Kinaumagahan, nagising si Annie dahil sa tunog ng cellphone niya. Pagmulat niya ng kanyang mga mata ay agad siyang natigilan dahil nakahiga na siya sa kama. Dali-dali siyang bumangon. Inilibot niya ang kanyang paningin sa loob ngunit nalaman niya na wala siyang ibang kasama doon. Nasaan si Lucas? Mabilis siyang bumaba sa kama.“Lucas…” tawag niya at medyo balisa na pagkatapos ay nagmamadaling tinungo ang pinto at dahil na rin sa kanyang pagmamadali ay hindi na niya napansin pa na may kasalubong pala siya at bigla na lamang tumama ang ulo niya sa balikat nito.Ilang sandali pa ay naramdaman niya na may humilot sa ulo niya at kinakabahang nagtanong. “Masakit ba?” tanong nito sa kaniya at doon niya nalaman na si Lucas pala ang nakabanggaan niya.Mabilis siyang umiling at tiningnan ito. “Hindi, hindi naman.” sagot niya rito.“Ako ba ang hinahanap mo?” excited na tanong nito sa kaniya.Mabilis naman siyang tumanggi at umiling. “Hindi. Bakit sana? Kagigising ko lang at gusto ko lang sanang
Nang sumunod na sandali ay pinapasok siya ni Lucas sa loob ng kotse at mabilis na ini-lock ang lahat ng pinto at bintana. Kahit na anong gawin ni Annie sa loob ay walang silbi at napagod lamang siya. Dahil nga sa wala siyang magawa ay napasandal na lamang siya sa upuan niya at dahil sa pagod niya at napatingin siya sa labas ng bintana at hindi niya namamalayan na nakatulog pala siya.Nang magising siya ay nasa bahay na siya ni Lucas. O mas tamang sabihin na nasa silid nila siya dati. Ang pamilyar na paligid ay pumuno sa paningin niya. Gusto niyang matawa. Bakit pa siya nito dinala doon? Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakatulog pero paggising niya ay tanging ang lampshade na lamang sa tabi ng kama ang nagbibigay liwanag sa buong silid.Mabilis siyang bumangon at pagkatapos ay binuksan ang pinto at nagmamadaling lumabas hanggang sa bumaba siya ng hagdan. Nang makarating siya sa sala ay agad na may mga humarang sa kaniya. Ito ay ang mga tauhan ni Lucas. “Pasensiya na po miss
Pagkatapos sabihin ni Lucas ang mga salitang iyon ay bigla na lamang niyang tinawag si Kian. Nagmamadali namang lumapit doon si Kian. “ialis mo na siya ngayon din.” utos ni Lucas rito. Nagmamadali namang lumapit si Kian sa likod ng wheelchair ni Trisha.“Lucas ano ba! Hindi mo pwedeng gawin sa akin ito!” sigaw ni Trisha ngunit sa halip na sumagot at tumalikod si Lucas. Samantala, itinulak na rin ni Kian si TRisha ngunit nagpupumiglas pa rin ito pero dahil nga hindi pa magaling ang mga paa nito kaya wala din itong magawa. Paalis na sana siya doon nang bigla na lamang napalingon si Trisha sa gawi niya. Nasa tabi siya ng pool ng mga oras na iyon at naglalakad nang mapatigil siya bigla.“Annie?” sabi nito sa kaniya kung saan ay napahinto din si Kian sa pagtutulak ng wheelchair nito.Sa labis na galit na nararamdaman ni Trisha ng mga oras na iyon ay hindi na siya nagdalawang isip pa at mabilis na pinindot ang controller ng kanyang wheelchair patungo sa direksiyon ni Annie.Nanlalaki ang m
“Pero Annie…” sabi ni Lucas sa kaniya.“Hindi. Kaya kong magbihis ng mag-isa.” determinadong sabi ni Annie kay Lucas. “Kailangan lang ay tumalikod ka at huwag kang lumapit.” dagdag pa niyang sabi rito.“Okay kung doon ka mas komportable ay sige.” mabilis na tumango si Lucas sa kaniya. At tumalikod. Ilang sandali pa nga ay nakapagbihis na si Annie at pagkatapos ay binuhat na niya ito patungo sa kama at pagkatapos ay kinumutan. Pagkatapos ay siya naman ang pumasok sa banyo upang maligo.Samantala, nang mga oras naman na iyon ay bigla na lamang nakaramdam ng antok si Annie at mabilis na nakatulog. Doon naman biglang pumasok sa loob ng silid si Finn. dahil sa pagiging abala ni Lucas kanina ay hindi na niya naasikaso pang lapitan at kausapin si Finn. dahan-dahan itong umupo sa tabi ni Annie at pagkatapos ay hinawakan ang pulso nito pagkatapos ay tiningnan ang kabuuan nito.Pagkalipas lamang ng sampung minuto ay lumabas si Lucas mula sa banyo at naabutan niya nga si Finn na tinitingnan si
“Wala na bang pag-asa na makabuo ulit?” tanong ni Lucas kay Finn matapos ang matagal na pananahimik.Iniunat naman ni Finn ang kanyang kamay at tinapik ang balikat niya para aliwin siya. “Hindi naman sa walang pag-asa, may pag-asa pa pero kailangan niyang alagaan ang sarili niya at kailangan niya munang mag-heal. Kailangan na matanggal muna lahat ng sakit at sama ng loob na nararamdaman niya at dapat ay maging pasensiyoso ka.” sabi nito sa kaniya. “Isa pa ay mahalaga din na dapat ay lagi siyang maging masaya at iwasan ang mga bagay na dapat ay nakakapgdulot sa kaniya ng stress.” dagdag pa nito.Nang matapos niyang sabihin iyon ay muli siya nitong tinapik sa balikat at nagpaalam ng lumabas. PAGKAGISING ni Annie kinabukasan ay mas magaan na ang pakiramdam niya at iginiit niya kay Lucas na papasok siya sa ospital at pumayag naman si Lucas ngunit may kondisyon ito na personal siya nitong ihahatid at susunduin sa ospital.“Yun lang ang gusto ko.” sabi ni Lucas sa kaniya.Inisip naman ni
Agad naman na tumango si Annie nang sabihin ito ni Lucas. “Sige.” sabi niya na lamang rito at nag-umpisa na nga silang kumain. Kanina pa siya tapos kumain ngunit si Lucas ay hindi pa rin tapos at halos dalawang oras na itong kumakain. Napakabagal nitong kumain ngayon. Kaya lang alam niya na kahit anong tagal nun ay matatapos pa rin iyon. Nang matapos nga ito ay mabilis siyang nagsalita. “Bumaba tayo at mamasyal.” sabi niya rito.Mabilis naman itong tumango sa kaniya. Dahil nga medyo gabi na, lumabas sila ng mall at nagpunta sa isang parke kung saan ay may fountain sa gitna at napakaraming kumikislap na mga ilaw tulad ng mga bituin. Naghanap sila ng pwede nilang upuan. Nang makaupo sila ay agad na ipinikit ni Annie ang kanyang mga mata at huminga ng malalim. Ilang sandali pa nga ay nagawa na niyang ibuka ang bibig niya upang magsalita. “Lucas hindi ako nagbibiro sa mga sinabi ko.” umpisa niya.“Annie…” napalingon naman agad si Lucas rito nang marinig niya ang sinabi nito habang kumiki
Nang marinig naman ni Annie ang sinabi nito ay bigla na lamang ang-init ang sulok ng kanyang mga mata at mabilis na dumaloy sa pisngi niya ang mainit na luha at pumikit at nanginginig na sumagot rito. “Salamat.” sabi niya na halos bulong na lamang pagkatapos ay napakagat-labi siya. Kung kanina ay kalmado siya habang sinasabi ang mga salitang iyon kay Lucas ngayon naman ay halos manginig siya at sobrang kirot ng puso niya.“Pero may sasabihin pa ako.” patuloy ni Lucas. “Tama ka. Nitong mga nakaraang taon at mga buwan ay minahal mo ako ng walang pag-aalinlangan at ngayon ay nasaktan kita ng sobra. Naiintindihan kita. Naiintindihan ko ang sakit na nararamdaman mo, pero Annie, hayaan mo akong habulin ka, hayaan mong mahalin pa rin kita.” sabi nito sa kaniya. Ibig sabihin lamang ay kaya ito pumayag na makipaghiwalay sa kaniya ay para magsimula silang muli sa relasyon nilang dalawa. Sa hinaharap ay mamahalin siya nito ng mas higit pa sa pagmamahal niya at gusto nitong punan lahat ng pagkaka
Tumawag ulit si Annie ngunit kay Kian na siya tumawag pero nakakaisang ring pa lamang siya nang sagutin ito kaagad ni Kian. “miss Annie may utos ka ba?” agad na tanong nito sa kaniya.Mabilis din naman siyang nagsalita. “Nasaan si Lucas? Ilang beses ko na siyang tinawagan pero hindi niya ako sinasagot.” sabi niya rito.“Busy po ngayon si sir e at hindi siya pwedeng istorbohin. May sasabihin po ba kayo sa kaniya? Sa akin niyo na sabihin at ako na lang ang magsasabi sa kaniya.” agad na sabi nito sa kaniya. Napabuntung-hininga na lang siya.“May bago kasi akong kapitbahay at kagagaling niya lang rito. Ang sabi niya sa akin ay isa daw siyang dietitian at inupahan ba siya ni Lucas para sa akin? Ganun ba yun?” tanong niya rito. Alam niya kasi na lahat ng tanong niya ay masasagot din nito dahil lagi itong kasama ni Lucas.“Ah, oo miss Annie. Personal siyang kinuha ni sir pagkatapos ng napakaraming screening at assessment.” sagot naman nito kaagad sa kaniya.“Sinabi ko ba kuhanan niya ako ng
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka