Chapter 150.3

Ilang segundo ang dumaan hanggang sa naging minuto bigla siyang napatingin sa kanyang cellphone at nang makitang hindi pa naman nito ibinababa ang tawag ay magtataka na sana siya, akala pa naman niya ay tuluyan na nga nitong pinatay iyon dahil wala na siyang naririnig pa na kahit na anumang ingay na nagmumula doon. Ilang sandali pa siya ay siya na ang nagsalita dahil hindi na niya ito mahintay pa. “Pasensiya ka na sa abala, kung ayaw mong makinig sa mga sasabihin ko ay ibababa ko na ang tawag.” sabi niya rito at ilalayo na sana ang cellphone mula sa kanyang tenga nang marinig niya ang tinig ni Lucas.

“Sandali!” sabi nito. Muli niya namang ibinalik ang kanyang cellphone sa kanyang tenga. “Diba sabi mo ay gusto mo akong pasalamatan? Magkita tayo mamayang gabi at may pupuntahan tayo.” sabi ni Lucas sa kaniya.

“Okay sige.” sagot niya kaagad rito at hindi na nag-isip pa at agad -agad na lang na pumayag. Dahil nga sa napakalaking utang na loob niya rito ay handa siyang samahan ito sa kung