PABALIK-balik ang lakad ko at namamawis din ang mga kamay ko. Ewan ko, nang malaman kongmafia clan pala itong napasok ko, parang kinutuban ako ng hindi maganda. Hindi ko na rin tinapos yung pagluluto sa kusina at parang nawalan ako ng gana na matuto. Parang bigla akong natuliro. Parang natakot ako bigla sa napasukan ko.
Oh Lord, gusto kong yumaman pero hindi sa ganitong paraan! Akala ko normal na mayamang pamilya lang napasukan ko, kundi super duper powerful din pala. Normal ang namamatay sa bahay na ito? Ibig sabihin, may mga multo rito? Tapos pinatay ang mga magulang ni Terrence! Tapos kanina, may narinig akong putok ng baril, ibig sabihin may pinatay sa loob ng mansyon na ito! Hindi ko yata kakayanin na makapangasawa ng mamamatay tao o makihalubilo sa mga taong pumapatay. Hindi sa pagiging choosy ko or p****k na nga mademand pa, pero heler, gusto kong mamuhay ng mapayapa! Yung masaya, walang stress, marami pera pero mabubuhay ng matagal. So meaning kapag naging asawa ko na as in si Terrence, pwedeng habulin ako ng kamatayan! Kung ganito lang din pala, mukhang balik p****kerist na lang ako kaysa matsugi ng advance!
Napatalon ako sa gulat ng may biglang kumatok. Kinuha ko agad ang sandals na suot ko at hinandang ibato sa kung sino man ang papasok. Baka mamaya niyan ako na pala i-next nilang patayin! Nang bumukas ang pinto ay binato ko agad ang sandals ko na may six inch heels. At sa sobrang kaba at hindi na kinilala kung sino ang papasok, hindi ko alam na ang pumasok pala si Terrence at tinamaan siya sa noo!
“The fvck is your problem, b*tch?!” Sigaw niya at mabilis namang rumesponde yung mga nakasunod na men in black sa labas, ang isa ay nagtutok sakin ng baril at ang dalawa naman ay nasa gilid ni Terrence.
“Boss, speak, kill her or not,” malamig na sabi ng lalaking tinutukan ako ng baril. Nanlamig naman ako sa sinabi niya at napaupo sa kama. Natatakot ako. Hindi ko alam na si Terrence ang pumasok, hindi ko sinasadya, pero bakit papatayin ako agad? Dahil lang sa pagtama ng sandals ko na 6 inch heels sa noo niya! Tiningnan ko naman si Terrence at napansin kong may kaonting dugo sa kanyang noo, namumula ito at nag marka ang takong ng sandals ko.
“Damn it, let her go! Don’t point a gun on her dumbass! Umalis na kayo!” sigaw niya at mabilis silang umalis sa harapan namin kasabay ng pagsara ng pinto. “You! Bakit mo ko binato?! Is this your way of welcoming your fiance?” malamig na sabi niya at naglakad sa harapan ko.
Nanginig ako bigla. “So-sorry… hi-hindi ko naman sinasadya, nataranta lang ako!”
“Really? Oh baka nagpapapansin ka lang? It’s been 3 days since we’ve met,” aniya habang tinatanggal ang butones ng kanyang white long sleeve. “Bakit nga pala parang takot na takot ka? Hindi ka ganyan nung una. Anong nalaman mo?” sabi niya at b inuksan ang zipper ng kanyang pantalon. Bigla akong napatingin sa maumbok na bahaging iyon.
“Kasi ang sabi–”
“Shhh… don’t answer it. I want you to pleasure me. I don’t care what you say, you’re just a trash and anytime will dispose,” malamig niyang sabi saka tinapat sakin ang mahaba at malaki niyang pag-aari. “Eat… repeat and plead…” aniya at hinawakan ang ulo ko at dinerekta doon. Wala akong nagawa kundi sundin ang sinasabi niya. Iniisip ko na ito nga talaga ako, sunod-sunuran at parausan. Ayoko pang mamatay dahil ako lang inaasahan ng pamilya ko. Kung susundin ko ang ipinag-uutos niya para madugtungan lang ang buhay ko, gagawin ko.
I heard his moan nang mas nilaliman ko ang pagkain sa pagkalalaki niya. Napapikit ako ng mariin at mas ipinagpatuloy ang ginagawa. Napansin ko naman ang pagdiin niya sa paghawak sa ulo ko, ilang saglit ay napansin kong itinaas niya ang buhok ko at mariin akong sinabunutan. Ibig sabihin ay nanggigigil at nasasarapan siya sa ginagawa ko.
“Damn it, damn it! Yes, faster b*tch! You’re mine!” sigaw niya at kinokontrol na ang aking ulo sa pagbilis ng paglabas-pasok. Hiningal naman ako at medyo nasamid kaya napahinto ako.
“Are you already tired?!” aniya sa madilim na titig sakin. Kinutuban ako ng takot at mabilis na sinubo muli ang kanya ngunit tinulak niya ako ng marahas. Napahiga ako sa kama. Alam kong nakitaan niya ako ng takot. Muli naman akong napatingin sa pinto nang makarinig muli ng putok ng baril. Napaimpit ako ng sigaw at sinubsob ang sarili sa unan na malapit sakin. Nanginig ako. Ayoko na rito, gusto ko ng umuwi!
Naramdaman ko ang paglundo ni Terrence sa kama. Naramdaman ko rin ang paghaplos niya sa braso ko. Haplos na marahan at tila may pag-aalala. Kahit na nanginginig ay hinarap ko siya, nakita ko sa mga mata niya na nag-aalala nga siya kumpara kanina na akala mo eh papatayin na ako.
“Kaya ka biglang natakot dahil sa mga naririnig mong putok ng baril, tama?” Hindi ako nakapagsalita at nakatitig lang ako sa kanya. “If you’re going to be my wife, dapat ready ka rin mamatay, Raisha. Dahil sa pagsapi mo sa pamilya, meaning, kaya mong talikuran ang lahat para sakin.”
“Hindi ko maintindihan, Terrence… bakit kayo pumapatay… dito sa bahay na ito? Normal lang na may namamatay?”
“Kaya sila namamatay kasi may nilabag sila sa Casa, one wrong move, you’ll die here. Kaya kung ako sa’yo, maging behave ka lang at sumunod sakin para wala kang problema.”
“Paano kung umayaw na ako? Kuhanin niyo na yung pera, ibabalik ko. Kahit hindi na tayo magpakasal, ayoko na… kailangan ako ng pamilya ko, Terrence. Ako lang inaasahan nila…” pagmamakaawa ko.
“Bakit sakin mo sinasabi yan? Bakit hindi don sa matanda? Siya ang may gustong ipakasal ka sakin, hindi ako. Pero payo ko lang, like what I’ve said, one wrong move, you’ll die here…” nadismaya ako sa sinabi ni Terrence. Mas nalungkot ako ng sobra. Kung ganon ay hindi na ako makakaalis pa rito? Paano sila Momi at mga kapatid ko?
Pareho kaming napatingin ni Terrence sa biglaang pumasok sa aming silid. Yung mayordoma. Hinagis ko naman agad yung unan sa ari ni Terrence dahil hanggang ngayon ay tayong-tayo ito. Nakunot-noo naman siya sa ginawa ko at nagtaka. Duh, baka makita b****a mo, atakihin pa ang matanda!
“Young Master and Lady Raisha, tawag kayo ni Master sa library room.”
INTENSE na intense na akong kaharap ngayon yung Lolo ni Terrence, hindi katulad nung mga nakaraang araw na ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya. Simula nung malaman ko ang lahat. Talagang tinatak at naka pinned sa utak ko na hindi dapat ako magkamali sa bahay na ito. Dahil once na magkamali ako, pwede akong mamatay ano mang oras. At dahil siya pala ang pinaka boss ng kanilang mafia clan, mas hindi ako naging komportable. Akala ko kasi mabait siya, at kaya maraming guards dahil senyor na. Mali pala, ito pala ang mga loyalty guards na nagbabantay sa kanilang mafia boss. Kung titingnan ay wala sa itsura nito ang pagiging serial killer dahil sa katandaan. Siguro nasa edad sixty plus na siya at may tobacco pang nakalagay sa kanyang bibig. Mga tipikal na matatanda. Nandito pala kami ngayon sa library. Nakapalibot naman sa amin yung mga naka men-in-black na mga lalaki. Sobrang lamig din ng paligid at lahat kami ay nakatutok sa matanda na busy sa kakabuga ng usok. Mayamaya’s sumenyas siya sa
Hindi naman napansin ni Roman na may papalapit sa kanya dahil nakayuko itong nakaupo. Habang papalapit ay naririnig ko ang kanyang hikbi. Nabigla naman ako ng hinawakan ni Terrence ang aking balikat na kamuntikan nang magpatili sakin. Sinamaan ko siya ng tingin pero nangisi lang siya. “What’s on your mind huh? Alam ng bata na patay ka na, gusto mong takutin?” bulong ni Terrence sakin. “Wapakels, akong bahala… pls, ngayon lang ‘to,” nailing naman siya sa balak kong gawin. Gusto kong makausap si Roman, gusto kong personal na makapagpaalam sa kanya. “Magtago ka, hayaan mo lang muna ako.” Wala naman nagawa si Terrence dahil tinulak ko siya.Nang tuluyang makalapit kay Roman ay siyang pag-angat niya ng tingin sakin. Parang nagulat pa siya nang makita ako at nanlalaki pa ang kanyang mata. “Ate?!” sigaw niyang sabi saka mabilis na yumakap sakin. “Sabi na eh, hindi ikaw yon, hindi ikaw yung natutulog don, ayaw ko maniwala! Hindi totoo!” sunod-sunod at utal-utal niyang sabi. Tinahan ko nama
SPGHALOS malukot na ang bedsheet sa bawat pagpipigil na hindi hawakan o haplusin si Terrence. Parang nauubusan na rin ako ng hangin sa sobrang sarap ng nararamdaman ko. Ang bawat pagromansa niya sakin ay parang minamarkahan ang buong pagkatao ko. Ngayon ko lang naranasan ang sarap ng pagsesex. Kahit p****k ako, ni hindi pinaramdam sakin ng mga lalaking nakasex ko ang pakiramdam na niroromansa. Normally kasi ay haplos, labas at pasok sila palagi. After non labasan ay isasampal sakin ang kinitang pera. Ganun lang lagi. Pero ngayon sa pinaparanas sakin ni Terrence ay kakaiba. Akala mo eh napakahalaga kong babae sa kanya. Ang bawat pagdila niya sa balat ko ay nagpapataas ng balahibo ko. Nakakakilabot in a way na nasasarapan ako. “Ahhh…” ungol ko pa ng tumaas papunta sa pusod ko ang dila niya at inikot-ikot ang sirkulasyon ng dila doon. Pigil na pigil akong hindi siya hawakan sa ulo. Mas gusto kong diinan niya ang pagdila doon at isubsob pa siya ng mas malalim. Hanggang sa mas tinaasan n
ALA SINGKO Y MEDIA pa lang ay dilat na dilat na ang mata ko. Wala na si Terrence sa tabi ko. Naabutan ko pa siyang umalis kaninang saktong alas tres ng madaling araw. Akala niya siguro ay nakatulog ako after ng session namin kanina. Dahil sa simula hanggang sa matapos kami sa pagpapasarap, hindi ako inantok kahit na pagod na pagod. Hindi rin naman nakaligtas sa pandinig ko kanina yung sunod-sunod na putok ng baril. Hanggang sa hindi na ako dinalawan ng antok sa mga sandaling iyon. Habang nakatapis ng kumot ay sinilip ko ang madilim na labas mula rito sa aming kwarto. Namataan ko rin mula rito na ang daming mga armadong lalaki na nakapalibot sa buong mansyon. Lahat sila ay nakasuot na kulay itim na polo shirt at itim na slack. Hindi mo nga sila mapapansin kung hindi mo talaga tititigan. I sighed deeply and tried to go back to bed. Sana makayanan ko ang pagtira sa mansyon na ito kasama ng mga taong alam kong pwede akong patayin anytime. Nagising ako nang mayroon akong narinig na hagik
HINDI na ako nag-usisa pa kung ano yung mga ginagawa nung Trevor sa mga ex fiance ni Terrence. Siguro kasi half meant na nasaktan at nadismaya ako. Well, bakit nga ba ako masasaktan? Siguro kasi kakaiba ako sa lahat ng babae. Ako yung babae na kahit maganda eh madungis naman. I’m totally different from other sophisticated woman. Hindi nga naman ako maipagmamalaki. Hindi ako kapuri-puri. Ganda lang naman ang meron ako. Wala akong diploma, wala akong pag-aari at mas lalong wala akong pakialam sa kanila. Basta ang sakin ay wala akong natatapakang ibang tao. Na for me, madungis man sa iba at kabobohan na nagpapagamit ako ng katawan for money, marangal na ‘to sakin kasi nabubuhay at napapakain ko ang pamilya ko. Yun ang goal ng katulad ko. Alam kong nagtataka rin si Terrence dahil mula kanina ay maingay ako sa kotse pero ngayon ay ang tahimik ako. Kanina pa nga siya tingin nang tingin sakin. Napapansin ko sa peripheral vision ko. Binalewala ko na lamang siya at pinokus ang sarili sa bawat
NANGINGINIG ako sa muling pagkabukas ng ilaw dahil yung kaninang lalaking kausap ko, naliligo na sa sariling dugo. Wala ng buhay. Napahawak ako sa bibig ko at iniiwasang maduwal dahil sa amoy at nagkalat na dugo. Nang tingnan ko naman yung mga tao sa paligid, parang mga balisa sila katulad ko. “Ashford! Wala kang pinagkaiba sa ama mo, naghahanap ka ng dahilan ng pagbagsak niyo,” rinig kong sinabi ng isang matandang lalaki. “Anyway, pakilinis nung kalat. Si Terrence Ashford ay isa ng blood royalty.” “No thanks, I don’t like the idea…” malamig naman na sagot ni Terrence at hinatak akong paalis doon. Sumunod naman yung mga men-in-black ni Terrence. “Ang weird naman ng mga taong nandon, Terrence. Pero bakit kailangang patayin yung lalaki?” usisa ko. Huminto naman kami sa paglalakad at hinarap niya ko. “Kapag hindi siya pinatay, ikaw ang papatayin niya. Lalo na nung nalaman niyang konektado ka sakin.”“Pero bakit?”"What?! You still don’t get it? This world isn’t kind—you need to kill
HINDI na ako muling nakipag-usap kay Terrence dahil feeling ko napapahiya lang ako sa kanya. Binigay ko na lang din ang buong atensyon ko sa mga rumarampa na modelo. Isa sa mga nakakuha ng pansin ko yung suot ng babae na kwintas, singsing at hikaw. Pinakatitigan ko ito dahil talagang kakaiba siya. Mukhang napansin din naman ni Terrence yung tinititigan ko. “That’s Alexandrite stone…” “Ang ganda… nagche-change siya ng color ‘no? Bagay sa modelo,” mangha kong sabi kasabay ng pagtango. Hindi naman na ako nakarinig ng ano pa man kay Terrence. Napansin kong may kausap siya sa phone niya. Hindi na ako nakinig pa at itinuon ang pansin sa mga nag bi-bidding sa stone na yon. Medyo nagtataka lang ako kasi nandito lang ba kami para manuod ni Terrence? Grabehan naman, hindi ko keri yung mga presyo sa bidding! Alam kong mayaman si Terrence pero kung ako hahawak ng pera, ayokong gagastusin lang para sa alahas yung pera. Dahil in the first place, kahit na lumaki akong mukhang pera, may benefits n
HINDI ko alam kung saan ako nagkaroon ng lakas ng loob para hatakin si Terrence paalis sa harap ng dalawang kausap ko. Bigla yatang nanlambot yung mga tuhod ko nung pukulan ang ng nakakamatay na tingin ng matanda. Yung kaninang maalalahanin at magaan na pakiramdam sa kanila, napalitan ng kaba. Bigla yatang kumirot ang puso ko. Mabuti at naalalayan ako ni Terrence, tuluyan na yata akong nag breakdown. Nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha pero hindi pa rin nagpatinag yung malamig niyang tingin. “You’re scared, I totally understand. Do not worry, they will not hurt you…come on, let’s go home,” aniya saka hinawakan ang kamay ko at inalalayaan akong makapasok sa kotse. Pero bago pa siya makapasok sa sasakyan, narinig kong may inutos pa siya sa isang naka men-in-black na kasama namin. “Talk to them, and sabihin mo na hindi ko palalampasin na kinausap nila si Raisha…” “Yes, bossing! Areglado!”Nang makaupo siya sa tabi ko, bvigla akong kinutuban ng hindi maganda. Baka kasi mamaya bi
Malayo pa lang ako sa campus, ramdam ko na ang mga matang nakabantay sa bawat galaw ko. I tightened my grip on my bag strap, inhaling deeply as the car slowed down in front of the university gates.Nang bumaba ako, hindi ko na kinailangang lumingon para malaman na nasa paligid lang sila—ang mga bodyguard na iniwan niya para bantayan ako. Ilang linggo na rin simula noong halos hindi na ako makahinga sa higpit ng seguridad sa paligid ko. Hindi na ako makagalaw nang hindi may sumusunod sa akin.“Besss!!!”I barely had time to react bago ako niyakap ni Xander nang sobrang higpit, halos mapaatras ako. His floral perfume mixed with the strong scent of coffee, a familiar combination I hadn’t realized I missed. Medyo naduwal ako dahil naalala kong sensitive ako sa perfume ni Xander. “Kaloka! Nagbago na ako ng pabango, mabaho pa rin?” aniya at inamoy ang sarili. Tumawa ako sa kanya. Napanguso naman siya na parang bata. “Where the hell have you been pala girl?!” He pulled back, holding my sho
Hindi ko alam kung anong mas matimbang—ang kaba sa dibdib ko o ang poot na bumabalot kay Terrence. Sa bawat segundo, ramdam ko ang malamig na panlalamig ng dugo ko, lalo na’t alam kong hindi siya titigil hangga’t hindi niya natitiyak na ligtas ako.Pero paano kung hindi lang ito isang beses mangyari? Paano kung mas malala pa ang susunod?“Greg, sundan natin siya,” utos ko, kahit nanginginig ang tinig ko. Hindi ko kayang manood lang. Hindi ko kayang hintayin kung anong posibleng gawin ni Terrence. Kilala ko siya—kapag galit siya, hindi siya nagdadalawang-isip. Mabilis namang sumunod sakin si Greg na kahit iika-ika dahil napuruhan ang kanyang mga paa. Napatingin ako sa paligid. Ang mga bodyguard kong duguan, si Shinon na halos hindi na makagalaw. Si Denver na nakahilata na lang sa sahig. Si Axel na natulala na sa bugbog. Pero wala akong oras para sa kanila ngayon. Hindi ko magawang isipin ang iba maliban kay Terrence.“Makakapag maneho ka pa kaya?” hindi siya sumagot kaagad. Dinaing ni
LUMIPAS ang ilang araw, bumalik ako sa unibersidad. Sinisikap kong mamuhay ng normal, kahit may kaba sa puso ko. Mabuti na lamang at nandyan si Xander sa tabi ko para alalayin ako lalo na sa mga ayaw kong amoy. Ang bading na bestfriend ko ay mas umaaktong buntis kaysa sakin. Mas excited siya sa pagbubuntis ko, samantalang ako eh kabadong-kabado. Nung una nga ay pinagselosan siya ni Terrence, pero mukhang naamoy niya rin ang bataan na tabingi ni Xander kaya umokay na rin naman siya sa kaibigan ko.Habang papasok ako sa campus, biglang may humarang na van sa harapan ko. Medyo mabilis ang mga pangyayari. May mga lalaking nakaitim na maskara ang bumaba at hinila ako papasok sa sasakyan. Pilit akong nagpumiglas, ngunit wala akong nagawa. Napasigaw ako, ngunit walang nakarinig. Wala ang mga bodyguard ko!Sa loob ng van, may isang lalaking nakaupo sa dulo, nakasuot din ng itim na maskara. Malamig ang boses niya nang magsalita. "Raisha, kung gusto mong mabuhay ang pamilya mo, may kailangan ka
ISANG buwan na ang lumipas nang mangyari ang insidente. At sa isang buwan na rin na yon, medyo napanatag na rin ako dahil hindi ko na nakikita yung Lucas sa paligid. Mas hinigpitan ni Terrence ang aking seguridad pati na ng mga lumalapit sakin. Maging ang aking mga kaklase ay pinapa-background check niya bago ito makalapit o makipag usap sakin. Narito ako ngayon nakatambay sa nakasanayan ko. Nasa malayo ang mga bodyguard ko pero alam kong tanaw nila ako. Sinabi ko kasi kay Terrence na hindi pwedeng lagi silang nakadikit sakin dahil matatakot ang mga tao sa kanila at baka lalong walang gustong makipag kaibigan sakin. Alam kong sa mga panahon na ito, ang pakikipag kaibigan ay hindi basta-basta dahil maraming banta sa buhay ko. Pero kahit papaano, gusto ko pa rin ng maranasang magkaroon ng kaibigan. Napakaway naman ako kay Xander nang makita kong paparating siya sakin. And yes, si Xander ang masasabi kong tunay at pursigidong maging kaibigan ako. Despite of his gender, yes, pusong babae
"We’re going hunting."Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Terrence. Alam kong hindi ito simpleng sitwasyon, pero ang ibig sabihin ba nito ay haharapin na namin mismo kung sino man ang may pakana ng lahat ng ‘to? Hindi ba parang padalos-dalos ang ginagawa niya? Tapos bakit kasama pa ako? Eh ako nga yung target nila! Hindi ko alam kung nag-iisip ba to si Terrence o sadyang gusto niyang mapahamak ako? "Terrence, wait—hindi ba mas delikado ‘yan?" hinawakan ko ang braso niya, pilit siyang pinapakalma. "Wala pa tayong sapat na impormasyon. Baka lalo lang tayong mahulog sa bitag nila." Na-stress naman bigla ang beauty ko! Hindi pa naman ako masyadong bihasa sa pakikipaglaban!Ngunit imbes na makinig, mas lalong dumilim ang tingin niya. "You think I’m going to wait around and let them come for you again?" Mariin niyang hinawakan ang bewang ko, hinapit ako palapit sa kanya. "No one—no one—touches what’s mine, Raisha."Napakagat ako sa labi. Alam kong hindi ko siya mapipigilan. Kapag galit s
Nang makalabas ako ng classroom, ramdam ko pa rin ang mabilis na tibok ng puso ko. Pinilit kong huwag magpahalata, pero sa bawat hakbang ko palayo, pakiramdam ko ay may mga matang nakasunod sa akin.Hindi ko alam kung paranoia lang ba ito—o kung may dahilan para matakot ako.“Raisha!”Napalingon ako kay Xander na mabilis akong hinabol. “Sabay na tayo sa library?”Tumango ako, kahit pa pakiramdam ko ay mas gusto kong mapag-isa. Alam kong kung magpapakita ako ng kahinaan, mas lalo lang akong magiging target. Kailangan kong magpakatatag.Sa hallway, ramdam ko ang ilang mga estudyanteng patagong tumitingin sa akin. Hindi ko alam kung dahil ba bago ako rito o may ibang dahilan.“Hey, do you want to grab coffee first?” tanong ni Xander habang lumalakad kami palabas ng building. Mabuti na lang din at nandito si Xander sa tabi ko para gumaan kahit papaano ang feelings ko. Kahit na awkward na habol siya ng habol sakin, mas okay rin para may nakakausap ako. Kasi baka mamaya bigla na lang ako nag
Hindi ko alam kung kailan pa ako huling nakahinga nang maluwag. Ilang araw na rin simula noong huling araw iyon—ang gabing nakita ko siyang muli. Ang araw na muling binalot ng takot ang buong sistema ko.Montenegro.His surname alone sends shivers down my spine. The way his sharp eyes followed me that day, the unspoken threats hanging between us—I knew that wasn’t the last time I’d see him. Alam niyang mamamatay ako anytime dahil nasa mga Ashford ako. Na isa ako sa mga threat na kailangang pabagsakin. Dahil ako ang magiging dahilan ng pagdagdag ng mga Ashford. They want to kill all other womens in this family at inuuna nila yon sa kung sino ang may kakayahang mag produce ng bata, ang mga babae. Kaya ngayon, mas lalong naging mahigpit ang seguridad ko. Hindi na ako makalabas nang hindi may kasamang bodyguards, at kahit nasa loob ng Ashford estate, may mga bantay pa rin sa paligid.“This is for your safety, Raisha.” Malamig na sabi ni Terrence habang nakatayo sa gilid ng bintana, his ja
“To-tomas… yan ang pangalan niya.” Halos hindi ko masikmurang tawagin ang pangalan na yan sa buong buhay ko. Ngayon ko na lang ulit yan nabanggit dahil tinanong ni Terrence. Napansin kong humigpit ang kanyang hawak sa bedsheet kasabay ng paglukot ng kanyang mukha dahil sa galit. “Thank you, see you later my wife,” aniya saka ako hinalikan sa noo. Inalalayan niya muli akong mahiga sa kama at kinumutan hanggang sa aking dibdib. “Sleep tight, may gagawin lang ako.” “Anong gagawin mo?” Hindi naman na sumagot si Terrence pero nakita kong naikuyom niya ang kanyang dalawang kamao. Biglang kinabahan ako. Hindi kaya? Hindi… hindi naman siguro gagawin ni Terrence yon. Pinilit kong makatulog gaya ng sinabi ni Terrence pero hindi ako dinadalawan ng antok. Simula nung napanaginipan ko na naman yung bangungot ng nakaraan ko, hindi na ako mapakali. Parang feeling ko nandyan lang yung hayop na yon at gagawan muli ako ng masama kasama ng mga kaibigan niya. Ano nga ba ang nag trigger sakin nito? Ah
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Parang natuod ako sa mga sandaling ito. Akala ko ready na akong makipaglaban, o ang tapang ko na. Ngayon bigla yata akong natakot. Kaharap ko yung lalaki na mukhang matindi ang galit sa mga Ashford. Hindi ko malilimutan yung gabing yon. Para silang mga maamong tupa pero sa isang sandali lang ay mga naging demonyo. Yung tingin at pagkamuhi nila nang malaman nilang isa ako sa mga Ashford, or isa ako sa mga pinapahalagahan ng pamilya dahil asawa ko ang mafia boss. “Long time no see… Raisha, right? Buhay ka pa pala…” aniya sa malamig na tono. Napaatras ako. Hindi kami pwedeng mag eskandalo rito dahil baka makita ako nila Momi. Matatalas pa naman yung mata ng mga bata! Siguradong makikilala nila ako. “Pwede ba? Malamang, kaya mo nga ako nabunggo kasi hindi pa ako kaluluwa,” sarkastiko kong sabi sa kanya. Talagang ngayon ko pa naisipang pilosopohin ito. Tinagilid naman niya ang ulo niya at napangisi. “Hmm… don’t worry sa susunod naman hindi na kita