Chapter 101.2

"Bakit mo sinasabi ngayon sa akin ang lahat ng ito?” tanong ni Lucas sa kanya.

"Alam ko kasi na kahit hindi ko sabihin sayo ay malalaman at malalaman mo pa rin dahil sa mga koneksiyon mo. kayang-kaya mong malaman iyon ng walang kahirap-hirap." sabi niya rito at pagkatapos ay muling nagsalita. "Isa pa ay siya pa rin ang tatay ko. Kahit na hindi ko siya palaging nakakasama at pinabayaan niya ako noon ay hindi ko pa rin naman maaatim na panuorin siyang makulong na lamang basta.” dagdag pa niyang sabi rito.

Ilang segundo itong hindi sumagot, kaya labis-labis ang kaba niya ng mga oras na iyon. Iniisip niya kasi na baka hindi pumayag si Lucas sa pakiusap niya sa sobrang galit nito sa kanyang ama. "So, tumawag ka sa akin sa pag-asang patawarin ko siya at palampasin ang ginawa, ganuon ba?" tanong nito.

Napalunok siya. "Ganun na nga." mabilis na sagot niya rito. Nang matapos siyang magsalita ay talaga namang napahigpit ang hawak siya sa kanyang cellphone habang naghihintay ng sagot mula rito.