong harapin ito bukas. Sa wakas, tuluyan na akong nilamon ng antok at natulog nang m
Chapter 52 Habang naglalakad ako palayo, ramdam ko ang bigat ng bawat hakbang ko. Galit, sakit, at inis ang lahat ng nararamdaman ko. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng mga alaala sa isipan ko—ang simpleng buhay ko noon sa Mansyon ng Monteverde. Doon, kahit paano, tanggap ako. Naisip ko si Ma'am Margaret. Oo, medyo masungit siya minsan, pero marunong siyang umintindi. At si Sir Ethan? Napailing ako sa ideya ng kanyang presensya. "Medyo masungit" ang understatement. Pero kahit paano, may kilig sa puso ko habang iniisip ang huling pagkakataong magkasama kami. "Tsk," sabi ko sa sarili, pilit na inaayos ang gulo sa utak ko. "At least natikman ko na siya," bulong ko, sabay mapait na ngiti. Nakakatawa pero totoo. Sa kabila ng kanyang pagiging masungit, hindi ko maalis sa isip ko ang mga nangyari sa amin. Nilingon ko ang palasyo sa likuran ko, ang lugar na akala ko'y magiging tahanan ko. Pero paano ito magiging tahanan kung hindi ko nararamdaman ang pagmamahal o pag-unawa? Napakagat-labi
Chapter 51 Dahil sa sagot ko, nanatiling tahimik ang kwarto. Naramdaman ko ang bigat ng mga mata nila sa akin, at kahit na ang mga magulang ko ay nag-aalala, ang sinabing kasinungalingan ko ay tila nagbigay daan sa isang uri ng pagpapaliwanag—mabilis na nagbago ang galit at tensyon sa mga mata nila. "Kung iyon ang dahilan, Pipay..." ang mama ko, ang boses ay naglalaman ng kalungkutan, "huwag kang mag-alala, hindi kami magmamadali. Gusto namin na ikaw ay maging handa sa kung anuman ang mangyari." Parang may matinding kaguluhan sa aking isipan. Bakit ko sinabi ‘yun? Dahil ba gusto ko lang pigilan ang nangyayari? Pero sa isang banda, natatakot akong harapin ang mga magiging epekto ng desisyong ito, at hindi ko rin alam kung paano ako makakalabas sa sitwasyon na ito.Ngising sabi ko saka ko binalingan ang lalaking mapangasawa ko, napangiwi na lamang ako sa nakita. Isang payat, malaki ang ayeglass nasa kanyang mata ang buhok nito ay kulog at higit sa lahat ay naka brece ang ngipin. Hind
Chapter 50"Ang mapapangasawa n'yo!" sabi ng isa sa kanila, at halos mapatalon ako sa gulat. Ano?!"Ha?" napasigaw ako sa sobrang pagkabigla. Para akong biglang ginising mula sa isang panaginip na hindi ko alam kung gusto ko bang maging totoo. Ano 'to? Nandiyan na pala ako sa stage ng arranged marriage?Tumingin ako sa kanila, para bang nagsusukat ng reaksyon ko. "H-Huwag po kayong magbiro!" sabi ko, kahit na may halong kaba at takot sa boses ko. "Hindi ako ready!"Pero hindi ko maitatanggi, may bahagi ng utak ko na curious na gusto pang magtanong ng mga detalye. Sino siya? Anong klaseng tao? At ang pinakatanong ko, Paano ko i-handle ito kung mangyayari talaga?Sumulyap ako sa paligid, parang may spotlight na naka-focus sa akin habang naglalakad ako papunta sa study room. Ang mapapangasawa ko? Parang pelikula lang na may twist.Pero seryoso, hindi ko pa rin alam kung paano ako makakasabay sa buhay na ito. Kaya bago ko pa masabi ang mga susunod na tanong, nag-pause ako at inisip, Well,
Chapter 49Lulubog na sana ako sa bathtub nang mapansin ko ang isang tablet sa gilid—parang katulad ng ginagamit ni Lulu! Hindi ko napigilan ang sarili ko at agad ko itong kinuha. Ano kaya ang meron dito?Pagbukas ko, ayan na, isang napaka-high-tech na tablet na parang galing pa sa ibang planeta. Agad akong naghanap ng paraan para mag-download ng story app. Buti na lang at hindi ako nakakalimot sa Gmail account ko at password (salamat sa memorya kong parang elepante). Agad akong naka-log in, parang hacker lang!Nang makapasok na ako sa app, dali-dali kong hinanap ang paborito kong story at nagsimula akong magbasa. Grabe, parang hinigop ako ng kwento! Apat na chapters agad ang nabasa ko, at sa dulo ng bawat isa, napapangiti na lang ako.Pero bigla akong napahinto at natawa nang makita ang notification: "Please vote to unlock the next chapter!" Huh?! Ang arte naman, parang naniningil pa ng tong sa sarili kong kaligayahan!Hindi lang 'yun, may pa-gem system pa sila para makapasok sa rank
Chapter 48 Naglakad ako patungo sa kama upang umupo, umaasang kahit papaano ay makapagpapahinga na ako. Pero laking gulat ko nang bigla akong lumubog sa malambot na kutson! Parang nilamon ako ng kama, dahilan upang mabilis akong napatayo ulit. "Anong klaseng kama 'to?!" bulong ko sa sarili ko habang tinitingnan ang malambot na higaan na parang ulap ang itsura. Sinubukan ko ulit itong hawakan, at halos mawala ang kamay ko sa sobrang lambot. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiilang. Sanay ako sa mga higaan na matigas-tigas, kaya itong mala-prinsesa na kama na parang yakap ng marshmallow ay ibang-iba sa akin. "Okay, Pipay, calm down. Kama lang 'to," sabi ko habang pinipilit na pakalmahin ang sarili ko. Sinubukan ko ulit umupo, mas dahan-dahan na ngayon, at oo nga—hindi pa rin ako mapakali sa sobrang lambot nito. Parang gusto kong tawagin ang tatlong pinsan ko at tanungin, "May instruction manual ba kung paano umupo rito?" Hanggang may kumatok sa pintuan, kaya agad akong pumunt