Biglang napakunot ang noo ni Harold. Hindi niya maintindihan kung bakit, pero pakiramdam niya'y may nagbago kay Adeliya.Hindi na siya katulad ng dati.Hindi niya maipaliwanag kung ano ang nag-iba. Pero tuwing naiisip niya na ito ang nagligtas sa kanya at ang daming tiniis para sa kanya, hindi niya magawang sisihin ito kahit minsan.Sinundan ni Roy si Harold hanggang sa makarating ito sa kotse niya. Ngumiti si Roy at sinabing, "So, anong plano mo ngayon? Ang daming nangyayari sa pagitan ninyo ni Karylle. Paano naman si Adeliya?"Napakunot ang noo ni Harold. "Pwede bang tumigil ka na?""Naiirita ka na ba?" Napailing si Roy. "Pero ito ang realidad, bro. Kailangan mong pag-isipan ito. Kung ayaw mo kay Adeliya at hindi mo kayang tuparin ang pangako mo sa kanya, sabihin mo na agad. Huwag mo siyang paasahin ng matagal, dahil alam mo ba kung anong mangyayari kung patuloy mong bibitinin ang sitwasyon na ‘to?"Tiningnan siya ni Harold nang may kalituhan.Napangiti si Roy, ngunit halatang may i
Alam ni Jyre na may duda si Karylle sa kanya, kaya't nagsalita siyang muli na may kalmadong ekspresyon: "Alam ko, Miss Granle, na hindi mo ako pinaniniwalaan, pero ipapakita ko ang aking sinseridad sa’yo sa hinaharap. Pakiusap, bigyan mo ako ng pagkakataong ito. Kung handa kang tanggapin ako, hindi ko maipapangakong ang iba ay magiging pinakamalaking tulong mo dito sa Adeliya."Ngumiti si Karylle. "May iba ka pa bang dahilan kaya ka naparito ngayon?"Umiling si Jyre nang di sinasadya. "Wala."Nakita niyang wala nang balak si Karylle na magsalita pa, kaya tumayo si Jyre nang maayos at magalang na nagsabi:"Kung ganoon, hindi ko na guguluhin ang iyong pagpapahinga. Sana ay pag-isipan mo ang sinabi ko. Kung may kahit kalahating salita akong nagsinungaling, hindi maganda ang kahihinatnan ng aking pamilya."Bagama’t marami na ang hindi naniniwala sa Diyos sa kasalukuyang panahon, iilan lamang ang nangangahas na magbitiw ng ganoong sumpa. At bilang isang taong mahalaga sa pamilya, alam ni J
Napatingin si Jyre nang hindi namamalayan kay Karylle. "Ano po ang utos niyo?""Pumunta si Adeliya sa ospital dalawang araw na ang nakalipas. Malamang may nangyari. Sana makapagbigay ka ng ebidensya sa akin."Tumango si Jyre. "Sige."Nang makita niyang hindi na nagsalita si Karylle, agad na siyang umalis.Tumayo si Karylle malapit sa bintana, para bang naghihintay kung kailan ulit lilitaw si Jyre.Mukhang may iniisip siya.Ang nais gawin ni Adeliya ngayon ay ang mapangasawa si Harold. Wala na dapat siyang pakialam doon, at nasa kanya kung sino ang gusto niyang pakasalan.Pero.Dahil paulit-ulit siyang ginugulo ni Adeliya, at dinamay pa ang buong pamilya niya, hindi niya hahayaang magtagumpay ito.Kaya ang unang hakbang niya: siguraduhing masuklam si Harold kay Adeliya.Sa katunayan, nagahanap na rin siya ng ebidensya ngayon.Narinig na rin niya na may isang gwapong binata na sumama kay Adeliya papuntang ospital noong araw na iyon.Malamang, mahalaga ang taong iyon.Mukhang ito ang nas
Tumingin siya kay Lady Jessa nang may bahagyang pagtataka, "Ayaw mo ba akong makita nang ganito?"Medyo naguluhan si Lady Jessa habang nakatingin kay Harold. Hindi ba niya napapansin na ayaw siyang makita ni Karylle?Bakit parang wala siyang pakiramdam?Bahagyang kumunot ang noo ng heneral at sinabi, "Hindi ka ba busy?"Wala na siyang masabi, pero sa loob-loob niya, aliw na aliw siya.Natutuwa siyang makita si Harold na tila walang magawa.Mas nakakatuwa, mas maganda!Sa huli, walang nagawa si Harold kundi ang sabihin nang may kaunting hinanakit, "Aalis na ako pagkatapos mong inumin ang gamot.""Sige, iinumin ko na."Nakita niyang kanina ay ayaw ni Karylle uminom ng gamot, pero ngayon ay biglang ininom niya ito nang walang reklamo. Napaiktad ang ugat sa noo ni Harold.Wala pang isang minuto, nainom na lahat ni Karylle ang gamot.Walang nagawa si Harold kundi ang magpaalam, "Kung may problema, tumawag ka lang sa akin.""Sige na, umalis ka na~"Napapikit si Harold, at saka sinabi nang m
Agad na nagsalita si Jyre, "Nalaman ko, sinabi ko rin sa iyo ang tungkol dito, pero talaga namang hindi ko inasahan na tutulungan ni Mr. Sanbuelgo si Karylle noong panahon na iyon, at hindi ko rin inakala na magkikita sila nang ganoon lang......"Malamig na tiningnan ni Adeliya si Jyre, "Jyre, kung magpapabaya ka ulit sa susunod, mag-ingat ka sa mangyayari sa pamilya mo!" Sa huling mga salita, halos gigil na ang boses niya.Huminga nang maluwag si Jyre, alam niyang nakalusot siya sa pagkakataong ito.Sa totoo lang, nasabi na niya kay Adeliya na nandoon sina Harold at Roy.Pero si Adeliya mismo ang nag-isip na walang magiging gulo noong oras na iyon. Hindi si Jyre ang nagkulang, kundi si Adeliya mismo!Sa katunayan, gusto pa ngang makita ni Adeliya si Harold habang nasa ganoong sitwasyon si Karylle at si Ginoong Moore.Sa huli, alam ni Jyre ang takbo ng utak ni Adeliya. Ginamit niya ang pagkamapaghanap ni Adeliya sa sariling kagustuhan nito.Sa eroplanoHalos hindi nag-usap sina Karyll
Malamig na tumingin si Harold kay Karylle. "Saan tayo pupunta? Hindi ba dapat ikaw ang nakakaalam?"Napatingin siya kay Harold nang walang kibo. Hindi niya napigilan ang sarili at sinabing, "Paano kaya kinaya ni Bobbie na makasama ka nang maraming taon?"Agad na naging matalim ang tingin ni Harold, ngunit hindi na pinansin ni Karylle ang reaksyon niya. Sinimulan na lang niya ang makina ng sasakyan.Napunta na siya dati sa lugar na ito, kaya pamilyar siya.Habang nagmamaneho, naisip ni Karylle ang isang lugar na maaaring puntahan. Hindi na niya kinonsulta si Harold; diretso niyang pinatakbo ang kotse papunta roon.Tulad ng dati, hindi sila nag-usap kahit isang salita. Tahimik ang biyahe—walang usapan, wala ring musika.Ganito ang istilo nila ng pagsasama, at mukhang okay lang ito sa kanilang dalawa. Ayaw na rin naman ni Karylle na magsalita pa sa lalaking ito.Matapos ang halos isang oras, nakarating na sila sa lugar.Ipinarada ni Karylle ang sasakyan sa parking space at tumingin kay H
Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng lobby manager. Agad niyang hinarangan ang daan ng dalawa at sinabi sa medyo nag-aalalang boses, "Mr. Sanbuelgo, Maam Granle, natapos na po ba kayong tumingin? Ang grupo ng mga designer namin ay magagaling at hindi kasing sama ng iniisip ninyo. Kung hindi, ang malaki naming brand ay matagal nang bumagsak."Hindi tumayo si Karylle. Tumingin lang siya nang diretso sa manager at sinabi, "Kung may tingin kayong mahusay, ilabas ninyo at ipakita sa akin. Ang ganitong klaseng paghahanap ay nakakainis, at limitado lang ang oras namin."Agad na naglakad ang lobby manager at pumili ng ilang wedding dress para ipakita.Tiningnan ni Karylle ang mga ito, at lalong lumalim ang pagkadismaya sa kanyang mukha.Halos tumulo na ang pawis ng lobby manager. Agad siyang nagsalita ulit, "May bagong batch ng designs ngayon, Mr. Sanbuelgo, Maam Granle, baka gusto niyo pong tingnan ulit!"Sina Sanbuelgo at Granle ay malalaking kliyente. Kapag nawala sila, siguradong marami si
Kita sa mukha ni Karylle ang pag-aalinlangan—ayaw niyang sumakay sa kotse. Ngunit tiningnan siya ni Alexander at kalmadong nagsalita,“Karylle, may mga bagay na hindi ko pa nasasabi sa'yo. Okay lang bang sumakay ka muna?”Napangiwi si Karylle, ngunit nagdesisyon siya na gamitin ang pagkakataong ito para tuluyang magkalinawan. Kaya, pumasok siya sa kotse.Bahagyang ngumiti si Alexander, isinara ang pinto para sa kanya, at dumiretso sa driver's seat.Hindi muna niya pinaandar ang kotse. Sa halip, hinarap niya si Karylle. Nang makita niyang nakatingin din ito sa kanya, bahagyang ngumiti si Alexander.“Yung nangyari kahapon, iniisip siguro ng iba na sinadya kong magpakita para lang makaganti. Pero, Karylle, bawat salitang sinabi ko kahapon ay galing sa puso ko.”Napangiti si Karylle, ngunit halatang hindi siya naniniwala. “Mr. Handel, ex-wife ako ni Harold. Kasal na ako noon, at hindi na ako katulad ng dati.”“Alam ko,” seryosong sagot ni Alexander. Sa pagkakataong ito, wala nang bakas ng
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”