Si Adeliya ay napasimangot, tinitigan si Karylle na parang nakatatandang kapatid na nag-aalala para sa nakababatang kapatid, at sinabi, "Karylle, maraming bagay ang mas mabuting sabihin nang direkta. Huwag ka nang maging matigas ang ulo lagi!"Lagi?Para kay Karylle, naglalaro na naman ng mga salita si Adeliya. Para bang sinasabi niya kay Harold na palaging may lihim na pakikipagtagpo si Karylle sa ibang lalaki at gumagawa ng mga bagay na nagtataksil kay Harold.Napansin ni Karylle ang lalong lumalamig na tingin ni Harold. Pinindot niya ang pindutan ng floor na pupuntahan nila at ngumiti, "Kung ayaw niyo talagang sumama, mauna na kami."Pagkatapos, pinindot niya ang button para isara ang elevator.Habang nakatingin si Alexander kay Karylle na tila aliw na aliw, wala siyang nakitang kakaiba dito hanggang sa tuluyang magsara ang pinto ng elevator. Napakagat siya ng labi sa gulat, "Ibig sabihin, lahat ng taon ng relasyon niyo ay palabas lang?"Bahagyang tumagilid ang ulo ni Karylle, "Mr.
Kumunot ang noo ni Karylle. Para bang nangyari ang klasikong “nagtagpo ang mga magkaaway sa makitid na daan.”Gusto sana niyang tanungin ulit si Harold kung kailan ito magpapakasal, pero parang sinasadya nitong biguin siya. Wala na siyang balak pang makipagtalo at nagpasya na lang bumalik sa kanilang silid-kainan.Pero––!Para bang umikot ang mundo niya. Bago pa siya makakilos, bigla siyang hinila ni Harold papasok sa isang bakanteng silid-kainan!Isinara nito nang malakas ang pinto!Hinawakan nito nang mahigpit ang kanyang mga pulso, at hindi siya makagalaw.Tinitigan niya ang lalaki sa harapan niya––isang taong halatang wala na sa tamang pag-iisip––kaya kumunot ang kanyang noo at nagbitaw ng mapanuyang ngiti: "Ano na namang drama ito, Harold?"Siya na rin ang may gustong makipag-divorce, siya na rin ang pumili kay Adeliya. Kaya bakit parang nagkakaganito ito dahil lang kumain siya kasama si Alexander?Halos mapaniwala siya ng sarili niya na baka may nararamdaman pa ang lalaking ito p
Si Harold ay bahagyang natigilan. Kaya sa pagkakataong iyon, bigla siyang nakawala kay Harold, itinaas ang kanyang binti, at tumarget sa pinaka-sensitibong bahagi ng lalaki!Mabilis na umiwas si Harold, ngunit ang litid sa kanyang noo ay biglang umumbok!"Karylle!" sigaw nito nang galit.Hindi niya akalain na magiging ganito katapang si Karylle at dadating pa sa puntong aatakehin siya.Napangisi si Karylle. "Mr. Sanbuelgo, naghihintay pa sa akin si Mr. Handel. Hindi ko hahayaang sayangin mo pa ang oras ko."Lalong tumindi ang pagtibok ng litid sa noo ni Harold, pero sa pagkakataong ito, hindi na niya ito muling hinabol. Ngayon, tila ibang tao si Karylle sa paningin niya. Ang babaeng nakasama niya sa nakaraang tatlong taon ay parang nagtatago ng ibang katauhan.Sigurado siyang ginagawa lang ni Karylle ito para makalusot!Ngunit hindi siya magpapadala! Alam niya ang laro nito at hindi niya ito hahayaang manipulahin siya.Patuloy niyang tinitigan si Karylle. Hawak na ni Karylle ang doorkn
Ngumiti si Alexander. "Siyempre, kung wala ka, hindi ko na itutuloy pa ang kasong ito."Ngunit hindi ang kaso ang tinutukoy niya.Alam iyon ni Karylle. Ibinaba niya ang hawak na baso at hindi tumingin sa lalaki. "Maliban sa kasong ito at sa banquet, wala na akong nakikitang posibilidad na makipagtulungan ulit sa’yo. Huwag kang mag-alala."Napataas ang kilay ni Alexander, nagulat sa kanyang matibay na pahayag. Kung hindi niya sinasabi ito nang galing sa puso, paano niya magagawang maging ganito katiyak? Ayaw lang ba ni Karylle na makita pa siya? Dahil ba baka masira ang mga plano nila ni Harold?"Mr. Handel, hindi mo na kailangang subukin pa ako. Matapos ang kasong ito, tuluyang magtatapos ang ating ugnayan."Pagkasabi nito, kinuha ni Karylle ang chopsticks at nagpatuloy sa pagkain, malinaw na ayaw na niyang pansinin pa si Alexander.Tahimik na pinanood siya ni Alexander. Walang bahid ng pagkakamali ang kilos ni Karylle mula simula hanggang dulo, kaya't natawa siya nang mahina. "Miss Ir
Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Adeliya, kunwaring hindi niya napansin ang mga tao sa paligid, at yumakap sa leeg ni Harold. Tumawa siya nang mahina, "Harold, nadapa lang naman ako. Hindi mo kailangang masyadong mag-alala sa akin. Kung hindi ka naniniwala, ibaba mo ako, makakalakad naman ako nang maayos."Tahimik na sagot ni Harold, "Magpacheck-up ka muna."Pagkatapos nito, mahigpit na niyakap niya si Adeliya at umalis nang hindi man lang tumingin kina Alexander at Karylle, na nasa di-kalayuan lamang.Puno ng sarkasmo ang tingin ni Karylle. Siguradong si Adeliya talaga ang mahal niya.Sa bawat pagkakataon na ganito, sobrang nagpapasalamat siya na sumuko na siya noon pa.Noong nasa coma si Adeliya, hindi nila magagawa ang ganitong klase ng paglalambingan.Ngunit iba na ngayon. Gising na si Adeliya, buhay at may damdamin. Malamang ay madalas nang magpakita ng pagmamahalan ang dalawa. Kung magpapakatanga pa siya tulad ng dati, malamang ay masasaktan lang siya ng husto ni Adeliya at masi
"Of course not." Ngumiti si Alexander, inapakan ang preno, at pinuwesto ang sasakyan sa lane para kumakanan. Sinulyapan niya si Harold na naghihintay pa rin ng red light, at saka tumuloy sa kanan kasabay ng kotse sa harap.Habang nasa biyahe, walang interes si Karylle na makipag-usap. Paminsan-minsan ay nagsasalita si Alexander, ngunit tahimik lang si Karylle hanggang sa makarating sila sa tapat ng kanyang bahay. Tiningnan niya si Alexander at mahina niyang sinabi, "Salamat, Mr. Handel, sa paghatid."Ngumiti si Alexander nang may lambing, "No problem, Miss Iris, magpahinga ka nang maaga ngayong gabi. Kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako kahit kailan."Tumango lang si Karylle, walang sinabi pang iba, at bumaba na ng kotse.Habang pinapanood ni Alexander ang papalayong likuran ni Karylle, bahagya siyang napatitig. Ang babaeng ito ay puno ng misteryo. Sa huli kaya, pagsisisihan ni Harold na nawala sa kanya ang ganitong kayamanang tao?Ngunit nakuha na niya si Karylle, at tiyak na hi
Bahagyang napabuntong-hininga si Karylle. "Lola... sa totoo lang, alam mo rin sa puso mo na hindi niya ako mahal. Kung magpapatuloy pa, lalo lang siyang maiinis sa akin. Kaya mas mabuti nang maghiwalay kami, lola. Hayaan mo na siyang lumaya... at hayaan mo na rin akong lumaya."Ang huling mga salitang binitiwan ni Karylle ay puno ng lungkot, at ang tono niya ay halatang pagod na.Namutla ang mukha ni Lady Jessa. Hindi niya maipaliwanag ang bigat ng nararamdaman. Napakabuting manugang! Napakabait! Pero nawala pa rin dahil sa mokong na iyon!Subalit, ngayong umabot na sila sa ganitong punto, alam niyang wala na siyang magagawa. Kahit gaano pa niya kagusto si Karylle na manatiling asawa ni Harold, hindi siya maaaring maging makasarili.Mula pa noon, ang puso ni Harold ay hindi naman talaga na kay Karylle. Palaging wala sa tabi ang asawa, at hindi ito nagampanan ang responsibilidad bilang asawa kay Karylle. Kung ipipilit pa rin ang relasyon, magiging dahilan lamang ito ng pagdurusa ni Kary
"I'm sorry, the phone you dialed is on the call......"Galit na ibinaba ni Lady Jessa ang telepono, pero bigla niyang narinig ang mababang boses ng isang tao mula sa kabilang kwarto.Naglakad siya papunta sa pinto, puno ng pagdududa."Maganda ang nagawa. Panahon na para tapusin ang kasal na 'to. Nakuha na ba ang divorce certificate?"Lalong sumama ang ekspresyon ni Lady Jessa."Napaka-tigas ng ulo ng matandang ito!" Nasabi niya. "Araw-araw nalang may masamang balita!"Hindi niya maintindihan kung bakit hindi nagustuhan ng apo niya si Karylle—isang napakabuting manugang!"Sila rin ang magsisisi balang araw! Sisiguraduhin kong magiging mas maganda ang buhay ng apo kong babae at makakahanap siya ng lalaking karapat-dapat sa kanya!"Bigla niyang naramdaman ang pagsisisi. Sa loob ng maraming taon, hindi dapat niya pinilit na manatili ang kasal ni Harold at Karylle. Mali ito. Lalo lang nitong pinahirapan si Karylle. Dapat noon pa niya hinayaan silang maghiwalay.Habang mas iniisip niya ito,
Harold tiningnan si Alexander nang malamig, ayaw niyang mag-aksaya ng oras dito kasama niya. Pero nang maisip niyang baka bumalik si Alexander kay Karylle pag-alis niya, napakunot ang noo niya at biglang tumigil sa paggalaw.Hindi alam ni Alexander kung pareho sila ng iniisip ni Harold, pero may bahagyang ngiti sa labi niya. "Ano, gusto mo bang maghapunan tayo?"Medyo kumunot ang noo ni Harold, halatang ayaw niyang pumayag, lalo na ang makipagkasama kay Alexander.Pero... mas malakas ang pagnanais niyang hindi ito guluhin si Karylle. Huminga siya nang malalim at kalmadong sumagot, "Sige."Ngumiti lang si Alexander at hindi na nagsalita pa. Pumasok sila sa kani-kanilang sasakyan at sabay na umalis.Ito ang eksaktong eksena na nakita ni Karylle mula sa balkonahe. Nang hindi na niya matanaw ang mga sasakyan nila, ibinalik niya ang tingin sa loob at isinara ang mga kurtina.Balak na niyang maligo at magpahinga.Lahat ngayon ay naaayon sa gusto niya, at lubos siyang kuntento.Samantala, ti
Lady Jessa ay may nararamdamang awa sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi na niya dapat ipilit pa. "Sige, hindi na kita pipilitin. Medyo gabi na rin, umuwi ka na bago maging delikado sa daan."Ngumiti si Karylle at tumango. Palapit na siyang magsalita nang biglang sumingit si Harold, "Ako na ang maghahatid sa kanya. May ilang bagay din akong kailangang pag-usapan tungkol sa trabaho."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, may pag-aalinlangan siyang naramdaman.Ngunit naisip niyang may paparating silang proyekto, at bilang boss, maaaring may mahahalagang tagubilin si Harold. Kaya naman, hindi na siya nagsalita pa.Nagulat ng bahagya si Lady Jessa at tila may nais sabihin, ngunit nang mapansin niya ang ekspresyon ni Karylle, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Karylle kay Lady Jessa. "Sige, lola, mauna na ako.""Oo, bumalik ka kapag may oras ka, pero huwag mo nang isipin kapag sobrang abala ka sa trabaho. Mas mahalaga 'yon."Tumango si Karylle. "Opo, alam ko."Sa ganoong para
