BACK TO THE PRESENT TIME…
Pait na ngiti ang namutawi sa mga labi ni Demani nang balikan ang mga ala-alang iyon sa nakaraan.
Those days when their marriage was slowly crumbling was one of the painful memories she had kept in her mind. Ayaw niyang alisin iyon sa isip dahil nais niyang maging leksyon iyon sa kaniya. Nais niyang manatili iyon doon upang sa pagdating ng araw… na may makilala siyang ibang lalaki at ma-aprubahan na ang legal na paghihiwalay nila ni Van, ay may ideya na siya kung ano ang gagawin upang mapangalagaan ang relasyon.
KAAGAD NA BUMABA SI DEMANI PAGKAPARADA ng taxi sa tabi ng kalsada. Nagsabi siya sa driver na mabilis lang siya kaya pumayag ito at nagbilin na bumalik siya kaagad bago ito makita ng traffic enforcer at ma-ticket-an. Mabilis niyang tinungo ang sasakyan ng asawa na nakaparada sa parking space sa tapat ng restaurant. Nais niyang masiguro na kay Van iyon. Her husband's car was one of the most expensive brands and its model had a limited supply in the country. Thus, it was easy for her to spot the car. Sa malalaking mga hakbang ay lumapit siya s
NAGTAYUAN ANG MGA BALAHIBO NIYA SA BATOK nang marinig ang sinabi ng asawa. Ang reaksyon ng kaniyang katawan ay patunay lang kung gaano rin siya nangangailangan dito. Parang may sumabog na kung anong mainit sa paligid nila at parehong naramdaman iyon ng kanilang mga katawan. Hindi na siya sumagot pa sa sinabi ni Van. Siya ang naunang tumawid sa pagitan nilang dalawa. She crashed her lips on him, and Van welcomed her with equal passion. Lalong nagtumindig ang pangangailangan niya nang maramdaman ang pagdiin ng mga kamay nito sa kaniyang balakang, kasunod ng pagdiin ng tugon n
BACK TO THE PRESENT… NOON LANG NAPANSIN NI DEMANI na wala na ang minibar sa sulok ng living room. Iyon ang pangalawang gabi niya roon simula nang bumalik siya pero noon lang niya napansin ang pagbabago sa buong bahay. The bar counter where she and Van used to get intimate was gone. May ilang mga furniture ang nawala at napalitan ng bago, kahit ang pintura ng pader sa loob ay napalitan din. Dati ay off-white iyon, ngayon ay tila nasa darker shade na ng berde. Noon lang niya napansin nang tutukan niya ng tingin.
“MASAYA AKONG MAKITA KA NGAYONG ARAW, VAN,” masuyong sabi ni Lola Val nang lapitan nito si Van. Kararating lang nito sa bahay ng mga magulang ni Demani kung saan ini-daos ang handaan para sa kaarawan nito, kasama si Uncle Lau at Auntie Ynez. Hindi na ito na-sorpresa sa inihandang party ng pamilya dahil ayon pa rito’y sana na ito. Kahapon pa lang raw ay naghinala na, at hindi ito nagkamali. Isa-isa nitong pinasalamatan ang lahat, at nang makita nito si Van na nasa bandang likuran ay tila biglang lumiwanag ang paligid sa lapad ng ngiting pinakawalan nito.
DEMANI GIGGLED WHEN HER HUSBAND PUSHED HER TO THE BED. Katulad ng kaniyang inasahan ay bago ang sheet na nakasapin doon at mabango. Tumayo ang kaniyang asawa sa pagitan ng kaniyang mga binti, at habang nakangisi ay isa-isa nitong hinubad ang mga kasuotan. He was strip-teasing in front of her and she was enjoying the act. She couldn’t stop herself from giggling. Paano ba naman kasi, nakangisi rin ang kaniyang asawa na tila macho dancer sa isang night club habang inihuhubad ang mga damit. He was also swaying his hips like an erotic dancer as he teasily bit his lower lip.
SA DALAWANG MAGKASUNOD NA ARAW ay si Demani ang kasa-kasama ni Lola Val sa ospital. She had somehow prepared for it dahil bago pumunta roon ay naghanta ito ng pambihis at mga gagamitin sa pananatili roon. Araw-araw rin namang pumupunta sa ospital si Dahlia, ang mommy ni Demani, upang dalhan ng pagkain ang anak, at sa gabi, ay si Van naman ang naroon upang silipin ang asawa. Mula sa opisina nito sa Ortigas ay sa ospital sa Makati ang ang diretso nito upang makita ang asawa at kumustahin ang lagay ng matanda. Sandali itong mananatili roon bago bumiyahe pauwi. Sa katunayan ay isang araw lang dapat na magbabantay si Demani, sub
HINDI ALAM NI DEMANI KUNG ANO ANG MARARAMDAMAN matapos makita ang resulta sa hawak na kit. The PT result was negative. Walang na-fertilized na egg sa puson niya kaya asa siya. And somehow… the result gave relief, but also disappointment in her heart. She was hoping to get a positive result; na kahit sa kapabayaan niya sa sarili sa nakalipas na mga araw ay nagawa pa ring mabuo ng ‘bata’ sa kaniyang sinapupunan. Pero nakahinga rin siya nang maluwag, dahil naisip niyang hindi makabubuti sa kaniyang magbuntis sa ngayon kung ganitong may pinagdadaanan sila ng buong pamilya. Labis siyang nag-aalala siya sa kalagayan ng lola at kulang din siya sa pa
“MORNING, HONEY," bati ni Demani sa asawa bago lumapit dito. Nakatayo ito sa harap ng stove at may niluluto. Pagkalapit ay kaagad siyang yumakap sa likod ni Van. "Hmm, that smells good. What are you cooking?" "Vegetable omelet; your favorite," sagot nito bago siya binalingan at hinalikan sa sentido.Napangiti siya at bahagyang sinulyapan ang maruming lababo. Naroon pa ang lahat ng pinagbalatan nito ng mga gulay na ini-sahog. Nagising siya kanina nang maramdamang wala na sa kaniyang tabi si Van. She so wanted to sleep more, but her body wouldn't cooperate. Nasanay na ang kaniyang katawan na magising sa ganoong oras kaya nagawang pilitin pa ang sarili na bumalik sa pagtulog. Bumangon na lang siya at naghilamos.
MALAPAD NA NGITI ANG NAMUTAWI SA MGA LABI NI DEMANI nang sa pagpasok niya sa private unit ni Van ay inabutan niya itong gising na, nakasandal sa headboard, at naka-antabay sa pinto. Nang makita siya nito’y initaas nito ang dalawang mga braso upang salubungin siya ng yakap. Mabilis siyang lumapit, inilapag ang dalang bulaklak sa ibabaw ng couch katabi ng kama nito, at pumaloob sa mga bisig ng asawa. It had been fourteen hours since she last saw him; ang huling pag-uusap nila’y bago ito pumasok sa operating room. Tatlong oras ang operasyon, at nang makalabas ay ipinagbawal muna ang pagpasok niya sa recovery room. The operation was successful as expected. Nakausap
MALAKAS NA NAPASINGHAP SI DEMANI NANG sa wakas ay maiahon niya ang ulo at makalanghap muli ng hangin. She still couldn’t move her right leg, and her body tremble in cold. Napayuko siya kay Van na lumangoy hanggang sa dulo ng pantalan. Mahigpit siyang nakakapit sa mga balikat nito habang ang isang kamay nito’y nakapulupot sa kaniyang bewang. She could see the pain in his face. Pain and fear. Pero gulong-gulo ang isip niya sa mga sandaling iyon na hindi niya alam kung ano ang unang sasabihin dito, dagdagan pa ang takot na naramdaman kanina nang sa tingin niya'y katapusan na niya. “V-Van…”&n
Malalim na paghinga ang pinakawalan ni Van matapos marinig ang tanong niya. He was silent for a while, walang salitang lumabas sa mga labi nito sa loob ng ilang segundo. At alam niyang nag-iisip ito ng tamang sagot; sagot na sana’y hindi makasisira sa nagiging maganda na nilang samahan. “Because I thought it was the best for you," ani Van sa malumanay na tinig. "I thought letting you go would make you happy, and would stop your pain.” “But it didn’t…” she answered quietly. Walang panunumbat, walang galit. Van let out a deep sigh. “I got tired of seeing you cry everyday, Demani. Sa tuwing nakikita kitang umiiyak ay sinisisi ko ang sarili ko. Lalo akong nagagalit sa sarili ko. Lalong
“Mr and Mrs. Loudd, okay lang po kayo?” Mabilis na ini-alis ni Van ang kamay na nakapasok sa loob ng kaniyang sweatshirt, habang siya’y balewalang tumayo at hinarap si Nurse Art na lumapit. Ningitian niya ito. “We’re okay, don’t worry. N-Nabitiwan ko ang fishing rod at sinalo ako ng aking asawa.” Niyuko niya si Van na inayos ang nagusot na blanket na nasa kandungan nito. But not only was he trying to fix it, but he was also trying to cover his desire. “Nakita nga po namin ang nangyari,” sabi naman ni Nurse Ella, ang mga mata’y nasa tubig. “Naku, malaking isda sana ang nahuli ni Mr. Loudd. Sayang..."&nb
Ilang segundo muna ang pinalipas ni Van bago sumagot. “Is that even a serious question, Demani?” “Just answer it.” “No. Paano ako aakyat sa attic kung ganitong naka-lugmok ako sa wheelchair?” Bumaba ang kaniyang tingin sa automatic wheelchair nito, pababa pa sa mga binti nitong natatakpan ng makapal na blanket. “Dahil ba ito sa kumot?” Muling umangat ang kaniyang tingin sa mukha ni Van nang marinig ang sinabi nito.
It was a cottage in the middle of the forrest. At dahil nasa itaas na bahagi nakatayo ang cottage ay natatanaw niya mula sa attic ang malawak na gubat, ang mahaba at paikot na kalye, ang malaking lawa sa kabilang bahagi, at ang malawak at matataas na pine trees na nakapaligid sa gubat. The place reminded her of the forrest she would also see on Western movies. And Demani liked it. Tahimik doon, malamig, at presko. Malayong-malayo na kinalakihan niya sa Maynila. Ang cottage na kinaroroonan nilang pag-aari ni Dr. Eisenburg ay malawak; sa ibaba’y may isang silid. Sa loob ng silid na iyon ay may bunker na maaaring tulugan ng dalawang tao, at mayroon ding matress n
HINDI KUMILOS SI DEMANI. She planted herself on the bed and stared at Van. Hindi siya bibigay rito; ayaw niyang bumigay. Nais niyang alagaan ang sarili, ang puso. Ayaw niyang masaktang muli. At napansin marahil nito na wala siyang balak na kumilos, kaya ngumiti ito at inayos na ang higa saka pinatay ang ilaw. Nanatili siyang nakatitig dito. “Good night, Demani…” he said before sleeping on the other side, turning his back on her. Hindi siya sumagot at nahiga na rin patalikod kay Van. Inabot niya ang lamp sa bahagi niya, pinatay iyon saka ipinikit ang mga mata. Makalipas ang ilang sandali, nang hindi pa rin siya dalawin ng antok, ay muli siyang nagmulat at nakipagtitigan sa madilim na kisame. Gusto na rin niyang magpah
DEMANI SHUDDERED WHEN VAN’S LIPS TOUCHED HERS. She was momentarily shocked but it didn’t take long for her to close her eyes and kiss him back. The sweetness of his lips was almost past bearing, and his kiss became more insistent when she started responding. Ramdam niya ang panginginig ng kaniyang katawan habang magkarugtong ang kanilang mga labi. Her mind was telling her to push Van, to slap him and yell at him for doing such dirty trick. Ano ang binabalak nitong gawin? Ano ang karapatan nitong halikan siya? Pero kahit anong sulsol ng utak niya ay ayaw sumunod ng kaniyang katawan sa nais niyong mangyari. Mas matimbang pa rin ang sinasabi ng kaniyang puso. Na hayaan muna ang
PASADO ALAS DOS NG HAPON NANG MAKAUWI SINA DEMANI. Matapos nilang manggaling sa ospital ay nagtungo muna sila sa isang restaurant para doon na mag-lunch, pagkatapos ay muli silang nag-ikot sa siyudad. Habang nasa sasakyan pauwi ay napag-usapan nina Nurse Art at Nurse Ella na bago bumalik sa Maynila ay kailangan muna nilang makapasyal sa Grand Canyon, na sinuportahan naman ni Van at ini-suhestiyon na mas magiging maganda ang experience kung susubukan nilang gawin iyon via a helicopter trip. Lalong na-excite ang dalawa, lalo na si Ella na ayaw raw maglakad nang malayo kaya pabor sa helicopter trip. Doon pa lang sa sasakyan ay tinawagan na ni Van si Michelle, ang sekretarya nito, upang mag-set g schedule. Nurse Ella had also requested to experience the hot air balloon ride over Phoenix, at ni-set up iyon ni Van para sa dalawa. Gusto niyang isatinig