“Okay, so ito ang next event mo, bukas ng tanghali yan, don’t worry, I recommended you, and kahit wala ako sa event, nandon naman si Liza, you knew her, right?” tumango lang ako sa sinasabi ni Kei.
“Then, I’ll see you later?” ngumiti sya at tumango bago humalik sa pisngi ko, “I’ll call you when I got to the venue tomorrow,”
Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pagtaas ng kilay nya, “Why would you call me tomorrow? Call me when you got to the hospital, bitch.” Tumawa lang ako at marahan siyang itinulak, ngumisi lang sya at nag wave bago tuluyan sumakay sa sasakyan niya. Naiwan ako sa restaurant kung saan kami nagkita, I sip on my glass of wine before grabbing the envelope.
“Now, what do we have here,” binuksan ko ang envelope na binigay ni Kei, nandito ang list ng songs, kung saan part ko sya dapat kantahin, at kung gaano katagal ko ito dapat kantahin, sa nexrt page nakalagay ang mismong event, para siguro masabayan ko rin, nine am ang call time para sa amin, kahit one o’clock pa ang mismong wedding.
What caught my attention is that, I can choose one song for their first dance as married couple, hindi ko napigilan na mapangiti, ito ang gusto ko sa pagiging event singer, binibigyan ako ng freedom na pumili ng gusto ko kantahin para sa oras na yon.
“Addi?” agad na nag angat ako ng tingin nang marinig ang isang pamilyar na boses na di kalayuan, “I knew it was you! Buhok mo pa lang alam ko nang ikaw yan!” I was too stunned to speak, “How are you, after the, you know,” my ex-boyfriend,Gabriel, I’m too stunned to speak for the reason that, my body instantly whisper to me that I should punch him right straight to his face, “The break up, I see, you cut your long hair short, I heard that’s every other girls way to move on from their heartache.”
Huminga ako ng malalim at pinigilan ang bibig ko na magsalita nang bagay na pwede ko pagsisihan sa dulo, baka ngumawa pa to, pag nagsalita ako.
“Gab, hello,” napansin ko na nakatitig sya sakin mula ulo hanggang talampakan, ano nanaman kay problema ng isa na to? “Okay lang, well, nabibigatan na ko sa mahabang buhok, kaya ako nagpaputol,” sagot ko, pero parang hindi naman sya naniniwala, well, ano ba pakielam ko kung hindi sya maniwala?
“Really?” his voice was mocking me, “Good for you then, kamusta ka na pala? Are you still you know, poor, luckily, you know what, after our break up, I found the real woman for me,” hindi naman ako tanga para hindi malaman kung ano ang ibig nya sabihin, “She’s a financial manager in Spencer company, I bet you don’t have any idea about it.”
Ngumiti lang ako habang nakatingin sa kanya, the more I look at him, the more I realized na higit sa amin dalawa, ako ang pinaka swerte sa paghihiwalay namin, I never knew he can be as asshole as he is right now, he’s a simple and kind guy when I met him.
“Oh, she’ll be here any minute now,” sabi niya at tumingin sa rolex niya, halata naman na itinaas lang niya ito para ipagyabang sa sakin, kulang na lang isampal niya sakin na mas nakakaangat sya sa buhay nya ng kaunti, he thought, I envy him? I actually don’t care, I’m not even bothered, “Oh, she’s here,” itinaas niya ang kamay niya at marahan na kumaway sa likod ko, naamoy ko ang matapang na amoy ng pabango na dumaan sa gilid ko, muntik pa ko masuka, “Hi babe.”
Sandali ko na pinasadahan ng tingin ang babae, I know, he won’t pick any kind of girl, gusto nya lagi may pakinabang sa kanya, I’m not jealous, but his new girl is worth flaunting for, she’s a beauty.
“Hey, who’s this?” she said, nakataas pa ang kilay at tinignan ako mula ulo hanggang talampakan na akala mo ikinaganda nya yon, “Crazy ex?”
“Uhm,” wow, ang kapal ng mukha ng lalaki na to sumagot ng uhm na akala mo may utak talaga sya para mag isip ng malalim, “Nah, we just ran to each other, schoolmate ko sya, tinulungan ko sya sa maraming bagay dati, I almost became the reason that she graduated.”
I look at him with disbAddief, sorry, pero ano daw? Parang baliktad yata, parang sya yata ang naka graduate dahil sa tulong ko, ako ang gumawa ng projects, thesis at final output nya.
“I know right, alam ko naman na matulungin ka babe, lalo na sa nangangailangan,”
Bagay nga sila, parehas silang matapobre, sana sila na lang ang magsama habang buhay at wag na sila manggulo ng ibang tao at relasyon.
“Uh, yes, nice meeting you again, Gab, I’ll go ahead,” tumango lang sila habang nakangisi, “And, I do hope, kayo na talaga hanggang sad ulo, wag na kayo mag hihiwalay.”
Sabi ko aty nilayasan sila parehas, marami akong kaya ipag yabang sa mukha nila, pero hindi ko ginawa, magsasayang lang ako ng laway sa aknilang dalawa, wala naman akong mapapala, pag nakipag talo at nakipag kumpetensya ako sa kanilang dalawa. Nakakastress talaga.
————-
“Thank you so much, sobrang ganda ng huling song mo, Miss Addi,” ngumiti ako at tinanggap ang nakalahad na kamay ng bride, ang groom naman niya ay nakangiti lang, kita sa mga mata nila na masaya sila sa araw nila na ito, tama si Kei, it’s a wedding na kahit ako, gusto ko maranasan, they are both lucky to have each other.
“My pleasure, consider that as my wedding gift,” tumango sila pareho at inalok ako na kumain, which I accepted, I’m hungry as fuck, well, I’m famished. Kumuha lang ako ng sapat para sa akin, bago umupo sa isang empty table, wala si Kei, pero tinawagan nya ko kanina para kamustahin, may out of the country meeting sya, dahil may investor sya na kailangan i-meet.
“Is this seat taken?” ani ng isang boses sa harapan ko, may hawak siyang wine at nakasuot ng three-piece suit, gaya ng iba. Hindi ko na sya masyadong natitigan dahil hindi naman ako interesado.
“No,” maikling sagot ko at itinuloy na ang dinner ko, tahimik siyang umupo sa tabi ko, apat na upuan ang meron sa bawat table, may isang upuan ang pagitan namin, amoy na amoy ko ang pabango nya, Ocean, I bet that’s his perfume, I’m quite familiar with that scent. “These goddamn greedy businessmen’s,” narinig ko na bulong niya habang tumitingin sa paligid, hindi ko naman pinansijn yon, baka sabihin, chismosa pa ko.
Matapos ko kumain ay tumayo na rin ako at nag paalam na sa mag asawa na mauuna na ko, dumiretso muna ko sa rest room para magpalit ng damit, naka dress ako, at ayoko pumunta sa ospital nan aka ganito pa, hindi naman ako ganon kasanay sa pagsusuot ng mga dress.
Nang malapit na ako bumaba sa ospital ay tsaka naman pag pasok ng tawag ni Kei, walang dalawang Segundo ko itong sinagot, “Kei,”
“Giiiiirl!” tili niya, kaya medyo nilayo ko ang cellphone sa tainga ko, “I have a super duper ultra mega mega good news for you!”
“Ano naman yang super duper ultra mega mega good news mo?” sagot ko at hindi napigilan na matawa sa kanya.
I heard her scoff, “Whatever, anyway! Remember, inaaya kita mag vacay, but you refuse, I received a call from an old friend of mine, her brother is getting married next week, and \she was inviting me, the good thing is, makakasama ka!” I sighed, ang kulit talaga ng babae na to, “I know, I know, sasabihin mo nanaman na hindi pwede kasi you’re working, right? I know that, pero you must come with me, they are looking for a wedding singer, and of course, you’re pretty best friend recommended you, and nag agree sila agad!”
Biglang nagliwanag ang mukha ko dahil sa sinabi niya, a new job? “Magkano daw ang fee na pwede ko makuha, baka naman lugi pa ko?” hindi ako nahihiya itanong yon, si Kei naman ang kausap ko, she’ll be the last person who would judge me based on my questions.
“About seventy thousand, for three days, isn’t that enough for tita’s medicine and bills? Plus, the fact that you can enjoy while working, how was that?”
