Bahagyang ngumiti si Adeliya, "At ang tatay mo, ang aga niyang namatay. Hindi mo ba naiisip na malas ka kaya nangyari iyon?""Nung una, malusog naman siya. Bakit bigla siyang nagkasakit nang malala? Paano siya biglang inatake sa puso? Hindi naman siya nagkaroon ng atake dati, di ba? Karylle, hindi mo ba naiisip na ikaw ang malas?"Nanlamig ang buong katawan ni Karylle, at maputla na rin ang kanyang mukha.Hindi niya pinaniwalaan ang mga sinasabi ni Adeliya na siya ang dahilan ng pagkamatay ng kanyang ama, pero…Hindi niya alam na ganito pala ang tunay na ugali ng pamilya ng kanyang tiyo noon, lagi siyang nagtitiwala sa kanila.Pero ngayon, habang iniisip niya, malusog naman ang kanyang ama noon, paano siya biglang nagkasakit? Hindi man lang siya nakauwi para makita siya sa huling pagkakataon, tapos wala na siya…Ngumiti lang si Adeliya at hinaplos ang balikat ni Karylle, "Karylle, wala kang makakapitan sa buhay na ito, iniwan ka ng mga kamag-anak mo, itinapon ka ng asawa mo. Isa kang
Noon, ang gusto lang ni Karylle ay tahakin ang sariling landas, bawiin ang pamilya Granle, at hindi hayaang masayang ang pinaghirapan ng kanyang ama.Pero ngayon, napagtanto niyang hindi nga dahil sa sakit kaya namatay ang kanyang ama!Kung si Lucio at ang iba pa ang may kagagawan nito, siguradong ipapakulong niya sila nang personal! Wala siyang palalampasin!Huminga nang malalim si Karylle. Mukhang kailangan pa rin niyang bumalik sa pamilya Granle, pero hindi ngayon.Nag-drive siya diretso papunta sa law firm. Nang makita ng mga abogadong naroon ang seryoso niyang itsura, walang naglakas-loob na bumati sa kanya. Pati si Dominic, tahimik lang ngayon.Nakita siya ni Layrin at tinanong, "Anong nangyari sa’yo? May problema ba sa J Temple?"Alam ni Layrin kung bakit niya dinala kaninang umaga ang matandang babae sa J Temple.Umiling si Karylle, "Wala naman.""E bakit ang bigat ng itsura mo?" Tumayo si Layrin, kumuha ng baso ng tubig at iniabot kay Karylle.Kinuha iyon ni Karylle, pero hin
Natauhan si Karylle at tumingin sa pinto, "Pasok."Mabilis na bumukas ang pinto, at nakatayo roon si Dominic, nakangiti kay Karylle, "Boss Iris, may ilang tanong lang ako."Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle, "Umupo ka."Ngumiti si Dominic at lumapit. Kapag siya’y nakangiti, para siyang simoy ng hangin sa tagsibol, nagbibigay ng mainit at maliwanag na pakiramdam, na nagpapadama sa mga tao na madali siyang lapitan.Inabot ni Dominic ang lahat ng mga notes at materyales sa kamay niya kay Karylle, "May kinuha akong kaso kamakailan, at akala ko madali ko itong mapapanalo. Pero ngayon, biglang may inilabas ang kalaban na mas mahirap na ebidensya, kaya hindi ako makahanap ng butas para makalusot. Paki-check naman."Hindi na siya nagdagdag pa ng salita. Kitang-kita naman kasi ang galing ni Karylle sa lahat.Tiningnan ni Karylle ang mga impormasyon sa kamay niya. Sa mga sandaling ito, kontrolado na niya ang kanyang emosyon at kalmado na ulit.Sinamantala ni Dominic ang pagkakataon na t
Tiningnan ni Karylle ang kanyang telepono at sa numero na naka-display, biglang tumindi ang lamig sa kanyang mga mata. Pero sa sumunod na sandali, sinagot na niya ito."Uncle Lucio."Sa dalawang salitang iyon, ang boses niya ay kalmado, halos walang emosyon.Noong una niyang tinatawag ang dalawang salitang ito, ramdam niya ang pagiging malapit nila ni Lucio, na para bang siya ang tunay niyang ama.Pero ngayon...Isa na lang itong karaniwang pangalan, na para bang may dalang kabigatan ang mga salitang iyon!Hindi niya pa nakita ang ganitong klaseng tiyuhin.Ang nasa kabilang linya ay agad na ngumiti at nagsabing, "Karylle, nasa trabaho ka pa ba? Baka naistorbo kita?"Si Lucio ay kasing-plastik pa rin tulad ng dati, na para bang wala pa ring nagbago.Siguro ganito siya upang magmukhang malapit pa rin sila? Sa tuwing nangyayari ito, nararamdaman ni Karylle na parang duguan ang puso niya. Mula nang lumipat si Lucio sa kanila, nagsimula na siyang magplano laban sa kanya at sa kanyang ama.
Lahat ay nagulat at tumingin sa kanya, "Totoo ba? Ano ang sinabi ni Iris?"Ang lalaking abogado sa tabi niya ang unang nagtanong.Ngumiti si Dominic, "Sabi niya, tamaan daw ang ahas sa pitong pulgada, hindi ko natumbok ang pinakapunto.""Ano ang pinakapunto?" tanong agad ni Michaela.Ngumiti lang si Dominic at binuklat ang kanyang sulat-kamay, itinuro ang ikapitong punto, at malalim na huminga, "Dito ko na nga isinulat ang puntong ito, pero hindi ko pa rin ito nakita nang buo, lalo na ang mas malalim na detalye. Ang kalaban ay handang-handa, pero kahit gaano pa sila kahanda, lumabag pa rin sila sa mga patakaran. Parang nagpasikot-sikot lang ako sa sarili kong problema."Nakatingin na rin ang mga tao sa paligid niya sa ikapitong punto, at nag-iba ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, "Talagang iba ka, Iris."Sa totoo lang, lahat ng abogadong nagtatrabaho dito ay pawang mga super elite lawyers, at hindi na kumuha pa ng maraming abogado si Layrin. Anim lang silang lahat, pawang kilalang
Bagaman hindi natuwa si Lucio, wala siyang sinabi. Umupo siya sa harap ni Karylle at ngumiti nang magiliw, "Karylle, bakit ka naging direkta noong nag-divorce ka? Bakit hindi mo naisipang sabihan si Uncle mo? Kung may hindi ka gusto, puwede kang suportahan ni Uncle."“Suporta?”Noong gusto niyang mag-divorce, ginawa niya ito nang lantaran, halos gusto niyang malaman ng buong bansa, kahit buong mundo. Nandoon siya sa kasiyahan noon. Kailangan pa ba talaga niyang iparating iyon?Ngayon, halatang ayaw ni Lucio na lumala ang sitwasyon sa kanilang dalawa, kung hindi, hindi siya magsasalita nang maayos at yayain siyang bumalik.Naisip niyang may dalawang dahilan ito.Una, baka natatakot siya na suportahan siya palagi ng lola niya at hindi mabigyan ng pagkakataon si Adeliya. Napakalakas ng lola niya.Pangalawa, dahil Iris pa rin siya. Kung galitin talaga niya ito, puwede siyang makipag-cooperate sa mga kalaban ng pamilya Granle at magsampa ng kaso, at sa kakayahan niya, hindi niya alam kung
Karylle napangisi sa loob-loob niya. Alam niyang ayaw ni Lucio na pumunta siya sa lugar kung saan siya magaling.Gaya ng inaasahan, ipinahayag niyang gusto niyang bawiin ang Granle family ngayon, pero hindi talaga niya nais na kunin ito agad. Napirmahan na ang kontrata, at mahihirapan nang bawiin iyon ng matanda.Bukod pa riyan, nung umalis ang kanyang ama, hindi naman ito nag-iwan ng will. Bilang nakatatandang kapatid ng ama niya, may karapatan din siyang magmana.Kaunti lang ang shares niya noong una, kaya siya pumirma.Ang gusto niyang makuha ay hindi lang ang sarili niyang shares, kundi lahat ng shares ng pamilya ni Lucio!Gusto niyang tanggalin ang mga maskara ng tatlong ito at paalisin sila sa Granle Group nang may kahihiyan!"Sige po, uncle, tuloy niyo."Si Adeliya at Andrea ay tahimik lang. Sa ngayon, naniniwala sila kay Lucio. Sigurado silang may dahilan siya para gawin ito.Huminga nang malalim si Lucio at nagsalita, "Karylle, alam mo naman siguro na ang pinaka-kailangan ng G
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka
"Sige, ipapadala ko sa'yo." Pagkatapos magsalita ni Karylle, binuksan niya ang WeChat at ipinadala kay Santino ang address.Ngumiti si Santino, "Sige, pupunta na ako diyan ngayon.""Sige."Pagkatapos nilang mag-usap sa telepono, lumabas si Karylle mula sa kwarto at nakita si Nicole na umakyat sa kama sa ikalawang kwarto. Halatang narinig niya ang pag-uusap ni Karylle."Ano’ng nangyari? Pupunta ba dito si Tito?"Tumango si Karylle, "Oo, pupunta siya para makita ako, at para pag-usapan din ang tungkol sa mga bagay sa kumpanya. Tingin ko, tapos na ang meeting at may mga bagong desisyon na.""Tsk, sigurado akong napagalitan si Lucio ngayon. Isipin mo, ang chairman ng bayan, pinagsabihan ng mga shareholders nang sabay-sabay! Ang saya siguro ng eksena. Sigurado akong ang sama ng mukha ni Lucio ngayon."Ngumiti lang si Karylle at nagkwentuhan pa sila saglit. Maya-maya, dumating si Santino, may dalang maraming prutas.Kinuha ni Nicole ito nang casual lang, at may makikitang kalayaan sa kanyan