Dahan-dahang ngumiti si Karylle at lumingon sa matanda, "Lola, tuloy po ba tayo sa paglalakad?"Masiglang tumango si Lady Jessa, "Oo, tara na."Harold: "..."Mukhang wala talagang epekto ang sinabi niya sa kanyang lola kanina.Kung hindi, hindi lang siya basta dededmahin nito pag nakikita siya—wala man lang kahit konting interes o pag-aalala.Ipinapakita lang nito na hindi talaga siya pinapansin ng matanda pagdating sa bagay na ito.At kung wala siyang suporta mula kay Lola Jessa, mas lalong magiging mahirap ang sitwasyon para sa kanya.Sanay siyang hindi nabibigo sa anumang bagay, pero ngayon...?Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.Hindi na siya nagsalita pa, pero tahimik na sumunod sa dalawa. Palagi siyang may distansya, pero nanatili siyang nasa loob ng kanilang paningin.Sanay na si Karylle sa maraming bagay ngayon. Wala naman silang matinding alitan ni Harold, at dahil kailangan nilang magtulungan sa hinaharap, hindi siya masyadong nailang
Katherine ay malinaw na tumango, "Well, Karylle, alam kong abala ang babaeng ito at marami siyang ginagawa, pero anak, may ilang bagay kang dapat pag-isipan."Tumingin si Christian kay Katherine nang may pagdududa, tila may naisip siya, kaya diretsong sinabi, "Hindi ko iniinda na minsan na siyang ikinasal. Sa katunayan, ang pagkakaroon ko sa kanya ay isang biyayang hindi ko inakala. Isang pagpapala para sa akin na pinili niya akong makasama.""Kung may ibang magtanong tungkol dito, ipapakita ko sa lahat kung gaano ko siya kamahal. Para sa akin, isang karangalan ang pakasalan si Karylle, hindi tungkol sa kung karapat-dapat siya sa akin." Malambot ang tono ni Christian, pero ramdam ang determinasyon sa kanyang tinig.Ang ganitong klaseng pagmamahal ay lalong nagpaawa kay Katherine para sa kanyang anak.Napabuntong-hininga siya at bahagyang umiling. "Hindi ‘yan ang gusto kong sabihin, anak. Sa tingin mo ba, gano’n ako ka-makaluma?"Nagdadalawang-isip si Christian. "Kung gano’n, ano ang i
Lucio agad na natauhan at binawi ang tingin niya sa iba pang naroon.“Pinapunta ko si Karylle rito ngayon, kaya siguro alam niyo na kung ano ang pag-uusapan natin.”Walang nagsalita sa grupo, pero halatang naiintindihan nila ang nais ipunto ni Lucio.Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, hindi nagpakita ng anumang reaksyon.Bagamat ayaw man ni Lucio, muli siyang nagsalita, “Nakipag-ugnayan na sa akin ang Sabuelgo Group at sinabing magsisimula na ang pakikipagtulungan nila sa bagong proyekto ng Lin sa loob ng tatlong araw. Si Karylle ang magiging pangunahing tagapangasiwa ng proyektong ito, kaya lahat ng tauhang may kinalaman sa trabaho ay kailangang sumunod sa kanyang utos nang walang pag-aalinlangan.”Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Alam niya na may plano si Lucio.Inaabangan nito na magkamali siya para mapahiya siya sa lahat, at pagkatapos ay palitan siya sa posisyon.O kaya naman, kung may sumabotahe sa proyekto sa gitna ng proseso, siguradong siya ang pagbubu
Nararamdaman ni Karylle ang kaunting hiya habang nagsalita, “Pasensya na po, Tita. Ako ang may kasalanan sa gulong ito, at kayo pa ang kailangang umako. Pero... wala talaga akong magawa. Natatakot akong sabihin ito kay Christian, baka mas lalo lang siyang masaktan.”Napabuntong-hininga si Roxanne. “Oo nga, Tita. Alam naman nating hindi dapat masyadong ma-stress si Christian, pero kung ganito na lang palagi, malalaman din naman niya ang totoo. Mas mabuti na ang unti-unting paghahanda sa kanya kaysa bigla na lang siyang masira kapag nalaman niya ang lahat.”Pumikit sandali si Nicole at uminom ng orange juice bago napailing. “Si Christian kasi, masyadong matapat magmahal. Ang tagal na niyang gusto si Karylle, pero hindi siya nagbago. Sa totoo lang... kung titingin lang siya sa paligid, makikita niyang may iba rin namang nagmamahal sa kanya nang tapat.”Bahagyang lumalim ang tingin ni Katherine nang mapansin ang direksyon ng tingin ni Nicole—nakatuon ito kay Roxanne. Napatingin siya rito
Naroon lang si Karylle, nakapikit ang mga labi at hindi nagsasalita.Umiling naman si Nicole. "Iba ang kahulugan niyan. Magkababata tayong lahat, at matagal nang magkaibigan ang ating mga pamilya. Kung mangyari man ito, hindi ito ang gusto ng lahat, at hindi rin ganito ang magiging reaksyon ng tiyahin ko."Napabuntong-hininga si Roxanne. "Nag-aalala lang ako. Sa totoo lang, hindi dapat ganito ang magiging reaksyon ni Tita."Pagkasabi niya nito, napayuko siya. Sa kaloob-looban niya, may kaunting pagsisisi. Hindi na dapat niya sinisi si Karylle noong araw na iyon, pero... Mas mahalaga kay Tita si Christian kaysa sa kanya. Pagkatapos ng lahat, anak niya si Christian.Habang lumilipas ang mga sandali, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Roxanne.Samantalang si Karylle naman ay nanatiling kalmado. "Oo, may pagkakamali ako sa nangyari noon. Kung kaya man ako sisihin o pagsabihan ni Tita, normal lang iyon. Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin. Minsan, kailangan mo lang tanggapin ang mga ba
Hindi niya pinansin ang bagay na ito.Para kay Harold, si Lucio ay parang langgam lamang—hindi siya interesado na pag-aksayahan ito ng panahon.Si Harold ang nagmamaneho ng kotse. Kung si Bobbie ang nasa passenger seat, siguradong mapapansin niya na tila nasa magandang mood ngayon si Ginoo Sanbuelgo.Mabilis ang naging biyahe papunta sa kumpanya, at sa hindi malamang dahilan, parang lumipas nang napakabilis ang oras.Pagdating niya sa kanyang desk, hindi siya nakaramdam ng antok. Sa halip, determinado siyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho.Ngunit...Pagtingin niya sa computer, hindi niya maiwasang maalala si Karylle—nakaupo sa harapan nito, abala sa pag-crack ng mga sikreto ng Sanbuelgo Group.Ang mga lihim na iyon, sa harap ni Karylle, ay parang ulap na madaling naglalaho. Alam niyang kapag gusto ni Karylle na buksan ang misteryo sa likod nito, walang sinuman ang makapipigil sa kanya.Dalawampung palapag? Para kay Karylle, isa lamang iyong simpleng laro—isang bagay na hindi niya kai
Nakikita ni Lucio na kinuha na ni Andrea ang kanyang cellphone para mag-type, agad siyang tumayo at mabilis na lumapit kay Andrea upang agawin ang cellphone pabalik."Baliw ka! Ibalik mo sa akin ang cellphone ko!" sigaw ni Lucio.Mahigpit na hinawakan ni Andrea ang kanyang cellphone, ayaw niya itong ibigay kay Lucio, at galit na sumagot, "Sino’ng baliw?!""Hindi ko naman ginawa, hindi ba puwedeng bawiin ang pera? Dalawang bilyon 'yon! At ang dami mong utang ngayon, pati bahay natin wala na! Lucio, ilang taon ka nang shareholder, ang perang pinaghirapan mo, kinukuha lang ng iba! Akala mo ba madaling kitain ang dalawang bilyon? Ilang taon ka nagtrabaho para lang kumita ng ganyang halaga?!"Kumunot ang noo ni Lucio at galit na sinagot, "Dahil hindi naman ako dati maraming shares! Pero ngayon, malaki na ang kinikita ko! Andrea, hindi mo pwedeng i-send ‘yan! Baka sinusubukan lang ako ng kabilang panig, maghintay ka lang at kusa siyang susuko!"Napailing si Andrea sa sobrang inis, "Lucio, h