3

Matapos na hindi makasagot si Violet, nag paalam na ko, kahit halos hindi niya pa ata naaabsorb ang sinabi ko. She’s always been vicious towards me. hindi ko alam kung ano problema niya pag dating sa akin.

Kaklase namin siya ni Kei way back in college. She’s not the prettiest nor the wealthiest, nor the most famous student, she was well known for being a bitch, and a slut, not my word, theirs. Hindi sya nag eexcel sa anumang subjects, pero lagi siyang may bagong gamit at damit na ipagyayabang, she knows how to work her way out using the money that isn’t hers, and I never heard from her anymore after we graduated in college, and I’m glad.

Ngayon lang ako nakakilala ng tao na ipapagyayabang ang pagkakaroon niya ng papa de asukal. I mean, I’m not against it, dahil baka mahal naman talaga nila ang isa’t isa. Pero bakit kailangan niya mang maliit at mang mata ng mga tao, lalo na ng mga estudyante?

Tumambay muna ako sa malapit na coffee shop para pababain ang inis ko. Hindi naman ako nagkamali ng pinasukan na lugar. Relaxing atmosphere ang dala ng paligid. May malaking puno sa gitna na café, halatang nauna ang puno bago ang establishment na ito, and instead of cutting it down, isinama nila ito sa design, which made the place more homy and relaxing.

There are sofas and bean bags, with some other comfy chairs. May mga round and long tables, may dalawang bookshelves din sa extreme part ng café, may mangilan ngilan na naghahanap ng babasahin nilang libro, habang ang iba ay nasa mga upuan na nila, habang umiinom ng kape at nagbabasa.

It actually gives me a relaxing ambience. I salute the owner who actually think that this one is possible. For a reader like me, I’d rather hang out here than going to the bar. Oh well.

Nang sigurado na akong hindi na naiinis at naiirita, lumabas na ako ng café, pero napahinto din dahil napagtanto ko na umuulan ng malakas. Hindi ko napigilan na mapabuntong hininga. Badtrip naman, bakit naman ngayon pa? tinignan ko ang wrist watch ko, at nakita na halos hapon na.

Napag pasyahan ko na umupo muna sa inalisan ko na pwesto, pero nag order muna ako ng kape, para naman hindi nakakahiya, kung nakatambay lang ako dito.

“Shit.” I heard someone mumbled, kaya nag angat ako ng tingin at nakita ang isang lalaki sa isang gilid, habang hawak ang braso niya. Doon ko napansin ang mantya ng dugo sa kaniyang braso, at sa sleeves ng polo shirt na suot niya.

Kunot noo lang ako habang nakatingin sa kaniya. May kasama siyang lalaki na sa tingin ko ay mas matanda ng ilang taon kaysa sa kaniya. May hawak siyang bulak na ay betadine, may band aid, cotton, gauze at betadine sa mesa nila.

“Ano ba kasing iniisip mo? Gago ka talaga, lagi mon a lang pinapahamak sarili mo. I mean, I can handle that on my own.” Sabi ng kasama niya, habang tumatawa at dinadampian ng cotton ang nagdudugo niyang braso.

“Tangina mo, kuya.” Tumawa ang lalaking may sugat. “Bakit ka ba kasi hinahabol ng mga gago na yon? Don’t tell me may utang ka sa kanila? Pipiliin mom una mamatay bago mangutang sa iba, and besides, you don’t need to borrow money from anyone.”

“Jeez, ewan ko sa mga pangit na yon, hinabol na lang ako bigla.” Natatawang kwento ng lalaki.

“Eh bakit ka tumakbo?” kunot noo na tanong sa kaniya.

“Hmm.” Tumingin pa siya sa kawalan bago sumagot, “It’s fun.”

Halos mapasampal ako sa noo ko dahil sa naging sagot ng lalaki, base sa pag uusap nila, magkapatid sila at mukhang tinulunga siya ng kapatid niya, at siya ang napuruhan. Napansin ko din kasi na may bruises at cut sa labi ang kuya niya, if I’m not mistaken.

“Paano ba ilagay gauze na to?” halata sa mukha ng lalaki na hindi niya talaga alam ang gagawin, at kung paano ilalagay. Nakita ko rin na hindi pa masyadong nalilinis ang sugat ng lalaki.

Humigop muna ako ng kape bago bumuntong hininga at tumayo, tsaka lumapit sa kanila. Lagi akong nakaka experience ng ganito. Hindi ako bystander na nurse lang, kahit hindi ko napapractice araw araw, kaya ko pa rin naman.

“Excuse me.” Napukaw ko naman ang atensyon nila, dahil magkapanabayan sila na tumingin sa akin, “Would you mind, if I do that?” kunot noo naman sila parehas. “I’m a registered nurse.”

Tumayo naman agad ang lalaki at ibinaba ang hawak niyang gauze. “Oh, go ahead. I’m sorry, I’m dumb, even on a first aid kit.” I just nod and manage to give him a small smile bago umupo sa pwesto niya kanina.

Tahimik akong kumuha ng bagong cotton at nilagyan ng betadine, I sanitize my hands using the alcohol on the table, and started to wipe the damp cotton on his wounded arm. Narinig ko ang mahina niyang d***g nang dumiikit ang bulak sa sugat niya, kung iistemahin, ay nasa four to six cm ang sugat niya.

He probably got it from a knife, or something sharp, hindi naman sobrang lalim, kay naman kahit first aid lang, pero kailangan niya pa rin pumunta sa ospital para mabigyan sya ng antibiotics if needed of kung may stitch pa ba.

Kinuha ko ang maliit na gunting sa bag ko at ginupit ang gauze pati na rin ang medical tape at inayos iyon sa sugat niya, para matakpan.

“There, done.” Tumingin siya sa akin, at doon ko napansin ang itsura niya. He has this brown pair of eyes, with this gray undercut messy hair, and his fair complexion makes him more attractive. Well, for a woman preference. “But you still need to check that in the hospital. Maybe some meds for that since medyo mahaba ang sugat na yan.”

“Wow, ang galing, thank you, Miss..” sabi ng mas matandang lalaki.

“Addison. No worries, I’ll go ahead.” Paalam ko sa kanila bago bumalik sa table ko at kuhanin ang gamit ko, sakto naman na wala na masyadong ulan, at ambon na lang, kaya tumakbo na rin ako, hindi nakaligtas sa akin ang tingin ng lalaki mula sa coffee shop, yung ginamot ko ang sugat.

Weird guy.