Chapter 1: Ex

Sachriana's P.O.V.

Nandito na ako ngayon sa harapan ng malaking building kung saan balak kong mag-apply. Isa ito sa mga pinaka successful pagdating sa pagpupublish ng mga magazine. Graduated ako sa ganoong larangan kaya naman dito ko gustong magtrabaho.

Napabalik ang isip ko sa gabing nagkonekta kami ni Dyion, naramdaman ko ang saya. Hindi ako nagsisisi na siya ang nakauna sa akin. Masaya ako na kahit papaano ay naramdaman ko ang pakiramdam na kasama ko ang taong gustong-gusto ko.

Akala ko ay wala nang titindi sa pagkagusto ko sa kanya. Pero mali ako dahil mahal ko na siya.

Pagkagising ko ay nabungaran ko ang kaniyang mukha. Mahimbing pa ang kaniyang tulog at napakaganda nga naman talaga niyang pagmasdan.

Hindi ko na napigilan ang mga kamay ko at hinaplos na ang malambot niyang mukha. Kung sana ay maging totohanan ang deal namin. Kung sana ay ako talaga ang gusto niya.

Napangiti ako nang mapait nang marinig ko ang pangalang sinambit niya. Nakapikit pa siya at tila nanaginip.

“Melody…” bulong niya at hinawakan ang kamay kong nakadantay sa kanyang mukha.

Napatigil ako at nanigas sa aking pwesto. Akala ba niya ay ako ang pinsan ko?

Paano kung habang nagniniig kami kagabi ay hindi pala talaga ako ang kanyang nakikita? Paano kung si Melody pala talaga?

Nang makabawi ako ay mabilis kong tinanggal ang pagkakadantay ng mga kamay ko sa kanya. Tumayo ako kahit na masakit at nahihirapan sa nasa pagitan ng aking mga hita.

Hinanap ko ang bikini ko at isinuot iyon. Nagtungo rin ako sa closet niya at naghanap ng pwedeng maisuot.

Sa huling pagkakataon ay sumulyap ako sa kanya. Hindi ko na rin namalayan na tumutulo na pala ang mga luha mula sa aking mga mata.

Nasasaktan ako dahil nagising na ako sa katotohanan na hinding-hindi niya ako magugustuhan o mamahalin kagaya ng pakiramdam ko para sa kanya.

Nakayuko akong lumabas mula sa kanyang kwarto.

“Ate Sachriana?”

Napatingin ako sa nagsalita. Si Danna, ang nag iisang kapatid ni Dyion.

“Ahmm… Hi.” Pilit akong ngumiti sa kanya.

Agad siyang lumapit sa akin. “Bakit ka umiiyak?” tanong nito at pinunasan ang mga luha ko.

Hindi kami ganoon ka close pero parang magkaibigan na rin kami. Hindi kagaya ng Kuya niya ay kinakausap niya ako palagi.

Sasagot na sana ako nang marinig namin ang ingay mula sa loob ng kwarto. Marahil ay gising na si Dyion.

“Una na ako,” nagmamadaling saad ko. Hindi ko na hinintay ang kanyang sagot at mabilis na tumakbo papalabas.

Ayaw kong maabutan pa ako ni Dyion.

Naglakad pa ako upang makahanap ng masasakyan. Kina Lewis ako nagpahatid dahil naroon pa ang phone at bag ko. Naroon ang aking wallet ano.

Pagkababa ay pinaghintay ko muna si Manong. Pumasok ako at kinuha ang bag kong nakapatong pa rin sa la mesa.

“Pwede po bang idiretso niyo na?” pagtatanong ko nang makasakay ako muli.

Tumango ito at ngumiti sa akin.

Kahit na tipid akong tao ay kailangan ko pa ring gumastos. Alam ko na magiging mahal ang singil niya dahil may kalayuan din.

Mamaya ko na lang sasabihin sa mga pinsan ko na nakauwi na ako.

