Napahawak ako sa labi ko nang maalala ko na naman ang nangyari sa amin kagabi ni Terrence. Yung halik niya, yung haplos at hinga niya sa balat ko. Lahat yon nakakapanindig balahibo. Sa lahat ng lalaking nakahawak sa katawan ko, sa kanya lang ako nakaranas ng ganon. Parang siya lang yung tumatak sa katawan ko. Parang hindi siya malimutan. Parang hinahanap-hanap ko pa. Napahinga ako ng malalim bago ako bumangon sa tabi ni Terrence. Inayos ko naman ang puting kumot na nakabalot sa katawan ko. Mahimbing ang tulog ni Terrence at hindi niya namalayan na wala na ako sa tabi niya. Ilang beses din ba naming ginawa iyon kagabi? Parang tatlong beses! Uminom kami pareho ng pills para mas ganahan at ginamit din niya sakin yung sex toy. Sobrang init ang naramdaman ko sa mga sandaling iyon. Talagang hindi ko malimutan ang gabing yon.
Kinuha ko sa bedside table ang cellphone ko. Binuksan ko ang online bank account ko at nakitang may laman itong apat na milyong piso. Sinilip ko ulit si Terrence at ganun pa rin ang itsura niya, tulog na tulog. Siguradong siya ang naghulog ng dalawang milyon sakin dahil ika nga sa kanya kahapon, dodoblehin niya ang presyo ko. Nagkibit-balikat ako nang mapagtanto na hindi lang pala ako p****k dito, dahil base sa pagkakaalala ko, ipapakasal kami ng Lolo niya at kailangang mabuntis ako! Doon pa lang parang naisip ko, kakayanin ko bang pakisamahan si Terrence? Kahit na p****k ako, nangangarap pa rin naman akong may lalaki na tatrato sakin ng maganda, yung kahit na may pangit akong nakaraan, hindi niya iyon ipanlalaban sakin para iwanan ako. Yung tanggap ako ng buo. And I think, Terrence will not be that kind of man. Kailangan niya lang ako para maisalba siya sa yaman at iniingatan niyang pangalan. So dapat, ganun din ako… kailangan ko siya dahil sa pera niya at hindi na muli ako bumalik sa pagiging p****k.
IT’S BEEN 3 days nang huli naming pagkikita ni Terrence, ni hindi pa ako nakakauwi kila Momi. Siguradong nag-aalala na yon sakin. Hindi ko nga alam kung bakit ayaw nila ako palabasin. Hindi raw pwede at lalo na kung wala si Terrence. Ni hindi ko rin mahawakan ang phone ko para makausap ang pamilya ko. Kasi for sure nag-aalala na yung mga yon. Buti na lang talaga at nakapag iwan ako kay Momi ng pera na pambili nila ng makakain. Pero siguradong hinahanap na ako ng mga kapatid ko.
Sa tatlong araw na nakakulong ako sa kwarto at sa buong mansyon, hindi ko maiwasang hindi mamangha at magtaka. Kahit saan kasi ako magpunta, may nakabuntot sakin na tatlong men in black at dalawang katulong. Kahit sa pag CR ko, nasa labas sila. Medyo nakakairita nga, para tuloy akong preso na binabantayan at baka makatakas. Hinayaan ko na lang din baka kasi inaakala nila na magnanakaw ako or worst, tatakasan ko ang kontrata namin. Wala pa naman akong pambayad kung mag breach ang contract!
Ngayon heto nasa kusina ako. Sa sobrang bored ko ay nagpasya akong matutong magluto. Umokay naman ang mayordoma at gusto rin ang nais ko. Pinagsuot nila ako ng black apron at may hairnet din na nasa ulo ko. Nakahilera naman ang limang katulong sa gilid at nagmamasid lamang sa ginagawa namin ng mayordoma.
“Since baguhan ka pa lang sa pagluluto, Lady Raisha…ang una kong ituturo sayong putahe ay sinigang na baboy. Since iyon din ang favorite food ni Young Master, iyon kasi ang madalas na iluto sa kanya ng kanyang yumaong Ina,” umpisa ng mayordoma at inayos ang mga ingredients na nasa lamesa.
Hindi ko naman magawang hindi mang-usisa. “If ever na kung okay lang ho, pwede ko bang malaman ang kinamatay ng Mommy at Daddy ni Terrence? Pero if hindi naman, okay lang ho, ang tsismosa ko talaga hehehe,” nahihiya kong sambit at inayos ang takas na buhok sa tainga ko. Napaubo naman ang mayordoma.
“Hindi dapat ako magsasabi nito sayo pero… namatay si Madam dahil sa may lumason sa kanya. Pinatay siya noong 8 years old pa lang si Young Master…” nangilabot ako sa narinig ko. “At ang Daddy naman niya, na-ambush after ng libing ni Madam.” Ibig sabihin ang bata pa lang ni Terrence nung namatay parents niya. So, tama nga ako, kulang siya sa aruga ng magulang kaya ganun kagaspang ang ugali niya. Pero rest in peace, soon-to-be-mother-and-father-in-law.
“Nahuli po ba yung mga pumatay?” Wala naman akong narinig na sagot mula sa mayordoma at tila parang pilit na sinesikreto ang pagkamatay ng mother ni Terrence.
Abala ako sa paghihiwa ng sibuyas at bawang nang makarinig kami ng putok ng baril. Nabitawan ko agad ang kutsilyo at dumaplis ito sa daliri ko. Maging ang mga kasambahay na nakahilera sa gilid ay mga napatalon sa gulat. Nagtatanong ang mga mata ko sa kanila pero tikom ang kanilang mga bibig. Ang mayordoma naman ay parang sanay na sanay sa ganitong eksena dahil hindi ko siya nakitaan ng gulat o reaksyon habang tinitikman ang sabaw ng isa pang nilulutong putahe.
“Medyo kulang pa ito sa alat at anghang, pwede ka pang maglagay dito ng asin at pinong paminta Lady Raisha…” aniya sa normal lang na salita. Hindi ko kayang hindi manahimik, nainip akong hindi tanungin ito.
“Uh, mawalang galang na po, bakit po may putok ng baril? I mean, narinig niyo po ba?”
“Hindi mo pa ba alam na sa mansyon na ito ay normal lang na may namamatay? Dapat hindi ka na nagugulat dahil nakadikit na yan sayo…”
“Ho? Hindi ko po kayo ma-gets, clarify niyo pa”
“Lady Raisha… ang napangasawa mo lang naman ay ang heir ng mafia boss. Si Young Master Terrence, ang susunod na mafia boss ng Ashford Clan.”
WHAT?!
Bigla akong nanginig at hindi mapakali. Parang nag slow motion ang paligid ko sa narinig. Hanggang dito ba naman ay sinusundan ako ng kasamaan? Wala na bang katahimikang ibibigay ang buhay ko? P****k na nga bobo pa? Ano ba talaga ang saysay ng buhay ko at lagi na lang akong nalalagay sa alanganin?
PABALIK-balik ang lakad ko at namamawis din ang mga kamay ko. Ewan ko, nang malaman kongmafia clan pala itong napasok ko, parang kinutuban ako ng hindi maganda. Hindi ko na rin tinapos yung pagluluto sa kusina at parang nawalan ako ng gana na matuto. Parang bigla akong natuliro. Parang natakot ako bigla sa napasukan ko. Oh Lord, gusto kong yumaman pero hindi sa ganitong paraan! Akala ko normal na mayamang pamilya lang napasukan ko, kundi super duper powerful din pala. Normal ang namamatay sa bahay na ito? Ibig sabihin, may mga multo rito? Tapos pinatay ang mga magulang ni Terrence! Tapos kanina, may narinig akong putok ng baril, ibig sabihin may pinatay sa loob ng mansyon na ito! Hindi ko yata kakayanin na makapangasawa ng mamamatay tao o makihalubilo sa mga taong pumapatay. Hindi sa pagiging choosy ko or pokpok na nga mademand pa, pero heler, gusto kong mamuhay ng mapayapa! Yung masaya, walang stress, marami pera pero mabubuhay ng matagal. So meaning kapag naging asawa ko na as in s
INTENSE na intense na akong kaharap ngayon yung Lolo ni Terrence, hindi katulad nung mga nakaraang araw na ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya. Simula nung malaman ko ang lahat. Talagang tinatak at naka pinned sa utak ko na hindi dapat ako magkamali sa bahay na ito. Dahil once na magkamali ako, pwede akong mamatay ano mang oras. At dahil siya pala ang pinaka boss ng kanilang mafia clan, mas hindi ako naging komportable. Akala ko kasi mabait siya, at kaya maraming guards dahil senyor na. Mali pala, ito pala ang mga loyalty guards na nagbabantay sa kanilang mafia boss. Kung titingnan ay wala sa itsura nito ang pagiging serial killer dahil sa katandaan. Siguro nasa edad sixty plus na siya at may tobacco pang nakalagay sa kanyang bibig. Mga tipikal na matatanda. Nandito pala kami ngayon sa library. Nakapalibot naman sa amin yung mga naka men-in-black na mga lalaki. Sobrang lamig din ng paligid at lahat kami ay nakatutok sa matanda na busy sa kakabuga ng usok. Mayamaya’s sumenyas siya sa
Hindi naman napansin ni Roman na may papalapit sa kanya dahil nakayuko itong nakaupo. Habang papalapit ay naririnig ko ang kanyang hikbi. Nabigla naman ako ng hinawakan ni Terrence ang aking balikat na kamuntikan nang magpatili sakin. Sinamaan ko siya ng tingin pero nangisi lang siya. “What’s on your mind huh? Alam ng bata na patay ka na, gusto mong takutin?” bulong ni Terrence sakin. “Wapakels, akong bahala… pls, ngayon lang ‘to,” nailing naman siya sa balak kong gawin. Gusto kong makausap si Roman, gusto kong personal na makapagpaalam sa kanya. “Magtago ka, hayaan mo lang muna ako.” Wala naman nagawa si Terrence dahil tinulak ko siya.Nang tuluyang makalapit kay Roman ay siyang pag-angat niya ng tingin sakin. Parang nagulat pa siya nang makita ako at nanlalaki pa ang kanyang mata. “Ate?!” sigaw niyang sabi saka mabilis na yumakap sakin. “Sabi na eh, hindi ikaw yon, hindi ikaw yung natutulog don, ayaw ko maniwala! Hindi totoo!” sunod-sunod at utal-utal niyang sabi. Tinahan ko nama
SPGHALOS malukot na ang bedsheet sa bawat pagpipigil na hindi hawakan o haplusin si Terrence. Parang nauubusan na rin ako ng hangin sa sobrang sarap ng nararamdaman ko. Ang bawat pagromansa niya sakin ay parang minamarkahan ang buong pagkatao ko. Ngayon ko lang naranasan ang sarap ng pagsesex. Kahit p****k ako, ni hindi pinaramdam sakin ng mga lalaking nakasex ko ang pakiramdam na niroromansa. Normally kasi ay haplos, labas at pasok sila palagi. After non labasan ay isasampal sakin ang kinitang pera. Ganun lang lagi. Pero ngayon sa pinaparanas sakin ni Terrence ay kakaiba. Akala mo eh napakahalaga kong babae sa kanya. Ang bawat pagdila niya sa balat ko ay nagpapataas ng balahibo ko. Nakakakilabot in a way na nasasarapan ako. “Ahhh…” ungol ko pa ng tumaas papunta sa pusod ko ang dila niya at inikot-ikot ang sirkulasyon ng dila doon. Pigil na pigil akong hindi siya hawakan sa ulo. Mas gusto kong diinan niya ang pagdila doon at isubsob pa siya ng mas malalim. Hanggang sa mas tinaasan n
ALA SINGKO Y MEDIA pa lang ay dilat na dilat na ang mata ko. Wala na si Terrence sa tabi ko. Naabutan ko pa siyang umalis kaninang saktong alas tres ng madaling araw. Akala niya siguro ay nakatulog ako after ng session namin kanina. Dahil sa simula hanggang sa matapos kami sa pagpapasarap, hindi ako inantok kahit na pagod na pagod. Hindi rin naman nakaligtas sa pandinig ko kanina yung sunod-sunod na putok ng baril. Hanggang sa hindi na ako dinalawan ng antok sa mga sandaling iyon. Habang nakatapis ng kumot ay sinilip ko ang madilim na labas mula rito sa aming kwarto. Namataan ko rin mula rito na ang daming mga armadong lalaki na nakapalibot sa buong mansyon. Lahat sila ay nakasuot na kulay itim na polo shirt at itim na slack. Hindi mo nga sila mapapansin kung hindi mo talaga tititigan. I sighed deeply and tried to go back to bed. Sana makayanan ko ang pagtira sa mansyon na ito kasama ng mga taong alam kong pwede akong patayin anytime. Nagising ako nang mayroon akong narinig na hagik
HINDI na ako nag-usisa pa kung ano yung mga ginagawa nung Trevor sa mga ex fiance ni Terrence. Siguro kasi half meant na nasaktan at nadismaya ako. Well, bakit nga ba ako masasaktan? Siguro kasi kakaiba ako sa lahat ng babae. Ako yung babae na kahit maganda eh madungis naman. I’m totally different from other sophisticated woman. Hindi nga naman ako maipagmamalaki. Hindi ako kapuri-puri. Ganda lang naman ang meron ako. Wala akong diploma, wala akong pag-aari at mas lalong wala akong pakialam sa kanila. Basta ang sakin ay wala akong natatapakang ibang tao. Na for me, madungis man sa iba at kabobohan na nagpapagamit ako ng katawan for money, marangal na ‘to sakin kasi nabubuhay at napapakain ko ang pamilya ko. Yun ang goal ng katulad ko. Alam kong nagtataka rin si Terrence dahil mula kanina ay maingay ako sa kotse pero ngayon ay ang tahimik ako. Kanina pa nga siya tingin nang tingin sakin. Napapansin ko sa peripheral vision ko. Binalewala ko na lamang siya at pinokus ang sarili sa bawat
NANGINGINIG ako sa muling pagkabukas ng ilaw dahil yung kaninang lalaking kausap ko, naliligo na sa sariling dugo. Wala ng buhay. Napahawak ako sa bibig ko at iniiwasang maduwal dahil sa amoy at nagkalat na dugo. Nang tingnan ko naman yung mga tao sa paligid, parang mga balisa sila katulad ko. “Ashford! Wala kang pinagkaiba sa ama mo, naghahanap ka ng dahilan ng pagbagsak niyo,” rinig kong sinabi ng isang matandang lalaki. “Anyway, pakilinis nung kalat. Si Terrence Ashford ay isa ng blood royalty.” “No thanks, I don’t like the idea…” malamig naman na sagot ni Terrence at hinatak akong paalis doon. Sumunod naman yung mga men-in-black ni Terrence. “Ang weird naman ng mga taong nandon, Terrence. Pero bakit kailangang patayin yung lalaki?” usisa ko. Huminto naman kami sa paglalakad at hinarap niya ko. “Kapag hindi siya pinatay, ikaw ang papatayin niya. Lalo na nung nalaman niyang konektado ka sakin.”“Pero bakit?”"What?! You still don’t get it? This world isn’t kind—you need to kill
HINDI na ako muling nakipag-usap kay Terrence dahil feeling ko napapahiya lang ako sa kanya. Binigay ko na lang din ang buong atensyon ko sa mga rumarampa na modelo. Isa sa mga nakakuha ng pansin ko yung suot ng babae na kwintas, singsing at hikaw. Pinakatitigan ko ito dahil talagang kakaiba siya. Mukhang napansin din naman ni Terrence yung tinititigan ko. “That’s Alexandrite stone…” “Ang ganda… nagche-change siya ng color ‘no? Bagay sa modelo,” mangha kong sabi kasabay ng pagtango. Hindi naman na ako nakarinig ng ano pa man kay Terrence. Napansin kong may kausap siya sa phone niya. Hindi na ako nakinig pa at itinuon ang pansin sa mga nag bi-bidding sa stone na yon. Medyo nagtataka lang ako kasi nandito lang ba kami para manuod ni Terrence? Grabehan naman, hindi ko keri yung mga presyo sa bidding! Alam kong mayaman si Terrence pero kung ako hahawak ng pera, ayokong gagastusin lang para sa alahas yung pera. Dahil in the first place, kahit na lumaki akong mukhang pera, may benefits n
Malayo pa lang ako sa campus, ramdam ko na ang mga matang nakabantay sa bawat galaw ko. I tightened my grip on my bag strap, inhaling deeply as the car slowed down in front of the university gates.Nang bumaba ako, hindi ko na kinailangang lumingon para malaman na nasa paligid lang sila—ang mga bodyguard na iniwan niya para bantayan ako. Ilang linggo na rin simula noong halos hindi na ako makahinga sa higpit ng seguridad sa paligid ko. Hindi na ako makagalaw nang hindi may sumusunod sa akin.“Besss!!!”I barely had time to react bago ako niyakap ni Xander nang sobrang higpit, halos mapaatras ako. His floral perfume mixed with the strong scent of coffee, a familiar combination I hadn’t realized I missed. Medyo naduwal ako dahil naalala kong sensitive ako sa perfume ni Xander. “Kaloka! Nagbago na ako ng pabango, mabaho pa rin?” aniya at inamoy ang sarili. Tumawa ako sa kanya. Napanguso naman siya na parang bata. “Where the hell have you been pala girl?!” He pulled back, holding my sho
Hindi ko alam kung anong mas matimbang—ang kaba sa dibdib ko o ang poot na bumabalot kay Terrence. Sa bawat segundo, ramdam ko ang malamig na panlalamig ng dugo ko, lalo na’t alam kong hindi siya titigil hangga’t hindi niya natitiyak na ligtas ako.Pero paano kung hindi lang ito isang beses mangyari? Paano kung mas malala pa ang susunod?“Greg, sundan natin siya,” utos ko, kahit nanginginig ang tinig ko. Hindi ko kayang manood lang. Hindi ko kayang hintayin kung anong posibleng gawin ni Terrence. Kilala ko siya—kapag galit siya, hindi siya nagdadalawang-isip. Mabilis namang sumunod sakin si Greg na kahit iika-ika dahil napuruhan ang kanyang mga paa. Napatingin ako sa paligid. Ang mga bodyguard kong duguan, si Shinon na halos hindi na makagalaw. Si Denver na nakahilata na lang sa sahig. Si Axel na natulala na sa bugbog. Pero wala akong oras para sa kanila ngayon. Hindi ko magawang isipin ang iba maliban kay Terrence.“Makakapag maneho ka pa kaya?” hindi siya sumagot kaagad. Dinaing ni
LUMIPAS ang ilang araw, bumalik ako sa unibersidad. Sinisikap kong mamuhay ng normal, kahit may kaba sa puso ko. Mabuti na lamang at nandyan si Xander sa tabi ko para alalayin ako lalo na sa mga ayaw kong amoy. Ang bading na bestfriend ko ay mas umaaktong buntis kaysa sakin. Mas excited siya sa pagbubuntis ko, samantalang ako eh kabadong-kabado. Nung una nga ay pinagselosan siya ni Terrence, pero mukhang naamoy niya rin ang bataan na tabingi ni Xander kaya umokay na rin naman siya sa kaibigan ko.Habang papasok ako sa campus, biglang may humarang na van sa harapan ko. Medyo mabilis ang mga pangyayari. May mga lalaking nakaitim na maskara ang bumaba at hinila ako papasok sa sasakyan. Pilit akong nagpumiglas, ngunit wala akong nagawa. Napasigaw ako, ngunit walang nakarinig. Wala ang mga bodyguard ko!Sa loob ng van, may isang lalaking nakaupo sa dulo, nakasuot din ng itim na maskara. Malamig ang boses niya nang magsalita. "Raisha, kung gusto mong mabuhay ang pamilya mo, may kailangan ka
ISANG buwan na ang lumipas nang mangyari ang insidente. At sa isang buwan na rin na yon, medyo napanatag na rin ako dahil hindi ko na nakikita yung Lucas sa paligid. Mas hinigpitan ni Terrence ang aking seguridad pati na ng mga lumalapit sakin. Maging ang aking mga kaklase ay pinapa-background check niya bago ito makalapit o makipag usap sakin. Narito ako ngayon nakatambay sa nakasanayan ko. Nasa malayo ang mga bodyguard ko pero alam kong tanaw nila ako. Sinabi ko kasi kay Terrence na hindi pwedeng lagi silang nakadikit sakin dahil matatakot ang mga tao sa kanila at baka lalong walang gustong makipag kaibigan sakin. Alam kong sa mga panahon na ito, ang pakikipag kaibigan ay hindi basta-basta dahil maraming banta sa buhay ko. Pero kahit papaano, gusto ko pa rin ng maranasang magkaroon ng kaibigan. Napakaway naman ako kay Xander nang makita kong paparating siya sakin. And yes, si Xander ang masasabi kong tunay at pursigidong maging kaibigan ako. Despite of his gender, yes, pusong babae
"We’re going hunting."Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Terrence. Alam kong hindi ito simpleng sitwasyon, pero ang ibig sabihin ba nito ay haharapin na namin mismo kung sino man ang may pakana ng lahat ng ‘to? Hindi ba parang padalos-dalos ang ginagawa niya? Tapos bakit kasama pa ako? Eh ako nga yung target nila! Hindi ko alam kung nag-iisip ba to si Terrence o sadyang gusto niyang mapahamak ako? "Terrence, wait—hindi ba mas delikado ‘yan?" hinawakan ko ang braso niya, pilit siyang pinapakalma. "Wala pa tayong sapat na impormasyon. Baka lalo lang tayong mahulog sa bitag nila." Na-stress naman bigla ang beauty ko! Hindi pa naman ako masyadong bihasa sa pakikipaglaban!Ngunit imbes na makinig, mas lalong dumilim ang tingin niya. "You think I’m going to wait around and let them come for you again?" Mariin niyang hinawakan ang bewang ko, hinapit ako palapit sa kanya. "No one—no one—touches what’s mine, Raisha."Napakagat ako sa labi. Alam kong hindi ko siya mapipigilan. Kapag galit s
Nang makalabas ako ng classroom, ramdam ko pa rin ang mabilis na tibok ng puso ko. Pinilit kong huwag magpahalata, pero sa bawat hakbang ko palayo, pakiramdam ko ay may mga matang nakasunod sa akin.Hindi ko alam kung paranoia lang ba ito—o kung may dahilan para matakot ako.“Raisha!”Napalingon ako kay Xander na mabilis akong hinabol. “Sabay na tayo sa library?”Tumango ako, kahit pa pakiramdam ko ay mas gusto kong mapag-isa. Alam kong kung magpapakita ako ng kahinaan, mas lalo lang akong magiging target. Kailangan kong magpakatatag.Sa hallway, ramdam ko ang ilang mga estudyanteng patagong tumitingin sa akin. Hindi ko alam kung dahil ba bago ako rito o may ibang dahilan.“Hey, do you want to grab coffee first?” tanong ni Xander habang lumalakad kami palabas ng building. Mabuti na lang din at nandito si Xander sa tabi ko para gumaan kahit papaano ang feelings ko. Kahit na awkward na habol siya ng habol sakin, mas okay rin para may nakakausap ako. Kasi baka mamaya bigla na lang ako nag
Hindi ko alam kung kailan pa ako huling nakahinga nang maluwag. Ilang araw na rin simula noong huling araw iyon—ang gabing nakita ko siyang muli. Ang araw na muling binalot ng takot ang buong sistema ko.Montenegro.His surname alone sends shivers down my spine. The way his sharp eyes followed me that day, the unspoken threats hanging between us—I knew that wasn’t the last time I’d see him. Alam niyang mamamatay ako anytime dahil nasa mga Ashford ako. Na isa ako sa mga threat na kailangang pabagsakin. Dahil ako ang magiging dahilan ng pagdagdag ng mga Ashford. They want to kill all other womens in this family at inuuna nila yon sa kung sino ang may kakayahang mag produce ng bata, ang mga babae. Kaya ngayon, mas lalong naging mahigpit ang seguridad ko. Hindi na ako makalabas nang hindi may kasamang bodyguards, at kahit nasa loob ng Ashford estate, may mga bantay pa rin sa paligid.“This is for your safety, Raisha.” Malamig na sabi ni Terrence habang nakatayo sa gilid ng bintana, his ja
“To-tomas… yan ang pangalan niya.” Halos hindi ko masikmurang tawagin ang pangalan na yan sa buong buhay ko. Ngayon ko na lang ulit yan nabanggit dahil tinanong ni Terrence. Napansin kong humigpit ang kanyang hawak sa bedsheet kasabay ng paglukot ng kanyang mukha dahil sa galit. “Thank you, see you later my wife,” aniya saka ako hinalikan sa noo. Inalalayan niya muli akong mahiga sa kama at kinumutan hanggang sa aking dibdib. “Sleep tight, may gagawin lang ako.” “Anong gagawin mo?” Hindi naman na sumagot si Terrence pero nakita kong naikuyom niya ang kanyang dalawang kamao. Biglang kinabahan ako. Hindi kaya? Hindi… hindi naman siguro gagawin ni Terrence yon. Pinilit kong makatulog gaya ng sinabi ni Terrence pero hindi ako dinadalawan ng antok. Simula nung napanaginipan ko na naman yung bangungot ng nakaraan ko, hindi na ako mapakali. Parang feeling ko nandyan lang yung hayop na yon at gagawan muli ako ng masama kasama ng mga kaibigan niya. Ano nga ba ang nag trigger sakin nito? Ah
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Parang natuod ako sa mga sandaling ito. Akala ko ready na akong makipaglaban, o ang tapang ko na. Ngayon bigla yata akong natakot. Kaharap ko yung lalaki na mukhang matindi ang galit sa mga Ashford. Hindi ko malilimutan yung gabing yon. Para silang mga maamong tupa pero sa isang sandali lang ay mga naging demonyo. Yung tingin at pagkamuhi nila nang malaman nilang isa ako sa mga Ashford, or isa ako sa mga pinapahalagahan ng pamilya dahil asawa ko ang mafia boss. “Long time no see… Raisha, right? Buhay ka pa pala…” aniya sa malamig na tono. Napaatras ako. Hindi kami pwedeng mag eskandalo rito dahil baka makita ako nila Momi. Matatalas pa naman yung mata ng mga bata! Siguradong makikilala nila ako. “Pwede ba? Malamang, kaya mo nga ako nabunggo kasi hindi pa ako kaluluwa,” sarkastiko kong sabi sa kanya. Talagang ngayon ko pa naisipang pilosopohin ito. Tinagilid naman niya ang ulo niya at napangisi. “Hmm… don’t worry sa susunod naman hindi na kita