CHAPTER 6

"Talaga bang kailangan kong gawin 'yon? Hindi ba puwedeng simpleng thank you na lang?" Nakabusangot ang mukha ni Yolly. Hindi niya talaga kaya kasi na yayain na kumain sa labas si Andy bilang pasasalamat sa ginawa nitong pagtatanggol sa kanya.

"Ano ka ba? Hindi ka na nahiya kung ganoon lang ang gagawin mo? Syempre hindi basta-basta 'yung pagtatanggol niya sa 'yo kaya dapat hindi rin basta-basta sana ang pagpapasalamat mo sa kanya," giit ni Cristine sa idea nito.

Napaisip naman si Yolly. Sabagay tama talaga ang pinsan niya. Nga lang ay ngayon pa lang ay nahihiya na talaga siya sa binata.

Take note, hindi 'yun basta-basta binata lang. Heartthrob 'yun rito sa school kaya parang ang kapal naman ng panget niyang mukha kung yayayain niya itong kumain.

Katatapos lang ng kanyang issue. Gagawa na naman ba siya ng panibago na kanyang ikaka-bully?

"Humanda ka na. Dadaan na sila. Patapos na ang miryenda nila," excited na sabi sa kanya ni Cristine habang nakatingin sa pambisig nitong relo.

"Cristine, hindi ko talaga kaya, eh." Pakiramdam niya ay matatae na siya.

"Lakasan mo ang loob mo. Huwag kang ganyan. May dahilan naman bakit mo siya yayayaing kumain kaya okay lang 'yun. Saka ayaw mo ba niyon masosolo mo ang pinakaguwapong lalaki rito sa campus?"

"Hindi ko naman siya crush tulad niyo, eh, kaya okay lang kahit hindi ko siya masolo," pagdadahilan niya.

Binatukan siya ng pinsan. "Tumigil ka nga! Kahit sinong babae ay crush siya kaya huwag mong sasabihin 'yan! Sige, lagot ka na naman kung may makarinig sa 'yo."

Napahawak siya sa ulo, sa may binatukan ng pinsan. "Eh, sa hindi naman talaga. Oo mas humanga na ako sa kanya simula kahapon dahil ang bait pala niya pero iyon lang, hindi na hihigit pa."

"Iyon na nga. Kaya nga idol siya at hinahangaan kasi guwapo na, eh, mabait pa. Very humble siya kahit suplado siya minsan."

Napalabi siya. Wala na siya masabi.

"At dahil sa mabait siya ay siguradong hindi ka niya tatanggihan. Magtiwala ka lang."

Bumuntong-hininga siya. "Hindi ko nga kaya."

"Heh!"

Mayamaya pa'y nakarinig na sila ng tiliin ng mga estudyanteng babae sa di-kalayaun. Siguradong palabas na ng school café sina Andy kasama ang mga barkada nito.

"Ano? Kaya mo na?"

Sunod-sunod na iling pa rin ang ginawa niya.

"Ano ka ba naman?"

"Hindi ko nga kaya. Nakakahiya sa kanya."

Palapit na ang tilian.

"Kaya mo 'yan. Basta relax ka lang."

"Cristine, naman, eh!"

"Huwag ka ngang maarte dahil wala kang karapatan. Mga magaganda lang ang dapat nag-iinarte."

Hindi na siya nakaangal pa dahil natatanawan na nila sina Andy. Nasa unahan si Andy dahil ito ang pinaka-leader ng barkada. Maangas ang hitsura ng mga ito pero mga mababait naman. Hindi sila nangunguna sa gulo. Kabaliktaran sa mga barkadang iba na maangas na'y akala mo'y mga sino pa. Sina Andy ay hindi, mga nagpapapogi lang sila. Mga pa-cute lang.

"Hi, Andy," sabay-sabay na bati ng mga kinikilig na girls sa binatang sikat dahil sa taglay na kaguwapuhan.

"Hello. Kumain na kayo?" Iba ang sumagot sa mga girls dahil sadyang suplado si Andy. Hindi namamansin pero hindi naman mayabang. Sadyang tahimik lang itong lalaki, silent heartthrob kumbaga. Parang walang pakialam sa mundo kaya naman napagkakamalan na suplado.

"Makita pa lang namin kayo busog na kami," sagot ng mga girls sunod ang tilian.

Tipid na ngiti si Andy. Iyon pa lang na gesture nito ay halos mahimatay na ang mga girls sa hiyawan at kilig.

Hanggang sa marating na nila ang kinatatayuan nina Yolly at Cristine. Si Andy ay nakikipagbiruan kay Patrick. Tatawa-tawa ito kaya naman umibabaw lalo ang kaguwapuhan ng binata.

Pakiramdam ni Yolly habang nakatingin siya kay Andy ay napapalibutan siya ng yelo sa sobrang nerbyos. Nanlalamig ang buong katawan niya, lalo na nang magtapat sila ng binata.

"Oy!" Nang bigla ay itinulak siya ni Cristine kaya napaurong siya paharap.

Doon siya napansin ni Andy. Napatingin ito sa kanya. Ang dibdib niya'y kumabog nang husto. Wah!

Pero ay tinuloy ulit ng magbabarkada ang lakad. Saglit na saglit lang na binigyan siya ng pansin ni Andy. Dedma ulit. Gayunman ay ikinahinga niya iyon nang maluwag.

Napasinghap sa hangin si Cristine. "Ano ka ba naman, Insan? Hindi ka man lang nakapagsalita. Sinayang mo ang pagkakataon."

Kamot-ulo siya. "Eh, kasi naman—"

"Alam ko na. Sunod tayo sa kanila dali!" Hinila siya ni Cristine.

"Huwag na kasi!"

"Ay naku, huwag ka ngang maarte. Sabing hindi bagay sa 'yo."

Eh, di wow! Napapalabi siyang nagpapahila.

Hanggang sa may parking lot ay buntot-buntot sila sa mga binata.

"Geh, ingat!" Kaway nina Patrick sa mga barkada nang maghiwa-hiwalay ang mga ito.

Lihim na napansin naman ulit ni Andy ang dalawang dalaga na nakatayo sa malapit. Parang may mga sasabihin ang mga ito sa kanya.

"Paano, Dude, kita-kits na lang bukas. May date pa ako," paalam Patrick.

"Okay," pagpayag naman ni Andy. Nagpaalaman sila ni Patrick sa sign nilang magbabarkada. Magfi-fist bump tapos bahagyang bungguan ang mga balikat nila.

"Ingat sila sa 'yo, Dude," birong sabi pa ni Patrick bago tuluyang pinaarangkada ang motor nito paalis.

Naiwan si Andy roon pero kumilos din siya agad. Tinungo na rin niya ang malaking kulay itim na big bike din niya. Sumakay at isinuot ang makapal na jacket niyang itim rin ang kulay.

Papaharurotin na dapat niya ang motor pero nahagip kasi ulit ng tingin niya ang dalawang dalaga kaya hindi niya muna ginawa. Nakita niyang itinutulak ni Cristine si Yolly. Mukhang gusto ni Cristine na lumapit sa kanya si Yolly pero ayaw ni Yolly.

Napabuntong-hininga siya. Huwag nilang sabihing pati ang mga pangit na dalaga ay magpapansin na rin o magpapa-cute sa kanya?

Tsk, akala pa naman niya ay iba si Yolly dahil simula't sapol ay dinidedma siya ng dalaga. Ito lang yata ang babaeng hindi nagpapa-cute sa kanya, pero ngayon ay parang kasama na ito sa mga babaeng papansin. Parang gusto na niyang magsisi na pinagtanggol niya ito.

Napailing siya. Akmang isusuot na niya ang kanyang helmet.

"Andy?!" pero malakas na tawag na sa kanya ni Cristine.

Tumingin ulit siya sa dalawang dalaga. Nakita niyang hinila ni Cristine si Yolly palapit sa kanya.

"Uhm, may sasabihin kasi si Yolly sa 'yo. Okay lang ba?" sabi ni Cristine sa kanya nang makalapit ang mga ito.

Yukong-yuko ang ulo ni Yolly. Hiyang-hiya.

Ilang segundo rin siyang napatitig kay Yolly bago tumango. Pagkuwa'y ibinaba na niya muna ang helmet niya para pagbigyan ang mga ito. Wala naman mawawala sa kanya kapag makikipag-usap siya saglit.

Maluwang ang naging ngiti si Cristine. At ayun na naman, itinulak na naman nito si Yolly na mas lumapit sa kanya.

"Ayoko nga," sabi ni Yolly.

"Sige na," giit ni Cristine. Tapos ay iniwan na sila.

Napahakukipkip siyang naghintay hanggang sa mas lumapit na nga sa kanya ang dalaga. Ngunit hindi naman nagsasalita ito. Titingin lang sa kanya tapos ay yuyuko ng ulo. Paulit-ulit na gano'n.

"What is it?" siya na tuloy ang unang nagsalita.

Tumingin sa kanya si Yolly at kitang-kita niya na namumula ang mga pisngi nito. Nagba-blush.

Lumingon muna si Yolly kay Cristine na nasa di-kalayuan bago nagsalita ito.

"Ano... uhm, gusto ko sanang magpasalamat sa 'yo, Andy." Nanginginig ang boses ni Yolly nang sumagot. Ibang-iba noong nakasabay niya sa payong nito na magiliw itong makipag-usap sa kanya.

"Para saan?"

"Para sa pagtatanggol mo sa 'kin kahapon. Salamat."

"Iyon ba? Okay lang 'yon."

"Salamat talaga kasi tinantanan na ako ng mga kaklase natin."

"Dapat lang 'yon dahil wala ka namang kasalanan. Makikitid lang ang nga utak nila," sabi niya kay Yolly.

SA DI-KALAYUAN ay makikita ang security guard na si Leandro na nakatingin sa kanila at kuyom nito ang mga kamao. Sa isip-isip nito ay anong pinag-uusapan nina Yolly at Andy? Kailan pa sila naging close?

Mas gumaan naman ang loob ni Yolly sa binatang guwapo. Totoong mabait nga pala talaga si Andy. Dati kasi ay takot siyang pansinin ito dahil parang suplado talaga pero hindi naman pala masyado. Noong araw nga na niyaya niya itong sumukob sa payong niya ay napilitan lang siya dahil naawa lang siya rito.

"G-gusto mong kumain? Treat kita?" parang sasabog ang dibdib niya nang sinabi niya iyon. At lalong namula ang mukha niya nang makita niyang napakunot-noo ang binata. "Ano ililibre lang sana kita. H—huwag mong isiping date ang niyaya ko sa 'yo. Hindi date. Paraan ko lang sana ng pasasalamat sa 'yo kung okay lang?"

Kumurap-kurap si Andy. Natitig siya saglit sa mukha ni Yolly pagkatapos ay isinuot na niya ang helmet at pinaandar na niya ang motor. "I would like to, but I need to go home early. Huwag mo na lang 'yong isipin. Okay lang 'yon."

"Ganoon ba. Sige okay lang." Napakagat-labi si Yolly saka napayuko ng ulo. Kasalanan ito ni Cristine. Lamunin na lang sana siya ng lupa sa sobrang kahihiyan. Kaloka.

"Pero malay mo next time papalibre ako sa 'yo," pero pampalubag-loob naman ni Andy na sabi sa kanya bago nito pinaharurot ang motor paalis.

Naiwan si Yolly na unti-unting sumilay ang ngiti niya sa labi. Hindi siya makapaniwala.

"Sigeeeee!" saglit ay sigaw niya kahit alam niyang hindi na narinig pa iyon ni Andy. In fairness, kinilig siya ulit do'n.

"Anong nangyari?" dismayadong tanong ni Cristine nang makalapit ito sa kanya.

"Wala. Ikaw kasi kung anu-anong naiisip mo. Umuwi na nga tayo."

Natampal ni Cristine ang sariling noo. "Hay, ang hina mo talagang dumiskarte."

"Eh, di wow. Try mo rin kaya." Iningusan niya ang pinsan.

Inirapan rin siya ng pinsan. Ayaw talagang patalo ang bruha.

"Pero alam mo tama ka, Insan. Kahit sikat siya, kahit hinahabol siya ng mga girls, kahit ang guwapo-guwapo niya ay mabait nga talaga siya. Mukha lang siyang suplado pero 'pag kakausapin mo ay mabait naman pala talaga," mayamaya ay sabi niya. Ngumiti siya nang matamis.

"Talaga? Bakit anong sabi niya sa 'yo?" Kinilig na rin si Cristine.

"Secret," pilyang aniya.

“Ang daya mo!”

Nagtatawa siya nang malutong.

ANG HINDI NILA ALAM, hindi pa man nakakalayo ay tumigil si Andy dahil nagba-vibrate ang cellphone niya sa bulsa. Kinapa niya iyon at sinagot muna ang tawag dahil kapag nasa highway na siya ay hindi na niya masasagot. Baka emergency.

"Hello, 'Ya? Bakit?"

"Pauwi ka na ba?"

"Opo."

Habang nakikipag-usap siya sa kanyang Yaya Chadeng ay may mga estudyanteng ngumingiti sa kanya na dumadaan. Tinatanguan naman niya ang mga ito.

"Nandito na naman si Cindy. Inaantay ka at kasama ang mommy niya."

"Anong ginagawa nila d’yan?"

"Ewan ko, pero kausap ng mommy mo ang mommy niya. Alam mo naman mag-amiga."

Napangiwi siya. Kapag ganoon ay alam niyang magtatagal ang mag-ina sa kanilang bahay. Gawain na iyon ng mag-ina na kunwa'y bibisita sa kanyang mommy pero alam niyang pakana 'yun ni Cindy para habang nag-uusap ang mommy nila ay uutusan din siya ng mommy niya na i-entertain ang dalaga. At nakakabagot 'yun para sa kanya. Kahit konti ay wala kasi siyang gusto kay Cindy.

"'Ya, pakisabi na next year ako ulit uuwi."

"Ay, bata ka."

"Sige na po. Bye." And he ended the call. Pagkuwa’y napabuntong-hininga siya nang malalim. Pero saan naman siya pupunta ngayon nito?

Si Patrick ay hindi naman na niya iyon naasahan sa mga lakaran o gimik mula noong nagkasyota na ang loko.

Ano? Magpapaikot-ikot na naman siya sa buong Maynila? Buong gabi hanggang mag-umaga? Naku naman!

Nang may maalala siya. Napalingon siya sa likuran. He remembered Yolly. Bakit nga ba hindi? Kaysa magyaya siya ng sinu-sino, eh, mas magandang si Yolly na lang.

Pinaandar niya ang motor at nag-u-turn.

Laking tuwa niya nang naabutan niya pa si Yolly. Binusinaan niya't itinigil sa tapat nito ang kanyang magarang motor.

Takang-taka si Yolly na lumingon sa kanya. Ang cute ng ekspresyon ng mukha. Ang inosente.

Nag-alis siya ng helmet. "Let's go," at saka anyaya niya.

"Huh?" Napamaang si Yolly.

“You said you would treat me, didn't you? Sige, tara."

"Weh? Seryoso?" Namilog na talaga ang mga mata ni Yolly. Hindi talaga makapaniwala.

"Oo kaya isuot mo ito," aniya sabay abot ng kanyang helmet kay Yolly.