PROLOGUE

"Come on! Let's dance and be free! Whoooo!!!" sigaw ni Maya habang nagwawala sa dance floor kasama ang mga kaibigan.

Mula nang mamatay ang ate ng dalaga ay naging buhay na nito ang pagpunta sa mga disco bars. Nilulunod ang sarili sa alak para makalimutan ang nag iisang kapatid na pinagkukunan niya ng lakas noong nabubuhay pa ito.

Naglakad ang dalaga patungo sa isang lalaking nakaupo sa may sulok ng bar at agad itong hinila upang samahan silang sumayaw.

"Josh! Baby! Join us, let's dance and dance and daaanncee....", tawag ng dalaga sa binata habang hinihila ito, distorted na rin ang boses nito dahil sa sobrang kalasingan.

Umakbay naman ang binata sa dalaga at hinawakan ito sa baywang. Inamoy niya ang buhok ng dalaga at dinampian ng halik ang leeg nito. Kumawala naman ang dalaga at nagtatakbong pumunta sa mga kaibigan habang sumasayaw.

Sa isa pang sulok ng bar ay nakaupo naman si Gabriel Feliciano. Isa siya sa mga miyembro ng bandang regular na tumutugtog sa bar na iyon. Wala silang gig nang gabing iyon. Isa pa ay talagang gusto rin niyang mapag-isa dahil sa dami ng mga bagay na bumabagabag sa isip niya.

Sa pakiramdam ng binata, parang may kulang sa pagkatao niya na kailangang mapunan. Nakakaramdam siya ng lungkot na hindi niya mapigilan kahit wala namang dahilan.

Biglang tumigil ang masigla at maingay na tugtog. Napalitan ito ng awitin ni Pink na "Just Give Me a Reason", kaagad na nag alisan ang mga taong kanina lamang ay tumatalon at nagwawala sa pag-indak.

Isang pamilyar na kirot ang naramdaman ng binata sa dibdib niya.

Pagkaraan ay isang babae ang nakita nito na pasuray-suray na humahangos patungo sa gitna ng dance floor. Pagewang gewang ang lakad nito, dahil siguro sa kalasingan. Umiiyak ito habang sumasayaw sa saliw ng musikang kakasalang pa lamang. Nakapagtatakang bigla itong umupo sa sahig habang nakahawak ang dalawang kamay sa mukha na tila tinatakpan ito. May mga pagkakataong tinatanggal nito ang mga kamay kung kaya't makikita ang mukha ng babae lalo na kapag nasisinagan ng ilaw ng disco ball.  May pait sa reaksyon sa mukha nito. 

Panaka naka'y maririnig itong binibigkas ang salitang "ate" saka muling hahagulhol. 

Naisip ng binata, nasaan na kaya ang mga kasama nito?

Dahil likas na maawain, agad na nilapitan ng binata ang babae.

"Miss okay ka lang?" sabay abot ng panyo rito.

Tumunghay ito at doon ay naaninag niya ang maganda at maamo nitong mukha. Tila kinurot ang puso niya at nakaramdam ng simpatya sa babae. Parang matagal na niyang kilala ito.

"Ate Riza?" wika nito sa binata, naniningkit ang mga mata na animo'y di makapaniwala sa nakikita sa harapan niya

Makalipas ang ilang sandali ay nawalan na ito ng malay. Mabuti na lamang at naroon ang binata, kung hindi ay baka napagsamantalahan na ito ng kung sino. Maingat na binuhat nito ang dalaga. Bagaman hindi ito kilala ng binata, alam niyang may personal silang koneksyon. Alam niya. Nararamdaman niya.