KABANATA 5

"N-nandito lang si Yaya kapag kailangan mo n-nang makakausap ah? L-lagi mong tatandaan 'yan. Love ka ni Y-yaya." Humihikbing wika ko.

Ngayon, alam kong walang ibang kailangan si baby Alexander kun'di ay ang makikinig sa lahat ng hinaing niya. Punong puno ng takot at kakulangan ang bata kaya gusto kong maalis ang kaniyang takot at punan lahat ng kakulangan sa kaniyang puso.

Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya nang mahigpit mula sa kaniyang likuran. Hindi ko alam pero ramdam ko lahat ng sakit na nararamdaman niya nang yakapin niya rin ako pabalik.

Sobra ang ginagawa ng Daddy nila sa kanila. Kung tingin niya ay tama ang pangangaral niya sa kaniyang mga anak, nagkakamali siya. Pwede naman silang kausapin nang hindi sinisigawan at pagalitan ng hindi sinasaktan.

"Y-yaya," umiiyak na tawag sa akin ni baby Alexander habang nakayakap sa akin nang mahigpit.

Mas tumulo ang aking mga luha nang tawagin niya ako. Ramdam ko ang pangungulila at takot sa tono ng kaniyang pananalita at kung paano niya ako yakapin.

"Shush, nandito si Yaya. K-kung tingin mo ay wala kang kakampi, lagi mong tatandaan na nandito lagi si Yaya sa tabi mo. Naiintindihan mo ba, baby Alexander?" Umiiyak na paniniguro ko sa kaniya.

"Opo, Yaya." Wika niya pagkatapos ay mas niyakap ako nang mahigpit.

Magkahawak kamay kaming umuwi ni baby Alexander pagkatapos niyang umiyak sa akin. Hindi siya nagsalita no'ng magkasama kami, sinamahan ko lang siyang umiyak at sinigurado siyang nasa tabi niya ako... palagi.

Nang makarating na kami sa tapat ng gate ng mansyon ay pinantay ko ang aming mukha ni baby Alex sa pamamagitan ng pag-yuko ko. "Baby, ready ka na ba pumasok? Basta 'wag ka na ulit sasagot sa Daddy mo, ha? Kapag hindi mo na kaya sabihan mo lang ako." Nakangiting saad ko sa kaniya habang nakayuko.

Tumango siya habang humihikbi pagkatapos ay muling hinawakan ang aking kamay. Agad naman kaming naglakad papasok at bumungad sa amin ang nag-aalalang mukha ng Daddy ni baby Alexander. Kasalukuyang nakatayo si Doc Sixto habang pabalik-balik ang lakad.

Saktong pagpasok namin ay agad na tumigil ito sa pagkutkot ng kaniyang kuko at paglalakad pagkatapos ay lumapit sa amin. Ngunit hindi inaasahan ng lahat ang ginawa ni baby Alexander. Yumuko siya pagkatapos ay tumakbo papasok sa kaniyang kwarto.

"Bigyan na lang ho natin siguro siya ng sapat na oras para makapagisip-isip, Sir." Pilit na nakangiting turan ko.

Hindi nagsalita si Doc Sixto at walang sali-salitang naglakad paakyat sa hagdanan, marahil ay pupunta sa kaniyang opisina. Pagkatalikod ko ay agad na bumungad sa akin ang nakataas na kilay na si Ma'am Alexandria. Tumutulo ang luha niya pero mahahalata ang inis sa kaniyang mga mata.

"Ano ba'ng pinapalabas mo? Na parte ka ng pamilya namin? Huh! Wake up! Isa ka lang katulong!" Galit na galit na sigaw sa akin ni Ma'am Alexandria at binigyang diin pa ang salitang "lang". Agad naman siyang tumakbo paakyat sa kaniyang kwarto pagkatapos niyang sumigaw dahilan para daluhan ako nina Ate Belen at Madam Mayett.

"Kumusta? Okay ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Ate Belen.

Ngumiti ako at pinunasan ang aking mga luha pagkatapos ay tumango. Masakit sa parte ko ang sinabi ni Ma'am Alexandria. Ang gusto ko lang naman ay iparating kay baby Alexander na hindi siya nag-iisa. Bakit ako pa ang napasama?

Humugot ako nang isang malalim na hininga pagkatapos ay nagsalita, "Ayos lang ho ako. Ang mahalaga ay si baby Alexander." Turan ko habang naka-ngiti.

"Napamahal na talaga sa 'yo ang bata, ano?" Nakangiting tanong ni Ate Belen.

Pilit na nakangiti akong tumango habang naglalakad kami papunta sa maid's quarter. "Sabi ko naman po kasi sa inyo, naniniwala akong mabubuti ang puso ng pamilyang King." Turan ko.

"May mabuting puso kahit may pasa ka dahil sa maakas na hampas?" Iiling iling na ani Ate Belen.

"Tumigil na nga kayo. Magsitulog na tayo at maaga pa tayo bukas." Ani Madam Mayett.

Bahagya kong sinilip ang pasa ko sa aking braso pagkatapos ay humiga na at nagdasal. Pinagdasal ko ang peace of mind ng bawat isa at nawa'y magkaroon ng kapatawaran sa bawat isa kahit hindi bukas, basta mapatawad lang nila ang isa't isa.

Anong oras na subalit hindi pa rin ako makatulog, nakakainis dahil hindi ko manlang napagtanggol nang maayos si Baby Alexander kanina. Oo, napagtanggol ko siya, pero pakiramdam ko ay kulang.

Ilang oras ang lumipas ay hindi pa rin ako inaantok. Nahdesisyon akong lumabas muna sa maid's quarter at pumunta sa kitchen upang kumuha ng tubig sa water dispenser. Nang makainom ako ay gano'n na lang ang pag-igtad ko nang makita ko si Sir Doc na kunot noong nakatingin sa akin. Mabuti na lang at hindi ko na hawak ang baso dahil maaaring mabasag 'yon dahil sa gulat ko.

"P-pasensya na ho," utal na paumanhin ko pagkatapos ay umalis na sa kaniyang harapan.

Nang makarating ako sa loob ng kwarto namin na mga kasambahay ay agad na naisip ko ang mukha ni Sir Doc kanina. Parang wala siyang pahinga. Halata ang eye bags niya at ang wrinkles niya ngunit sa kabila no'n ay hindi pa rin maitatagi na talagang napakagwapo niya pa rin. Kung hindi ko lang siguro siya amo at hindi ko alam ang tunay niyang ugali ay talagang mahuhulog ako sa kaniya.

Hindi ko na napansin pa at oras ang lumipas bago ako tuluyang dinalaw ng antok dahilan para tuluyan na akong makatulog.

Nang magising ako ay agad na bumungad sa akin si Baby Alexander na abala sa pagsubo ng pagkain niya. Wala ang Daddy niya ngayon kaya maaga siyang umupo sa hapag.

"Yaya, come and join us." Nakangiting aniya.

Bumaling ang paningin ko kay Ma'am Alexandria at kita ki ang masamang tingin na ipinupukol niya sa akin dahilan para tumanggi ako. Well, kahit namna hindi niya ako tignan ng masama ay hindi ako sasalo sa kanila dahil alam ko ang limitasyon ko.

"N-naku! Kumain ka na at huwag mo na akong alalahanin, baby. Salamat." Nakangiting turan ko.

Kita ko ang pagrolyo ng mga mata ni Ma'am Alexandria at nagsalita, "Really? He's not even a baby anymore! Tsk!" Aniya.

"Ate," wika ni Baby Alexander, mahihimigan sa pambata niyang boses ang pagbabanta.

"Tsk!" Tanging nasabi ni Ma'am Alexandria dahilan para magmadali akong pumasok sa kitchen.

Kita ko ang pagtataka sa mga mukha nina Ate Belen subalit ni isa sa kanila ay walang sumubok na magsalita. Marahil ay nagtataka sila kung bakit gano'n na lang ang pag-iba ng trato sa akin ni Baby Alexander. Maski ako naman ay nagtataka. Wala naman akong ibang ginawa na tingin ko'y makakapagpalambot ng puso niya. Sa palagay ko ay 'yong pagsalo ko sa dapat na sampal ni Sir Doc sa kaniya. Pero kahit sino naman ay gagawin 'yon kaya walang kakaiba.

Nang matapos nang kumain ang magkapatid ay agad kong inalalayan si Baby Alexander at kinuha ang kaniyang bag mula sa sala. Habang ako naman ay bitbit ang kaniyang lunch box.

Agad naman kaminy sumakay sa sasakyan at katamtamang bilis na pinaandar ni Leo ang sasakyan papunta eskwelahan ni Baby Alexander.

"Gawin mo ang best mo, okay? Mamaya tuturuan kita sa Science para mas maging proud ang Daddy mo sa 'yo. Ayos ba 'yon?" Nakangiting wika ko.

Kita ko ang pag-ningning ng mga mata ni Baby Alexander at excited na tumango tango pagkatapos ay nagpaalam sa akin.

"Isang malaking himala!!!" Napaigtad ako nang biglang sumigaw si Leo sa aking likuran dahilan para kunot noo ko siyang tignan.

"Huy, ano ba! Nakakagulat ka naman, Leo!" Saway ko sa kaniya.

"Paano mo napaamo ang isang 'yon? Mukhang matatalo pa yata ang dalawang libo ko, ah!" Nakangusong aniya.

Aba't sinasabi ko na nga ba. Pinagpupustahan pala ako nila Ate Belen! Kaya pala tinatanong ako palagi kung kaya ko pa!

"Alam mo, Leo? Ihanda mo na ang sarili mo. Dahil sinasabi ko na sa 'yo ngayon pa lang. Talo ka na talaga sa pustahan niyo." Wika ko pagkatapos ay tumalikod sa kaniya at nagmartsa papunta sa shed ng mga kasambahay na katulad ko.