Ang mapanuyang tawa ay biglang narinig, at napatigil si Karylle sandali bago napagtanto—nasa tabi ni Bobbie si Harold.Napatingin si Bobbie sa kanyang presidente, at nang makita niyang wala itong balak magsalita, nagmadali siyang sinabi kay Karylle, "Sige, noted."Pagkatapos nito, ibinaba na niya ang tawag. Sandaling nag-alangan si Bobbie, saka muling tumingin kay Harold. "Mr. Sanbuelgo, sigurado po ba kayong hindi ninyo tatanggapin ang proposal ni Miss Granle?"Punong-puno ng pangungutya ang mga mata ni Harold. "Hindi maganda ang plano, o baka si Karylle ang may problema. Ang babaeng 'yan, napagastos niya ako ng napakalaki. Kaya kung hindi ko siya kakasangkapan, swerte na siya."Hindi na kumibo si Bobbie, pero malamig na sinabi ni Harold, "Alamin mo kung bakit siya bumalik sa Granle Clan.""Noted, sir."Samantala, agad na nag-vibrate muli ang telepono ni Karylle matapos maibaba ang tawag.Pagkakita sa numero ni Alexander, agad niya itong sinagot.Bago pa man siya makapagsalita, narin
Bagamat halatang pabiro ang sinabi ni Alexander, may kakaibang dating ito—parang isang totoong gentleman.Hindi ka niya binabastos o inaabala, pero madali siyang lapitan at pakisamahan.Bahagyang itinaas ni Karylle ang kilay ngunit hindi na nagsalita.Habang kumakain silang dalawa, naging halata kung gaano kagaling makipag-usap si Alexander. Hindi nakaka-bore ang mga sinasabi niya, at sakto lang ang mga topic niya—hindi ka maiilang o maiinsulto, at sobrang komportable ang usapan.Sa isip ni Karylle, kailangang aminin na mas magaling si Alexander kaysa kay Harold.Matapos nilang kumain at ibaba ang chopsticks, tumingin si Karylle kay Alexander. "Pwede na ba nating pag-usapan ang tungkol sa ating partnership?"Bahagyang ngumiti si Alexander at sinabi, "Aba, mahina ako sa pagtanggi lalo na kapag may maganda akong kaharap."Napalabi si Karylle at iniabot sa kanya ang proposal na dala niya.“Ang proyekto na ito,” sabi ni Karylle, “kailangan talaga ng malaking puhunan mula sa’yo. Pero nanin
Napabuntong-hininga si Alexander at mahinahong nagsalita, "Karylle, may mga pagkakataon na ayokong bigyan ka ng masyadong pressure, pero kung mananahimik lang ako at walang gagawin, hindi ko magagawang ipaglaban ito."Napakagat-labi si Karylle. Bigla siyang nakaramdam ng panghihinayang dahil alam niyang hindi rin magsasabi ng totoo ang lalaking ito. Kaya para saan pa ang tanong niya?Sa halip na sagutin siya, muling nagsalita si Alexander."Mahaba pa ang panahon. Mahaba pa ang panahon. Puwede mong alamin nang dahan-dahan kung ako nga ba ang iyong… kapalaran."Ang huling mga salitang iyon ay sinabi niya nang mahina ngunit ramdam ang bigat, dahilan para mapatitig si Karylle sa kanya nang tulala.Maya-maya, ngumiti si Karylle. "Mr. Handel, mahilig ka talagang magbiro."……Samantala, abala si Harold sa trabaho at kakatapos lang pirmahan ang huling dokumento. Habang minamasahe ang kanyang sentido, isinandal niya ang likod sa upuan at tinignan ang cellphone na nakapatong sa mesa. Kinuha niy
Eat, drink, and be merry: "Sayang… Hindi tayo si Karylle."Patuloy na nag-scroll si Karylle sa kanyang cellphone, tila walang pakialam sa paligid.Si Harold, na katatapos lang sa mga dokumento, biglang naalala na paparating si Karylle. Inangat niya ang kanyang tingin at nakita ang babae na walang kaabog-abog na naglalaro lamang ng cellphone, halatang hindi interesado sa usapan. Agad namang bumagsak ang mukha ni Harold.Inilihis niya ang tingin at bumalik sa pagtatrabaho sa kanyang mga papel.Marami pa siyang kailangang tapusin, pero gusto niyang makita kung hanggang kailan magtatagal ang laro ni Karylle. Hanggang saan aabot ang pasensya niya sa babaeng ito?Isang oras ang lumipas.Hindi man lang tumingin si Karylle sa kanya, at ang ekspresyon sa mukha ni Harold ay nagdilim nang bahagya.Dalawang oras ang lumipas.Kalmado pa rin si Karylle habang inilalabas ang kanyang power bank.Halos pumutok na ang ugat sa noo ni Harold. Napatawa siya sa inis.Naramdaman ni Karylle ang matalim na ti
“It’s me.”Ang boses ay nananatiling kasing banayad at malambing tulad ng dati.May munting ngiti sa mga labi ni Karylle habang tinitingnan si Harold. “Mr. Sanbuelgo, tingnan mo naman, malaki ang utang na loob mo sa pinsan ko. Hindi siya mapakali sa akin, iniisip niya na baka hindi ko makuha ang pirma sa kontrata kaya siya pa ang pumunta dito. Sa tingin mo ba kailangang magbigay ka ng ganitong klaseng kondisyon sa harap niya? Hindi ba’t masisira ang pakiramdam ng lahat? Magiging malungkot ang pinsan ko.”“Ikaw na ang nagsabi na pinsan mo siya, tinatrato ka niya bilang tunay na kapatid, pero ginagamit mo pa siya?!” Dumilim ang mukha ni Harold at malamig ang tono ng kanyang boses.Pero hindi ito pinansin ni Karylle, ngumiti lang siya at sinabing, “Hindi mo ba alam na ako ang tipo ng taong mayabang at gagawin ang lahat para makamit ang gusto ko? Ito pa nga lang ang ginagawa ko, Mr. Sanbuelgo. At para sa kanya, sa tingin ko dapat mo na lang itong tiisin.”Ang matalim na tingin ni Harold a
Huminga nang malalim si Adeliya. Hayaan mo na, ano pa nga ba ang magagawa ni Karylle kahit matapos niya ang task na ito? May limang task pa siyang kailangang tapusin ngayong buwan.At base sa rules ng kumpanya, imposibleng umalis siya ngayong buwan.Matapos mag-isip, tumingin si Adeliya kay Harold, "Harold, since marami ka pang trabaho na kailangang asikasuhin, aalis na muna kami ni Karylle."Bahagyang kumunot ang noo ni Harold at sa huli, seryosong nagsalita, "Hindi ka pa lubos na nakakarecover, huwag masyadong isipin ang kapakanan ng iba. Minsan, hindi rin naman nila ma-appreciate ang sakripisyo mo."Sa sandaling makarating si Karylle sa pinto, narinig niya ang sinabi ni Harold.Napakunot ang labi niya ngunit nagpatuloy lang sa paglalakad.May bahagyang ngiti sa mata ni Adeliya. Gusto niya ang ganitong tension sa pagitan ng dalawa. Mas lalo siyang sigurado na pumayag si Harold sa plano ni Karylle dahil sa kanya.Ang mura naman ng ginawa mo, Karylle.Pagdating ng panahon, walang mala
“Hindi ako pwedeng kumilos nang padalos-dalos sa ngayon. Kulang pa ang ebidensya kaya hindi ko pa sila kayang ipaako.”Bahagyang napasinghap si Layrin at pinigil ang sarili, “Kung may kailangan ka, huwag kang mahihiyang sabihin sa akin.”Tumango si Karylle. “Patuloy ninyong i-check ang tungkol sa tatay ko. Baka may iba pang impormasyon na nakalusot.”“Okay.”Nag-usap pa nang kaunti sina Karylle at Layrin bago sila umalis ng magkasama.Inihatid ni Layrin si Karylle pauwi.Habang nasa biyahe, malalim ang iniisip ni Karylle.Plano ni Lucio na agawin ang Granle Group at kunin ang shares niya, pero malinaw na iyon ay isa lang dahilan.Sa totoo lang, na-convince na nito ang ilang tao sa kumpanya nitong mga nakaraang araw.Kaya... malamang may mga bagay ding pwedeng matuklasan mula sa mga shareholders.Dapat makapasok na ako sa kumpanya sa lalong madaling panahon!Tahimik siyang nagmuni-muni sa buong biyahe.Pagdating sa destinasyon, huminto si Layrin. Tumingin ito kay Karylle nang seryoso a
"Pero..."Bago pa man matapos ang sasabihin, ngumiti na si Karylle at pinutol si Ellione, "Huwag kang mag-alala, kaya ko 'to."Napabuka ang labi ni Ellione, pero tila hindi alam kung ano pa ang sasabihin. Sa huli, napabuntong-hininga siya nang walang magawa. "Sige na... mag-ingat ka, ha.""Okay."……At sa wakas, dumating din ang oras.Pagkatapos maghanda, tumungo si Karylle sa lugar na itinakda ni Mr. Moore.Pagdating niya, nandoon na si Mr. Moore, at bahagyang nagulat si Karylle.Nang makita ni Mr. Moore si Karylle, napansin agad niya kung paanong ang pormal na kasuotan nito ay hindi kayang itago ang kahanga-hangang hubog ng kanyang katawan. Nagningning ang kanyang mga mata sa matinding kasabikan, at agad siyang tumayo. Nakangiti siyang sinalubong si Karylle, "Ms. Granle, nandito ka na. Isang karangalan para sa akin na maimbitahan mo ako ngayong gabi."Ngumiti si Karylle, "Mr. Moore, masyado kang magalang. Ako nga ang dapat magpasalamat dahil pinagbigyan mo ang imbitasyon ko."Biglan
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka