Lingid naman sa kaalaman ni Annie ay hindi umalis si Lucas at nanatili sa labas ng apartment ni Annie. Nang sunduin siya ni Kian ay akala nito na hinihintay na siya nito dahil nasa labas na ito ngunit hindi niya inaasahan nang lapitan niya ito. Bigla itong napahawak sa dibdib nito at sobrang lungkot din ng mukha nito, ang mga mata nito ay punong-puno ng sakit. Agad na nilapitan ni Kian ito para alalayan sa pagsakay nito sa kotse. Ngunit hindi ito naglakad o ni humakbang kaya nilingon niya ito na punong-puno ng pagtataka.“Dito na lang muna ako kahit sandali pa.” sabi nito sa kaniya.“Sasamahan ko na kayo.” mabilis naman sagot ni Kian rito.Habang tumatagal sila ng amo niya doon ay biglang naintindihan ni Kian ang dahilan, marahil ang nag-away sila ni Miss Annie lalo na nang maalala niya ang lungkot sa pagmumukha nito kanina. Habang nasa labas sila pareho ay biglang umihip ang malamig na hangin. Dis-oras na ng gabi ng mga oras na iyon at ni hindi ito pumasok sa kotse kundi nakasandal l
Hindi niya inaasahan na sobra ang pagmamalasakit nito sa kaniya nang mga oras na iyon. Bigla siyang nakahinga ng maluwag. “Dr.Belle salamat po sa pag-aalala niyo pero okay lang naman po ako.” sabi niya rito dahil iyon naman ang totoo.Nang muli niyang maalala ang tungkol kay Dr.SAmaniego ay naglakas loob na siyang nagtanong rito. “Kaya po ako nagpunta rito dahil may gusto lang po akong itanong sa inyo. Okay lang po ba?” maingat na tanong niya rito.Nang marinig naman nito ang sinabi niya ay ibinaba nito ang binabasa nito at tumingin sa kaniya. “Sabihin mo, nahihirapan ka ba?” tanong nitong muli sa kaniya ngunit inabot niya lang ang report sheet ng sitwasyon ng ina ni Greg na inihanda niya kanina.Nang matapos itong basahin nito ay matagal itong natahimik bago nagsalita. “Kamag-anak mo ba ang pasyente?” tanong nito sa kaniya.“Siya po ay ina ng kaibigan ko at base po diyan sa report sheet, kamusta po ang kalagayan niya?” tanong niya rito.Mabilis itong napabuntung-hininga pagkatapos a
“Salamat po at sinabi niyo sa akin ang lahat ng ito sa akin. Naiintindihan ko po ang lahat ng ito.” sabi niya rito.Ilang sandali pa ay hinawakan nito ang kanyang balikat at pagkatapos ay seryosong tumingin sa kaniya. “Annie kung may paraan ka para imbitahin si Dr.Samaniego para sa operasyon para sa ina ng kaibigan mo at aabangan namin iyong lahat at magiging masaya pag nagkataon dahil natitiyak ko na kapag nangyari iyon ay mas mababawasan panigurado ang pighating nararamdaman niya at buksan muli ang kanyang puso para sa panibagong buhay.” sabi nito sa kaniya.Naintindihan ni naman ni Annie ang sinabi nito sa kaniya. Alam niya na mahirap, pero wala namang mawawal kung susubukan. Pagkatapos nga nilang mga-usap ay nagpaalam na siya rito. Nang tanghali, sabay silang kumain ni Kendra at bigla niyang naitanong rito ang tungkol nga kay Dr.Samaniego.“Annie nabalitaan ko rin ang tungkol sa kaniya at ang alam ko ay mahirap talagang imbitahin siya ngayon.” napabuntung-hiningang sabi sa kaniya
Pagkatapos ng shift ni Annie ay agad siyang nagpalit nga kanyang damit. Agad siyang dumiretso kay Lucas pagkatapos. Pagdating niya sa silid nito ay naabutan niya itong nakabihis na at nagsisinop na rin ang mga ito ng mga gamit. Nagulat siya nang makita niya ang mga ito at mabilis na nagtanong. “Gumaling na ba ang mga sugat mo? Pwede ka na daw bang ma-discharge?” magkasunod na tanong ni Annie rito.“Medyo.” sagot naman nito pero sa tabi nito ay nakatayo doon si Kian kung saan ay nakasimangot ito sa kaniya. Napapikit na lamang si Kian. halos nanatili lang ito sa labas buong gabi kagabi at ni hindi ito kumain ng maayos maghapon kaya paano iyong naging okay? Samantala, hindi niya naman nagawang sabihin kay Miss Annie ang totoo dahil sinulyapan siya ng kanyang amo at sa mga mata nito ay binabantaan siya na huwag na huwag niyang ibubuka ang kanyang bibig. Ilang sandali pa nga ay bumaba na sila at sumakay sa kotse nito. Hindi nagatagal, napansin niya na ang tinatahak nilang daan ay nagiging
“Aasahan ko yan.” sabi nito kasabay ng pagtango. Ilang sandali pa nga ay biglang nilingon ni Lian si Annie. “Although wala na si lolo ay kami na ang magpaparamdam sa iyo ng turing ni lolo noon at kung may problema ka kay Lucas ya pwede mong sabihin sa akin o sa amin. Tutulungan ka namin.” sabi nito sa kaniya. Nang marinig naman ni Annie ang sinabi nito ay tila hinaplos ang kanyang puso at rumaragasa sa kanyang dibdib ang kanyang emosyon. Gaano nga ba siya kaswerte sa mga biyenan niya? Hindi niya lubos akalain na magiging ganito kabait ang mga ito sa kaniya kahit na wala na ang kanilang lolo.“Okay po MA.” sagot niya sabay tango rito. Nang sabihin niya ang salita Ma ay parang nahulog siya sa malaking pagkakasala ng mga oras na iyon dahil sa totoo lang ay hiwalay naman na sila ni Lucas. Pero hindi pa nila ito ala kaya parang parte pa rin siya ng pamilya kung ituring ng mga ito.Habang mas tumatagal siya sa harapan ng mga ito ay bigla niyang naisip na hindi dapat silang magtago sa kanyan
Pagdating niya sa balkonahe ay huminga siya ng malalim. Ilang sandali pa ay dinukot niya ang sigarilyo mula sa kanyang bulsa at nagsindi. Nakailang buga siya bago kumalma ang nararamdaman niya. Mabuti na lang ay nakaalis na siya sa harap nito bago pa niya hindi mapigil ang sarili niya at baka kung ano na naman ang masabi niya kay Annie. Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi at bigla siyang napahawak sa kanyang dibdib dahil bigla na lamang kumirot ang puso niya. Bigla niya tuloy naisip na siguro ay ito ng ang karma niya sa mga ibinigay niyang sakit kay Annie, ibinabalik lang nito sa kaniya ang lahat kaya wala siyang ibang sisihin ngayon kundi ang sarili niya.Samantala, nang umalis naman si Lucas ay agad na kinuha ni Annie ang damit na nakahanda na at nagtungo sa banyo upang maligo. Pagkatapos niyang maligo ay nahiga siya sa kama. Pinatay na niya ang mga ilaw at tanging ang lampshade na lamang sa tabi ng kama ang naiwang nakasindi. Ilang sandali pa ay bigla na lamang
Tahimik na tahimik ang gabi. Pero kahit na ganun ay pareho silang hindi makatulog. Makalipas ang sampung minuto nang hindi talaga siya makatulog ay ibinuka niya ang kaniya bibig at nagsalita. “Diba sinabi mo sa akin na tutulungan mo ako para maimbita sa ospital si Dr.Samaniego?” tanong niya rito. Alam niya kasi na hindi rin ito makatulog dahil naririnig niya ang paulit-ulit nitong pagbiling.“Oo.” sagot nito sa kanya at dahil nga sa tahimik ng paligid ay rinig na rinig niya ang sagot nito.Hindi napigilan ni Annie na umikot at sinilip ito habang nakadapa siya sa kama. “Kakilala mo ba si Dr.Samaniego?” tanong niya rito.“Hindi ko siya kilala personally pero ang alam ko ay si Mommy ang kakilala niya.” sagot ni Lucas sa kaniya. “Kaya nga dinala kita rito para maghapunan ngayon, bukas kausapin mo siya tungkol dito. Kailangan mo lang siyang pakiusapan at tiyak na tutulungan ka niya.” dagdag pa niyang sabi rito.“Ganun ba. Sige kakausapin ko siya bukas.” sabi niya rito. Matapos manahimik s
Tumango si Lian sa kabilang linya at napasandal sa kanyang kinauupuan. “Alam ni Papa na wala kang ibang gusto kundi ang makapasok sa ospital na yan at dahil nabanggit mo rin iyon sa kaniya pero sa huli, nakapasok ka hindi kay Papa dahil talagang magaling ka.” sabi niya rito.“Ma, salamat at sinabi niyo sa akin ang lahat ng ito.” sabi niya rito rito. Dahil sa kanyang narinig ay humigpit ang puso niya kaya wala siyang ibang masabi. Alam niya kung gaano siya kaswerte sa lolo niya dahil mahal na mahal siya nito. Mabilis na pinunasan ni Annie ang kanyang mga luha.Sa kabilang banda, alam naman ni Lian na umiiyak ito kaya wala na siyang ibang sinabi pa. Nang matapos namang punasan ni Annie ang kanyang mga luha ay muling nagsalita si Lian. “hindi sinabi sayo ni lolo dahil ayaw niyang mag-isip ka ng kung ano.” sabi nito. “Napakabait talaga ni Papa, hindi lang naman sayo kundi maging din sa akin. Isa pa ay walang ibang gusto si lolo nang mawala siya kundi ang maging maganda at masaya ang buha
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka