Chapter 98.2

Agad na pumasok si Lucas sa kabilang sildi upang magbihis ng kanyang damit at pagkatapos ay dumiretso siya sa garahe at dali-daling sumakay ng kotse. Sa kabila ng malakas na buhos ng ulan ay pinatakbo niya ang kanyang kotse sa madulas na kalsada att kasabay nito ay nagdial siya sa kanyang cellphone. Hindi naman nagtagal ay kaagad na sinagot ng nasa kabilang linya ang tawag niya.

"Gising ka pa ba? Tara, labas tayo.” agad na sabi niya rito ng hindi na nagpaligoy-ligoy pa.

Samantala sa kabilang banda ay napatingin naman si Tristan ng wala sa oras sa kanyang cellphone upang tingnan kung anong oras na at hindi niya naiwasan ang mapakagat sa kanyang mga labi dahil sa inis niya rito. "Lucas alam mo ba kung anong oras na? Alas dos na ng madaling araw at ikaw na nga lang ang sumagot ng tanong mo.” inis pa rin na sambit niya rito at pagkatapos ay napakamot pa sa kaniya ulo. Sino ba naman ang hindi maiinis kung naalimpungatan ka mula sa iyong pagtulog hindi ba? Kahit sino naman siguro.

"Diba