Chapter 33 "Halika Pipay, sundan natin sila," utos ni Ma'am Margaret, ang mga mata niyang kumikislap sa galit at siguridad. Walang anu-ano, agad akong sumunod sa kanya. Walang oras para mag-atubili—kailangan namin mapag-aralan ang mga susunod na hakbang. Kaya, nagpatuloy kami sa pagsunod sa kanilang mga galaw namin ay maingat at kailangan ay alisto ang aming mata at galaw na hindi kami mapapansin. Naglakad kami sa likod ng hotel, pinili ang mga madidilim na daan upang hindi kami mahalata. Habang sumusunod kami, nararamdaman ko ang galit ni Ma'am Margaret. Alam ko na hindi pwedeng magkamali. Kung madiskubre man kami, tiyak ay magkakaroon ng mas malalaking problema sa kanilang mag-iina. "Siguradong may plano silang dalawa, para sa aking anak!" sabi ni Ma'am Margaret, ang boses niya ay puno ng poot at galit. "Hindi ko papayagan na magpatuloy ang kasal na ito kung ang relasyon ni Ethan ay napapaligiran ng mga ganitong klase ng tao," dagdag niyang sabi. Nagmumuni-muni ako sa mga s
Chapter 34 "You fucking, shit? Ughhhh," sagot naman sa lalaking nakapatong sa ibabaw ni Ma'am Casandra. Mabilis na mabilis itong gumalaw na parang may hinahabol na kung ano. "Ganyan nga, ooohhh shit. Ang galing mo talagang kumadyot!" sabi ni Ma'am Casandra habang mag kasama pang ungol. "Halika na, Pipay! Wag mo nag panuurin yan baka gumaya kapa," bulong ni Ma'am Margaret kaya agad akong sumunod at maingat kaming lumabas sa silid kung nasaan ang dalawang nalaro ng jack-in-poi. Hindi kami sumakay sa elevator; naghagdan kami. Habang naglalakad, napansin ko ang isang pulang button sa gilid ng pader kaya agad akong nagtanong kay Ma'am Margaret. "Ma'am, para saan ito?" sabay turo ko doon. "Para 'yan sa pagbibigay babala sa mga naka-check-in dito sa hotel," sagot niya, kalmado. "Ahhh," tanging sagot ko habang nagpatuloy kami sa paglalakad. Pero hindi ko maiwasang ma-curious. Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa isip ko, pero bigla akong bumalik sa itaas. Tinawag pa ako ni Ma
Chapter 35Habang nasa daan pauwi, hindi ko mapigilang alalahanin ang nangyari sa hotel. Ang gulo-gulo, pero sa tingin ko, worth it naman. Lahat ng ito ay para kay Baby Damulag.Oo, si Baby Damulag at si Sir Ethan ay iisa. Hindi ko alam kung paano ko siya tatawaging "Baby" kung CEO siya ng isang malaking kompanya at kasing edad ko lang. Pero alam mo na, sa pamilya ng mga Monteverde, sanay silang may tawag-tawag na ganyan. Kaya kahit nasa harap ng mga tao, Baby Damulag pa rin ang tawag sa kanya ng nanay niya."Ma'am," tanong ko kay Ma’am Margaret habang nakatuon ang mata niya sa kalsada, "ano na ang plano natin kay Sir Ethan? Kailangan ba talaga nating sabihin agad ang tungkol sa video?"Napatingin siya sa akin saglit bago bumalik ang mata niya sa kalsada. "Pipay, hindi pwedeng basta-basta na lang. Alam mo naman ang ugali ng anak ko, 'di ba? Mahilig siyang magbigay ng benepisyo ng pagdududa kahit sa mga taong hindi karapat-dapat. Kung biglaan nating ipakita sa kanya, baka hindi pa rin
Chapter 36 Lumipas ang dalawang araw, at agad na inayos ni Ma'am Margaret ang lahat ng ebidensya. May inutusan pa itong magbigay kay Sir Ethan ng video para mapanood niya. Dahil bukas na ang kasal, minamadali ni Ma'am Margaret ang lahat upang hindi matuloy ang kasal ng kanyang anak sa maharot na si Ma’am Casandra. Yan ang sabi niya sa akin. Habang kami ay naghahanda sa opisina, nakikita ko ang seryosong itsura ni Ma’am Margaret. "Pipay, wala nang atrasan ito. Dapat masigurado nating makita ni Ethan ang buong video at malaman ang buong katotohanan. Huwag mong gawing biro ito, ha?" sabi niya habang nagsusulat sa kanyang planner. "Ma’am, hindi po ako biro! Ito po ang pinakamahalagang misyon ko!" sagot ko, sabay patagilid ng aking ulo. "Pero, honestly, Ma'am, kinakabahan ako. Baka magka-traffic pa at hindi makuha ni Sir Ethan ang video." Napangiti siya ng kaunti. "Huwag kang mag-alala, Pipay. Planado na ang lahat. Pinaghandaan ko na ‘yan. Walang makakagulo." Sa mga oras na ito, paran
Chapter 37 Hindi nagtagal ay agad pinanood ni Sir Ethan ang laman ng USB. Habang nakaupo siya sa harap ng laptop, tahimik ang buong paligid, pero ang tensyon ay para bang sumisigaw sa bawat segundo. Ramdam ko ang panginginig ng aking mga tuhod habang nakatayo sa gilid, nag-aabang sa kanyang magiging reaksyon. Pagkatapos ng ilang minuto, nakita kong nanigas ang katawan niya. Napansin ko ang mahigpit na pagkakahawak niya sa gilid ng mesa. Hindi niya inalis ang mga mata niya sa screen, ngunit ramdam ko ang init ng kanyang galit na unti-unting namumuo. "Ethan, anak, anong nangyayari?" tanong ni Ma’am Margaret habang papasok siya sa opisina, kunwari’y inosente, ngunit halata ang pagtatangkang kontrolin ang sitwasyon. Tumayo si Sir Ethan, kitang-kita ang lalim ng emosyon sa kanyang mukha. Ang kanyang panga ay mahigpit na nakatikom, at ang mga mata niya ay tila dalawang nagbabagang apoy. "Mommy, bakit niya nagawa akong lukuhin? Anong nakita niya sa lalaking na yan na wala sa akin? Ito ba
Chapter 38 Umalis si Ethan sa altar, iniwan si Casandra sa gitna ng lahat. Habang pinupuntahan siya ng kanyang mga magulang, ako naman ay naiwan sa gilid, tahimik ngunit puno ng takot. Alam kong isa ako sa mga dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng ito. Habang naglalakad si Sir Ethan palabas, huminto siya at tumingin sa akin. Ang tingin niya ay tila puno ng pagdududa. "Ikaw, Pipay. Alam kong may alam ka sa lahat ng ito. Magkikita pa tayo," banta niya bago tuluyang umalis. Sa likod ng lahat ng ito, isang tanong ang bumabagabag sa akin. 'Hanggang kailan ko maitataago ang lihim na ako at si Ma’am Margaret ang nasa likod ng lahat ng ito?' Nakita ko si Ma'am Casandra na puno pagsisisi sa kanyang mukha dahil sa kanyang ginawang pagtaksil sa aking alaga na si Sir Ethan. Habang pinagmamasdan ko si Ma’am Casandra, bakas sa kanyang mukha ang gulat at pagsisisi. Nakatayo siya sa gitna ng altar, tila nawalan ng lahat ng lakas. Ang mga bisita ay tahimik, maliban sa mga bulung-bulungan ng
Chapter 39"Putang ina ka, Pipay! Bumalik ka dito. Wala kang utang na loob," galit na sigaw ng aking madrasta pero hindi ko ito pinansin pa. "Duh, siya kamo walang utang na loob. Sa loob ng mahabang panahon tumira sa bahay ni mama at ginawa pa akong katulong dito tapos ako pa ang walang utang na loob. Pinulot lang naman ni Papa at pinakasalan, tapos ang ganti minaltrato niya akong isang sampid," bulong ko sa aking sabi. Tumikim si Sir Ethan sa aking gilid habang kami ay naglalakad papunta sa kotse. Akala ko ay magsasalita ito pero hindi pala, tila hinayaan niya munang mawala ang tensyon bago muling magsalita. Ilang sandali ay nagsalita ito, ang kalmadong boses niya ay tila may bahid ng pagod at pag-iisip. "Buti pa, Pipay, sumama ka sa akin," sabi niya bigla. "Saan, Sir?" tanong ko, hindi maitago ang pagtataka. "Mag-bar tayo," sagot niya, diretso ngunit may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. "Bar? Parang... barita ng sabon?" inosente kong tanong. Bahagya siyang tumawa. "Hindi, P
Chapter 40 Hindi ko na alam kung anong oras na nang magsimula kaming mag-inuman ni Sir Ethan. Ang unang baso na akala ko’y magiging maingat lang ay naging seryosong pagsubok sa aming "limit." Na para bang, isang malaking contest kung sino ang mas mabilis malasing, at sa mga oras na iyon, sa aming dalawa, mukhang ako ang nangunguna. "Isa pa, Pipay!" sigaw ni Sir Ethan, na tila hindi pa kontento sa ininom niya. "Kaya mo pa ba?" "Tsk, kaya ko pa, Ethan!" sagot ko, kahit na ang mga mata ko ay nagsimula nang magsayaw sa paligid. Hindi ko na alam kung saan nanggagaling ang boses ko. Ang feeling ko na lang, parang may halong nakakatuwa at nakakabaliw. "Ang saya pala ng ganito, no?" lasing kong sabi. Tumawa siya ng malakas. "Oo nga, Pipay! Saka ang saya mo palang kasama! Hindi ko akalain na magka-enjoy ako ng ganito," lasing nitong sabi. Nagpatuloy pa kami, at bawat bote ng inumin ay parang nagiging kwento ng kalokohan. Hindi ko na alam kung anong mga kwento ang napag-usapan namin, per
Special Chapter 26Pagkatapos magsalita ni Rachel, muling nagsalita ang pari."Sa harap ng Diyos at ng mga mahal ninyong kaibigan at pamilya, narinig natin ang inyong mga sumpa ng pagmamahalan at katapatan sa isa’t isa. Ngayon, sa pamamagitan ng kapangyarihang ipinagkaloob sa akin, idinedeklara ko kayo bilang mag-asawa."Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inakala na ganito pala ang pakiramdam ng ganap na maging isang asawa."Tristan, maaari mo nang halikan ang iyong asawa," dagdag ng pari na may malumanay na ngiti.Dahan-dahan akong lumapit kay Rachel. Kitang-kita ko ang tuwa at pag-ibig sa kanyang mga mata. Para bang sa mga sandaling ito, kami lang ang nasa mundo. Inabot ko ang kanyang mukha, hinaplos ang pisngi niya, at marahan siyang hinalikan.Narinig ko ang palakpakan at masasayang hiyawan ng mga bisita, ngunit para sa akin, tanging si Rachel lamang ang mahalaga."Congrats, Tristan!" sigaw ni Pipay habang tumatalon sa tuwa. "Officially Mrs. Rachel Dela Vega ka na!"
Special Chapter 25Kanina pa ako hindi mapakali. Narito na ako sa harap ng altar, suot ang itim na tuxedo, pero parang mas nahihirapan pa akong huminga kaysa sa araw ng mga malalaking business deals ko."Relax lang, Tristan!" sabi ni Ethan, asawa ni Pipay, sabay tapik sa balikat ko. "Darating din 'yun.""Alam ko naman 'yun," sagot ko, pilit na ngumiti. "Pero hindi ‘yun ang dahilan ng kaba ko."Napakunot-noo si Ethan. "Eh, ano pa ba? Sigurado ka bang wala ka nang ibang tinatago? Baka may surprise guest ka diyan o may ex na biglang sumulpot—""Hoy!" inis kong putol sa kanya. "Wala akong ganun!"Tumawa lang si Ethan, pero ako? Hindi ko talaga mapigilan ang kaba. Lalo na’t kanina ko pa iniisip ang tatlo kong pinsan — sina Pipay, Rafael, at Lucas — na nasa bridal room kasama si Rachel."Paano kung tinuruan nila ng kung anu-anong kabalastugan ang asawa ko?" bulong ko kay Ethan, tila nanlalambot na ako sa pag-aalala. "Kilala mo naman ‘yung mga ‘yun! Wala akong laban sa trip ng tatlong ‘yun!"
