KABANATA 1

Aianna's Point Of View

"Heto naman ang kwarto ng magiging mga alaga mo. Alam mo naman na siguro ang pinasok mo, ano? Mga bata, ang ibig sabihin ay makukulit at sutil kaya kailangan ng mahabang pasensya." Ani Ate Belen.

Ngumiti ako at tumango bago nagsalita, "Alam ko po. Mahaba naman po ang pasensya ko at talagang mahilig ako sa mga bata."

Totoo 'yon, sa probinsya namin ay madalas akong nag-aalaga ng aking mga pamangkin sa pinsan ko. Mahirap nga lang talaga kapag tinotoyo sila pero kahit papaano ay napapatahan ko naman sila sa pag-iyak. Kailangan lang talaga ng mga bata ng kaunting lambing at punong puno ng pagmamahal.

"Kung mayroon ka pang iba pang katanungan ay 'wag kang mahihiyang magtanong sa amin. Sa ngayon, maaari ka nang magsimula." Ani Ate Belen.

Pagkatapos kong huminga nang malalim ay agad akong kumatok sa pintuan ng kwarto na kung saan ay bunso sa magkapatid, walang iba kun'di si Alexander.

"Come in," aniya.

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at sumilip muna bago tuluyang pumasok. "Hello, Alexander. Ako si Yaya Aianna." Nayukong pakilala ko sa aking sarili pagkatapos ay nilahad ang aking kamay.

Subalit gano'n na lang ang pagtataka ko nang hindi niya kunin ang aking kamay at muling itinuon ang kaniyang pansin sa kaniyang laruan.

Pilit na nakangiti akong dahan-dahang tumango pagkatapos ay umayos ng tayo. "Ang ganda ng laruan mo. Alam mo ba, noong bata pa ako, kahit gusto ko ng laruan ay hindi-," buong akala ko ay pakikinggan niya ako subalit gano'n na lang ang gulat ko nang bigla siyang sumigaw dahilan para mapa-igtad ako.

"You're talking too much!! Get out!" Sigaw niya pagkatapos ay ginulo ang kaniyang mga laruan at dali-daling tumakbo sa kaniyang higaan at nagtalukbong ng kumot.

Kagat-labi akong tumango pagkatapos ay nagsalita bago umalis. "A-alis na muna ako, Alexander. Pasensya na."

Nang makalabas ako ay agad na bumungad si Ate Belen at Madam Mayett. Si Ate Belen ay abala sa pag-pupunas ng vase kahit wala namang alikabok habang si Ate Mayett ay nagwawalis kahit wala namang dapat walisin.

Gano'n lang siguro talaga sila kasipag. Hindi ko na lang sila pinansin pa at nagsimulang ayusin ang aking gamit. Sinabihan naman ako ni Madam Mayett na ayos lang daw kung bukas ako mag-uumpisa. Sadyang makulit lang talaga ako kasi binigla ko yata si Alexander.

Kahit kailan kasi talaga hindi ko mapigilan ang bibig ko sa pagsasalita. Oo nga naman, hindi niya naman ako tinanong kung may laruan ba ako noong bata pa ako. Aba'y kahit sino talaga ay maiinis kung gano'n.

Nang matapos akong mag-ayos ng aking mga gamit ay agad among lumibot sa mansyon upang makabisado ang mga pasikot-sikot. Agad akong napatingin sa mga pictures ng pamilya nila na nakalagay sa picture frame. Napakaganda ng kanilang mga mukha. Nagmana ang mga bata kay Doc.

Cardiologist ang aking amo kaya madalas ay wala siya rito. Gano'n nga ang respeto ko kay Doc kasi alam ko na hindi gano'n kadali ang maging Doktor pero kinaya niya. Nawa'y sa tamang panahon ay maging isa akong ganap na nars. Kapag nangyari 'yon ay tutulong ako sa mga taong nangangailangan.

Nang matapos akong mag-libot sa mansyon ay agad akong tinawag ni Madam Mayett. "Tawagin mo na sina Alexander at Alexandria, Aianna. Kakain na kamo." Ani Madam Mayett.

"Sige po," nakangiting wika ko.

Nang nasa tapat na ako ng kwarto ni Ma'am Alexandria ay agad akong kumatok pagkatapos ay inantay siyang magsalita. Subalit ilang segundo na ang lumipas ay wala pa rin akong narinig na nagsalit sa loob. Muli akong kumatok at gano'n na lang ang gulat nang bumukas ang pinto. "What?!" Galit na aniya habang hawak hawak ang sketch pad niya.

"Ay! Pasensya na po, Ma'am. K-kakain na raw po." Gulat na turan ko.

"I'll be there in a minute." Turan niya pagkatapos ay agad na sinara ang kaniyang pintuan.

Sunod ko namang kinatok ang pintuan ni Alexander. Akmang kakatok na sana akong muli subalit biglang bumukas ang pinto dahilan para bumungad sa akin ang nakasimangot na mukha ni Alexander.

"What now?" Iritadong tanong niya.

"Ahm. Kakain na raw, baby." Pilit na nakangiting wika ko.

"I'm not a baby. Give me a sec." Aniya pagkatapos ay inirapan ako at binagsakan ng pinto.

Mahilig lang siguro talaga sila magdabog atp magsara ng pinto. Kibit balikat akong bumaba at agad naman akong tinanong nina Madam Mayett saktong pagkababa ko sa dining.

"Anong sabi?" Taas kilay na tanong ni Madam Mayett.

"Saglit lang daw po at pababa na." Kamot batok na wika ko.

"Kahit kailan talaga 'yang mga batang 'yan! Ang hilig pag-antayin ang pagkain!" Naiinis na bulong ni Madam Mayett.

Hindi na lang ako nagsalita at inantay na lang na kumain ang mga bata. Ilang minuto ang lumipas at magkasunod na bumaba ang mga bata dahilan para pumasok na kami sa kitchen upang bigyan ng pribadong oras ang mga bata para makapag-usap.

Pagkatapos nilang kumain ay agad kaming pumunta sa hapag upang ligpitin ang pinagkainan ng magkapatid.

"Nanny Aianna. Follow me upstairs, I'll give you something." Nakangiting ani Alexander.

Agad na nagpalakpakan ang tainga ko dahil sa pagtawag niya sa akin na Nanny dahilan para nakangiti akong sumunod sa kaniya. Naka lock ang pinto, dahilan para hindi agad 'yon mabuksan ni Alexander.

"It's happening again. Can you push the door instead? Itulak mo ng malakas. Sira na kasi 'yong doorknob." Kamot ulong ani Alexander.

"Sure baby." Nakangiting wika ko.

Agad naman akong kumuha nang lakas at tinulak ang pinto. Ngunit gano'n na lang ang gulat ko nang biglang bumukas ang pinto dahilan para madapa ako sa sahig. Agad na tumawa si Alexander habang ang kaniyang magkabilaang kamay ay nasa tyan.

Masakit at malakas ang pagkakadapa ko. Pakiramdam ko ay magkakapasa ako sa aking tyan at hita dahil sa pagkalaglag ko.

"Stupid," tumatawang turan ni Alexander.

Agad naman nagsitakbuhan sina Ate Belen at Madam Mayett dahilan para pagalitan si Alexander. "Ano na namang ginawa mong bata ka?" Halatang naiinis na sabi ni Madam Mayett.

Ngunit imbis na matakot si Alexander ay inirapan niya pa si Madam Mayett at nagsalita. "Pakielamera." Aniya.

Agad naman akong tumayo sa tulong nina Ate Belen at Ate Mayett pagkatapos ay inalalayan akong lumabas sa kwarto ni Alexander. Pagkalabas ko ay saktong pabagsak niyang sinara ang kaniyang pinto.

"Kaya pa rin ba ng pasensya mo?" Kibit balikat na tanong ni Ate Belen.

"Kakayanin po." Positibong wika ko pagkatapos ay ngumiti sa kanilang dalawa ni Madam Mayett.

Gabi na at iniinda ko pa rin ang aking tyan at magkabilaang hita. Tulog na ang iba pang mga kasambahay na kasama ko. Iba ang kwarto ni Madam Mayett sa aming mga tipikal na kasambahay. Natigil ako sa pag-inda ng aking tyan at mga hita nang biglang magsalita si Ate Belen. "Hindi lang ikaw ang nakaranas ng ganiyan. Lahat din ng mga naging kasambahay dito ay umalis dahil sa ugali ng mga bata." Aniya.

Agad akong napalingon kay Ate Belen na ngayon ay kasalukuyan nang nakaupo mula sa pagkakahiga. Pilit akong ngumiti pagkatapos ay umayos ng upo upang makaharap ko siya. Kung tutuusin ay maaari na akong umalis dahil sa ginawa ni Alexander pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawa. May kung ano sa aking puso na gusto ko silang alagaan, mahalin, at paka-ingatan.

"Bakit ho ba gano'n ang patuloy nilang ginagawa sa kanilang mga naging kasambahay? Hindi ho ba kaya gano'n ay dahil sinasaktan sila ng mga naging kasambahay nila?" Puno ng kuryosidad na tanong ko.