“Tita…” mapait na sambit i Trisha at pagkatapos ay biglang bumaba sa knaiyang wheelchair at lumuhod sa harapan nito. “Tita, wala akong balak na ilihim sa harapan ninyo. Talagang mahal na mahal ko po ang anak niyo at ganun din siya. Nagmamahalan po kaming dalawa kaya please po, sana ay tanggapin niyo kami.” sabi niya habang umiiyak.“Kahit ano po ang hilingin niyo ay gagawin ko, basta tanggapin niyo lang ako.”dagdag pa niyang sabi rito.Umiyak si Trisha sa harapan ni Lian na animo’y binugbog siya ni Lian. huminga ng malalim si Lian dahil hindi niya akalain na ganito pala talaga kakapal ang mukha ng babaeng ito, hindi niya ito inaasahan.“Isa lang ang hinihiling ko, ang layuan mo ang anak ko.” malamig na sambit niya.Pagkatapos sabihin ni Lian ang mga salitang iyon ay nilingon niya ang mga bodyguards na kapapasok lang. “Gawin niyo na.” sabi niya sa mga ito.Hindi nga nagtagal ay tuluyan nang naglakad ang mga ito palapit sa kaniya pagkatapos ay hinawakan na ang braso ni TRisha at pagkata
Pagkatapos niyang sabihin ang mga iyon ay talagang naramdaman niya ang labis na pagkatalo. Bago ang kaarawan ni TRisha ay nag-isip siya ng isang libong beses o hindi nga lang yata kung dadating ba si Annie sa opisina niya para kwestyunin ang ginawang party para kay Trisha o makiusap ito sa kaniya na huwag siyang magdaos ng party para sa ibang babae at ipa-cancel nito lahat ang kanyang plano.Kaya lamang au naghintay siya sa wala. Naghintay siya hanggang sa bago magsimula nag party ngunit wala man lang siyang narinig na kahit na isang salita mula rito. Nakaya pa rin nitong pumunta doon sa handaan na iyon na tila ba wala lang sa kanyang ito kung saan ay ipinapakita nito sa kaniya kung gaano ito kawalang pakialam.“Paano mo nasabi na wala siyang pakialam? Sinabi niya ba sayo mismo?” tanong ng kanyang ina sa kaniya.“Kailangan pa ba na sabihin niya sa akin mismo kung halata naman sa mga kilos niya?” balik niyang tanong rito at pagkatapos niya lamang sabihin iyon ay tinalikuran niya ito at
Pinanatili ni Annie na nakatitig rito isa pa ay ayaw niyang magpadala sa mga sinabi nito. “Pero Lucas, pasensiya ka na pero wala na akong dahilan para maniwala pa sayo.” malamig na sagot ni Annie sa kaniya.Sa ilang kadahilanan ay bigla na lamang naalala ni Lucas ang tungkol sa suit na binili ni Annie at pagkatapso ay sumagi rin sa kanyang isipan na ang walang katulad na gwapong mukha ng Greg Marasigan na iyon. Itinaas niya ang kanyang mga kamay at hinawakan si Annie at pagkatapos ay tinitigan ng malamig. “Kung ayaw mo akong paniwalaan ay sino ang pinaniniwalaan mo na ngayon?” malamig din ang boses nitong nagtanong sa kaniya. “Ang Greg ba na iyon?” dagdag pa nitong tanong nito sa kaniya.Nang marinig ni Annie ang pagbanggit nito ng pangalan ni Greg ay bigla na lamang nagsalubong ang kanyang mga kilay.Nang makita ang reaksiyon ni Annie ay mas lalo pang nagalit si Lucas. “Naaalala mo ba ang sinabi ko sayo na huwag na huwag ka ng lalapit sa kaniya? Hindi mo ba narinig ang sinabi kong i
“Sinabi ko na sayo na simula noong pumayag ako sa hiling ni lolo ay mananatili ako sa tabi mo hanggang sa tumanda tayong dalawa at wala na sa isip ko pa nag hiwalayan ka Annie. Simula ngayon ay hindi na ako papayag pa na sabihin mo ang mga salitang iyon.” sabi ni Lucas kay Annie. Napatitig naman siya rito. “Lucas alam mo ba na bata pa ako at may mga expectation ako? Ang gusto kong pagsasama ay yung lalaki ay na-inlove sa babae kung saan ay nagmamahalan silang dalawa kaya sila nagpakasal hindi pagsasama na walang anumang emosyon kundi dahil lang sa kahilingan ng sinuman.” walang ganang sabi niya rito. “Dibale na nga…” sabi niya na lamang kahit na may mga gusto pa sana siyang sabihin. “Pagod ako at gusto kong magpahinga.” sabi niya rito at pagkatapos ay tuluyan ngang itinulak ito palayo sa kaniya. Sa pagkakataon iyon ay hindi naman na siya pinigilan ni Lucas at hinayaan na siya nito. Agad na nakatayo si Annie at pagkatapos ay pumunta sa cabinet upang kumuha ng kumot at lalabas na sana
