Chapter 5

MACKENZIE LAZARO

Nakarating kami sa mining site dakong alas dos ng hapon, may medyo kahabaan ang byinahe namin dahil umalis kami sa rest house at around 12:30 pm. 

Hindi na din niya ako muling kinausap simula kaninang pasigaw niyang sinabi ang tungko sa Mommy niya. 

Ang maalala ko lang ay yung tawagin niya ako kanina na aalis na kami at tila galit pa ang pamamaraan ng pagtawag niya sa akin. 

Bumaba na siya sa sasakyan na hindi man lang ako tinawag at deretso lang siya sa isang lalaki na sa pagkaka-alam ko ay isang engineer. 

Nagkipit-balikat ako at bumaba na din ako. Dala ang camera ko na Canon na bagong bili ko lang last year as a gift to myself. May mga time kasi na umaalis ako mag-isa at hindi kasali ang camera man ko lalo kapag inspection lang naman ang gagawin ko.

Malaki at malawak ang site kaya hindi ko muna damihan ang pagkuha ng mga pictures dahil babalik pa naman ako with Ian na, my camera man. Survey lang muna ang gagawin ko sa ngayon. 

Habang patuloy ako sa pagkuha ng pictures ay may nahagip ang aking camera si Sir Kingsley habang nakikipag-usap padin ito.

Naka side view siya, kaya naman bagay sa kanya ang stolen shot na ito dahil nagmumukha siyang model. No doubt talaga na gwapo siya. Nakakapagdagdag pa ang suot niyang shades dahil medyo mainit ang weather ngayon. 

Napangiti ako. At nang tumingin ako ulit sa gawi nila ay ganoon na lamang ang gulat ko ng nakatingin siya sa akin. 

Tinanggal na niya ang suot nitong shades kaya kita ko ang panliit ng mata niyang nakatingin sa akin. Seryoso siyang nakatingin habang ang dalawang kamay ay nakaloob sa kanyang faded jeans. 

Lumapit ako sa kanila at gayon na lang ang pagkatamis-tamis ng ngiti sa akin ni sir engineer kaya ngumiti nalang din ako. Mahirap naman kung hindi ko siya gagantihan ng ngiti.

"Kayo po pala si journalist Macky" ngiting sabi sa akin ni sir engineer. Ngumiti lang ako.

"Hello po, magandang araw" bati ko saka ko inilahad ang aking kamay na siya namang tinanggap. May hitsura din naman si sir engineer, matangkad, matangos ang ilong di kaputian pero mas angat padin ang kagwapuhan ng isa na nasa tabi niya.

"Sir, Ma'am doon po muna tayo sa barracks" anyaya niya sa amin. Agad namang naglakad si sir Kingsley kaya si sir engineer nalang ang umalalay sa akin pababa dahil medyo madulas ito dulot ito ng pag-ulan kahapon.

Agad na umupo si sir Kingsley sa isang mono block chair na andoon. Ako naman ay nagpatuloy sa pagkuha ng mga pictures na gagamitin ko in the future. Nagdala ng maiinom si sir engineer para sa amin.

"I'm glad you came here" panimula ni sir engineer pero imbes na sasagutin niya ito, wala lang, hindi man lang ngumiti. Sungit talaga ant taong ito.

"Pwede ko bang makita ang mining logistics plan nito?" tanong niya.

"Yes sir, pwede po. Ihahatid nalang po namin sa kumpanya niyo" sagot naman ni sir engineer.

"Parati po ba ang pag ulan dito sir?" tanong ko.

"Umulan kahapon ma'am kaya medyo naudlot ang operation" sagot naman niya kaya tumango nalang ako.

"Kailangan mong ipatigil ang trabaho kapag umuulan. The safety of your workers are important" sinasabi niya iyon habang nakatingin sa mga nagtratrabaho.

"Noted sir" agad namang sagot ni sir engineer.

"By the way sir, ano po pala pangalan natin?" tanong ko dahil kanina pa ako sir ng sir engineer sa isip ko.

"Dave Cortez" ngiting sagot niya na agad ko namang sinulat sa maliit kong notebook at kinuha ko na din ang phone number niya at baka sakaling may katanungan pa ako sa susunod na araw.

"Kailangan pa bang kunin ang phone number?" sarcastic na tanong ng masungit na boss.

"Oo naman sir, para kung sakaling may katanungan ako ay tatawag nalang ako kay sir Dave" dipensa ko naman na ikinatango naman ni sir Dave.

"Talaga lang a" sabi niya saka na tumayo. Sa totoo lang, napaka unprofessional ang asal niya. Problema ba niya?

"Sir, ano po yung-----" hindi ko na naituloy ang tatanungin ko dahil nagsalita na naman ang bipolar na boss ko.

"We have to go, babalik kapa naman dito a" tiim-bagang sabi niya. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko dahil ako na ang nahihiya para sa engineer na nasa harapan ko.

"Okay sir" sabi ko nalang. 

"Tatawagan nalang kita sir Dave kung may iba at kung may karagdagan pa akong katanungan" pahabol ko kay sir Dave at ngumiti lang ito.

"Sir, bakit aalis na tayo kaagad?" hindi ko mapigilang naitanong dahil halos kararating lang talaga namin sa site.

"Ikaw, kung gusto mo pang magpaiwan" sarkastikong sabi niya. Nakakainis! Kung hindi ko lang ito boss baka kanina ko pa ito inupakan! Kalma self! Habaan mo ang pasensya mo please. 

Binuksan na niya ang pinto ng sasakyan at saka na pumasok. Nakatayo lang ako pero lakas nalang ng pagka gulat ko ng bumusina siya.

"Magpapa-iwan kaba talaga?" inis at pasigaw niyang sabi habang nakadungaw sa bintana. Dali-dali kong binuksan ang pinto at saka na ako pumasok. Grabe ang ugali nito. I sighed.

"Babalik nalang siguro aako bukas sir" basag ko sa katahimikan namin habang nasa byahe kami.

"Hindi na ikaw ang hahawak, ipapasa ko na sa iba" seryosong sabi niya na hindi man lang tumingin sa akin. Deretso lang ang tingin niya sa daan.

"Po? Bakit po?" gulat kong tanong. As in? ganun kabilis ang pagbabago ng isip niya? Para saan pa at sinama niya ako? 

"Do I need to explain?" tila nang iinis pa niyang tanong. Tinanong pa niya talaga? Bumibigat na ang dibdib ko dahil sa naiinis na ako. 

"Kung ganoon sir, ano na po ang hahawakan ko?" hindi parin maalis-alis ang inis ko sa kanya.

"Pag-iisipan ko" tipid niyang sagot. Sa pagkakataon na ito, gusto ko nalang umiyak. Gusto kong iiyak ang sobrang inis ko sa kanya.

"Sir, pwede mo po ba akong bigyan ng rason para hindi mo ipapahawak sa akin ito?" garagal kong tanong dahil kahit sabihin niya na hindi dapat siya mag explain, kailangan ko padin ang explanation niya.

"Hindi ito para saiyo" tipid niyang sagot pero sobrang nakakadurog ng puso at nakakapagdagdag ng init ng ulo.

"Sir, reporter ako, writer, journalist lahat pwe---" naputol ang sasasbishin ko ng pabigla niyang prineno ang sasakyan na ikinayuko ko, buti nalang naka seatbelt ako.

"Ms. Lazaro I think you already forgotten" mahinahon niyang sabi. I'm not sure kung mahinahon nga ba siya o hindi. "You need to remember na ako padin ang boss mo" nasa tono nito ang tila galit pero kalmado padin ang kanyang boses. 

"Kung ano ang sasabihin ko yun lang ang dapat mong gawin. Kapag sinabi kong hindi ikaw ang hahawak means hindi" matapang niyang sabi at saka muling pinatakbo ang sasakyan.

Oo alam ko naman na siya ang boss dito! Pero wala ba akong karapatan na magtanong at mag reklamo? Basta-basta nalang na sasabihin niya na hindi ako ang hahawak sa project na ito? May nagawa na naman ba akong mali? Naiiyak ako.

Sinandal ko nalang ang aking ulo sa may upuan at pilit na pinapakalma ang sarili. Nakikiayon pa ang langit dahil tila maluungkot ito at nagbabadyang uulan.

Hindi nga ako nagkamali at umulan nga habang nasa daan kami. Grabe, ang bait talaga sa akin ni Lord dahil ang langit na ang iiyak para sa akin. 

Lumalakas ang buhos ng ulan, nilamig bigla ako dahil hindi naman ako nakapag jacket. Okay naman kasi ang weather kanina. 

"Dadaan muna tayo sa rest house" kapagkwan sabi niya at seryoso parin siyang nagmamaneho.

"Okay po" tipid kong sagot dahil to be honest naiinis padin ako hanggang ngayon.

"Patigilin muna natin ang ulan bago tayo luluwas pauwi" dugtong pa niya. Tumango lang ako at hindi na umimik. Well, he has a point naman, kailangan naming patigilin ang ulan bago uuwi at baka mapano pa kami sa daan.

Akala niya naka move on na ako sa sinabi niyang ipapasa niya sa iba ang project na ito? Hindi no. Masakit padin ang loob ko. 

Kapag ganito kalakas ang ulan, nakakatakot ang bumyahe, bukod kasi sa malungkot ang paligod madulas pa ang daan na nagcacause ng accident. 

Inilabas ko ang aking cellphone at earphone dahil magpapa music nalang ako panlaban sa lamig at katahimikan. Wala naman akong balak makipag-usap sa may topak na ito at baka ako rin ay mahawa sa katopakan niya.

Nakita ko sa gilid ng aking mata na tumingin siya sa akin pero kalaunan din ay bumalik ang tingin niya sa daan. 

Balak ko talagang ipikit muna saglit ang aking mga mata pero hindi pa ako nakakatagal pumikit ay napamulat muli ako dahil kumalog-kalog ang sasakyan nasa medyo rough road pala kami.

Anak ng! Grabe talaga! With my bare eyes I saw him smiling. Naikuyom ko nalang na walang oras ang aking kamao dahil konti nalang at sasabog na ako!

Nakarating nadin kami sa wakas sa rest house niya na wala pading tigil ang lakas ng ulan. Agad naman kaming pinagbuksan ni Kuya Alfred ng gate na may dalang payong, pero iisa lamang ito at isa sa hawak niyang pinang payong niya sa kanyang sarili.

Kinuha lang niya ang payong na hawak ni Kuya, binuksan ito at umalis na. Akala ko share kami doon. Nag aasume lang pala ako at masakit sa part na iyon. Kaya Kuya nalang ako naki payong dahil nakakahiya naman sa nauna na.

Dahil sa may kaliitan ang payong kaya nababasa ang ilang bahagi ng damit ko. Ganito din pala ang lugar na ito kapag umuulan. Ang lungkot naman.

"Paano na po iyan ma'am, basa na po kayo" pansin sa akin ni Kuya Alfred nang makapasok na kami sa loob. Nadatnan pa namin ang lalaking makasarili na umiinom ng tubig. 

Pagkatapos niyang uminom, nilagpasan niya lang kami ni kuya at agad na pumasok sa isang kwarto and I think it was his room. 

Tahimik lang ako ngunit nakakaramdam ako ng pagka ginaw dahil siguro sa basa ang ibang bahagi ng damit ko dumagdag pa ang lamig ng panahon. Umuulan parin sa labas.

Maya-maya lang ay lumabas na siya sa kwarto at nakabihis na. May hawak siyang t-shirt na kulay black at saka walang sabi-sabing binato niya sa akin na agad ko namang sinalo.

"Magbihis ka muna at baka kung magkasakit ka, kasalanan ko pa" sabi niya. Kasalanan mo talaga! Hindi ka gentleman eh! Gusto kong sabihin pero huwag na nga lang.

"Okay lang ako sir, uuwi rin naman tayo mamaya" pakipot ko pa kasi. Tinignan lang niya ako ng masama kaya tumalima nalang ako. Baka kasi kung magsasalita pa ako ay baka kakainin na niya ako ng buhay.

Tinungo ko nalang ang banyo para makapagbihis na dahil nilalamig na talaga ako. Nagdadalawang-isip pa ako kung isusuot ko ang bigay niyang damit sa akin dahil ang laki ng size nito saka panlalake pa. 

Damit niya kaya ito? Inamoy-amoy ko muna at no wonder ang sa kanya nga ito dahil amoy ko ang pabango niya. 

Lumabas ako sa banyo na suot ang bigay niyang t-shirt, buti nalang naka jeans ako. Nadatnan ko siyang naka upo lang sa may sofa habang nagseselpon. Tinignan lang niya ako saglit saka muling tumingin sa kanyang cellphone. Sungit talaga!

"Sir, you want coffee?" basag ko sa katahimikan niya, total malamig naman ngayon kaya tama lang na yayain ko siyang magkape even Im not sure kung nagkakape nga ba siya.

"No." sagot niya at hindi niya ako tinapunan ng tingin. Okay, dahil sa ayaw niya ako nalang ang nagtungo sa kusina para gumawa ng sarili kong kape. 

Bahala siya. May coffee machine naman siya kaya ako nalang ang gumawa kahit sabihin ni Kuya na siya na.

Umupo ako hawak ang baso ko na may kape at nakatingin sa labas, tinitignan ang buhos ng ulan sa labas. Nakikita naman mula sa loob dahil made of glass ito. 

Habang nag-iisip ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. No wonder, it was kyomi again.

"Hello Kyo" sagot ko saka ako humigop muna ng kape.

"Hello baks! Asaan ka ngayon? Bakit hindi ka pumasok?" sunod-sunod niyang tanong. 

"Out of town ako ngayon baks para sa trabaho" walang kaemo-emosyon kong sagot. 

"Out of town kamo? Where? Sino kasama mo? nandito naman si Ian" she's talking about my camera man. I knew it already na madaming tanong ang bruhang ito. 

Sasagot sana ako pero may kung anong tumikhim sa may likod ko at nakita ko si sir na nakatingin sa akin., maya-maya lang ay kumuha din siya ng kape. Akala ko ayaw niyang magkape? ang gulo niya. 

"Sige na baks, ibaba ko na, may gagawin pa ako. Bye. I love you" saka ko na pinatay. Pag-uwi ko alam ko na naman na matatadtad ako ng mga katanungan niya. 

"Sir, what time po tayo uuwi?" tanong ko sa kanya.

"Hindi tayo uuwi" seryoso at deretsang sagot nito. Hindi kami uuwi? Talaga?

"Pero sir, may oras pa naman, hindi--" naputol na naman ang dapat kong sabihin.

"Kung gusto mo umuwi, mauna kana. Here's the key" sabay lapag niya ang susi sa lamesa saka na muling bumalik sa sala. Wala parin kasing tigil ang buhos ng ulan at para bang wala na siyang balak tumigil pa. Nu ba yan! I followed him.

"Sir, wala po akong pamalit. May oras pa naman po tayo" pagpupumilit ko.

"Hindi ako uuwi, if you want to leave then go" pagmamatigas niya. Hindi ko na talaga ata kayang magpigil.

"Pero sir, hindi ko pa alam masyado ang mag drive" sabi ko. " Saka---- wala akong pamalit sir" dagdag ko pa. Alam naman niya siguro ang gusto kong sabihin. Yung ano! (panloob) 

"Umuulan nga diba Ms. Lazaro? How can we go home kapag ganito kalakas ang ulan? tell me" matapang niyang sabi na nakapag patahimik sa akin. Teka, bakit parang kasalanan ko pa na umulan? Gosh! ang taong ito!

"We stay here tonight" seryosong sabi niya. Period. FIXED NA! wala na akong magagawa pa.

Nakasimangot akong umupo sa harapan niya at ako din ngayon ang nakatingin sa kanya. Hindi ko nga alam kung saan ako kumuha ng lakas para tignan siya at nakasimangot pa talaga? Dahil sa naiinis ako eh! malay ko ba?

Hindi talaga maipagkaila na gwapo siya, matangos na ilong, mapulang labi, medyo visible ang stubble nito na nakakapagdagdag ng kagwapuhan niya, tapos ang mga mata niya na may pagka brown and gray. Hindi siya nakakasawang titigan.

"Anong rate mo?" bigla niyang tanong na ikinagulat ko. Gaano ba katagal na tinitigan ko siya? Huli na naman ba ako sa akto? Nakakahiya!

"Wala" I'm trying to calm myself. I'll just pretend to be angry which is iyon naman talaga dapat. Dapat galit ako!

"Anong wala? The way you stare at me parang n*******d na ako sa lalim ng titig mo, or maybe you are planning something against me" salubong ang mga kilay na sabi nito.

Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko pero grabe naman kung makapag-isip siya. Napaka advance.

"Sir, saan po ako matutulog?" pag-iiba ko ng usapan dahil nahihiya na ako, kahit alam ko na medyo maaga pa para sa pagtulog. Quarter to six palang Macky! Hindi pa nga kayo nagdidinner. 

Ngumisi lang siya. "Dito ka sa sofa matutulog" sarkastikong sabi niya. I don't know if he is trying to mocking me or he want to bully me. Nagbibiro ba siya? Magsasalita na sana ako ng inunahan niya ako.

"Tatlo lang ang kwarto dito, ang room ko, room ni Kuya Alfred and Mom's room" sabi pa niya.

"Sa room nalang po ako ng Mommy ninyo sir total---" 

"No!" biglaang sigaw niya na ikinagulat ko. Kailangan pa ba niyang sigawan ako? Kung no e di no? Hindi ba siya napapagod maging masungit? Dahil kung ako? pagod na ako sa pagiging masungit niya.

"E saan po ako matutulog sir?" tanong ko ulit baka sakaling nagbibiro lang siya nung una.

"Paulit-ulit? dito nga sa sofa diba?" bakas sa boses nito ang tila na naiinis. Oo nga't nakalimutan ko na hindi pala siya marunong mag joke. Sa huli, ako padin ang tumahimik. Hayyst! Bakit kasi ako napunta sa taong ito?

Tahimik kaming naka-upo, hindi ko na din tinangkang tignan siya dahil baka mapapako na naman ang mga mata ko sa kanya. Hanggang sa dumating si Kuya Alfred.

"Kingsley, anong gusto mong lutuin ko?" tanong niya sa lalaking nasa harapan ko na busy padin siya sa pagtitipa ng kanyang cellphone.

"I want bulalo Kuya." magalang niyang sagot na agad namang tumango si Kuya Alfred.

"Kuya, pwede ba kitang tulungan?" prisinta ko pero tumingin muna si Kuya Alfred kay Kingsley na tila ba nagpapaalam. 

"Let her be Kuya" kapagkwan sabi niya saka tumingin sa akin pero as usual seryoso padin ang mukha niya. Hindi ko nalang pinansin at sumunod nalang ako kay Kuya sa kusina.

Maganda naman ang naisip niyang magbulalo kami dahil umuulan at malamig ang panahon.