Chapter Three

Froiland's POV

I adjust my tie as I enter the coffee shop. Napalinga-linga ako sa paligid at hinanap si Loraine. Nakapangalumbaba ito habang nakatingin sa glass wall ng coffee shop. Mukhang may tinitingnan ito sa labas. 

I admit the fact that she's beautiful from head to toe. She's wearing a pink semi-formal dress. A conservative one. Nakasimangot lamang ito habang panay ang sulyap sa suot na wrist watch. I am a bit late. Siguro ay kanina pa ito naghihintay sa akin.

Nilapitan ko kaagad ang mesa kung saan siya naroon. Napansin naman niya na papalapit ako sa kanya. Umayos ito ng upo saka tiningnan ako. She was just looking at me for a moment. Napahalukipkip ito habang nakatingin sa akin. I just gave her my poker face. Umupo ako sa upuan sa harapan niya.

"Ikaw pala ang pinagmamayabang sa akin ni dad, Mr. Froiland Ramirez right?" paninigurong tanong sa akin ni Loraine.

Tumango ako sa kanya. Ngumiti naman siya ng napakatamis. Kung siguro hindi ko alam ang pagkatao ng babaeng ito baka nahumaling na ako sa ngiti niya. Pero alam ko kung anong klaseng babae siya. She's a heartbreaker for pete's sake! How could dad do this to me?! This woman is literally not a wife material! 

"Yes, and you are, Ms. Crizel Loraine Verdera right?" balik-tanong ko sa kanya.

Ginawaran ko siya ng ngiti saka inilahad ang kanan kong kamay sa kanya. Ngumiti naman siya sa akin saka tinanggap ang kamay ko. Bahagya kong pinisil ang malambot niyang kamay pero wala akong maramdaman. Hindi man lang ako nakaramdam ng excitement nang magkadaupang-palad kaming dalawa. 

"It's very nice to meet you, Froiland. Please call me Loraine. Huwag mo ng banggitin ang buong pangalan ko. Nakakasawa na kasi!" nakangiti nitong saad saka binitiwan ang kamay ko.

"Please call me, Froiland. Our family were close enough for us to use the first name basis. It is very nice to meet you too, Loraine." nakangiti ko namang wika sa kanya. 

Binigyan kami ng waitress ng menu. Nagkausap kaming dalawa. Medyo magkasundo kami sa maraming bagay. I'd like her to be my friend. She's just not enough to touch my heart. But she's comfortable to talk with. Hindi ko akalain na madaldal pala ang babaeng ito. Kaya naman pala maraming nahuhulog sa kanya na lalaki.

"Magkasundo tayo sa maraming bagay. Nagkakilala tayo dahil sa mga magulang natin. What do you think about me? Do you think we can work it out?" tanong ko sa kanya.

Nagkibit-balikat lamang ito habang nakatingin sa akin. She sighed. Nangalumbaba ulit ito. Napansin kong pinagtitinginan ito ng mga lalaki sa coffee shop. Wala naman itong pakialam. Nakatingin lamang ito sa likuran ko. Napamulagat ito nang may makita sa likod ko.

"Oh wow! She nailed it!" namamanghang wika ni Loraine habang nakatingin sa likuran ko.

Napalingon naman ako sa entrance ng cafe kung saan pumasok doon ang napakagandang babae. She had the face of an angel. She's wearing a red silk dress with a very high slit. Sinapawan lamang niya iyon ng coat pero nahahalata ko ang makurba niyang katawan.

Nakatingin ito sa isang sulok ng cafe. Binalingan ko ang kanina pa niya tinitingnan. Isa iyong lalaki na may hitsura. Nakangiti ang lalaking ito sa babae. Habang pinapasadahan nito ng tingin ang babae. He gave her an earful smile with a lust. Lumapit ang babae sa kanya. Ipinaghila niya ito ng upuan. Hinubad naman ng babae ang coat niya.

Nahantad sa paningin ko ang balingkinitan niyang katawan at maputi niyang likod. This woman is dangerously beautiful! Kahit saang anggulo siya tingnan lumilitaw pa din ang kagandahan niya. Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya kasabay ng pamumuo ng excitement sa damdamin ko. Gusto ko siyang makilala. Napansin ko din na hindi lang ako ang nakatingin sa kanya kundi pati ang iba pang mga lalaki sa loob ng cafe. Nahumaling yata kaming lahat sa kagandahan niya.

Umiling ako. Hindi pwede ito! Anong ginagawa ko?! Did I just fell in love at first sight?! What the f*ck?! Nandito ako dahil may ka-date ako. Nasa harapan ko lamang siya! Paanong naagaw ng babaeng iyon ang atensyon ko? Binalingan ko si Loraine. Katulad ko ay nakatingin din pala siya babae at sa boyfriend nito.

"Sayang ka girl! Ang ganda mo! Tapos sa kanya ka lang babagsak. Eh mukhang kutong-lupa iyang kasintahan mo, naku!" napapalatak ito habang nagsasalita.

Hindi ko mapigilan ang pagngiti sa sinabi ni Loraine. What she said was right? Hindi nga bagay ang babae at ang kasintahan nito. Isang sulyap pa ang iginawad ko sa babae saka ko ulit ibinalik ang atensyon ko kay Loraine. Sakto namang dumatong ang order naming dalawa. Agad akong humigop ng kape. Hihigop pa sana ako ulit nang mapatawa ng pagak ang babae.

Napabaling ako sa kanilang dalawa. Nagsagutan ito ng masasakit na salita. Nailapag ko ang kape ko sa mesa nang buhusan ng babae ang lalaki ng maruming tubig mula sa balde. Base sa narinig ko nagtatalo ang dalawa dahil sa mga ibinigay ng babae sa kanya! Sumilay ulit ang ngiti sa mga labi ko. Hindi ko akalain na may babae pa ding ganito sa mundo. She gave all her boyfriend's need. Maliban na lang sa katawan niya. Nagawa pa din siya nitong pagtaksilan.

I stared at woman with amusement. Naiiba talaga ang babaeng ito! Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya. The more she talk with those sensual lips of her, the more I find her attractive. Tatalikod na sana ang babae at hahabulin sana siya ng lalaki. Nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Hinampas niya ng balde sa mukha ang kasintahan niya! Nawalan yata ito ng malay dahil hindi ito nakatayo kaagad.

"She's so cool!" namamangha namang komento ni Loraine.

Hindi ko binalingan si Loraine dahil hindi ko maialis ang paningin ko sa babaeng kakalabas lang ng cafe. Napabaling naman ako sa kasintahan nito na ngayon lamang nakatayo. Hinanap nito ang babae.

"Nasaan na siya?! Nasaan na ang babaeng iyon?!" gigil na gigil nitong saad.

Pinagtawanan lamang siya ng mga tao sa coffee shop. Walang ni isa na sumagot sa tanong niya. Nagkunwari lamang kami na walang alam. May tinawagan ito sa cellphone. Narinig ko ang pangalan ng kompanya namin. Nagpakilala itong supervisor ng kompanya namin. 

"Find her as soon as possible! She's always be mine. Walang ibang lalaking makikinabang sa kanya kundi ako lang!" 

Dinukot ko ang cellphone ko mula sa bulsa. Agad kong hinanap ang number ni Peter. Ang executive secretary ni daddy. Tinawagan ko ito. Ilang ring bago may sumagot.

"Hello sir! Good evening po." magalang na bati ni Peter sa kabilang linya.

"Please send the details of Mr. Jordan Gregorio to my email. I wanted to check his performance at work." utos ko kay Peter.

"Okay sir. I'll send it to you tomorrow." 

Ibinaba ko kaagad ang cellphone ko. Napangiti naman si Loraine sa akin. Napansin kong nakatingin sa akin ang kasintahan ng babae kanina. Nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin sa akin. Narinig yata nito ang pag-uusap namin sa cellphone ni Peter.

"Who the hell are you?" tanong nito sa akin.

I just give him my poker face. Hindi ko sinagot ang tanong niya. Tumayo na si Loraine. Hinila na niya ako palabas ng cafe. Nagpatianod naman ako sa kanya. Nang makalabas kami nakahinga si Loraine ng maluwag.

"Muntik ka na doon! Hay naku! Na stress ako ng bongga. Uuwi na ako. Huwag mo na akong ihatid. Kaya ko na ang sarili ko. Isa pa, may pupuntahan pa ako." paalam nito sa akin saka iniwan ako.

Susundan ko sana siya ngunit tumakbo ito palayo sa akin. Wala akong nagawa kundi magpunta sa parking lot kung saan naroon ang kotse ko. Nang makarating ako doon ay agad akong sumakay sa kotse. Napahawak ako sa batok ko. Prang bigla akong napagod. Wala naman akong ginawa kundi ang makipag-usap kay Loraine. Ini-start ko kaagad ang kotse saka nagpaharurot paalis ng hotel.

Nag-ring ang cellphone ko. Pinindot ko ang talk button maliit na screen sa kotse. Naka bluetooth pair na kasi ang cellphone ko doon kaya madali ko lamang nasasagot ang tawag kahit na nagmamaneho ako. Boses ni dad iyon.

"How's your date, son?" bungad na tanong nito sa akin sa kabilang linya.

"It's fine. We just talk and get to know each other." tinatamad kong sagot sa tanong niya.

Napabuntong-hininga ito sa kabilang linya. Hindi ito nagsalita kaagad. Bigla na lang nito ibinaba ang kabilang linya. Sigurado akong galit na naman ito dahil hindi ko nagustuhan ang babaeng inireto niya sa akin.

Nasa harap na ako building nang may makita akong babaeng nagdadalawang-isip na pumasok sa building ng condo. Nakilala ko siya dahil sa suot niya. Ito yung babae kanina sa café. Nakatingin lamang siya sa entrance niyon. Pumasok ako sa basement ng gusali kung saan naroon ang parking lot. I parked my car at the parking lot. Bumaba ako ng kotse.

Nagtungo ako ulit sa entrance. Ngunit wala na ang babae doon. Nakita ko siya sa unahan wala sa sarili itong naglalakad. I feel the urge to follow her. Iyon ang ginawa ko. Hindi ko alam kung nasaan na kami. Dahil madilim na ang lugar na ito. Lalapitan ko na sana siya nang may maunang lumapit sa kanya. Napatigil ito sa paglalakad. Naka-hood ang lalaki sa likod niya.

“What the hell is going on here?” tanong ko sa kanilang dalawa.

Binalingan ako ng lalaki. Nakita ko kaagad kung ano ang hawak niya. Kutsilyo iyon. Itinutok niya iyon sa akin. I prepare myself. I was trained to protect myself ever since I was young. Lahat ng uri ng self-defense ay tinuruan ako. Kaya naman kaya kong protektahan ang sarili ko.

Binalingan ako ng babae. Gulo-gulo na ang buhok nito. Lagpas-lagpas na ang make-up nito sa mukha. Kanina pa siguro ito umiiyak dahil namumugto na ang mga mata nito. Tinulak ito ng lalaki dahilan upang mitumba ito at mawalan ng malay! Napatingin lamang ako sa babaeng nakahandusay sa semento.

Agad siyang sumugod sa akin pero madali lamang akong nakailag. Dumiresto siya sa semento. Bumangon siya at sumugod ulit. Pero nasalo ko ang kamay niya saka iniilag ang aking ulo. Pagkatapos ay binigyan ko siya ng malakas na suntok sa tagiliran. Napaubo ito at napahandusay sa semento. Mukhang nawala lahat ng lakas nito sa katawan.

Hawak-hawak nito ang tagiliran nang iangat niya ang paningin sa akin. Maya-maya ay itinapon nito ang patalim nito sa isang tabi saka lumuhod sa akin. Nalilito ako sa ginagawa niya. I never let my guard down. Lalo na’t hindi ko alam kung ano nasa isip niya. Baka mamaya plano niyang gamitin ang kahinaan ko laban sa akin. Nakakita ako ng signage alam ko na kung nasaan kami!

“Sir, please huwag niyo po akong isumbong sa police. Wala lang po akong pambili ng gamot ng anak ko sa ospital. Isang buwan na siya doon. Hanggang ngayon ay hindi pa din siya gumagaling.” humahagulhol nitong wika.

Nilapitan ko ang babaeng tinulak niya. Agad kong hinanap ang pulso nito. Buhay pa naman ito pero mahina ang tibok ng puso niya. Dinukot ko mula sa bulsa ang cellphone ko. Tumawag kaagad ako ng ambulansya at police. Binalot ko siya gamit ang coat niya. Kinandong ko siya saka ko hinintay ang ambulansya.

“Okay lang po ba si ma’am? Hindi ko po intension na manakit ng tao. Gusto ko lang pong magkapera.” tanong naman ng lalaking nasuntok ko kanina.

“Fortunately, she’s fine. Let’s go to the police station, afterwards. I don’t trust you.” malamig kong turan sa lalaki.

Napayuko naman ito saka nangunot ang noo. Nagkamot ito sa ulo saka tumingin ulit sa akin. Magsasalita na sana ito pero narinig namin ang paparating na ambulansya at police car. Agad na pinosasan ng mga police ang lalaki. Samantalang nagdala ang mga paramedic ng stretcher saka pinahiga doon ang babaeng hanggang ngayon ay wala pa ding malay. Binuhat nila ang stretcher at isinakay sa ambulansya. Binalingan ako ng isa sa paramedic.

“Sasama ho ba kayo?” tanong nito sa akin.

Nagdadalawang-isip akong tumango saka binalingan ang lalaking isinakay sa police car. Pinapahiran nito ang mga mata dahil sa luha habang nakaposas ang kamay nito. Sumakay pa din ako sa ambulansya.

“Kailangan po ng testimony niyo sa police station. Iho-hold namin siya for 24 hours sa holding cell hangga’t sa makuha namin ang panig niyo bilang witness at panig ng biktima.” paliwanag ng police sa akin.

Tumango lamang ako at ibinigay ang cellphone number ko. Nang maibigay ko ang numero ko saka isinarado ng paramedic ang ambulansya. Tinurukan kaagad ng IV ang babae. Hanggang ngayon ay wala pa din itong malay.

“Let’s go to Spencer Medical Center.” matipid kong utos sa paramedic.

Ni-radyo naman nito sa driver kung saan kami pupunta. Tinawagan ko na din ang kaibigan kong si Liam Spencer. Ilang ring ang nagdaan bago ito sumagot.

“Hello?” bungad na tanong ni Liam sa kabilang linya.

“It’s me, Froiland. Bro, can I ask you a favor? May babae akong dadalhin sa ospital niyo. Can you check her for me?” tanong ko sa kanya.

Napabuntong-hininga ito sa kabilang linya. Mukhang may inaasikaso itong pasyente dahil maingay ang kinaroroonan nito.

“Okay bro. Dalhin mo siya dito. Ako mismo ang mag-aasikaso sa kanya.”

“Thank you, bro. We’ll be there soon.” Ibinaba ko na ang tawag.

Hindi naman nagtagal at nakarating kami sa Spencer Medical Center. Busy ang emergency room niyon. Kung hindi ako nagkakamali mga biktima ng aksidente ang isinugod dito. Agad kong hinanap si Liam. Nakita ko siya na may tinatahi pang sugat ng pasyente sa isang sulok. Nilagyan na niya kaagad iyon ng bandage.

Nakita kaagad niya ako nang bumaling siya sa gawi ko. Inilipat na din kasi ang babae sa isang hospital bed. Lumapit naman kaagad si Liam para i-check ang kalagayan ng babae. Inutusan kaagad nito ang nurse na ipa CT-scan ang babae kapag nagkamalay na. Tumango naman ang nurse at may isinulat sa patient’s chart. Mukhang alam nito ang pangalan ng babae dahil sa purse na ibinigay ng paramedic dito.

“She’s fine bro. Sa tingin ko over fatigue at dehydration ang dahilan kung bakit siya nawalan ng malay. But we need to make sure. Kaya inutusan ko ang nurse na ipa CT-scan siya. She’s familiar, though. Parang kilala ko siya.”

Nag-ring ang cellphone ko. May tumatawag dito. Unknown number ang nakatatak. Agad ko namang sinagot ang tawag. Ang police iyon, pinapapunta na ako sa police station para daw hingin ang testimonya ko. Nagpaalam ako kay Liam saka umalis ng ospital. Kailangan kong magpunta sa police station! Binalingan ko muna ang babae bago ako umalis ng ospital. Nakita ko siyang bumangon. Agad akong lumapit sa kanya. 

"Anong ginagawa ko dito?" tanong nito sa sarili at luminga-linga sa paligid.

Nang makita niya akong papalapit sa kanya. Literal itong napanganga habang napatingin sa akin. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip nito. Patuloy lamang siya sa pagtingin sa akin. Kinamayan niya ako para palapitin sa kanya.

"Kuya, bakit ang gwapo mo? Ay gaga! Ano bang pinagsasabi mo?" tanong ulit nito sa sarili.

Babatukan na sana nito ang sarili pero pinigilan ko ang kamay niya. May namuong ngiti sa mga labi ko. Hindi ko alam kung bakit parang natutuwa akong pagmasdan siya. Kahit na parang nababaliw na ito.

"Kuya huwag kang ngumiti. Nakakalipad ng panty." wala sa sarili nitong saad habang nakatingin sa akin.

Natawa ako sa sinabi niya.