Kung tapos na ang kani-kanilang mga gawain ay pwede na rin namang umalis ang mga ito. Pero nang araw na iyon ay naiwan sa kanilang bahay ang pinaka-matanda nilang kasambahay. Nang umupo nga siya sa mesa at nag-umpisang magsandok ng kanyang makakain ay doon naman ito naglapag ng isa pang ulam na kaluluto lamang nito ng mga oras na iyon.“Hija, kailangan mong kumain ng kumain. Tingnan mo ang katawan mo ang laki na ng ibinagsak. Payat ka na dati pero mukhang pumayat ka pa lalo.” sabi nito sa kaniya. Hindi na lamang siyang sumagot rito at bahagya na lamang itong nginitian.“Ibinilin kasi sa akin ni sir na dapat ay marami dawa ng kainin mo tuwing kakain ka at isa pa ay dapat palagi daw may sabaw ang ilulutong pagkain mo para kahit papano ay makabawi-bawi ka man lang.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Nilingon niya ito. “Talaga bang ibinilin po ako ni Lucas sa inyo?” tanong niya rito.Paulit-ulit namang tumango ang matanda sa kaniya. “Oo, sabi nga niya ay dadagdagan niya raw ang sahod ko ba
Ilang segundo pa na nakalagay sa tenga ni Lucas ang kanyang cellphone at pinapakinggan ang tunog ng pagpatay ng tawag at pagkatapos ay napabuntung-hininga siya bago niya ibinaba ang kanyang cellphone sa kanyang mesa. Pagkababa niya ng kanyang cellphone niya sa mesa ay kaagad iyong tumunog kaya pinulot niya ito at nang tingnan niya kung ano iyon ay isang paalala tungkol sa panahon ng araw na iyon.Sa mga oras na iyon ay doon din naman pumasok sa loob ng kanyang opisina si Kian. “Sir mukhang uulan ng malakas ngayon. Gusto niyo bang ayusin natin ulit ngayon ang schedule ninyo?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumango si Lucas. “Kailangan mo talagang baguhin.” sabi niya rito. “Tyaka, ikuha mo ako ng malaking payong.” bilin niya rito.Iniisip niya kasi na susundan niya si Annie sa sementaryo. Bagama’t kaya niyang magmaneho ng sasakyan sa labas ng sementeryo ngunit sigurado siya na hindi ito makakapasok sa loob. Bukod pa doon ay may kalayuan pa ang mismong nitso ng ina ni Annie sa mism
Sa mga oras na iyon ay bigla na namang dumating ang napakalakas na kulog at kasunod nito ay ang pag-uumpisa ng pagbagsak ng ulan. Sa una ay maliit pa ang patak nito ngunit hindi nagtagal, wala pang dalawang minuto ay naging malalaki na ang mga patak ng ulan. Ilang sandali pa nga ay tuluyan nang bumuhos ang napakalakas na ulan at halos ang paligid nila ay nabalot ng ulap at halos wala na ring masyadong makita.Pareho silang tumakbo ni Greg. ngunti dahil sa kanyang pag-aalala sa kanyang mga baby ay bigla na lamang siyang bumagal sa pagtakbo sa takot na baka madulas siya at nang mapansin ito ni Greg ay bigla siya nitong nilingon.“Huwag kang matakot.” sabi nito sa kaniya at ilang sandali pa nga ay tuluyan na niyang naramdaman ang mainit na palad na humawak sa kanyang mga kamay. “Hindi kita hahayaang mapahamak.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Ang maalalahaning boses ni Greg ay mahinang umalingawngaw sa ulan. Nang marinig niya ang sinabi nito ay nabawasan ng kaunti ang takot niya. Sa kab
Matapos niyang marinig ang sagot nito ay napakagat na lamang si Annie sa kanyang mga labi at pagkatapos ay unti-unti nang umakyat sa likod ni Greg. matapos naman siyang sumakay sa likod nito ay inagaw nito sa kanyang ang sandals na hawak niya.“Ako na ang hahawak ng sandals ko.” sabi niya rito at agad na inagaw mula rito ang sandals na hindi naman na nito inilayo pa sa kaniya at ipinaubaya na lamang sa kaniya ang sandals. Ilang sandali pa nga ay nag-umpisa nang maglakad si Greg habang nasa likod siya nito. Ang buong paligid ay halos wala na silang halos makita at mas lalo pang lumakas ang ulan.Sa mga oras na iyon ay bigla na lamang tumunog ang cellphone ni Greg. naisip tuloy ni Annie na baka ang pamilya na ito ni Greg at nag-aalala na ang mga ito rito. “Greg, please ibaba mo na ako at ako na lang ang maglalakad mag-isa.” kaagad na sabi niya rito.Sa totoo lang ay wala ni isa man ang trumtato sa kaniya ng ganito na may sobrang pag-aaalala at pag-aalaga. Sa mga sandaling iyon kahit na
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka