Share
CHAPTER 51
Kaugnay na kabanata
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 52
Si Kenneth na mismo ang nag-ayos ng hihigaan niya. Iyong kasambahay sana pero pinaalis iyon ni Kenneth. Gusto raw ni Kenneth na ito ang mag-aasikaso sa kaniya."Okay na. Puwede ka nang magpahinga," sabi ni Kenneth nang matapos na ito.Parang walang narinig si Leia. Nakaupo siya kaniyang wheelchair at tahimik na nakatanaw sa bintana. Malalim na naman ang inilalakbay ng isip niya. Hindi talaga niya mapigilan.Mabuti na lang ay napakurap si Leia. Natauhan din siya, nawala siya sa malalim na pag-iisip. At doon na niya napansin na nakatingin na pala sa kaniya nang matagal si Kenneth."Iniisip mo na naman siya?" malungkot na tanong nito sa kaniya."S-sorry,” kinabahang paghingi niya ng paumanhin."Okay lang, Leia. Hindi mo naman ‘yon maiaalis sa ‘yo agad dahil asawa mo siya. Huwag kang mag-alala dahil kapag naging mag-asawa na tayo ay makakalimutan mo rin siya unti-unti tulad nang paglimot niya sa inyo."Hindi siya nagkomento. Naiyuko lang niya ang ulo.Umikot si Kenneth sa kama para lapitan
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 53
"Hello?" Napakabilis ang tibok ng puso ni Bryle na sinagot ang unknown registered na tawag. Umaasa siyang si Leia na iyon. Sana ang asawa na niya ang tumatawag.Ang kaso ay walang sumagot sa kabilang linya."Hello?” ulit niya na napatuwid nang upo, kaso ay wala pa ring sumagot. “Leia, ikaw na ba ‘yan? Mahal, si Bryle ito! Ako ito!"“Hello, sino ka? Bakit nasa sa iyo ang cellphone ng girlfriend ko? Nasaan si Elena?” ngunit boses na ng lalaki sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Bryle at dali-daling pinatay ang tawag. Dismayadong-dismayado siyang napapikit. Halos madurog ang cellphone sa kaniyang kamao sa sobrang inis."Lowbat ka?" sabi na naman ng makulit na babaeng katabi niya.Tiningnan lang niya ito.Agad namang may kinalkal sa bag niya ang babae at saka iniabot sa kaniya na bagay. "Ito gamitin mo muna.”"Ano ‘yan?""Power bank. Puwede kang mag-charge dito."“Hindi na. Salamat.”“Hindi low batt ang cellphone mo?”Alinlangan man ay tumango siya at ibinulsa niya ulit ang cellphone
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 54
Kumakabog ang dibdib ni Leia habang inaabangan ang sinasabi ni Lacey na balita tungkol kay Bryle.Hawak-kamay silang mag-ina na naroon sa living room ng mansyon. Nakaupo siya sa wheelchair at nakatayo ang kaniyang anak sa pagitan ng mga paa niya."Bryle, asawa ko, ano ba talagang nangyari sa ‘yo?" at paulit-ulit na usal ni Leia sa pangalan ng kaniyang asawa. Halu-halong emosyon ang nararamdaman niya sa sandaling iyon na pinangungunahan ng matinding pag-aalala.Nang biglang nag-black out ang TV. Namatay bigla.Takang-taka silang mag-ina. At mas nagtaka pa sila nang makita nilang si Donya Alvina ang may kagagawan niyon. Hinugot nito ang saksakan ng TV at pinutol ang wire gamit ang hawak nito na gunting. Siniran nito ang TV upang hindi na ulit mabuksan.Ngumisi ang inakala nilang mabait na donya. “Starting now, you are not allowed to watch TV o humawak ng kahit anong gadget.”Umawang ang mga labi ni Leia. Takang-taka ang kaniyang hitsura. Napayakap naman sa kaniya si Lacey dahil natakot i
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 55
"Good morning!" ngiting-ngiti si Kenneth nang mabungaran niya ang mukha nito sa paggising niya. Nagising siya sa masuyo nitong halik sa kaniyang noo.Tipid lang na ngumiti si Leia sa binata at agad na nilingon ang tabi niya. "Nasaan si Lacey?" tanong niya agad nang hindi niya makita ang anak sa kama."Oh, relax lang. Nasa labas na siya at naglalaro kanina pa. Hindi ka na muna namin ginising kasi ang sarap ng tulog mo.”Tiningala ni Leia ang wall clock. Mag-aalas otso na pala ng umaga. Bigla siyang nakaramdam ng hiya."Sana ginising mo pa rin ako. Nakakahiya sa mommy mo.”"Okay lang ‘yan. Siguro napagod ka sa byahe kahapon kaya nasarapan ka ng tulog.”Napayuko siya ng ulo dahil sa tingin niya ay hindi iyon ang dahilan. Sapagkat ang totoo ay hindi siya nakatulog agad kagabi dahil sa kakaisip niya kung ano’ng buhay ang makakaharap nila ni Lacey doon sa mansyon, at syempre kung ano na ang kalagayan din ngayon ni Bryle.Ang saklap na naghiwa-hiwalay silang pamilya dahil sa kahirapan o sa ta
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 56
"Ang aga-aga tulala ka," puna ni Sarina kay Bryle. Nakita kasi nito ang lalaking bisita na nasa labas ng bahay at halatang ang lalim ng iniisip.Tarantang napalingon si Bryle sa dalaga. "Gusto mo ng kape? Sorry, pinakialaman ko na ang kusina mo."Ngumiti ng matamis si Sarina "Sus, walang anuman. Buti may kape kang nakita?”“Meron. Iyong instant coffee. Mag-isa na nga lang pero ibibili kita kung gusto mong magkape.”“No thanks. Hindi naman ako nagkakape. Natira lang siguro iyan ng kuya ko noong dumalaw siya rito. Anyway, ano’ng gusto mong almusal?""Naku, huwag na. Okay na ako rito sa kape.""Nahiya ka pa? Halika doon tayo sa kusina. Gawan na lang kita ng sandwich."Napakamot-ulo na lang si Bryle sa kabutihang ipinapakita sa kaniya ng dalaga. Buti na lang at nakilala niya ito dahil kung wala siguro ito ay hindi niya alam kung saan na siya ngayon pupulutin."Upo ka muna diyan habang nagpiprito ako. Kuwentuhan tayo.” Binuksan ni Sarina ang gas range at nagsalang agad ng palayok. Kumuha ng
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 57
Nilandi agad ni Sarina ang dumating na don. Hindi siya nagkamali, si Don Dionisio nga ang bisita niya.“Do you want water, Honey? Nauhaw ka ba sa byahe?”“Yes, please?”“Okay, give me second. Ikukuha kita,” anang dalaga at saglit na kumawala muna sa pagkakaligkis sa matandang foreigner. Buti na lang talaga at nakakaunawa ito ng wikang Tagalog kahit hirap ito sa pagsasalita.Nagtungo agad siya sa kusina at anong gulat niya nang makita niya ang pinagkapehan at cellphone ni Bryle sa lamesa. Dali-dali niya iyong mga iniligpit. Ang mug ay binanlawan lamang niya at ang cellphone ay itinago sa may cupboard.“Ay!” Na buti na lang nagawa niya agad dahil sumunod pala ang matanda.Sa kusina pa lang ay inumpisahan na nila ang romansahan. Nakaupo ang matanda nang Don sa dining table at nakakandong naman si Sarina dito na animo’y sawa kung makapulupot."I remember, why did it take you so long to open the door?""Because I didn't know it was you who arrived, Honey. Akala ko kung sino lang na naman na
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 58
“Bryle, puwede ka nang lumabas diyan.” Pagabi na nang kinatok ni Sarina si Bryle. Nagulat pa ang dalaga dahil biglang labas si Bryle. Pero nang makita niyang dumiretso sa banyo ito ay napabulanghit siya nang tawa."Sorry, ang tagal kasi umuwi ng matandang ‘yon. Sinulit talaga ang pagkikita namin," aniya na sinundan si Bryle."Okay lang, pero grabe ihing-ihi na ako kanina pa. Muntik na talaga akong umihi sa may bintana, eh," wika ni Bryle na nagsi-zipper pa ng pantalon na lumabas ng banyo. "Ang tagal niyo, ah?"Pilyang ngiti ang itinugon ni Sarina. Pagkuwa’y may ipinakita itong makapal na bandle ng dolyar. Malulutong pa. Halatang kalalabas sa bangko ang mga maraming dolyares."Shopping tayo ngayon gusto mo? Para makapagpalit ka na rin ng damit?""Ang dami niyan, ah?""Syempre ginalingan ko kanina. Inubos ko ang t*mod ng matanda kaya tuwang-tuwa," pagmamalaki ni Sarina. Hindi man lang kababakasan ng hiya. Talagang sanay na sanay na ito sa kahayukan at sa mga pagsasalita ng mga bulgar.Na
AKALA KO AY LANGIT CHAPTER 59
“M-may tumatawag kanina kaya… kaya nakita ko ang cellphone mo pero hindi naman na tumawag. Tapos… tapos nakitawag na rin ako. Naalala ko kasi si Elena,” kinakabahang paliwanag ni Leia kay Kenneth. Nanginginig ang kaniyang mga kamay na ipinakita ang numero ni Elena na nakasulat sa papel.Nagtatagis ang mga ngipin ng binata na humakbang palapit sa kaniya at hinablot ang papel. Galit ang mukha na pinunit ng malilit na piraso bago itinapon sa basurahan.Naluha si Leia, pero marahas niyang pinahid ng kamay ang luha sa mukha niya.Alam niya na may pag-asa pa. Aasa pa rin siya ng tulong. Hindi siya mawawalan ng pag-asa.Hindi man palaging langit ang hatid ng akala ngunit sa bawat madilim na ulap, sisikat at sisikat ang liwanang ng pag-asa.Binalingan siya ni Kenneth ng mabangis na tingin. “Bakit? Ano ang usapan niyo ni Elena?”“W-wala.”“Sinungaling!” Kulang na lamang ay matanggal ang mga balikat niya sa pagkakayugyog nito nang hawakan siya.“K-Kenneth, na-nasasaktan ako,” daing niya. Halos m
Pinakabagong kabanata