Special Chapter 24Isang buwan ang mabilis na lumipas, at ngayon nga ay narito na ang araw na pinakahihintay namin ni Tristan — ang araw ng aming muling kasal. Hindi na ito isang kasunduan, kundi isang seremonya ng pagmamahalan.Sa mga nakalipas na linggo, mas lalo kong minahal si Tristan. At sa bawat araw na kasama ko siya, napagtanto kong siya ang lalaking gusto kong makasama habambuhay.Naging masaya rin akong makilala ang ilan sa mga pinsan niya — sina Pipay, Rafael, at Lucas. Sadyang nasa dugo ng mga Dela Vega ang pagiging mabait at masayahin. Si Pipay lalo na, palaging may kwentong nakakatawa at laging nagpapagaan ng paligid. Pareho kaming mahilig sa kape at madalas kaming magkwentuhan tungkol sa kung ano-ano lang."Rachel! Siguraduhin mong handa ka na mamaya, ha?" biro ni Pipay habang tinutulungan akong ayusin ang mga bridal essentials."Oo naman!" natatawang tugon ko. "Pero, kinakabahan pa rin ako.""Normal lang 'yan!" sabi ni Lucas, sabay kindat. "Si Tristan nga kanina pa nag
Special Chapter 23Rachel POVPagkatapos ng halik na iyon, ramdam ko pa rin ang mabilis na tibok ng aking puso. Hindi ko alam kung paano ko mapapakalma ang sarili ko, pero isa lang ang sigurado — totoo ang lahat ng nangyayari.Nasa mga mata ni Tristan ang sinseridad. Hindi ko inaasahan na aabot kami sa puntong ito, pero narito na kami, at hindi ko na gustong umatras."Rachel," bulong niya habang marahan niyang hinaplos ang pisngi ko. "Simula ngayon, hindi na tayo kailangang magtago. Hindi na natin kailangang magpanggap sa harap ng iba. Totoo na ‘to, ikaw at ako."Napangiti ako, pero ramdam ko pa rin ang kaba. "Paano kung… paano kung magbago ang isip mo, Tristan? Paano kung isang araw magising ka at maisip mong hindi ako sapat?"Hinawakan niya ng mas mahigpit ang mga kamay ko. "Rachel, hindi ako basta-basta nagbabago ng isip. At kung sakali mang may mga pagsubok na dumating, haharapin natin ‘yon. Magkasama."Hindi ko napigilan ang luha na pumatak mula sa mga mata ko. Hindi ito luha ng
Special Chapter 22Tristan's POVPagkatapos ng mahabang araw, narito ako sa veranda ng mansion ng mga Rosales, katabi si Rachel. Isang basong wine ang hawak ko, pero ang mas matindi kong nararamdaman ay ang bigat ng mga salitang binitiwan niya kanina."Kahit na alam nating hindi ito totoo?"Paulit-ulit iyong tumatakbo sa isip ko. Oo, kasal nga kami sa papel, pero hanggang kailan namin itatago ang kasinungalingang ito? Hindi ko maipaliwanag, pero sa tuwing tinitingnan ko si Rachel, may kung anong pumipiga sa dibdib ko. Parang gusto kong patunayan na pwedeng maging totoo ang lahat."Tristan, okay ka lang ba?" tanong niya, halatang napansin ang malalim kong iniisip.Napangiti ako ng bahagya, pilit itinatago ang bumabagabag sa akin. "Oo naman. Medyo naisip ko lang kung paano ko nakuha agad ang loob ng Daddy mo."Natawa siya. "Kailangan ko yatang matuto ng mga business tactics mo.""Pwede kitang turuan," sabi ko, sabay sulyap sa kanya. "Pero sa tingin ko, hindi ka naman mahirap matuto. Mat
Special Chapter 21"Welcome, Rosales Family, Iho!" bungad ni Daddy, sabay abot ng kamay kay Tristan.Nagulat ako sa naging tono ni Daddy — malumanay at tila may sinseridad. Hindi ko inaasahan ang ganitong pagtanggap. Agad namang tinanggap ni Tristan ang kanyang kamay at magalang na ngumiti."Salamat po, Sir," sagot ni Tristan. "Malaking karangalan pong makilala kayo."Nakahinga ako nang maluwag at napangiti. Sa isang iglap, nawala ang kaba ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa maayos na pagtanggap ni Daddy o dahil sa paraan ng pakikipag-usap ni Tristan na laging may respeto."Halika na, iho. Huwag na tayong magpanggap na pormal. Sabihin mo na lang 'Dad'," nakangiting dagdag ni Daddy na ikinagulat ko.Napatingin ako kay Mommy, at nagkibit-balikat lang siya na parang nagsasabing 'I told you so.'"Thank you, Dad," tugon ni Tristan, bakas sa mukha niya ang kasiyahan."Rachel, anak," tawag ni Mommy habang hinawakan ang kamay ko. "Dapat sinabi mo agad sa amin na ganito kaguwapo at maayos ang n
Special Chapter 20 "Mom, huwag naman po ganyan," mahina kong sabi habang pinipigilan ang pag-ikot ng mga mata ko. "Kahapon lang halos maputol ang mga linya ng telepono ko kakatawag niyo para sermonan ako. Ngayon naman, bigla na lang kayo masaya?" "Aba syempre, anak!" sagot ni Mommy na tila tuwang-tuwa. "Hindi naman kasi namin inakala na isang Dela Vega pala ang napangasawa mo. Kilalang-kilala ang pamilya nila, Rachel! Napakayaman at makapangyarihan. Naku, siguradong secured na ang future mo!" Napabuntong-hininga ako. "Mom, hindi naman po tungkol sa pera o kapangyarihan ang buhay." "Alam ko, anak. Pero hindi mo rin maikakaila na malaking bagay 'yan. Isa pa, hindi na namin kailangang mag-alala kung magiging maayos ba ang buhay mo." "Mom, mahalaga po ba talaga kung gaano kayaman si Tristan? Hindi po ba mas mahalaga kung masaya ako?" Natigilan si Mommy. Narinig ko ang isang malalim na hininga mula sa kabilang linya bago siya muling nagsalita. "Anak, syempre gusto ko naman talaga an
Special Chapter 19"Welcome to the Philippines!" masiglang bati ng flight attendant habang unti-unting bumaba ang eroplano sa runway.Natanaw ko agad mula sa bintana ang malalawak na palayan at mga gusali sa malayo. Ang init ng araw ay tila ramdam ko na rin kahit nasa loob pa ako ng eroplano."Finally, we're here," bulong ko sa sarili, pero may kung anong kaba ang bumalot sa dibdib ko."Excited?" tanong ni Tristan habang inaabot ang kanyang carry-on bag."Mixed emotions, actually," sagot ko, pinipilit na ngumiti. "Hindi ko pa alam kung anong sasalubong sa atin."Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. "Anuman 'yon, nandito ako. Hindi kita iiwan."Napatitig ako sa kanya, at kahit pa alam kong kasal namin ay parte lang ng kasunduan, may kung anong init sa puso ko sa mga sinabi niya.Pagbukas ng pinto ng eroplano, isa-isang bumaba ang mga pasahero. Humakbang kami palabas at sinalubong kami ng malamig na hangin ng airport terminal.Habang naglalakad kami patungo sa immigrati
Special Chapter 18 Pagpasok namin sa maliit na opisina ng judge, naroon na ang ilang staff at isang legal assistant na mag-aasikaso ng mga dokumento. Tahimik akong naupo sa tabi ni Tristan, ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Good afternoon," bati ng judge, isang matandang lalaki na may maamong mukha. "Handa na ba kayong magsimula?" "Yes, Your Honor," sagot ni Tristan, hawak pa rin ang kamay ko. "Miss Rachel, are you sure about this?" tanong ng judge, tila sinisigurong buo ang loob ko. "Yes, Your Honor," mahina pero buo ang boses ko. Sinimulan na ng judge ang seremonya. Bawat salita niya ay parang unti-unting nagpapalalim sa bigat ng sitwasyon. Lahat ay parang isang panaginip — isang mabilis na desisyong ngayon ay nagiging totoo. "And now, do you, Tristan Dela Vega, take Rachel as your lawful wife, to have and to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until death do you part?"