Faith's POV
Kagagaling ko lang sa ospital para ipa-check up ang baby sa sinapupunan ko. Mabait naman si Dra. Jimenez. Maayos naman daw ang lagay ng baby ko. Nasa maselan na bahagi palang daw ako ng pagbubuntis. Kailangan ko daw na palaging mag-ingat. Makakasama daw kay baby kapag hindi ako nag-ingat sa kinakain ko at kinikilos ko.
Nasa condo na ako ngayon. Hinihintay ko si nanay pupunta daw kasi siya dito. Ipagluluto din daw kasi niya ako ng paborito kong pagkain. Nakaupo lamang ako sa sofa habang nanonood ng t.v. May balita na lumabas tungkol kay Loraine at kay Froiland. Hindi na daw matutuloy ang kasal dahil umatras daw sa kasal si Froiland!
"Bakit siya umatras sa kasal? Ano kayang problema nilang dalawa?" sumod-sunod na tanong ko sa sarili.
Hindi naman siguro dahil sa akin iyon. Baka nga hindi ako iniisip noon eh! Dinadaya ko lang ang sarili ko! Baka tawagin pa akong desperada nun kapag sinabi ko sa kanya na nabuntis niya ako. Alam kong bilyonaryo
Froiland's POVHindi ko pa din makita ang kapatid ko hanggang ngayon. Nag-aalala ako ng husto sa kanya. Sapagkat iniligtas din niya ang buhay ko. Napag-alaman ko na napapaligiran pala kami ng mga armadong kalalakihan noong araw na dukutin si Freya Maurice. Mukhang hindi ob-gyne ang nakausap nito sa doctor's office. Mukhang si Ashford iyon, baka nga ito din ang ama ng dinadala ng kapatid ko.Napabuntong-hininga ako. I keep wondering who will do such a trick to get my little sister? I am beginning to doubt that he was Ashford Anderson who did it. Ashford is the only brother of my mortal enemy, Silver. Hindi ko alam kung bakit dinamay pa niya ang kapatid ko sa away naming dalawa. What the f*ck is he thingking? Should I stoop that low also to get my little sister? I know that he have been seeing this pretty doctor named Azalea for quite a month now."Should I kidnap that woman also?" I ridiculously asked myself.Napailing naman ako sa naisip ko. No, I just ne
Faith's POVNasa conference room kami ngayon. Kasama ko si Harold doon. Nagtatakang nagkatinginan kaming dalawa. Tila nagtatanong kami sa isa't-isa kung anong ginagawa namin doong dalawa. Maya-maya pa'y sabay kaming nagkibit ng balikat saka umupo na lamang.May mga nurses din doon. Naroon din ang bestfriend kong si Lalaine. Mukhang isang team ang binuo ng direktor ng ospital. Nasa norteng bahagi ng conference room ang direktor ng ospital. Medyo may katandaan na ito. Nasa aura nito ang pagiging masungit at dominante. Palagi kasi itong seryoso at hindi palangiti. Kaya lahat ng juniors katulad ni Harold ay natatakot sa kanya.He is my role model and mentor. Dr. Greg Villaluna. Triple board top notcher ito sa medisina. Espesialista ito ng tatlong sangay ng medisina. Kaya naman naging direktor ito ng ospital dahil sa angking talino nito. He is a pediatric surgeon, neurosurgeon at cardio thoracic surgeon. Tahimik lamang kami nitong tinitingnan. Tahimik lamang din kaming nakatingin sa kany
Faith’s POVNapahawak ako sa batok ko. Namamanhid na kasi ito sa sobrang pagod. Kasalukuyan kasi akong resident doctor sa pampublikong ospital. Madami kasing inoperahan nang araw na ito. May malaki kasing traffic incident ang nangyari kanina. Narito ako sa harap ng nursing station. Naroon si Lalaine ang matalik kong kaibigan. Binasa ko ang mga charts na nakatambak sa harapan ko.“Nurse Lalaine, pakihanda iyong discharge slip ni Mrs. Montes. All her test results were good. Pwede na siyang umuwi. I will be doing rounds soon. I will inform her later. Isusulat ko na lang ang prescription na dadalhin niya on her discharge bago ako mag-rounds,” utos ko kay Lalaine na nurse sa ospital na ito at bestfriend ko.Nakangiti lamang siyang tumango at ini-encode na ang mga details ng pasyente. Iniunat ko ang dalawang braso ko. Saka ako bumuntong-hininga. Isang malaking biyaya sa akin nang ako ay maging isang ganap ng doktor. Nakapagtapos ako sa sarili k
Froiland’s POV Kakalabas ko lang ng banyo. Katatapos ko lang maligo. Nakatakip ng tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan ko. Nasa kama ko na isusuot ko ngayong gabi. Pinaalalahanan kasi ako ng executive secretary ni Dad na si Peter na kailangan kong siputin ang blind date. My dad and step-mother was so eager to find me a wife. They wanted me to get married and give them a grandchild. My mom died when I was little. I am only five years old when that happen. Five years after that Auntie Helena once became nanny. But they fell in love and get married. Hindi ko naman sila tinutulan dahil mabait naman si Tita Helena sa akin hanggang ngayon. Itinuring niya ako na parang tunay niyang anak. Five years after that, Freya Maurice was born. She is
Froiland's POV I adjust my tie as I enter the coffee shop. Napalinga-linga ako sa paligid at hinanap si Loraine. Nakapangalumbaba ito habang nakatingin sa glass wall ng coffee shop. Mukhang may tinitingnan ito sa labas. I admit the fact that she's beautiful from head to toe. She's wearing a pink semi-formal dress. A conservative one. Nakasimangot lamang ito habang panay ang sulyap sa suot na wrist watch. I am a bit late. Siguro ay kanina pa ito naghihintay sa akin. Nilapitan ko kaagad ang mesa kung saan siya naroon. Napansin naman niya na papalapit ako sa kanya. Umayos ito ng upo saka tiningnan ako. She was just looking at me for a moment. Napahalukipkip ito habang nakatingin sa akin. I just gave her my poker face. Umupo ako sa upuan sa harapan niya. "Ikaw pala ang pinagmamayabang sa akin ni dad, Mr. Froiland Ramirez right?" paninigurong tanong sa akin ni Loraine. Tumango ako sa kanya. Ngu
Faith’s POV Binatukan ko ang sarili. Ano bang air pollution ang pumasok sa utak ko at iyon ang sinabi ko? Tumatawa na ngayon ang lalaki sa harap ko. Ginawa niya talagang joke of the year yung sinabi ko sa kanya! Pinagtinginan na ito ng mga tao. Pero kahit na tawa siya ng tawa hindi pa din iyon nakakabawas sa kagwapuhan niya. He is tall, masculine and very handsome. Halata na suki sa gym. Kahit na nakasuot ito ng suit mahahalata mo ang kalakihan ng katawan niya. Napakalapad ba naman ng balikat eh! Pantay-pantay ang mapuputi nitong ngipin. Kayumanggi ang balat nito pero hindi iyon nakakabawas sa kagwapuhan niya. Hindi ko nga alam kung bakit ngayon lang ako nakakita ng ganito kagwapong nilalang. Siguro naburo talaga ako sa loob ng ospital ng ilang taon! “Kuya, tapos ka na pong tumawa?” tanong ko sa kanya. “You just made my day.” matipid nitong saad habang natatawa pa din. Lumapit siya ng husto sa akin. Pinasada
Faith's POV Napalunok ako ng laway. Pambihira naman itong lalaking ito! Nakakagulat naman siya! Hindi ko alam kung dahil sa gulat kaya nagwawala ang puso ko! Dinaig pa kasi ng puso ko ang paglundag ng rabbit! Naamoy ko ang mamahalin niyang pabango. Ang sarap sa ilong! Putik! Masarap siguro itong yakapin at amoy-amuyin? Gusto kong batukan ang sarili ko! Ang landi-landi ko na! Kagagaling ko nga lang sa heartbreak eh! "Y-Yes I am." nauutal kong saad. Hindi na magkamayaw sa pagwawala yung puso ko nang ngumiti siya. Nakita ko na naman ang mapuputi at pantay-pantay niyang mga ngipin! Dinaig pa niya ang model ng toothpaste! "In what department exactly?" tanong pa niya sa akin. Nakahinga ako ng maluwag nang bahagya siyang lumayo sa akin. Hindi ko namalayan na pinipigilan ko pala ang paghinga ko kanina! "Cardiothoracic Surgery department. How about you?" tanong ko naman sa kanya. Nakapamulsa na ito ngayon. Mukhang nag-iisip pa k
Faith's POVBuntong-hininga lamang ang maririnig mula sa akin habang naglalakad ako papunta sa ospital. Kanina pa kasi nag-aapoy ang cellphone ko sa mga tawag at text. Kailangan na daw kasi ako sa ospital na pinagtatrabahuan ko. May dalawang surgery ako na naka-schedule ngayon. Pero hindi naman sila ganito dati. Ngayon lang ito! Ano ba kasing problema sa ospital at kailangang-kailangan ang kagandahan ko doon?! Ayaw ko namang sagutin ang dahil baka sermunan ako ng head ng ospital. Hay naku! Nakakaloka na!Hindi ko na naman kasi nakita si Froiland nang magising ako. Nawala na naman kasi siya samantalang bago ako tuluyang nilamon ng antok narinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko. Nahihiwagaan na talaga ako sa lalaking iyon. Ano kayang trabaho noon? Bakit kaya bigla na lang yung naglalaho ng parang bula?!Napahinto ako sa paglalakad saka ko ipinadyak ang paa. Teka nga! Bakit ko ba iniisip ang lalaking iyon? Hindi ko naman siya kaano-an
Faith's POVNasa conference room kami ngayon. Kasama ko si Harold doon. Nagtatakang nagkatinginan kaming dalawa. Tila nagtatanong kami sa isa't-isa kung anong ginagawa namin doong dalawa. Maya-maya pa'y sabay kaming nagkibit ng balikat saka umupo na lamang.May mga nurses din doon. Naroon din ang bestfriend kong si Lalaine. Mukhang isang team ang binuo ng direktor ng ospital. Nasa norteng bahagi ng conference room ang direktor ng ospital. Medyo may katandaan na ito. Nasa aura nito ang pagiging masungit at dominante. Palagi kasi itong seryoso at hindi palangiti. Kaya lahat ng juniors katulad ni Harold ay natatakot sa kanya.He is my role model and mentor. Dr. Greg Villaluna. Triple board top notcher ito sa medisina. Espesialista ito ng tatlong sangay ng medisina. Kaya naman naging direktor ito ng ospital dahil sa angking talino nito. He is a pediatric surgeon, neurosurgeon at cardio thoracic surgeon. Tahimik lamang kami nitong tinitingnan. Tahimik lamang din kaming nakatingin sa kany
Froiland's POVHindi ko pa din makita ang kapatid ko hanggang ngayon. Nag-aalala ako ng husto sa kanya. Sapagkat iniligtas din niya ang buhay ko. Napag-alaman ko na napapaligiran pala kami ng mga armadong kalalakihan noong araw na dukutin si Freya Maurice. Mukhang hindi ob-gyne ang nakausap nito sa doctor's office. Mukhang si Ashford iyon, baka nga ito din ang ama ng dinadala ng kapatid ko.Napabuntong-hininga ako. I keep wondering who will do such a trick to get my little sister? I am beginning to doubt that he was Ashford Anderson who did it. Ashford is the only brother of my mortal enemy, Silver. Hindi ko alam kung bakit dinamay pa niya ang kapatid ko sa away naming dalawa. What the f*ck is he thingking? Should I stoop that low also to get my little sister? I know that he have been seeing this pretty doctor named Azalea for quite a month now."Should I kidnap that woman also?" I ridiculously asked myself.Napailing naman ako sa naisip ko. No, I just ne
Faith's POV Kagagaling ko lang sa ospital para ipa-check up ang baby sa sinapupunan ko. Mabait naman si Dra. Jimenez. Maayos naman daw ang lagay ng baby ko. Nasa maselan na bahagi palang daw ako ng pagbubuntis. Kailangan ko daw na palaging mag-ingat. Makakasama daw kay baby kapag hindi ako nag-ingat sa kinakain ko at kinikilos ko. Nasa condo na ako ngayon. Hinihintay ko si nanay pupunta daw kasi siya dito. Ipagluluto din daw kasi niya ako ng paborito kong pagkain. Nakaupo lamang ako sa sofa habang nanonood ng t.v. May balita na lumabas tungkol kay Loraine at kay Froiland. Hindi na daw matutuloy ang kasal dahil umatras daw sa kasal si Froiland! "Bakit siya umatras sa kasal? Ano kayang problema nilang dalawa?" sumod-sunod na tanong ko sa sarili. Hindi naman siguro dahil sa akin iyon. Baka nga hindi ako iniisip noon eh! Dinadaya ko lang ang sarili ko! Baka tawagin pa akong desperada nun kapag sinabi ko sa kanya na nabuntis niya ako. Alam kong bilyonaryo
Faith's POVNamulatan ko ang kulay puting kisame. Maingay ang paligid at nangangamoy alcohol ang paligid. Nahulaan ko kaagad kung nasaan ako. Nasa ospital ako! Anong ginagawa ko dito? Ang huli kong natatandaan ay ang pagdilim ng paningin ko. Teka! Nawalan ba ako ng malay? Dahan-dahan kong ibinaling ang aking ulo sa kaliwang bahagi ko. Nasalubong ko ang nag-aalalang mukha ni Lalaine. Hinawakan nito ang noo ko."Tell me what's wrong, besh. Anong masakit sa iyo ha? Bakit bigla ka na lang nawalan ng malay?" sunod-sunod at nag-aalalang tanong sa akin ni Lalaine.Napansin ko kung na nasa ospital na pinagtatrabahuan ako dinala ni Lalaine. Napabaling kasi ako sa kabila at mukha ni Harold at Dra. Hernandez ang nakita ko. Kapwa naka doctor's gown ang mga ito. Katulad ni Lalaine, pag-aalala din ang nakikita ko sa mga mukha nila."I am fine. Baka over fatigue at stress lang ito." pag-aassure ko sa kanila.Napabuntong-hininga na lang silang tatlo.
Faith's POVMatulin na lumipas ang mga araw. Isang buwan na mula nang mangyari ang gabing iyon. Wala pa din akong natatanggap na komunikasyon mula kay Froiland. Siguro nga para sa kanya isang one night stand lamang iyon! Pero susme! Sa akin isa iyong sagradong pangyayari sapagkat nakuha niya ang pinaka-iingatan ko sa loob ng ilang taon!Narito ako sa ospital ngayon. Nasa opisina ako wala pa sina Dr. Jacinto at Dra. Hernandez mukhang may trabaho ang mga ito. Ginugol ko ang lahat ng oras ko sa pagtatrabaho para makalimutan ang lalaking iyon. Ngunit useless lahat ng effort ko. Kahit pa siguro magtrabaho ako ng magtrabaho siya pa din ang naiisip ko. Nababaliw na nga ako sa kakaisip kung nasaan ang lalaking iyon! Bakit hanggang ngayon wala pa din siyang paramdam sa akin?"Baka busy lang sa preparation ng wedding nila ni Loraine." matabang kong saad sa sarili.Mabilis ko namang iwinaksi sa isipan ko si Froiland. Hindi ko na dapat pa iniisip
Faith's POV Isang nakakasilaw na liwanag ang nakita ko pagdilat ko ng aking mga mata. Tumambad sa akin ang glass window na may puting kurtina. Kailan pa naglagay ng kurtina dito sa opisina ni Dra. Hernandez? Ibabaling ko sana ang aking paghiga sa kaliwa nang may maramdaman akong mabigat na braso na nakayakap sa katawan ko. Napamulagat ako, kaninong braso ito? Dahan-dahan akong gumalaw upang tingnan kung sino ang taong katabi ko. Literal akong napanganga nang makilala kung sino iyon. Si Froiland iyon, he is sleeping like a handsome prince. Lumundag-lundag na naman ang puso ko. Bakit ba ang gwapo ng lalaking ito? Kahit siguro maghapon ko siyang titigan hindi ako magsasawa ng pagmasdan siya. Teka! Paano ako napunta dito? Ang naaalala ko nag-iinuman kaming dalawa kagabi. Nilinga ko ang paningin sa paligid. Gray ang interior paint nito. Malalaki ang mga glass window na pinarisan ng puting kurtina. Ang kumot at bed sheet naman ay pinaghalong p
Faith's POV Napakunot ang noo ko nang makilala kung saang building kami. Narito ang condo na binili ko. Nagtatakang napabaling lamang ako sa kanya. Hindi naman niya ako nililingon at patuloy lamang siya sa pagmamaneho. Ipinarada niya ang kotse niya sa parking lot. Pamilyar na pamilyar sa akin ang lugar na ito dahil dito ako bumili ng condo. Pinatay na niya ang makina saka binalingan ako. "Let's go." yaya nito sa akin. Wala akong nagawa kundi bumaba. Palihim kong inanalisa kung bakit nandito kami. Alam ba niya na dito ako nakatira? Paano naman niya malalaman iyon, eh kahapon lang naman kami nagkakilala? Parang ang weird naman siguro kung pati address ko alam niya. Sinundan ko siya ng tingin nang makababa na siya sa kotse at lumapit sa akin. "Sandali! Anong ginagawa natin dito?" tanong ko sa kanya. Napakunot naman ang noo nito. Tila nagtataka sa itinanong ko. Napabuntong-hininga ito saka hinawakan ang batok. T
Faith's POV Napasinghap ako nang makilala ko kung sino ang lalaking iyon.Si Froiland iyon! Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang pagtambol ng puso ko nang makilala ko siya. Dinaig na naman kasi nito ang kuneho sa pagtambol. Teka nga! Nalaglag ba talaga yung panty ko! Palihim akong tumingin sa baba. Buti na lang hindi naman nalaglag! Naloloka ka na talaga, Faith! Bagong bili yung panty mo kaya bago yung garter! G*ga!kastigo ng isang bahagi ng isip ko. "Ikaw na naman! Sino ka ba talaga? Bakit ba nangingialam ka sa problema naming dalawa ni Faith?!" singhal ni Jordan kay Froiland. Pabalya nitong binitiwan ang kamay ni Jordan. I can see the coldness in his eyes. Bahagyang gumalaw ang gilid ng labi para sa isang mala-demonyong ngiti. Binalingan niya ako gayundin ang babaeng nasampal ko kanina. Bumakat sa mukha nito ang palad ko. Buti nga sa kanya! Ikinuyom ko ang mga kamay ko. Parang nakukulangan pa ako sa ginawa k
Faith's POV Nakaupo ako ngayon dito sa swivel chair ko. Nasa opisina na din ako sa wakas. Alas-tres y media na ng madaling araw. Ilang surgery ba ang natapos ko sa araw na ito? Dalawa o tatlo? Walang tao dito kundi ako lamang, wala dito sina Dr. Jacinto at Dra. Hernandez. Si Harold ay busy sa emergency room kasi night shift ito ngayon. Si Dra. Hernandez naman ay nakauwi na kanina pa. Wala din naman si Lalaine kasi bukas pa ng umaga ang duty niya. Napahawak ako sa batok ko na namamanhid na sa sabrang pagod. Hinaplos-haplos ko iyon saka ako bumuntong-hininga. Nakakapagod pala pero satisfying at the same time. Yung taong inoperahan ko kahapon. Stable na ang lagay niya. Iyong dalawa namang na-operahan ko inoobserbahan pa namin sa ICU (Intensive Care Unit). Kaya naman heto ako at nakaupo lamang sa upuan ko. Gustong pumikit ng mga mata ko pero ayokong matulog. Kapag kasi pumipikit ako naaalala ko yung trauma ko noong tumuntong ak