"Of course not." Ngumiti si Alexander, inapakan ang preno, at pinuwesto ang sasakyan sa lane para kumakanan. Sinulyapan niya si Harold na naghihintay pa rin ng red light, at saka tumuloy sa kanan kasabay ng kotse sa harap.Habang nasa biyahe, walang interes si Karylle na makipag-usap. Paminsan-minsan ay nagsasalita si Alexander, ngunit tahimik lang si Karylle hanggang sa makarating sila sa tapat ng kanyang bahay. Tiningnan niya si Alexander at mahina niyang sinabi, "Salamat, Mr. Handel, sa paghatid."Ngumiti si Alexander nang may lambing, "No problem, Miss Iris, magpahinga ka nang maaga ngayong gabi. Kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako kahit kailan."Tumango lang si Karylle, walang sinabi pang iba, at bumaba na ng kotse.Habang pinapanood ni Alexander ang papalayong likuran ni Karylle, bahagya siyang napatitig. Ang babaeng ito ay puno ng misteryo. Sa huli kaya, pagsisisihan ni Harold na nawala sa kanya ang ganitong kayamanang tao?Ngunit nakuha na niya si Karylle, at tiyak na hi
Bahagyang napabuntong-hininga si Karylle. "Lola... sa totoo lang, alam mo rin sa puso mo na hindi niya ako mahal. Kung magpapatuloy pa, lalo lang siyang maiinis sa akin. Kaya mas mabuti nang maghiwalay kami, lola. Hayaan mo na siyang lumaya... at hayaan mo na rin akong lumaya."Ang huling mga salitang binitiwan ni Karylle ay puno ng lungkot, at ang tono niya ay halatang pagod na.Namutla ang mukha ni Lady Jessa. Hindi niya maipaliwanag ang bigat ng nararamdaman. Napakabuting manugang! Napakabait! Pero nawala pa rin dahil sa mokong na iyon!Subalit, ngayong umabot na sila sa ganitong punto, alam niyang wala na siyang magagawa. Kahit gaano pa niya kagusto si Karylle na manatiling asawa ni Harold, hindi siya maaaring maging makasarili.Mula pa noon, ang puso ni Harold ay hindi naman talaga na kay Karylle. Palaging wala sa tabi ang asawa, at hindi ito nagampanan ang responsibilidad bilang asawa kay Karylle. Kung ipipilit pa rin ang relasyon, magiging dahilan lamang ito ng pagdurusa ni Kary
"I'm sorry, the phone you dialed is on the call......"Galit na ibinaba ni Lady Jessa ang telepono, pero bigla niyang narinig ang mababang boses ng isang tao mula sa kabilang kwarto.Naglakad siya papunta sa pinto, puno ng pagdududa."Maganda ang nagawa. Panahon na para tapusin ang kasal na 'to. Nakuha na ba ang divorce certificate?"Lalong sumama ang ekspresyon ni Lady Jessa."Napaka-tigas ng ulo ng matandang ito!" Nasabi niya. "Araw-araw nalang may masamang balita!"Hindi niya maintindihan kung bakit hindi nagustuhan ng apo niya si Karylle—isang napakabuting manugang!"Sila rin ang magsisisi balang araw! Sisiguraduhin kong magiging mas maganda ang buhay ng apo kong babae at makakahanap siya ng lalaking karapat-dapat sa kanya!"Bigla niyang naramdaman ang pagsisisi. Sa loob ng maraming taon, hindi dapat niya pinilit na manatili ang kasal ni Harold at Karylle. Mali ito. Lalo lang nitong pinahirapan si Karylle. Dapat noon pa niya hinayaan silang maghiwalay.Habang mas iniisip niya ito,
Inisip ng lalaki na si Nicole ay magdadala ng isang magaling at kilalang racing driver, pero isang babae ang dumating?Tila naiinip ang lalaki.Napangisi si Nicole. "Ang bobo mo! Akala mo ba ordinaryong racer si Karylle? Tingnan natin kung paano mabubulag ang mga mata mong aso kapag nakita mo ang galing ni Karylle!” sigae niya sa lalaki, at tumabi siya kay Karylle, inakbayan niya ang kaibigan. “Oo nga! Siya ang kinuha kong tulong! Mag-ingat ka na lang!" sagot ni Nicole."Kapag natalo ka, tanggapin mo nalang! Huwag mong sabihing hindi kita binigyan ng pagkakataon. Naghanap ka pa ng babae para lang asarin ako?"Napatingin si Karylle sa pinagmulan ng boses, at nang makita niya ang gwapong lalaking nagsisindi ng sigarilyo, bahagyang kumunot ang kanyang noo.The King Racer.Kilala niya ito. Siya si Roy Lee, kaibigan ni Harold, isang batang abogado, at madalas siyang kinukumpara sa sikat na si Iris—siya.Ngunit sa kanyang bagong itsura at makeup ngayon, hindi agad siya nakilala ni Roy.Sumim
Matapos matalo sa karera, halata sa mukha ni Roy ang kahihiyan. Ang daming taong nakakita, at natalo siya ng isang babae!Sa harap ng mapanuyang tingin ni Nicole, bigla siyang nagsalita nang malalim, "Ano ba naman, pera lang 'yan, sige, kunin mo na!"Umismid si Nicole at malamig na tumingin sa kanya, "Pero tandaan mo, balang araw, magiging akin din 'yan!"Napailing si Nicole. "Managinip ka!" Pagkatapos ay umalis si Roy, halatang iritado.Masayang-masaya si Nicole, hinila si Karylle at ngumiti, "Baby! Tara na!"Tahimik lang si Karylle habang sumakay silang dalawa sa kotse. Habang hawak ni Nicole ang manibela, tumingin ito kay Karylle, "Kumain tayo sa labas, gusto mo? O magluluto ka pa rin ba para sa asawa mo mamaya?"Bahagyang tumingin si Karylle sa kanya. "Tara, sa labas na lang tayo kumain."Nanlaki ang mata ni Nicole at napatingin sa kanya nang may gulat, "Totoo?! Hindi ka nagbibiro?"Nang tumango si Karylle, hindi muna pinaandar ni Nicole ang kotse. Sa halip, tumitig siya kay Karyll
Sa gabi, napakaliwanag ng mga ilaw. Kahit oras na para matulog, nananatiling abala ang kalsada sa gitna ng matinding trapiko.Sa wakas, nakahanap si Nicole ng lugar para iparada ang kotse. Sinulyapan niya ang katabi, ngumiti, at nagtaas ng kilay, “Tara na, Karylle! Naroon na silang lahat!”Ngumiti si Karylle at tumango, “Sige.”May misteryosong ngiti sa labi ni Nicole nang hawakan niya ang braso ni Karylle at pumasok sila sa kwartong nire-reserba nila.Pagpasok nila, madilim pa ang silid. Tumigil si Nicole at kunwaring nagtataka, “Ha? Niloko ba nila ako? Wala pa sila?” Pagkasabi niyon, hinila niya si Karylle papasok. “Karylle, hintayin na lang natin sila dito.”Hindi pa man nakakasagot si Karylle, biglang..."Shhh-tssshh!"Narinig nila ang tunog ng mga confetti poppers. Biglang bumukas ang mga ilaw, nagkikislapan ang mga kulay, at bumagsak ang makukulay na confetti mula sa kisame, dumapo ito kay Karylle at Nicole.Kasabay nito, narinig nila ang malalakas na hiyawan.“Woohoo! Congrats s
Si Harold, Atty. Lee, at Dustin, bagamat hindi magkadugo, ay parang magkakapatid.Si Atty. Lee ay may medyo kakaibang ugali at madaling mag-init ang ulo.Si Dustin naman ay mas mahinahon. Maraming tao ang tingin sa kanya ay isang mabait at kagalang-galang na binata—gwapo, maganda ang ugali, galing sa mayamang pamilya—ngunit sa kalooban niya’y malamig.Bukod sa mga mahal nilang kamag-anak, mahalaga rin sa tatlo ang isa’t isa.“Nahanap ko na ang kuwintas na dati’y suot ng mama ko,” ani Atty. Lee.Biglang itinaas ni Harold ang kanyang tingin sa kanya ngunit hindi nagsalita.Napabuntong-hininga si Dustin. “Sa wakas, nahanap na rin.”Naging seryoso ang mukha ni Atty. Lee. “Pero ngayon, nasa isang nakakainis na babae ang kuwintas na ’yan! Put—, natalo ako!!”“Diretsuhin mo na,” ani Harold sa mababang boses.Alam nina Harold at Dustin kung gaano kahalaga ang kuwintas na iyon kay Atty. Lee.Napakagat-labi si Atty. Lee bago ikinuwento nang buo ang nangyari.Napangisi si Dustin. “Ibig mong sabih
Pagkapasok pa lang ni Karylle sa kwarto, pilit pa rin niyang inaayos ang sarili mula sa nararamdamang hiya, nang biglang may narinig siyang ingay. Napatingin ang lahat sa direksyon ng pinto.Ang lalaking pumasok ay matangkad, gwapo, at kitang-kita ang pagiging kagalang-galang kahit natatakpan ito ng kanyang mamahaling suit.Ngunit malamig ang kanyang presensya, at ang matalim niyang tingin ay sapat na para hindi siya lapitan ng kahit sino.Agad na napakunot ang noo ni Karylle. Ano na namang ginagawa niya rito?Napansin ni Harold ang malaking bouquet ng rosas sa tabi ni Karylle, at agad itong nainis.Napangisi siya nang malamig. “Ang bilis mong humanap ng bago.”Biglang nagbago ang maamo at kalmadong tingin ni Christian at naging seryoso, pero bago pa siya makapagsalita, naunahan na siya ni Karylle.“Harold, tumigil ka nga!” matalim na sabi ni Karylle.Tiningnan siya ni Harold nang mapanlamang. “Karylle, hindi mo man lang maitago bago pa matapos ang annulment? Ano, tingin mo patay na ak
Binuksan ni Harold ang pinto ng kotse at mababang tinig na nagsabi, "Bumaba ka."Bahagyang nanginig ang pilikmata ni Karylle. Ayaw niyang gumalaw, at ramdam niya ang matinding pagtutol sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto pa niyang manatili sa loob ng sasakyan, kahit na pagmamay-ari ito ni Harold.Nang makita niyang hindi siya gumagalaw, lumabas muna si Harold ng kotse. Ilang saglit lang, umikot siya sa kabilang gilid at binuksan ang pinto ng pasahero.Nakita niyang nananatiling nakaupo si Karylle at walang balak bumaba. Muli siyang nagsalita, "Bumaba ka."Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaking nasa harapan niya nang may pagtataka. "Bakit mo ako dinala rito?""’Di mo ba gustong makita? Matagal ka nang hindi nakakabalik."May kakaibang bigat ang tono ni Harold nang sabihin niya iyon.Lalong kumunot ang noo ni Karylle at naramdaman niyang ayaw niyang manatili rito. "Hindi ko na kailangang bumalik. Hindi ko na lugar ito.""Bumaba ka."Mas mabigat ang tono ni Harold kaysa
Kakaiba at hindi maintindihan ang lalaking ito, at ngayon, sa tuwing makakaharap niya ito, napapailing na lang siya sa inis.Ipinadlock ni Harold ang kotse gamit ang kamay niya, saka idiniretso ang tingin kay Karylle.Nakatingin din si Karylle sa kanya, malinaw na hinihintay itong magsalita. Gusto niyang makita kung ano na namang palabas ang gagawin ng lalaking ito at kung anong nakakatawang bagay ang sasabihin niya!Matapos ang ilang segundong katahimikan, sa malalim na boses ay sinabi ni Harold, “Ano ang relasyon niyo ni Christian?”Napatigil si Karylle at napatingin dito na may halong pagtataka. “At anong kinalaman mo ro’n?”Biglang nanlamig ang mukha ni Harold, saka siya napangisi nang may halong galit. “Anong kinalaman ko?!”Kumunot ang noo ni Karylle. May mali ba siyang nasabi?Nanggigigil na nagngitngit ang mga ngipin ni Harold at bigla niyang hinawakan ang pulso ni Karylle, saka ito hinila. Sa madiin na tono, sinabi niya, “Karylle, may puso ka ba talaga?!”Ano ba ang ginawa ni
"May kinalaman ito sa akin.""Harold, maniwala ka sa akin, wala akong kasalanan!"Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. "Sa tingin mo ba, maniniwala ako?""Kailangan mong maniwala sa akin, Harold! Wala talaga akong kinalaman dito!" Napasigaw na si Adeliya, halatang emosyonal.Sa sumunod na sandali, narinig niya ang boses ni Andrea—halatang may halong pagkadismaya."Harold, simula nung nangyaring insidente, parang nawawala na sa sarili si Adeliya. Minsan, hindi na lang siya nagsasalita buong araw, tapos bigla na lang siyang magpipilit na kausapin ka, gusto niyang magpaliwanag sa'yo. Harold, mabuting tao si Adeliya, hindi niya magagawa ang bagay na 'yon, sana maintindihan mo..."Bago pa niya matapos ang sinasabi, nawalan na ng pasensya si Harold."Huwag niyo na akong guluhin. Hanggang dito na lang ang pasensya ko."Pagkasabi noon, ibinaba na niya ang telepono.Ubos na talaga ang pasensya niya sa mag-inang ito. Ayaw na niyang makitang nagpapanggap pa sila.Habang inilalapag niya ang telep
Karylle ay lumabas na, suot ang isang simpleng light yellow na pambahay. Ang kanyang maluwag na buhok ay nagbigay sa kanya ng itsurang parang inosenteng dalagang estudyante sa kolehiyo, kaya't hindi maiwasang mapansin siya ng mga tao.Nang makita siya ni Christian, hindi na nito naalis ang tingin sa kanya."Karylle."Nicole: "......" Bigla niyang naisip na kailangan niyang magsipilyo.Roxanne: "......" Matagal na siyang nakaupo sa sofa sa sala, pero ni minsan ay hindi siya napansin ni Christian.Ngumiti si Karylle at tumango kay Christian. "Nandito ka na pala, maupo ka."Pagkasabi nito, dumiretso na siya sa sofa.Si Roxanne ay nakaupo sa pangalawang puwesto sa sofa, at si Karylle naman ay dumiretso sa unang puwesto at umupo doon—wala nang espasyo para makaupo si Christian sa tabi niya.Ngunit hindi ito ininda ni Christian. Umupo siya sa pinakamalapit na puwesto kay Karylle sa gilid."Kumusta na ang pakiramdam mo?"Ito na naman…Parang ito na ang paboritong tanong ni Christian sa kanya
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang