Chapter 7

MACKENZIE LAZARO

Hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng luha ko tulad ng ulan habang pinupulot ko ang basag-basag kong cellphone. 

Isang taon palang sa akin ang cellphone na ito tapos nasira na. Hindi ko maisip kung anong nagawa kong mali? 

BITCH? ang sakit naman nun? Umupo ako sa may sofa at doon ako humagulgol. Ang sakit-sakit na ng puso ko. Naramdaman ko na may lumapit sa akin, it was Kuya Alfred.

"Ma'am Macky, ano pong nangyari?" alalang tanong niya. I know he saw me crying already but I don't want to say what's the reason why I'm crying.

"Kuya, sira na po ang cellphone ko" nasabi ko nalang na para bang bata na nagsusumbong sa isang tatay o kuya. I don't know kung alam ba niya ang nangyari kasi medyo malayo naman ang kwarto niya mula dito sa sala.

"Ano ba kasing nangyari? Nahulog mo? Nadulas ka? Napano ka?" sunod-sunod niyang tanong at bakas sa kanyang mukha ang sobrang pag-alala. Buti pa si Kuya Alfred, concern sa akin. I just nodded like a kid while wiping my tears.

"Mapapalitan mo din iyan anak" ngiting sabi niya sabay tapik sa aking balikat na ikinagaan ng aking loob na kahit hindi naman iyon talaga ang dahilan ng pag-iyak ko. 

"Okay lang po ako Kuya. Pasensya po" sabi ko nalang dahil nahihiya ako at naistorbo ko pa siya sa kanyang pagtulog.

"O siya at huwag mo nang isipin iyan, cellphone lang yan" sabi nito. Sana cellphone lang pero mas masakit pa din ang mga salita na binitawan niya sa akin. 

Saan at kanino niya kinukuha ang mga salitang iyon laban sa akin? Umalis na si Kuya Alfred at tama nga ako dahil hindi niya alam ang nangyari sa pagitan namin ni Sir Kingsley.

Bakit gayon nalang ang galit niya sa akin kanina? Inaano ko ba siya? My heart torn into pieces and crying out loud when he say the word BITCH without any ideas coming from my mind. Anong problema niya? Anong problema niya sa akin at kay sir Ralph? 

Hindi ito pwede! I will ask him tomorrow. Sa una palang, ramdam ko na ayaw na niya sa akin, ma mainit ang dugo niya sa akin but why? 

Is there's something wrong with me that I didn't know? My mind is like a bomb right now, ready to explode because of many thoughts running into it.

Hindi ko na alam kung ano pa ang sumunod na ginawa ko after crying, basta nakatulog na ako. Kahit papaano naitulog ko ang lungkot ko.

KINABUKASAN, nagising ako na iniisip ko padin ang nangyari kagabi. Really fresh into my mind na para bang kanina lang nangyari. 

Tumayo ako at nagtungo sa kusina. Naabutan ko doon si Kuya Alfred na mag-isa at wala doon ang lalaking gusto kong maka-usap.

"Good morning kuya" bati ko na kahit hindi naman 'good' ang umaga ko.

"Good morning too ma'am. Hala! mugto ang mga mata mo!" gulat niyang sabi habang nakatingin sa mga mata ko. I was suddenly embarrased. Ano nalang kaya ang hitsura ko ngayon sa harapan niya? I just rubbed my eyes in able for him not look again.

"Gaano kaba katagal umiyak" he asked. Gaano nga ba katagal? I even questioned myself. I don't know.

"Si--- sir Kingsley po?" tanong ko dahil hindi ko pa siya nakikita e kanina pa ako nagising.

"Naku! Maagang umalis e" sagot niya na ikinagulat ko. He left me? 

"Po?" what does he really wants? Playing with me huh? After what happened last night and now he left me without any words.

"Nagmamadali siya, sabi ko nga na gisingin na kita para sabay na kayong dalawa pero pero sabi naman niya na kailangan na niyang mauna" paliwanag ni Kuya but I don't get his point. 

Dikaya may importante siyang aasikasuhin? or sadyang ayaw niya akong makita o makasama? 

"Pero paano po ako Kuya?" tanong ko. Siguro naman kaya ko namang bumalik mag-isa. 

"Huwag kang mag-alala, ihahatid naman kita" sagot ni kuya na ikinagaan ng loob ko. Pagkatapos nang nangyari kagabi akala ko makakausap ko siya pero iniwan lang niya ako. 

"Kape ka muna" alok niya sa akin at gumawa nga muna ako ng kape.

"Anong oras po tayo uuwi kuya?" hindi ko na napigilang tanungin dahail gusto ko ng umuwi at nang makapag palit na ako. 

Suot-suot ko pa din naman ang damit niya na binigay niya sa akin kahapon. Kung alam ko lang na ganito ang magyayari sa akin sa pagsama ko sa kanya, ay sana hindi nalang ako sumama. But the question is, makakapag NO ba ako sa kanya? Tsk!

"Mas mabuti na din kung kumain ka muna"sabi ni Kuya saka na inihanda ang mga pagkain. 

Well, wala akong ganang kumain pero dahil sa nahihiya naman ako kay Kuya Alfred kaya kakain nalang ako. Saka masarap naman siyang magluto.

Pagkatapos naming kumain, inihatid nga ako ni Kuya Alfred pauwi dahil naman iniwan ako ng bipolar kong boss. Hindi pa kami tapos ng lalaking iyon.

Nagpahatid ako sa aming bahay na tinutuluyan ko, total sarili naman nila ang sasakyan na iyon kaya sinagad ko na. Umuwi din agad si Kuya Alfred. Nagpasalamat nalang ako.

Gusto ko ng maligo at magpalit.  I decided na hindi na din ako papasok sa trabaho ko ngayon at ipabukas ko nalang. 

Kahit gusto kong kausapin si sir Kingsley pero parang hindi pa ako handa na makita siya. Ano nalang sasabihin ko? ano ang sasabihin niya sa akin?

Pero sa totoo lang talaga, gusto ko din siyang maka usap ng maayos dahil hindi nalang minsan niya nabanggit at tinanong ang tungkol kay sir Ralph Mayer. Anong relationship na meron sila ni Sir Ralph?

I called Kyomi at sinabi ko na I'm not going to work today and she said, okay. Pupuntahan nalang daw niay ako dito sa bahay after work niya.I will wait for her nalang.

Pagkatapos kong maligo at nasa 11:00 am, naupo ako at tinignan ang mga kuha kong pictures kahapon. Naiiyak ako kapag naiisip ko na hindi na ako ang hahawak sa project na ito. I sighed. 

Tapos ganun pa ang nangyari sa amin ni sir Kingsley. Hanggang ngayon hindi ko mapin point kung ano ba ang gusto niyang palabasin. Nag oover think na naman ako.

Anyways, hindi ko man alam kung ano ang naghihintay sa akin pero masama din naman kung hindi ako kakain kaya much better na kakain muna ako. 

After a couple of minutes, my keypad phone rang. Sinalpak ko pa kasi pansamantala ang simcard ko dito sa keypad phone ko. 

I chew first the food that it is in my mouth before I speak. "Yes, hello po?" mahinang sagot ko. 

"Who told you na pwede kang umabsent sa work mo?" pasinghal na sabi ng nasa kabilang linya and if I'm not mistaken, it was Sir Kingsley. I know his voice. 

"But sir, papasok naman po ako tomorrow" sagot ko. Mahinahon pa din ang boses ko even I want to scream also because naiinis din ako.

"No! wala ka sa listahan ng mga day off ngayon nor tomorrow. I checked it" sabi pa niya. My jaw fell down. 

"Pwede namang pong----" he cut my words. Gusto ko lang naman sabihin na pwede kong gamitin sa work day ko ang day off ko, only for today!

"You will choose Ms.  Lazaro, you will come or you will be fired?" I didn't talk. Siya pa talaga ang may ganang magpapili? You know what? Kung hindi ko lang talaga mahal ang work ko, I will choose to be fired! Pero hindi eh. Buhay ko ito eh. Ito ang parang mana sa akin ng Mommy ko.

"Okay sir, I will come" saka ko na binaba ang tawag.

Alam ko na naman ang hitsura niya ngayon, umuusok na naman ang ilong nun! Naka kunot-noo na naman. Kahit sa unang pagbaba lang ng phone ay doon ko mababawi ang inis ko sa kanya. He doesn't have consideration! 

My phone beep at once, I received a message from the same number, stating that 'I will give you 30 minutes to come!' Wow! ang galing niya talagang mang-asar! 

Ano sa akala niya kapit-bahay ko lang ang kumpanya? Ano? Ano? may sarili ba akong sasakyan? Tapos kung makapag-uto sa akin, akala ba niya secretary niya ako! Journalist ako! Nakakainis!

Pero kahit magsigaw-sigaw pa ako dito wala din akong magagawa kaya no choice, dali-dali akong nagbihis at nagtungo sa kumpanya. 

They didn't inform me na it's like military din pala ang work ko. May time to beat. Mag military nalang kaya ako? at least my background na ako. 

FIVE MINUTES BEFORE THE EXACT TIME: 

"Ma'am, bakit po nandito kayo?" takang tanongsa akin ni Kuya guard, at ako din ay nagtaka. Malamang papasok ako. IKaw kuya, nakakalimot kana ata.

"Papasok po" ngiting sagot ko naman. Bakas sa mukha niya ang pagtataka at naguguluhan. Problema ba niya?

"Pero tumawag po si Mr. Bamford kanina lang po na hindi ka daw namin papasukin kasi po naka off kayo" sabi niya na ikinainit ng ulo ko bigla. 

Talaga bang? Minamadali niya ako at nagtaxi pa ako tapo naka abiso pala at alam ng lahat na hindi ako papasok ngayon?! nakakainis na siya! Hindi na talaga siya nakakatuwa.

"Kuya, pwede parin ba akong pumasok kahit sinabi po niyang hindi pwede? Sayang naman po kasi ang pagpunta ko dito. Tsaka---" may nagradyo kay kuya guard. 

Kagat-labi kong pinakinggan ang sinabi ng bipolar na lalaking iyon.

"I told you na huwag mo siyang papapasukin sa araw na ito!" sabi ng boses na nasa radyo and as far as I know, hindi ito si Mr. Bamford. I think ito ang head ng security office. 

Dahil sa inis ko, hinablot ko ang radyo mula kay kuya guard sabay sabing "Hoy! ikaw! kung wala kang matinong gawin sa buhay mo, huwag mo akong idamay!" nanggagalaiti kong sigaw sa radyo.

Laglag panga si kuya guard sa sinabi ko at ganun din ang mga ibang tao na nakarinig at nakakita sa amin.

I know that he is in security office ngayon at kita niya ang ginagawa ko. Lumapit ako sa may CCTV Camera saka ko siya pinandilatan. Akala niya siya lang ang immature? Pwes! Nagkakamali siya.

"Paki-sabi sa topak mong CEO na huwag ako ang pagtripan! Madami na akong problema at huwag siyang dumagdag!" galit kong sabi. Sinadya ko iyon na sabihin dahil bukas pa ang radyo na hawak ko. 

"Ms. Lazaro stop! Come to my office now!" umalingawngaw sa buong buliding. Galit na siya kasi ginamit niya ang intercom na para lang sa mga anunsyo regarding sa mga issues and concerns sa company. 

Lahat ng tao na nasa labas ay sa akin na sila nakatingin maski ang mga nasa first floor. Nakaramdam ako ng pagka hiya na may halong kaba pero panindigan ko na ito. Tumigil ako at saka tumingin ulit sa CCTV Camera at nameywang ako doon na taas-kilay.

 Iginaya ako ni kuya guard na pwede na akong pumasok, pero sino ba siya para sundin ko? Nasimulan ko na ito kaya tatapusin ko. Bahala na. 

Hindi ako nakinig at hindi ako pumasok bagkus umalis na ako at nagpara muli ng taxi at dali-dali na akong umalis sa kumpanya. Sino ba siya sa akala niya bukod sa pagiging CEO niya?

Porket siya ang CEO, ang mga gusto lang niya ang mga nasusunod? Hell no! Hindi ako pinanganak para maging api! 

Nang makasakay na ako ng taxi ay doon ko napagtanto ang lahat. Bukas, wala na akong trabaho. I'm pretty sure pero masaya ako at the same time kasi nailabas ko na din kahit papaano ang inis at galit ko.

Tapos na ang lahat Macky, expect the unexpected. Kesya naman sa sasakit pa lalo ang ulo ko ngayon, mas mabuti munang mag market ako at magluluto ako ngayon. Ang solusyon sa mga problema ay kumain.

"Heto po ang bayad kuya" sabay abot ko sa bayad ko kay Kuya tricycle driver. Tapos na akong nakapa malengke at ngayon magluluto ako ng soup. My favorite! Turo pa sa akinn iyon ni Mama. 

Nakangiti akong naglalakad pero naalis iyon ng biglang may napansin akong nakaparadang color blue na kotse sa tapat ng gate ng bahay and if I'm not mistaken, it was Sir Kingley's car. I remembered, yan ang gamit naming kotse nung nagpunta kami sa Tagaytay.

But, anong ginagawa niya dito? Papaano niya nalaman ang place ko? So mean nasa loob siya? Paano siya nakapasok? nilagpasan ko nalang ang sasakyan at dali-dali akong pumasok sa loob ng bahay. My eyes widened when I saw him inside.  Nadatnan ko siyang naka-upo lang sa sofa. 

"Sir, anong ginagawa niyo dito sa bahay ko? Paano kayo nakapasok?" tarantang tanong ko, ni nga hindi ko pa nilapag ang mga pinamili ko. 

"The door was not locked, so I entered." malalim na boses na sagot niya. Hindi nailock? Napaisip ako. Hindi ko kasalanan iyon, kasalanan niya dahil minadali niya ako kaya nakalimutan ko ng ilock kanina. 

Don't tell me, nagpunta siya dito para harap-harapan na niyang sabihin na tanggal na ako sa trabaho ko. Kinakabahan ako. Get ready okay? Bago pa niya sabihin, uunahan ko na siya. Masakit kung sa kanya pa manggagaling ang salitang iyon.

"Ipapasa ko nalang po ang resignation letter ko bukas sir" taas-noong sabi ko na kahit sa kaibuturan ng puso ko ay gusto ko ng umiyak. Usapang trabaho na kasi to eh. 

Kunot-noo siyang tumingin sa akin. Inaasahan ko na ang magiging reaksyon niya at tatanggapin ko kung anong maging hatol niya.

"Say sorry to me" maawtoridad niyang sabi. Nagulat ako at nagtataka. This is a sign na tatanggalin niya nga talaga ako? Pero, tatanggalin na nga niya ako, magsosorry pa ako sa kanya? Ibang level din siya.

"Po?" gulong tanong ko. Hindi ko siya maintindihan. 

"I said, say sorry to me" tumayo siya at saka lumapit sa akin kaya kusa akong napaatras. Ito na naman ang puso ko at nagpapapansin na naman. It's beating so fast!

"So---sorry sir" utal at mahina kong sabi pero sapat na iyon para marinig niya. Kumurap pa ako dahil hindi ko na kaya ang titig niya sa akin. Ganito ba talaga siya makatitig?

"It won't happen again okay?" full of authority niyang sabi. Hindi ko alam kung ano ang ikasosorry ko sa kanya basta tumango nalang ako. After that, siya din itong kusang umatras.

"I have to go" tila naguguluhan niyang sabi dahil napahawak pa ito sa kanyang batok. O baka, masakit ang batok niya? Hayysst!

Bakit at kung ano-ano ang iniisip ko tungkol sa kanya? Pero, ang sexy niya sa paraan ng paghawak niya ng kanyang batok. Ano ba itong mga naiisip ko?

"Sir, you want soup?" alangan ko pang tanong dahil nahihiya ako. He bite his lower lip and he was thinking.

"You will cook?" taas-kilay nitong tanong pero sa bandang huli ay ngumiti ito.

Hindi ko na maintindihan ang damdamin ko. Kanina, galit na galit ako sa kanya tapos ngayon naglaho na para bang bula. Pasalamat siya at gwapo siya dahil kung hindi naku! Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Okay" simpleng sagot niya saka umupo ulit. Pagkasabi niya yun ay dali-dali kong binuhat ang mga pinamili ko at nagtungo sa kusina. 

Excited akong magluto. Excited akong ipatikim sa kanya ang kaysarap na luto kong soup.

"Can I open the TV?" tanong niya kaya napangiti nalang ako. 

"Yes sir, open mo nalang" nilakasan ko ang aking boses ko para marinig niya. 

Narinig ko nalang ang huni ng TV. Feeling ko naman na hindi siya yung tipo ng tao na palanood ng TV pero baka sadyang bored lang siya ngayon.

Nakailang tawag na ako sa kanya pero walang sumasagot. Busy kasi ako sa pagpreprepare ng niluto ko. 

Nagpasya nalang ako na puntahan siya at baka hindi niya ako naririnig. Gayon nalang ang ngiti ko ng makita kong nakatulog na pala siya.

Hindi ko nga alam kung gigisingin ko siya kasi napasarap naman ang tulog niya at halatang pagod siya.

Expect ko naman na ganito ang makikita ko sa kanya. Ang gwapo padin niya kahit tulog. Saan siya pinaglihi? 

Well, nakaramdam ako ng awa para sa kanya, mahirap din siguro ang maging CEO no? Para sa akin ang bata-bata pa niya na maging CEO no? Hindi kami marahil magkalayo ng edad.

Naalala ko si Sir Ralph, pagkatapos nasira ang cellphone ko at pagkatapos ng insidenteng iyon ay hindi na kami muling nagka-usap at hindi na niya ako muling tinawagan. Ano kaya ang connection ni sir Kingsley kay sir Ralph? 

Hindi ko madalas marinig na may anak si Sir Ralph, naalala ko lang ay ikwinento siya minsan pero hindi naman Kingsley ang pangalan. Hindi ko nga rin maalala ang pangalan na binanggit niya dati.

"Sir, gising na po" tawag ko pero hindi siya nagising o kahit gumalaw man lang.

Nahihiya naman akong yugyugin siya, o maski hawakan man lang pero parang may kung anong utak ng kamay ko at kusa siyang gumalaw. Inayos ko ang buhok niya na nangtatakip sa noo niya at tagumpay ko namang nagawa iyon na hindi siya nagigising. 

Hanggang sa hindi ko namamalayan na hinahawakan ko na ang makapal niyang kilay, at napadako ang aking paningin sa kanyang labi. Napalunok ako. Ano kaya ang lasa niyan? Wahhh! Kung ano-ano na ang iniisip ko! Dina tama to!

Nagulat ako ng bigla siyang nagmulat at diretso lang siyang nakatingin sa akin at ako naman ay hindi makagalaw sa posisyon ko.

"What are you trying to do" tanong nito na hindi maalis-alis ang tingin sa akin.

"A-e--gi-gigisingin sana kita sir. OO yun nga po" taranta kong sagot. Napakamot ako sa aking ulo while biting my lower lip.

"Bangon na diyan sir at luto na po ang soup. Tikman mo po" sabi ko nalang para makaiwas na ako sa sitwasyon saka na rin ako tuumayo mula sa pagkakaluhod ko kanina, pero gayon nalang ang pagka gulat ko ng bigla niyang hawakan ang kamay ko kaya dahan-dahan ko siyang tinignan at para bang may mga kulisap sa aking tiyan na nagsisiliparan.

"A-ano pong kailangan niyo sir?" ngiting tanong ko. Ngumiti siya ng tipd pero sapat na para sa akin ang mga ngiting iyon. Hindi niya alintana ang kamay niya na nakahawak sa aking kamay.

"Give me water please" sabi niya saka mariing pinisil ang aking kamay at napangiti nalang ako. Ang cute niyang tignan lalo na sa may pa please pa siya. 

Nakita ko sa kanyang mukha ang pagod, so instead na kukuhaan ko siya ng tubig ay hinila ko siya papuntang kusina para makakain na din siya, at saka ko na bingyan ng tubig nang makaupo na siya. Nakatingin lang siya sa akin.

"Let's eat" ngiting sabi ko. Sana nga lang magustuhan niya ang luto ko. He nodded and he began eating.

"It's good" komento niya at abot-abot tenga naman ang ngiti ko. 

"Turo po sa akin yan ni Mama" pagmamayabang ko pa. Well, masasabi ko nalang na credits to my Mom.

"Where is your Mom?" biglang tanong niya at doon gumuhit ang lungkot sa aking mukha. Nakita niya siguro ang biglaang pag-iba ng ekpresyon ko kaya nakatitig siya sa akin.

"Hindi ko po alam e. Nagloko siya" I answered him directly. I'm still on pain especially when I remembered the past. He just like staring at me without any words.

"Sir pwede po ba magtanong?" pag-iiba ko sa usapan dahil una sa lahat ayaw kong mapag-usapan ang tungkol sa pamilya ko at lalong-lalo na kay Mama. Ako kasi ang naaawa para kay Papa.

Hindi siya sumagot pero nakatingin lang siya sa akin. Silence means yes kaya magtatanong ako.

"Relative po ba kayo ni Sir Ralph?" walang kautul-utal kong tanong at napaubo pa siya. He's weird.

"No, but I considered him as one of my enemy" seryosong sagot niya saka umubo ulit.

"Kaya nagalit kayo nung katawag ko siya?" inosente kong tanong. Nagbago bigla ang awra niya at nagdilim ito. Kinabahan ako bigla.

"That's not the only reason. More reasons behind your expectations"  makahulugang sagot niya.

"Pero sir, para sa akin mabait si sir Ralph" pagtatanggol ko sa dati naming boss dahil iyon naman ang totoo. Pagkasabi ko iyon ay mas lalong nagdilim ang mukha niya. Kung kanina ay siguro mild lang pero ngayon ay severe na.

"You really like him, don't you?" nasamid ako sa biglang tanong niyang iyan. What does he mean na I like sir Ralph in what way? maybe as my boss yes but as a lover hell no!

"Hindi naman po sa gusto sir. Mabait naman po siya at maganda talaga ang ugali nun sa amin" katwiran ko pa. He only nodded sabay sabing "lies cannot defeat the truth" saka na tumayo.

"Tapos na po kayo sir?" naalarma ako. 

"Yes, I have to go and thank you for this"sabay tingin sa pagkain saka na naglakad patungo sa sala at sinundan ko nalang siya.

"By the way, take a rest at papasok kana bukas" mahinahon pero malalim niyang sabi. I smiled at him. Isa lang ang ibig sabihin niya, yun ay hindi ako tanggal sa aking trabaho! Yes! 

"So---ump, bye" sabi niya saka ako hinalikan sa may pisngi ko. I was stunned for his suddenly action. I can't move at nalaman ko nalang na wala na siya sa harapan ko at naglalakad na palabas. 

Walang kamalay-malay kong hinawakan ang aking psingi kung saan dumapo ang kanyang labi. Ang bilis ng pangyayari but I found myself smiling.  

Maya-maya lang ay narinig ko na ang pag-andar ng sasakyan at saka na humarurut paalis. I touched my chest and I realized, it was true! It happened! He kissed me!