Tumango ako, at di napigilan na mapangiti, I can enjoy while earning, sino ang may ayaw non?
“Hindi pa don natatapos ang good news ko,” tumili si Kei sa kabilang linya, kaya tuluyan na akong natawa, she’s always like that, at asahan mo na sobrang ganda ng balita na dala niya pag ganon, “The wedding wedding, guess where is it,”
“I have no idea, Kei, do me a favor and tell me,” sagot ko habang naglalakad papunta sa kwarto ni mama, nasa bahay ang mga kapatid ko ngayon, nandito sila kapag may raket ako, uuwi na lang sila pag gabi na, dahil alam nila na parating na ko, dahil may mga pasok sila sa school.
“Avenese Island,” kusang huminto ang mga paa ko sa paglalakad at sandalling natulala nang marinig ko ang sinabi niya na lugar, “Your dream destination Addi, you have the chance to see it face to face.”
My mind went blank, that’s the place I always wanted to go, simula bata ako.
“Sooo, are you coming?”
“Bitch, who wouldn’t?”
“Jane, ikaw muna ang bahala kay Macoy at kay mama,” hindi ko alam kung ilang beses ko nang inuulit sabihin sa kanya iyon, pero hindi lang ako mapakali, pero naawa rin ako, first year college si Jane, at alam ko na hindi madali ang college, pero siya ang maiiwan ngayon para mag bantay sa bunso namin na kapatid at kay mama na nasa ospital.“Ate naman, four days mo na sinasabi yan, oo ako na bahala sa kanila, mag focus ka lang sa work mo, tsaka hindi na baby si Macoy, hindi sya kailangan bantayan 24/7, si mama naman, alam ko kahit di sya gising anririnig ka non, kaya don’t worry, okay?”“Nag aalala lang naman kasi ako, paano naman kung may mangyari habang wala ako?”“Ate,” tinignan ako ni Jane, “Mag trabaho at mag enjoy ka, ako nang bahala dito, pag uwi mo ganon pa rin, okay pa rin kami, at excuse me, three days ka lang mawawala, wag ka over dyan,” sabi niya at inirapan ako kaya natawa na lang din ako, maldita talaga minsan ang kapatid ko.“Basta, tawagan mo ko pag may problema,” inirapa
“Pose like this, Addi!” hindi ko alam kung ano plano gawin ni Kei sakin, pero ginawa ko na lang din, trip nya yon, walang makakapigil sa kanya, “Last one na, tapos we’ll eat na! come on!” I tried wearing my sweetest smile, nang makuha na niya ang gusto niyang pose, lumapit na agad sya sakin at pinakita ang mga nakuhanan niyang pictures. So far, maganda naman lahat, gaya nang ineexpect ko, “Can we eat already, Kei? I’m famished,” konti na lang talaga, mangangagat na ko ng tao, nag sisimula na rin ako mainis, nagugutom na ko, hindi pa ko kumain simula nang umalis kami, seventeen hours ang byahe namin, sino ang hindi magugutom? “Okay, okay,” sabi niya habang tinitignan pa rin ang camera na hawak niya, ilang minute pa siya na nagtagal sa pwesto niya bago ako tinignan, at mabilis na inangkla ang kamay sa braso ko, “Let’s go, you want to eat seafoods, right? I know a good one!” Alam na alam niya talaga kung paano ako pakakalmahin, umirap na lang ako at nagpahila sa kanya, hindi ko naman
“You sure, you can go by yourself?” hindi ko alam kung ilang beses na tinanong ni Kei yon, simula nang sabihin ko sa kanya na gusto ko mag ikot, gusto nya sumama pero inaatake sya ng migraine nya.“Oo nga, ako bahala, tsaka ang laki ng hotel na to,” tukoy ko sa hotel na pinag iistayan namin, “Hanggang sa dulo ng isla, kita to, kaya hindi ako maliligaw,” pangungumbinsi ko sa kanya, kasi gusto ko talaga mag ikot, kasal na kasi bukas at huling gabi na rin ng bakasyon ko.“Okay, I’m sorry I can’t come with you,” tinawanan ko lang sya nang marinig ko ang mahina niyang mura dahil sa sakit ng ulo niya, “Call me when anything happen, kahit ano pa yan, I’ll go running for you, alright?”Sumaludo pa ako sa kanya, dahilan para bahagya siyang tumawa, “Yes, ma’am!”Umiling pa sya at marahan akong itinulak, “Go and have fun, call me,”Tumango ako at nagsimula nang maglakad, ginusto ko na rin na mag isa mamasyal, sanay naman kasi ako na ganito, hindi rin uso sakin ang nagsasabi ng problema, nasanay
“Ma’am, water muna po kayo and bread,” I muttered my thank you to one of the staffs na nag abot sakin nang tubig, naka tatlong kanta na ko, para sa mga guests, forty minutes pa bago simula ang wedding ceremony, mukhang live talaga ang gusto nila. Fifteen songs ang kakantahin ko buong araw, kaya kailangan ko mag ready, dala ko ang mga gamit ko, pati na rin ang minti ko pati spray para hindi ako matuyuan ng lalamunan, mahirap na, baka hindi pa ko makakanta ng ayos, Maganda ang venue, sobrang ganda I mean, puno ng bulaklak ang aisle, puti ang mga cover ng upuan at mga mesa, nag serve muna ng kaunting foods para sa mga guests sa naghihintay, hindi magutom sa buong ceremony, may white carpet din nap uno ng iba’t ibang klase at kulay petals, hindi mo aakalainna tao lang ang may gawa nito, ang galing talaga ng mga event designer. Hindi ko pa nakikita si Kei buong araw, pero tumawag sya at sinabi na galingan ko daw, may kailangan sya i-meet na investor at kasalukuyan itong nandito sa isla,
“Tapos alam mo ba, sobrang natuwa yung investors sa mga designs na nakita nila, and they actually ask for the contract kahit hindi pa tapos ang presentation ko, and you kn- hello? Hello? On earth, Addi?”Napatingin ako kay Kei nang hawakan niya ang kamay ko na nakapatong table namin, tapos na ang ceremony, tapos na rin ang kanta ko, at kasalukuyan na kami na nasa reception venue, pero yung sinabi ni Jani, dala ko pa rin hanggang ngayon.Ganon na ba talaga ko? Nag aasam na ba ko nang masyado, kaya ba hindi ako tumatanggi kapag may nag aay sakin, lalo na kung alam ko na Malaki ang pwedeng kitain ko don? Masyado na ba ko nagiging oportunista? Hindi na lang ba talaga pamilya ko ang dahilan kung bakit ako nagtatrabaho, para na lang ba talaga sa sarili ko?“Kei,” tawag ko sa kanya, pero hindi ko na kailangan agawin ang atensyon niya dahil kunot noo na siyang nakatingin sa akin, “Oportunista ba ko?”“What the fvck? Where the hell did you get that fvcking idea, Addi?” halata sa mukha at boses
Aww, sht. Para akong mamamatay sa sakit ng ulo, taragis na to, bakit ba kasi ako uminom? Wait, nalasing ako? Bakit wala ako matandaan? Ugh! Tatayo na sana ako nang mapansin ko na wala ako sa kwarto ko, hindi rin ako pamilyar dito, paano ko nakabalik? Wait, pota, hindi ko ng apala kwarto to, gumalaw ako, pero mali ang desisyon ko, nagulantang ako nang maramdaman ang sakit ng katawan at kalamnan ko, lalo na ang perlas ko. Napalunok ako, habang pinipilit alalahanin kung ano ba ang nangyari kagabi, kasi, lintek talaga, wala akong maalala na kahit ano kundi ang mag isa akong uminom, kaso napasarap, kaya nahilo ako, kaya umupo ako, pagkatapos…. Hindi ko na maalala! Kahit masakit ay pinilit ko pa rin bumangon, pero napatigil ako, sinong hindi, may nakita akong braso na nakapatong sa bewang ko! At hindi lang basta braso, braso ng lalaki ang nakapatong! What the fvck! Anong nangyari kagabi?! Ang kaninang dahan dahan ko na pagtayo ay nauwi sa mabilisan nap ag alis nang kama, kasabay nito
“Are you sure you’re okay now, Addi?” hindi ko na mabilang kung ilang beses ako tinanong ni Kei ng ganon, pero isa lang din naman ang nagiging sagot ko sa kaniya mula kanina. “Ayos na ko, kalma ka muna,” sagot ko, pero sa pagkakatanda ko, parang ako yung hindi kalmado kanina, ako yung umiiyak at hindi alam ang gagawin. “Can you tell me what happen last night, if you’re okay na?” oo ng apala, hindi ko pa pala sinasabi sa kanya kung bakit ako umiiyak kanina. “Ganito kasi, kagabi diba, uminom ako mag isa, I know, and I’m aware na mababa ang alcohol tolerance ko, kaya nga hindi ako masyadong uminom, it’s just a few drinks, pero after non, wala na ko matandaan, ni hindi ko matandaan kung saan ko nakita ang manyak na yon,” halos hindi na ko huminga para lang masabi kay Kei ang nangyari, at hindi ko rin naman makwento ng buo dahil wala rin ako matandaan. “Okay, breath,” sabi niya, “What’s his name? can you tell me, we will file a case against him, rape ang nangyari, I just have to know h
“Ate, kumain ka naman, hindi na maganda sayo yan, three days ka nang walang kinakain,” naririnig ko ang malambot na boses ni Jane sa gilid ko, ramdam ko rin na may hawak siyang tray na may laman, siguro pagkain, kasi inaalok nya ko. “Ate, kain ka muna, kung nandito si mama, siguardo may kotong ka don,” sabi ni Macoy na akala moa lam nya talaga kung ano ang sinasabi nya, nakakainis! Marahas na tingin ang ibinigay ko sa kanilang dalawa, “Wala na sya kaya wag nyo akong takutin na kung nandito sya, kasi nga wala na sya! Wala kayong pakielam kung ayoko kumain! Hindi naman kayo ang nagugutom, kaya wag nyo ko pakielaman,” Rumehitro ang labis na gulat sa mga mata nila, kasunod nito ang sakit na narinig nila sa akin yon, para akong nakatingin sa salamin. “Oh, anong iniiyak mo, Jane? Hindi ba at gusto nyo naman to? Diba sabi mo dati sana iba na lang ang naging nanay mo kasi ayaw ka payagan sa sleep over mo kasama barkada mo, at kailangan mo sya bantayan sa ospital? Hindi ba?” tinignan ko si
“WHAT?! Jane’s p-“ tumayo ako kaagad at tinakpan ang bibig nya, tsaka hinila sya pabalik sa pagkakaupo niya. “Sabi na huwag ka maingay, tapos isisigaw mo pa?” bulong ko, at inikot ang tingin sa restaurant, ang iba ay nakatingi pa rin samin hanggang ngayon, habang ang ilan ay sandalling tumingin at bumalik na sa ginagawa nila. “Sorry, sorry, I’m just shocked, okay?” sabi niya, tsaka muling ininom ang ice tea, “I mean, okay, baka naman something happen lang, she’s a diligent sister, she’s much mature than you,” sinamaan ko siya ng tingin, kaya ngumiti siya, “Sometimes,” dugtong niya, inirapan ko lang sya, at uminom ng coffee na order ko, habang nakatingin sa labas ng restaurant, sya lang ang nag order ng pagkain dahil wala naman akong gana kumain, nung nakaraan pa, “What’s your plan ba? Kausapin mo na si Janey,” “Yan din sinabi ni Ravi, balak ko naman talaga kausapin si Jane, ayoko lang talaga margining kung bakit, parang di ako ready, hindi naman ako taon nawala, bakit mangyayari yo
“Keith Sky! How many tiimes do I have to tell you that family day means no work day? Do you not value this family?!” Mom’s voice echoed through the whole dinning room, ibinaba ko ang hawak ko na phone, dahil busy ako i-review ang email na isinend sakin ng secretary ko. “But mom, this is important, I need to attend this matter, para tomorrow, settled na,” I defended myself. “That can wait for a day, Kei, now, stop browsing and eat with us, with full attention,” she said and starts to cut her stake again. Today is sunday, and mom always Believed that family alwasy comes first, so both dad and her came up with th set up of spending the whole sunday with family, without touching any work related, I understand their sentiments, I’m aware that they are both busy people and they are both owner of a separate company, they are twice as busy as me, but here they are, siiting and eating breakfast with us. “I’m sorry,” I said, ad turned off myphone, mom seems pleased with my action, so she ju
“What the hell is happening here?” sabay sabay kami na napatingin sa pinanggalingan ng galit na boses, at hindi nga ako nagkamali, nakauwi na si Ravi, kunot noo habang tinitignan kami. Pero masama ang loob ko ngayon,hindi ako natutuwa sa narinig ko ngayon, panay sya pilit sakin, pero halos hindi ko na rin naman maintindihan ang sinasabi niya, bigla na lang ako nahilo. “Dugo!” narinig ko na sigaw ni Ive, isa sa mga kasambahay namin na kasama dito. “Shit, Addi!” dinaluhan ako ni Ravi, maging ang mga kasama namin, may hawak siyang panyo, at pinunasan ang sentido ko, doon ko lang naramdaman ang sakit, may kaunting dugo din na tumulo sa suot ko na white shirt. “I’m okay,” gusto ko i-congratulate ang sarili ko dahil hindi ako nautal, pero ang totoo ay talagang nahihilo na ko, at ayaw ko nang gumalaw, “Kausapin mo muna yang bisita mo, papasok na ko sa loob,” sagot ko, at pinilit na tumayo. “Who the fuck are you, miss?” rinig ko na sabi niya, pero nakahawak pa rin sa braso ko para alalay
“No..”Naalimpungatan ako dahil sa mahihinang ungol na naririnig ko sa di kalayuan, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko, bumungad sakin ang madilim na kwarto, tanging lampshade lang ang nagsisilbing liwanag, hindi ako sanay maatulog na madilim.Tumayo ako at isinuot ang tsinelas ko, tsaka lumabas ng kwarto, dahil hinahanap ko kung saan nanggagaling ang ungol na animo ay nahihirapan, pababa na sana ako ng hagdan nang makita ko na hindi sarado ang pinto ng kwarto ni Ravi, dahan dahan akong lumapit at akmang isasara ito, nang may marinig ako sa loob.“No, please, no,” napatigil ako, sa kanya nanggaling ang mahihinang ungol? Imbes na isara ay dahan dahan ko na binuksan ang pinto, madilim ang kabuuan ng kwarto, tanging ang bukas na sliding window niya ang nagsisilbing liwanag, dahil direktang pumapasok ang liwanag nang buwan.“Ravi?” mahinang tawag ko sa kaniya habang lumalapit sa kama niya, hindi siya sumasagot, kalahati lang ng mukha niya ang nakikita kaya, hindi ako makasigurado ku
“This will be your personal room, since sa gabi ka lang naman kailangan nasa kwarto ko, may sariling kama of course, may mini sala set ka, may walk in closet, own bathroom, may intercom, just in case you don’t feel comfortable to go down, you can ask anybody to give you what you need,” Nandito na ko ngayon sa bahay ni Ravi, dala ang mga damit, at ilang gamit ko, alas singko pa lang ng umaga ay tinawagan na niya ako, at sinabi na nasa tapat na siya ng ospital, tinanong kung papasok pa siya, kaya nang sabihin ko na hindi, ay nagmadali na akong mag ayos. Umuwi si Jane kagabi, sakto naman ang dating ni Kei, kaya baka sa bahay ni Kei natulog si Jane, hindi pa ko nakakapgkwento kay Kei, dahil alam ko na pagod siya, tatawagan ko na lang siya, kaso, ano naman sasabihin ko? Na pumayag ako sa six months na may katabi akong iba matulog? Worst, hindi ko pa kilala? Hay. “If I’m not around, pwede ka magsabi kay nana Jo,” lumapit sa amin ang isang matandang babae, yung aura niya, parang aura ni m
“Firs rule, you have to wear this ring,” I nod, and wear the ring in front of me, he smile, “Good, second rule, you cant tell this to anybody, I mean this deal, understood?” I nod again, “Third rule, for the span of six months, you can’t be associated to any other man, do you have a boyfriend?” “No, okay lang sakin yan, proceed,” sagot ko, kaya tumango siya. “Fourth rule, you can’t fall in love with me,” muntik na akong matawa dahil sa sinabi niya, pero pinigilan ko kasi baka maoffend sya sakin. “Okay, got it,” kasalukuyan kaming nasa private room ng paborito niya dawn a restaurant, I was expecting na mamahalin na restaurant ang pupuntahan namin dahil mukhang super yaman nga ng isa na to, pero bahagya akong nabigla nang dito kami pumunta, at mukhang suki siya dito, pag pasok pa lang namin, kilala na siya ng lahat, kahit waiters. “Okay, I’m done, you can start yours,” he said, kaya nilabas ko ang mini pad ko, sinulat ko kagabi ang mga rules na gusto ko. “First rule, tatabi lang ak
“You don’t have to do this, pera lang naman sa operation ang kailangan ko,” pakiusap ko,kahit para na kong kandila na nauupos dito sa sobrang hiya ko, wala naman akong mgawa. “Listen,” hinawakan niya ko sa magkabilang balikat at hinuli ang tingin ko, “This is the least that I can do, let me do my part as your husband,” napatingin ang mga doktor at nurses samin, dahil medyo malakas ang boses niya, medyo nahihiya naman ako sa kanya. Tumango na lang ako sa kanya, matapos ko siyang tawagan kahapon, twenty minutes lang ang binilang ko at nakarating na sya, nauna pa nga sya sakin. Nakita ko na lang na kausap na niya ang doctor, tinanong niya ko agad kung gusto ko nang mabilis na paraan para mapagamot si Macoy, syempre, papayag ako. Ngayong araw, dumating sya, para ilipat si Macoy sa magandang facility sa La ciudad, alam ko ito, dahil doon namin unang dinala si mama, nalipat lang siya dito dahil masyado na kaming kinakain ng gastos dito. “Ate, saan nila dadalin si Macoy?” kakarating lang
“What the hell are you doing here?” inis kong tanong nang makapasok ako sa private room ni Kei, “Bakit dito ka pa nagpunta?”Tumayo siya at ipinaghila ako ng upuan, diretso akong umupo at ininom ang kape sa harapan niya, hindi ko naubos yung akin don kasi nang malaman ko na nandito sya at ipinagkakalat na asawa nya ko, pumunta agada ko, proud siguro si flash sakin pag nalaman nya gaano ko kabilis nakapunta dito.“This is the address you gave me, kaya ako nagpunta dito, have you forgotten, wife?” napapikit ako sa inis, buti na lang ay nandito kami sa kwarto, kusang gumalaw ang kamay ko at hinampas sya,, “What the fvck, aww!”“Ang kulit mo, anong asawa ka dyan ha! Sasapakin na talaga kita, ang kulit mo lalaki ka!” sigaw ko at hinampas sya ulit ng isa pa.“Wait, wait,” lumayo sya ng bahagya sakin para hindi ko na sya mahampas, “Totoo naman kasi talaga diba, this was the address you gave me, natural dito ako pupunta,”“Malay ko ba na pupunta ka?”“Anong tingin mo sakin, matagal kita hinan
“Ate, kanina pa nag riring phone mo, pakisagot naman! Nagising na kami parehas ni Ate Jane sa kwarto!” Nagising ako dahil sa sigaw ni Macoy sa tapat ng pinto ko, doon ko lang naririnig nag riring nga ang phone ko, dumako ang tingin ko sa side table kung saan nakapatong ang table watch, alas otso na ng umaga, at dahil wala na nga akong trabaho, hindi ko kailangan gumising ng maaga. Bukas pa ako ulit maghahanap ng trabaho. Hinayaan ko muna mapahinga utak ko, kung ano ano na nangyayari sakin nitong mga nakaraang lingo, hindi na talaga nakakatuwa, kawawa naman ang mental health ko sa kanila. Mama ang Papa visit Parang mas lalo akong nalungkot nang makita ko na hindi tawag, kung hindi reminder every year, today is papa’s 12th year death anniversary and now, it’s mama’s 2nd year death anniversary. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na ulila na kami sa mga magulang. “Okay, Addi, time to start your day,” kahit tamad na tamad ay tumayo ako at inayos ang kama ko, nag ayos ako n