May balak pa naman sana kaming mag-shopping pagkatapos ng party. Ang kaso ay parang hindi ko na iyon kakayanin.

Marahil ay babalik si Dyion kina Lewis at baka magkita lamang kami ulit. Tama na ang paggising ko sa katotohanan.

Iniabot ko na ang bayad. “Salamat po,” saad ko.

Pagkapasok sa loob ay nadatnan ko ang aking kapatid na nagbabasa ng libro.

“Oh, bakit napaaga yata ang uwi mo, Ate?” tanong nito sa akin.

Napangiti naman ako. “Ayaw ba akong makita ng bunso namin?” pang-aasar ko at niyakap siya.

Napatawa naman siya nang mahina. “Ate, naman eh,” saad niya at tinulak ako nang mahina.

Bumalik na siya sa pagbabasa at ako naman ay nagtungo na sa aking kwarto. Doon ko lang naramdaman ang pagod sa nangyari kagabi.

Nakahiga ako sa kama at nakatitig lang sa kisame nang tumunog ang phone ko. Tinignan ko iyon at nakitang si Lewis ang caller.

Hindi ko pa pala nasabi sa kanila. Sinagot ko ito ng walang pag-aalinlangan.

“Sachriana,” bulong sa kabilang linya.

Mabilis kong nabitawan ang hawak ko. Hindi si Lewis iyon! Alam na alam ko ang boses nang nagsalita. Si Dyion.

Ano pa ba ang kailangan niya?

Nang tumunog ulit ang phone ko ay si Ally na ang nakaregister. Hindi ko na iyon sinagot dahil sa takot na baka iba na naman ang magsalita. Bagkus ay nagtipa na lang ako ng mensahe.

Kay Melody ko nalang isesend. “Melody, pakisabi na nakauwi na ako. Bigla kasing nag-email iyong inapplyan ko,” pagsisinungaling ko.

Napapikit nang mariin ang mga mata ko. Bumalik ako sa realidad nang batihin ako ng guard.

“Good morning po,” nakangiting bati nito.

Ngumiti rin ako. “Good morning din po,” balik na bati ko.

Nagtungo ako sa babaeng naka upo sa tabi ng desk.

“Kasama po ba kayo sa mga mag-aaply?” tanong nito.

Tumango ako. “Yes,” I answered.

Tumingin ito saglit sa computer. “Sa second floor ang interview. Makakakita ka nang malaking kulay black na pintuan. Kumatok ka lang at papasukin ka,” sagot niya.

Tumango na lamang ako at naglakad na.

Sumakay na ako sa elevator at pumunta na sa kaniyang sinasabi.

“So, you are Sachriana Corpuz?” tanong sa akin ng lalaki. Siya ang magiging panel at sa tingin ko ay siya ang may ari ng kumpanya na ito.

“Yes, Sir,” diretso kong sagot. Walang halong kaba.

“By the way, I am Gabriel Calma.” Inilahad niya ang kaniyang kamay kaya tinanggap ko iyon. Nakipag-shake hands ako sa kanya.

Marami kaming napag-usapan. Katulad na lang kung paano ako natuto sa pagsusulat. Sinabi rin niya na kailangan kong mag-interview ng iba’t ibang tao, mapa artista man o negosyante.

Nakangiti akong lumabas ng building dahil sa masayang balita. Natanggap ako at magsisimula na ako sa susunod na dalawang araw. Excited na talaga ako.

Broken hearted man ako, at least ay hindi na magiging broken ang bulsa ko.

May kaya naman kami sa buhay. Dahil nga medyo matagal na si Mama sa ibang bansa ay nakapagpundar na kami ng mga ari-arian. Pero ayaw ko naman na umasa nalang sa kaniya. Gusto kong tulungan siya para makauwi na. Para naman makasama na namin siya ni Daryl, ang bunso kong kapatid.

Napansin ko ang kabilang building. “Marquez company,” basa ko rito.

Isa itong malaking kumpanya para sa chain of hotels nila. Kilala ko rin ang may ari. Ang Papa nina Dyion at Danna. Alam ko rin na may chance na si Dyion ang papalit sa kaniyang ama.

Pero sana ay hindi naman kami magkita ng landas.

Ang forty-eigh hours mag-jowa challenge namin ay hindi natapos dahil agad akong umalis.

Kabilang na ako sa mga naging ex niya. Kahit na biro-biro lang iyon ay counted pa rin iyon, para sa akin siguro. Siya pa rin ang naging first boyfriend ko at ngayon ay ex ko na.

Napatingin ako sa phone ko nang tumunog ito.

“Ano iyon, Ally?” tanong ko.

“Ang tagal na nating hindi nakakagala. Sumama ka na kasi,” nagtatampong saad niya.

Isang lingo na kasi ang nakalipas na hindi ako sumasama sa kanila dahil panigurado ay kasama rin sina Lewis at Dyion.

Iyon ang iniiwasan ko. Ayaw ko nang magkita pa kami ni Dyion. Bitter man kung pakinggan pero alam kong iyon ang makakabuti para sa akin. Para sa puso ko.

Ayaw ko ng umasa pa tuwing nakikita ko siya. Ayaw kong bigyan ng pag-asa ang aking puso lalo’t alam ko naman ang katotohanan.

Napabuntong-hininga ako. “Busy kasi ako,” pagtanggi ko.

I heard her fake cry over the phone. “Ganyan ka naman. Kinalimutan mo na ba kami?” pagdadrama niya.

“Of course not,” natatawang sagot ko.

“Kung ganoon eh ‘di sumama ka sa amin,” pamimilit niya.

“Pero…”

“Sach, naman! Lagi ka na lang missing in action sa mga gala natin,” inis niyang saad.

“Ally, naman kasi,” reklamo ko.

Walang may alam sa kanila sa tunay na nangyari. Hindi nila alam na nag-isa ang katawan namin ni Dyion. Hindi nila alam na pinipilit ko ng mag-move on sa feelings ko para rito.

“Huwag mong hintayin na si Kuya Lewis pa ang pumilit sa iyo,” pananakot niya.

Kapag kasi si Lewis ang mamimilit ay hindi ka talaga makakatanggi. Magdadrama na naman ito at sasabihin lahat ng nakakakonsensyang mga salita.

“Oo na. Saan ba?” sagot ko at napabuntong-hininga.

“Finally! Sunduin ka na lang namin sa bahay niyo. Be ready at six o’clock. See yah,” masaya niyang sambit at ibinaba na ang tawag.

Napapiling na lang ako. Maaga pa naman at may oras pa ako.

Pumunta ako sa malapit na mall. Bibilhan ko ng pasalubong ang aking kapatid. Para na rin makapag-celebrate kami dahil sa bago kong trabaho. Siguro ay ivi-video call na rin namin si Mama para hindi ito ma home sick.

Bumili ako ng cake sa sikat ng cake shop at nag-order ng pagkain sa fast food.

“Daryl, nandito na ako!” sigaw ko.

Napabangon ito mula sa sofa at lumapit sa akin. Nakita ko pa ang binabasa niyang libro. Seryoso talaga sa pag-aaral.

“Ang dami naman yata?” tanong niya sa akin.

Ngumiti ako nang malaki. “Natanggap ako sa CLM corp,” masayang sambit ko.

Napangiti naman ito. “Ang galing talaga ng ate ko!” sigaw niya pa.

“Nambola ka pa. Tara kain na tayo. I-set mo na rin ‘yung laptop at tawagan mo na si Mama,” utos ko sa kanya.

Nilagay ko na la mesa ang mga pagkain at ni-ready na iyon.

“Naka om cam na si Mama,” utas ni Daryl.

Umupo na ako sa tabi niya. Kaharapan namin ang laptop kung saan naka-display si Mama.

