“Tapos alam mo ba, sobrang natuwa yung investors sa mga designs na nakita nila, and they actually ask for the contract kahit hindi pa tapos ang presentation ko, and you kn- hello? Hello? On earth, Addi?”Napatingin ako kay Kei nang hawakan niya ang kamay ko na nakapatong table namin, tapos na ang ceremony, tapos na rin ang kanta ko, at kasalukuyan na kami na nasa reception venue, pero yung sinabi ni Jani, dala ko pa rin hanggang ngayon.Ganon na ba talaga ko? Nag aasam na ba ko nang masyado, kaya ba hindi ako tumatanggi kapag may nag aay sakin, lalo na kung alam ko na Malaki ang pwedeng kitain ko don? Masyado na ba ko nagiging oportunista? Hindi na lang ba talaga pamilya ko ang dahilan kung bakit ako nagtatrabaho, para na lang ba talaga sa sarili ko?“Kei,” tawag ko sa kanya, pero hindi ko na kailangan agawin ang atensyon niya dahil kunot noo na siyang nakatingin sa akin, “Oportunista ba ko?”“What the fvck? Where the hell did you get that fvcking idea, Addi?” halata sa mukha at boses
Aww, sht. Para akong mamamatay sa sakit ng ulo, taragis na to, bakit ba kasi ako uminom? Wait, nalasing ako? Bakit wala ako matandaan? Ugh! Tatayo na sana ako nang mapansin ko na wala ako sa kwarto ko, hindi rin ako pamilyar dito, paano ko nakabalik? Wait, pota, hindi ko ng apala kwarto to, gumalaw ako, pero mali ang desisyon ko, nagulantang ako nang maramdaman ang sakit ng katawan at kalamnan ko, lalo na ang perlas ko. Napalunok ako, habang pinipilit alalahanin kung ano ba ang nangyari kagabi, kasi, lintek talaga, wala akong maalala na kahit ano kundi ang mag isa akong uminom, kaso napasarap, kaya nahilo ako, kaya umupo ako, pagkatapos…. Hindi ko na maalala! Kahit masakit ay pinilit ko pa rin bumangon, pero napatigil ako, sinong hindi, may nakita akong braso na nakapatong sa bewang ko! At hindi lang basta braso, braso ng lalaki ang nakapatong! What the fvck! Anong nangyari kagabi?! Ang kaninang dahan dahan ko na pagtayo ay nauwi sa mabilisan nap ag alis nang kama, kasabay nito
“Are you sure you’re okay now, Addi?” hindi ko na mabilang kung ilang beses ako tinanong ni Kei ng ganon, pero isa lang din naman ang nagiging sagot ko sa kaniya mula kanina. “Ayos na ko, kalma ka muna,” sagot ko, pero sa pagkakatanda ko, parang ako yung hindi kalmado kanina, ako yung umiiyak at hindi alam ang gagawin. “Can you tell me what happen last night, if you’re okay na?” oo ng apala, hindi ko pa pala sinasabi sa kanya kung bakit ako umiiyak kanina. “Ganito kasi, kagabi diba, uminom ako mag isa, I know, and I’m aware na mababa ang alcohol tolerance ko, kaya nga hindi ako masyadong uminom, it’s just a few drinks, pero after non, wala na ko matandaan, ni hindi ko matandaan kung saan ko nakita ang manyak na yon,” halos hindi na ko huminga para lang masabi kay Kei ang nangyari, at hindi ko rin naman makwento ng buo dahil wala rin ako matandaan. “Okay, breath,” sabi niya, “What’s his name? can you tell me, we will file a case against him, rape ang nangyari, I just have to know h
“Ate, kumain ka naman, hindi na maganda sayo yan, three days ka nang walang kinakain,” naririnig ko ang malambot na boses ni Jane sa gilid ko, ramdam ko rin na may hawak siyang tray na may laman, siguro pagkain, kasi inaalok nya ko. “Ate, kain ka muna, kung nandito si mama, siguardo may kotong ka don,” sabi ni Macoy na akala moa lam nya talaga kung ano ang sinasabi nya, nakakainis! Marahas na tingin ang ibinigay ko sa kanilang dalawa, “Wala na sya kaya wag nyo akong takutin na kung nandito sya, kasi nga wala na sya! Wala kayong pakielam kung ayoko kumain! Hindi naman kayo ang nagugutom, kaya wag nyo ko pakielaman,” Rumehitro ang labis na gulat sa mga mata nila, kasunod nito ang sakit na narinig nila sa akin yon, para akong nakatingin sa salamin. “Oh, anong iniiyak mo, Jane? Hindi ba at gusto nyo naman to? Diba sabi mo dati sana iba na lang ang naging nanay mo kasi ayaw ka payagan sa sleep over mo kasama barkada mo, at kailangan mo sya bantayan sa ospital? Hindi ba?” tinignan ko si
“Applicant po?” tumango ako nang tanungin ako ng babae na sa tingin ko ay admin staff. Bahagya kong ibinaba ang suot ko na skirt at inayos ang black suit na suot ko, I’m having my job interview today sa isang malaking kumpanya. Lady corporation, isang sikat na clothing line company, nakita ko ang hiring nila sa isang posting, hindi na nila kailangan mag post sa nakaraming site, may sarili silang site, at lahat ng tao, gustong makapasok sa kumpanya na ito, at isa na ko don. Dahil balita ko, maganda ang mga salary, bonuses, at benefits nila, hindi sila mahigpitt sa mga tao nila. Kilala sila sa pagiging charitable sa napakaraming institution, wala rin sila discrimination kung nakapag tapos ka ng pag aaral o hindi, basta pumasok ka sa basic standards nila, maaari ka nang makakuha ng maayos na trabaho. “Alano, Addison?” agad akong tumayo nang marinig ko na tinawag ang pangalan ko, hindi naman ako sobrang kinakabahan dahil pang apat na application ko na to, basta dapat lang alert ako sa
2 Years later“OMG, nakalimutan ko, wait, omg, paano na gagawin ko, mamaya na yung presentation!” muntik na akong matawa dahil sa pagiging panic lord ni Cassandra, makakalimutin kasi talaga sya, pero ito ang unang beses na wala talaga syang nagawa na presentation.Umiling ako at inabot sa kanya ang isang itim na flash drive, “You better hurry, mag ayos ka na.”Parang nag hugis puso ang mga mata nya nang marealized na ligtas na sya para sa afternoon presentation mamaya, at hindi sya matatanggal ng bossing naming manyak.“OMG! Thank you besywap! Grabe, you’re my life savior!” tuwang tuwa na sabi nya at niyakap ako, “Thank you talaga! Hayaan mo, sa sahod, ililibre talaga kita! I love youuu!!”Tumawa na lang ako nang bitawan niya ako at dali daling bumalik sa table nya sa kabilang office, umiling na lang ako at bumalik sa table ko, sa company na to, may mga kasamahan talaga ko na nangyayari sa kanila yon, sa sobrang dami ng workloads, may iba talaga na nakakalimot gawin ang mga presentati
“Saan nanaman kayo galing?” bungad ko sa mga kapatid ko nang makita ko sila na nakaupo sa sala at may mga branded paper bags na nakalagay sa lapag. “Oh hello, my bff!” napalingon agad ako sa direksyon nang hagdan, kung saan bumababa si Kei habang dala ang apat na paper bags, “Bakit late ka na yata nauwi?” “Bakit nandito ka? Kala ko umalis ka at next month ka pa babalik dahil nag eexpand ka ng new business mo? Bat nandito ka nanaman?” usisa ko at pumunta din sa kusina at kumuha ng malamig na tubig sa ref, dumako ang tingin ko sa braso ko na may pasa. Mga sira ulo yung dalawang bonak sa bar, mga bastos talaga, nakakita lang nang ng nakapalda papatusin na, kahit poste yata yan, pero anon ga ba inaasahan ko, eh nagpunta nga ako sa bar, dapat inexpect ko nang may mga ganon talaga na klase ng lalaki, mga hayok. “May pinapirmahan ako sa boss ko, eh nasa bar pala, letchugas na yon, napaaway pa ko don sa m,ga hindi ko kilala, alam na may pipirmahan, umalis nang maaga,” nanggagalaiti ko na
“Ate, okay ka lang ba?” bungad ni Jane pag uwi ko. Hindi, I’m not okay. Something terrible happen today. Inaasahan ko naman na mangyayari to, pero hindi naman ganito kaaga. “Yup, kamusta naman ang thesis mo?” imbes ay sagot ko, tsaka tuluyan nang pumasok, naabutan ko si Macoy na nilalapag ang sinandok niya na kanin, nakahain na ang dinner namin, mukhang maaga sila nakatapos sa school works nila at nakapag luto. “Okay naman, medyo nakakainis lang talaga yung isa namin na kagrupo, lakas, nakikita pa naming sa tiktok, sayaw ng sayaw, tapos walang ambag sa thesis, ayun nag comment kami nang mga kagrupo ko, tapos ilang minute lang tumawag samin, bakit daw naming sya binubully,” “Kasalanan naman nya yon ah,” singit ni Macoy, kaya natawa na lang ako. “Oo nga, besides, hindi kami nagkulang nang pag papaalala sa kanya, na magpasa sya on time, two weeks nan ga yung grace period na binigay naming sa kanya, hindi naming maipasa agad yung papers due to her, yung part nya vital, nag sisi tuloy
“WHAT?! Jane’s p-“ tumayo ako kaagad at tinakpan ang bibig nya, tsaka hinila sya pabalik sa pagkakaupo niya. “Sabi na huwag ka maingay, tapos isisigaw mo pa?” bulong ko, at inikot ang tingin sa restaurant, ang iba ay nakatingi pa rin samin hanggang ngayon, habang ang ilan ay sandalling tumingin at bumalik na sa ginagawa nila. “Sorry, sorry, I’m just shocked, okay?” sabi niya, tsaka muling ininom ang ice tea, “I mean, okay, baka naman something happen lang, she’s a diligent sister, she’s much mature than you,” sinamaan ko siya ng tingin, kaya ngumiti siya, “Sometimes,” dugtong niya, inirapan ko lang sya, at uminom ng coffee na order ko, habang nakatingin sa labas ng restaurant, sya lang ang nag order ng pagkain dahil wala naman akong gana kumain, nung nakaraan pa, “What’s your plan ba? Kausapin mo na si Janey,” “Yan din sinabi ni Ravi, balak ko naman talaga kausapin si Jane, ayoko lang talaga margining kung bakit, parang di ako ready, hindi naman ako taon nawala, bakit mangyayari yo
“Keith Sky! How many tiimes do I have to tell you that family day means no work day? Do you not value this family?!” Mom’s voice echoed through the whole dinning room, ibinaba ko ang hawak ko na phone, dahil busy ako i-review ang email na isinend sakin ng secretary ko. “But mom, this is important, I need to attend this matter, para tomorrow, settled na,” I defended myself. “That can wait for a day, Kei, now, stop browsing and eat with us, with full attention,” she said and starts to cut her stake again. Today is sunday, and mom always Believed that family alwasy comes first, so both dad and her came up with th set up of spending the whole sunday with family, without touching any work related, I understand their sentiments, I’m aware that they are both busy people and they are both owner of a separate company, they are twice as busy as me, but here they are, siiting and eating breakfast with us. “I’m sorry,” I said, ad turned off myphone, mom seems pleased with my action, so she ju
“What the hell is happening here?” sabay sabay kami na napatingin sa pinanggalingan ng galit na boses, at hindi nga ako nagkamali, nakauwi na si Ravi, kunot noo habang tinitignan kami. Pero masama ang loob ko ngayon,hindi ako natutuwa sa narinig ko ngayon, panay sya pilit sakin, pero halos hindi ko na rin naman maintindihan ang sinasabi niya, bigla na lang ako nahilo. “Dugo!” narinig ko na sigaw ni Ive, isa sa mga kasambahay namin na kasama dito. “Shit, Addi!” dinaluhan ako ni Ravi, maging ang mga kasama namin, may hawak siyang panyo, at pinunasan ang sentido ko, doon ko lang naramdaman ang sakit, may kaunting dugo din na tumulo sa suot ko na white shirt. “I’m okay,” gusto ko i-congratulate ang sarili ko dahil hindi ako nautal, pero ang totoo ay talagang nahihilo na ko, at ayaw ko nang gumalaw, “Kausapin mo muna yang bisita mo, papasok na ko sa loob,” sagot ko, at pinilit na tumayo. “Who the fuck are you, miss?” rinig ko na sabi niya, pero nakahawak pa rin sa braso ko para alalay
“No..”Naalimpungatan ako dahil sa mahihinang ungol na naririnig ko sa di kalayuan, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko, bumungad sakin ang madilim na kwarto, tanging lampshade lang ang nagsisilbing liwanag, hindi ako sanay maatulog na madilim.Tumayo ako at isinuot ang tsinelas ko, tsaka lumabas ng kwarto, dahil hinahanap ko kung saan nanggagaling ang ungol na animo ay nahihirapan, pababa na sana ako ng hagdan nang makita ko na hindi sarado ang pinto ng kwarto ni Ravi, dahan dahan akong lumapit at akmang isasara ito, nang may marinig ako sa loob.“No, please, no,” napatigil ako, sa kanya nanggaling ang mahihinang ungol? Imbes na isara ay dahan dahan ko na binuksan ang pinto, madilim ang kabuuan ng kwarto, tanging ang bukas na sliding window niya ang nagsisilbing liwanag, dahil direktang pumapasok ang liwanag nang buwan.“Ravi?” mahinang tawag ko sa kaniya habang lumalapit sa kama niya, hindi siya sumasagot, kalahati lang ng mukha niya ang nakikita kaya, hindi ako makasigurado ku
“This will be your personal room, since sa gabi ka lang naman kailangan nasa kwarto ko, may sariling kama of course, may mini sala set ka, may walk in closet, own bathroom, may intercom, just in case you don’t feel comfortable to go down, you can ask anybody to give you what you need,” Nandito na ko ngayon sa bahay ni Ravi, dala ang mga damit, at ilang gamit ko, alas singko pa lang ng umaga ay tinawagan na niya ako, at sinabi na nasa tapat na siya ng ospital, tinanong kung papasok pa siya, kaya nang sabihin ko na hindi, ay nagmadali na akong mag ayos. Umuwi si Jane kagabi, sakto naman ang dating ni Kei, kaya baka sa bahay ni Kei natulog si Jane, hindi pa ko nakakapgkwento kay Kei, dahil alam ko na pagod siya, tatawagan ko na lang siya, kaso, ano naman sasabihin ko? Na pumayag ako sa six months na may katabi akong iba matulog? Worst, hindi ko pa kilala? Hay. “If I’m not around, pwede ka magsabi kay nana Jo,” lumapit sa amin ang isang matandang babae, yung aura niya, parang aura ni m
“Firs rule, you have to wear this ring,” I nod, and wear the ring in front of me, he smile, “Good, second rule, you cant tell this to anybody, I mean this deal, understood?” I nod again, “Third rule, for the span of six months, you can’t be associated to any other man, do you have a boyfriend?” “No, okay lang sakin yan, proceed,” sagot ko, kaya tumango siya. “Fourth rule, you can’t fall in love with me,” muntik na akong matawa dahil sa sinabi niya, pero pinigilan ko kasi baka maoffend sya sakin. “Okay, got it,” kasalukuyan kaming nasa private room ng paborito niya dawn a restaurant, I was expecting na mamahalin na restaurant ang pupuntahan namin dahil mukhang super yaman nga ng isa na to, pero bahagya akong nabigla nang dito kami pumunta, at mukhang suki siya dito, pag pasok pa lang namin, kilala na siya ng lahat, kahit waiters. “Okay, I’m done, you can start yours,” he said, kaya nilabas ko ang mini pad ko, sinulat ko kagabi ang mga rules na gusto ko. “First rule, tatabi lang ak
“You don’t have to do this, pera lang naman sa operation ang kailangan ko,” pakiusap ko,kahit para na kong kandila na nauupos dito sa sobrang hiya ko, wala naman akong mgawa. “Listen,” hinawakan niya ko sa magkabilang balikat at hinuli ang tingin ko, “This is the least that I can do, let me do my part as your husband,” napatingin ang mga doktor at nurses samin, dahil medyo malakas ang boses niya, medyo nahihiya naman ako sa kanya. Tumango na lang ako sa kanya, matapos ko siyang tawagan kahapon, twenty minutes lang ang binilang ko at nakarating na sya, nauna pa nga sya sakin. Nakita ko na lang na kausap na niya ang doctor, tinanong niya ko agad kung gusto ko nang mabilis na paraan para mapagamot si Macoy, syempre, papayag ako. Ngayong araw, dumating sya, para ilipat si Macoy sa magandang facility sa La ciudad, alam ko ito, dahil doon namin unang dinala si mama, nalipat lang siya dito dahil masyado na kaming kinakain ng gastos dito. “Ate, saan nila dadalin si Macoy?” kakarating lang
“What the hell are you doing here?” inis kong tanong nang makapasok ako sa private room ni Kei, “Bakit dito ka pa nagpunta?”Tumayo siya at ipinaghila ako ng upuan, diretso akong umupo at ininom ang kape sa harapan niya, hindi ko naubos yung akin don kasi nang malaman ko na nandito sya at ipinagkakalat na asawa nya ko, pumunta agada ko, proud siguro si flash sakin pag nalaman nya gaano ko kabilis nakapunta dito.“This is the address you gave me, kaya ako nagpunta dito, have you forgotten, wife?” napapikit ako sa inis, buti na lang ay nandito kami sa kwarto, kusang gumalaw ang kamay ko at hinampas sya,, “What the fvck, aww!”“Ang kulit mo, anong asawa ka dyan ha! Sasapakin na talaga kita, ang kulit mo lalaki ka!” sigaw ko at hinampas sya ulit ng isa pa.“Wait, wait,” lumayo sya ng bahagya sakin para hindi ko na sya mahampas, “Totoo naman kasi talaga diba, this was the address you gave me, natural dito ako pupunta,”“Malay ko ba na pupunta ka?”“Anong tingin mo sakin, matagal kita hinan
“Ate, kanina pa nag riring phone mo, pakisagot naman! Nagising na kami parehas ni Ate Jane sa kwarto!” Nagising ako dahil sa sigaw ni Macoy sa tapat ng pinto ko, doon ko lang naririnig nag riring nga ang phone ko, dumako ang tingin ko sa side table kung saan nakapatong ang table watch, alas otso na ng umaga, at dahil wala na nga akong trabaho, hindi ko kailangan gumising ng maaga. Bukas pa ako ulit maghahanap ng trabaho. Hinayaan ko muna mapahinga utak ko, kung ano ano na nangyayari sakin nitong mga nakaraang lingo, hindi na talaga nakakatuwa, kawawa naman ang mental health ko sa kanila. Mama ang Papa visit Parang mas lalo akong nalungkot nang makita ko na hindi tawag, kung hindi reminder every year, today is papa’s 12th year death anniversary and now, it’s mama’s 2nd year death anniversary. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na ulila na kami sa mga magulang. “Okay, Addi, time to start your day,” kahit tamad na tamad ay tumayo ako at inayos ang kama ko, nag ayos ako n