“It’s me.”Ang boses ay nananatiling kasing banayad at malambing tulad ng dati.May munting ngiti sa mga labi ni Karylle habang tinitingnan si Harold. “Mr. Sanbuelgo, tingnan mo naman, malaki ang utang na loob mo sa pinsan ko. Hindi siya mapakali sa akin, iniisip niya na baka hindi ko makuha ang pirma sa kontrata kaya siya pa ang pumunta dito. Sa tingin mo ba kailangang magbigay ka ng ganitong klaseng kondisyon sa harap niya? Hindi ba’t masisira ang pakiramdam ng lahat? Magiging malungkot ang pinsan ko.”“Ikaw na ang nagsabi na pinsan mo siya, tinatrato ka niya bilang tunay na kapatid, pero ginagamit mo pa siya?!” Dumilim ang mukha ni Harold at malamig ang tono ng kanyang boses.Pero hindi ito pinansin ni Karylle, ngumiti lang siya at sinabing, “Hindi mo ba alam na ako ang tipo ng taong mayabang at gagawin ang lahat para makamit ang gusto ko? Ito pa nga lang ang ginagawa ko, Mr. Sanbuelgo. At para sa kanya, sa tingin ko dapat mo na lang itong tiisin.”Ang matalim na tingin ni Harold a
Huminga nang malalim si Adeliya. Hayaan mo na, ano pa nga ba ang magagawa ni Karylle kahit matapos niya ang task na ito? May limang task pa siyang kailangang tapusin ngayong buwan.At base sa rules ng kumpanya, imposibleng umalis siya ngayong buwan.Matapos mag-isip, tumingin si Adeliya kay Harold, "Harold, since marami ka pang trabaho na kailangang asikasuhin, aalis na muna kami ni Karylle."Bahagyang kumunot ang noo ni Harold at sa huli, seryosong nagsalita, "Hindi ka pa lubos na nakakarecover, huwag masyadong isipin ang kapakanan ng iba. Minsan, hindi rin naman nila ma-appreciate ang sakripisyo mo."Sa sandaling makarating si Karylle sa pinto, narinig niya ang sinabi ni Harold.Napakunot ang labi niya ngunit nagpatuloy lang sa paglalakad.May bahagyang ngiti sa mata ni Adeliya. Gusto niya ang ganitong tension sa pagitan ng dalawa. Mas lalo siyang sigurado na pumayag si Harold sa plano ni Karylle dahil sa kanya.Ang mura naman ng ginawa mo, Karylle.Pagdating ng panahon, walang mala
“Hindi ako pwedeng kumilos nang padalos-dalos sa ngayon. Kulang pa ang ebidensya kaya hindi ko pa sila kayang ipaako.”Bahagyang napasinghap si Layrin at pinigil ang sarili, “Kung may kailangan ka, huwag kang mahihiyang sabihin sa akin.”Tumango si Karylle. “Patuloy ninyong i-check ang tungkol sa tatay ko. Baka may iba pang impormasyon na nakalusot.”“Okay.”Nag-usap pa nang kaunti sina Karylle at Layrin bago sila umalis ng magkasama.Inihatid ni Layrin si Karylle pauwi.Habang nasa biyahe, malalim ang iniisip ni Karylle.Plano ni Lucio na agawin ang Granle Group at kunin ang shares niya, pero malinaw na iyon ay isa lang dahilan.Sa totoo lang, na-convince na nito ang ilang tao sa kumpanya nitong mga nakaraang araw.Kaya... malamang may mga bagay ding pwedeng matuklasan mula sa mga shareholders.Dapat makapasok na ako sa kumpanya sa lalong madaling panahon!Tahimik siyang nagmuni-muni sa buong biyahe.Pagdating sa destinasyon, huminto si Layrin. Tumingin ito kay Karylle nang seryoso a
"Pero..."Bago pa man matapos ang sasabihin, ngumiti na si Karylle at pinutol si Ellione, "Huwag kang mag-alala, kaya ko 'to."Napabuka ang labi ni Ellione, pero tila hindi alam kung ano pa ang sasabihin. Sa huli, napabuntong-hininga siya nang walang magawa. "Sige na... mag-ingat ka, ha.""Okay."……At sa wakas, dumating din ang oras.Pagkatapos maghanda, tumungo si Karylle sa lugar na itinakda ni Mr. Moore.Pagdating niya, nandoon na si Mr. Moore, at bahagyang nagulat si Karylle.Nang makita ni Mr. Moore si Karylle, napansin agad niya kung paanong ang pormal na kasuotan nito ay hindi kayang itago ang kahanga-hangang hubog ng kanyang katawan. Nagningning ang kanyang mga mata sa matinding kasabikan, at agad siyang tumayo. Nakangiti siyang sinalubong si Karylle, "Ms. Granle, nandito ka na. Isang karangalan para sa akin na maimbitahan mo ako ngayong gabi."Ngumiti si Karylle, "Mr. Moore, masyado kang magalang. Ako nga ang dapat magpasalamat dahil pinagbigyan mo ang imbitasyon ko."Biglan
‘Alam kong hindi ko ito pwedeng basta bitawan, at kailangan kong magpanggap na wala akong pakialam.’Gusto niyang makita kung paano haharapin ni Harold ang sitwasyon pagkatapos nito.Tumingin si Dustin kay Harold at sinubukang magpaliwanag:"Alam mo naman si Mr. Moore, kapag may gusto siyang gawin, wala talagang makakahadlang sa kanya. Matapang ang taong 'yon. Bukod pa rito, hiwalay na kayo ni Karylle. Sa tingin niya, hindi na banta si Karylle sa kanya."Ngumisi si Roy, ini-cross ang kanyang mga paa, at sinabing may halong pagbibiro:"Pwede namang hindi gano’n. Di ba si Alexander sobrang gusto si Karylle ngayon? Habang nandiyan si Alexander, malamang hindi gagawa ng kalokohan si Mr. Moore kay Karylle. Sa totoo lang, nakita ko silang dalawa kanina—nasa isang private room. Sa ngayon, mukhang maayos naman si Mr. Moore. Malamang pumayag na siyang pirmahan ang kontrata."Hindi pa rin gumalaw si Harold. Nananatili ang seryosong ekspresyon sa mukha niya habang pinakikinggan ang sinabi ni Roy
"Kung ganoon ka katiwala sa sarili mo, Ms. Granle, ilabas mo na ang plano mo. Pag-aaralan ko bago ako magdesisyon," sabi ni Mr. Moore.Ngumiti si Karylle at maayos na ipinakita ang kanyang plano.Noon, tuwing nakikipag-usap si Mr. Moore tungkol sa pakikipag-cooperate, hindi siya kailanman nakaranas na maging alanganin, lalo na kapag babae ang kausap.Pero ngayon, tila naipit siya ng babaeng ito. Bagamat nasa medyo alanganin siyang posisyon, iniisip niyang kung tama ang sinasabi ni Karylle, maaari niyang tanggapin ang sitwasyon, kahit pa para siyang naiimpluwensyahan nito.Kinuha ni Mr. Moore ang planong ibinigay ni Karylle at seryoso itong binasa. Hindi na muna siya nag-isip ng kahit anong masama laban kay Karylle, at itinutuon ang atensyon niya sa plano.Habang mas binabasa niya ito, mas nararamdaman niya ang kaba, pero dahil sanay siya sa ganitong sitwasyon, hindi niya ito pinakita sa kanyang mukha.Matapos niyang mabasa ang lahat, ibinaba ni Mr. Moore ang plano.Pero...Alam na ni
Ngumiti si Roy. "Hindi mo na dapat problemahin pa ang bagay na ito."Pagkatapos niyang sabihin iyon, kinuha niya agad ang pagkain at kinain ito sa isang subo.Nagbago ang ekspresyon ni Mr. Moore!Sinubukan ni Karylle siyang pigilan, pero huli na.Bahagyang nag-iba ang mukha ni Karylle. Mukha siyang may gustong sabihin, pero nauna nang magsalita si Roy, "Mr. Moore, pabayaan mo na siyang umalis, kung hindi, baka magkaroon tayo ng hindi pagkakaintindihan sa hinaharap."Alam ni Mr. Moore kung may "idinagdag" sa pagkain o wala. Nang makita niyang kinain ito ni Roy, hindi na siya nangahas na pigilan pa si Karylle na umalis. Ayaw niyang magkaroon ng anumang gulo sa hinaharap. Kaya't agad niyang sinabi kay Karylle, "Sige, mauna ka na. Ang tungkol sa usapang kooperasyon, pag-uusapan na lang natin ulit sa ibang araw."Biglang kumunot ang noo ni Roy. "Kooperasyon? Ano pang kooperasyon ang pinag-uusapan? Mr. Moore, sa pamilya namin ka na makikipag-cooperate mula ngayon." Patuloy siyang kumain.Ta
Bahagyang tinaas ni Karylle ang kanyang kilay sa gulat. Ilang beses pa lang silang nagkausap ng assistant ni Mr. Moore, at bagamat palaging magalang ang paraan ng kanyang pagsasalita, ngayong pagkakataon, ramdam niya ang pagbibigay-pugay sa tono nito.Ano bang nangyari kanina kina Roy at Mr. Moore?Tinulungan siya ni Roy?Napapikit si Karylle at bahagyang pinigil ang ngiti bago tuluyang nagsalita. "Sige, sasabihan ko ang commissioner na makipag-ugnayan sa inyo. Masaya akong makatrabaho kayo.""Masaya rin kaming makatrabaho ka, Miss Granle. May iba ka pa bang tagubilin?"Para kay Mr. Moore na basta-bastang pumayag, siguradong may ginawa si Roy. Mukhang magkakaroon siya ng utang na loob dito."Wala na. Paalam.""Sige, paalam, Miss Granle."Pagkatapos noon, tuluyan niyang ibinaba ang tawag.Sa limang kontrata, dalawa na ang natapos niya. Alam niyang hindi babawi si Harold pagdating sa proyekto ni Adeliya, at si Mr. Moore naman, siguradong hindi na siya kakalas.Pagdating naman kay Alexan
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata
"Hindi pa ako babalik, may iba pa akong aasikasuhin."May isang bagay pang kulang sa kanilang plano ng kooperasyon.Sa totoo lang, plano rin niyang pumunta doon ngayong hapon.Lalo na’t si Jahmein, ang deputy manager ng kanilang departamento, ay talagang magaling—nahanap niya ang maraming tao na mahirap kumbinsihin.Kay Alexa, okay lang naman—nagustuhan niya ang plano dahil swak ito sa panlasa niya. Madali rin itong kausap, lalo na pagdating sa paghingi ng tulong para sa anak niya.Pero ang isa pang kooperasyon?Si Vicente.Isa itong kilalang matigas ang ulo.Nasa limampung taong gulang na siya ngayon at isa ring executive sa kumpanya. Dahil sa galing niya sa pagpapasya at dami ng tagumpay, maraming kumpanya ang gustong kunin siya, pero hindi siya natitinag.Kung magustuhan niya ang plano, walang problema. Pero kung hindi, hindi na siya mag-aaksaya ng panahon para humingi ng pagbabago—tatanggihan lang niya ito nang walang pag-aalinlangan.Ang masaklap pa, ang plano ni Karylle ay eksak
Pero kahit anong gawin ni JayR, parang hindi tinatablan si Harold. Wala siyang pakialam sa negosyo—mula umpisa hanggang dulo, gusto lang niyang manligaw kay Karylle.Ilang beses nang nagsalita si Karylle, pero kitang-kita ni JayR na hindi talaga sang-ayon si Harold. Sa tingin niya, parang walang pakialam si Harold kung kumita man o malugi ang negosyo, basta’t si Karylle lang ang kausap niya.Sa huli, sumuko na si JayR. Dumating na rin ang oras ng tanghalian.Kinuha ni Karylle ang kanyang bag at naglakad papalabas, pero mabilis na hinawakan ni Harold ang kanyang pulso."Sabi ko, sasamahan kitang kumain. Saan ka pupunta?""May kailangan pa kasi akong—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, agad siyang pinutol ni JayR, na wala nang balak sumama sa kanila. "Ah, may kailangan pa rin akong gawin, kaya mauuna na ako. Kayo na ang mag-usap."Sa pagkakataong ito, tila mas natuwa si Harold. Ang tono niya kay JayR ay mas maayos na. "Mag-ingat ka."Habang papalabas ng opisina, tumingin si Harold kay
Lin Enen said this, doesn't it mean that if she can't succeed, this matter has nothing to do with her!After all, Meng Ning was raised so high by them, he was many times stronger than Lin Enen, and what Meng Ning couldn't do, it was normal for Lin Enen to not be able to do it.Blocked in his heart, he couldn't go up or down, Lin Yitang finally nodded breathlessly, "Just do your best."Lynn smiled and nodded, "Okay." Themeeting, and so it ended.And Lin Enen's next task is to follow a young, beautiful and mature woman to Fu Shi.At this moment, Meng Ning was driving the car, and Lin Enen was sitting in the co-pilot.She turned her eyes to look at Lin Enen, with a workplace smile on the corner of her mouth, "Miss Lin, this time the matter may be hard, you can reconcile in the middle."Lin Enen nodded, "I will do everything that needs to be done, but whether I can succeed or not depends on Miss Meng."Meng Ning nodded helplessly, "Well, I will do my best."Knowing that Lin Enen wouldn't