“Kumusta na?” pagtatanong nito sa amin.

Ngumiti ako nang maluwag. “Nakuha ako sa trabaho,” proud na proud na sambit ko.

“Talaga?” masayang-masayang tanong niya.

“Oo naman, Ma. Si Ate pa,” sabat ni Daryll.

“May lakad pala ako mamaya,” paalam ko. “Matagal na kasi akong hindi nakakasama kina Ally kaya nagtatampo na.”

Tumango si Mama. “Huwag lang masyadong mag-enjoy at baka mapaano ah,” paalala nito.

Nalunok ko ng buo ang cake kaya naman napa ubo ako. Hindi niya kasi alam ang nangyari sa amin ni Dyion.

“Ayos ka lang ba?” nagtatakang tanong niya.

Pilit akong napatango. “Nabulunan lang po. Baka pinag-uusapan ako,” biro ko.

“Siguro ay iyong nobyo mo,” pang-aasar niya.

“Mama, naman. Wala ngang nanliligaw sa akin paano ako magkakanobyo?”

“Ikaw naman kasi. Huwag kang maging masyadong mataray. Kaya hindi ka nilalapitan ng mga lalaki eh,” natatawang saad niya.

Hindi naman siya tutol kung magkakajowa ako. Siya pa nga itong nagtutulak sa akin. Hindi na raw kasi ako bata para magpabebe pa at tumatanda na ako. Twenty-four pa lang naman ako kaya may panahon pa.

“Akala mo lang, Ma. May gusto nga iyang si ate sa mga kabarkada ni Kuya Lewis,” pag-sumbong ng aking kapatid.

“Talaga? Sino naman?” mausisang tanong ng aming ina.

Napapiling ako. “Dati iyon, Ma. Kinakalimutan ko na siya ngayon. Marami pa namang iba riyan,” paliwanag ko. Kinukumbinsi rin ang aking sarili.

“Naku, Sach. Sino ba iyan? Si Erin ba o si Dyion?”

Kilala niya kasi ang dalawa.

“Si Dyion po,” pag-amin ko.

“Ang gwapong bata no’n. Bakit mo naman siya kinakalimutan aber?”

“Ma, hindi naman ako ang gusto niya. Ayaw ko naman na umasa pa. Masakit kaya iyon,” madrama kong saad.

Natawa siya sa akin. “Ikaw talaga. Huwag kang magsalita ng tapos. Malay mo naman ay magkagusto pa iyon sa’yo,” she said, cheering me up. Kung ma-chi-cheer pa nga ako.

Napabuntong-hinnga na lamang ako. “Oo na, Ma. Hihintayin ko na lang na dumating ang araw na iyan. Sa ngayon ay focuss muna ako sa work.”

Natapos kami roon pagkatapos nang marami naming pinag-usapan. Na isip kasi ni Mama na mag-invest pa ng mga lupa. Para madagdagan ang mga property namin. Balak din niyang magpatayo ng boarding house para naman may iba kaming income.

“Mag-aayos na ako,” paalam ko sa kapatid ko.

Four thirty na kasi ng hapon. Medyo mabagal pa naman akong mag ayos.

Tumingin ako sa closet ko at pumili ng damit. Pinili ko ang fitted na black dress. Hanggang itaas ng tuhod ko iyon. Merong manggas, kita nang kaunti ang cleavage ko, at meron din itong butas sa bandang tiyan.

Naligo na ako at pagkatapos ay nag-apply na ng light make up.

Sino naman kaya ang makakasama namin?

Sana lang ay busy si Dyion sa kumpanya nila para naman hindi ako mailang doon.

Tumunong ang phone ko. “Papunta na kami riyan,” si Ally.

Napatingin ako sa orasan. Fifteen minutes na lang pala ang natitira.

Sinuot ko na ang kulay black kong pointed heels. Pinagmasdan ko pa saglit ang aking sarili sa salamin.

“Aalis na ako,” paalam ko sa kapatid kong busy na naman sa pagbabasa.

Wala ba siyang nobya o kahit ka-text man lang? Palagi na lang nasa libro ang kanyang atensyon.

“Uuwi ka ba?” tanong niya.

Saglit akong napaisip. “I’ll just text you,” sagot ko.

Hindi naman kasi ako sure kung makakauwi ako lalo na at kasama ko sina Ally. For sure ay hindi nila ako papatakasin, hindi tulad ng dati.

“Okay.”

Nang marinig ko na ang busina ay lumabas na ako. Sasakyan ni Lewis ang nadatnan ko.

Nakita ko pang kasama niya sa harap si Ally. Baka naman nasa likod si Melody at siya ang makakatabi ko.

Nakangiti kong binuksan ang pintuan. Naglaho ang ngiti sa aking mukha at napalitan ng hiya. Hindi naman kasi si Melody ang makakasama ko!

“Hi, Sach,” mapang-asar na bati sa akin ni Ally. Nagbibigay rin nang malamang tingin sa aming dalawa ni Dyion na katabi ko.

Feeling ko tuloy ay biglang naging masikip ang kotse ni Lewis.

“Ahmm… saan si Melody?” pagtatanong ko. Hindi ako bumabaling sa aking katabi. Para akong nagka-stiff neck bigla.

“Para ka namang estatwa riyan. Usong gumalaw,” pang-aasar ni Lewis.

“Naroon na si Melody kasama ang bago niyang manliligaw,” pag-sagot ni Ally.

Napatango na lamang ako at hindi na muling nagsalita.

Nag-uusap ang dalawa sa harap, habang kami namang nasa likod ay sobrang tahimik.

Kinuha ko ang phone ko. Iyon na muna ang aking pagkaka-abalahan.

Nakakita ako ng isang mensahe kaya naman pinindot ko iyon. Mula pala kay Sir Gabriel. “Good luck on your first day.”

Kahit na sa dawang susunod na araw pa iyon ay pinadalhan na niya ako ng ganitong mensahe.

Napangiti tuloy ako at napatipa na. “Thank you, Sir.”       

Nabigla ako nang maglahao sa aking kamay ang hawak kong phone.

“H-hey that’s mine!” nauutal kong sigaw kay Dyion.

Tinitigan lang ako nito at bumaling sa screen ng phone.

“Privacy naman,” sambit ko ulit at pilit na kinukuha iyon sa kanya.

Iniwas niya lamang ang kamay niya at may pinindot doon.

Baka mabasa niya ang conversation namin ni Ally! Malalaman niya ang sikreto ko. Siya pa naman ang topic naming doon.

Nakakakaba tuloy. Namamawis na ang mga palad ko.

“Gabriel, huh,” mahina niyang bulong habang nakatutok pa rin ang paningin niya roon.

Napapikit ako nang mariin. Kinuha ko ang pagkakataon at mabilis na hinila iyon sa kanya. Ngunit pati siya ay nagpahila. Mukha tuloy kaming magkayakap sa pwesto naming ngayon.

“Ah, I didn’t know na nagyayakapan pala kayo. Ituloy niyo lang,” pang-aasar ni Ally at bumaling na ulit kay Lewis.

Tumawa silang dalawa at nag-usap na muli.

“Ikaw kasi eh,” bulong ko at lumayo nang kaunti sa kanya.

“Who’s that Gabriel? Your new boyfriend?” nakakunot noong tanong niya. Duh, hindi niya ba nabasa ang word na sir?

“Hindi ‘no,” sagot ko.

“Your suitor or your ex?”

Napakamot ako sa aking batok. “Not my suitor at lalong hindi ko siya ex. Ikaw pa lang kaya ang ex ko,” walang preno kong sambit.

Nang ma-realize ko ang sinabi ko ay agad akong napatakip sa aking bibig.

“Ex,” bulong niya at napangisi.