"Nainip ka?" Bungad ni Cherry sa 'kin pagkapasok ko sa maid's quarter.
Agad akong umiling at inayos ang aking mga gamit bago nagsalita, "May mga nakausap naman akong mga kasambahay na katulad ko roon." Nakangiting wika ko."Ah gano'n ba? Eh bakit parang may malalim kang iniisip?" Usisa niyang muli.Totoo naman na may iniisip akong malalim. Tungkol lang naman 'yon sa Mommy ng magkapatid. Hindi ko lubos akalain na may magulang na kayang iwan ang kanilang mga sa murang gulang."A-ah, wala. I-iniisip ko lang ng mga magulang at kapatid ko sa probinsya." Pagsisinungaling ko.Ayaw kong malaman ni Cherry na may nalalaman ako sa nakaraan ng pamilyang King dahil paniguradong huhusgahan niya ako. Hindi naman sa nakiki-chismis ako pero paraan ko lang naman 'to para mas makilala ang mga bata."Gano'n ba? Masasanay ka rin. Ganyan talaga sa umpisa, Aianna." Aniya at nagpaalam na magsisinula na siyang gawin ang mga dapat niyang gawin.Ako naman ay tinapos ang pag-aayos ng aking mga gamit bago chineck si Alexander kung tapos na ba siya sa pagbibihis ng pambahay na damit. Muli akong humugot ng isang malalim na hininga bago naglakas loob na kumatok sa kaniyang pintuan."Come in!" Dinig kong sigaw ni Alexander.Unti-unti kong binuksan ang pintuan at agad na bumungad sa akin ang kalat kalat na damit ni Alexander sa sahig."I don't like the alignment of my clothes. Fix them." Aniya habang kumakain ng moniegold.Akala siguro niya ay susukuan ko siya sa ginagawa niyang pagpapahirap sa akin. Imbis na mainis ay hindi ko mapigilang palihim na ngumiti dahil sa ginawa niya."What's so funny?" Seryoso at masungit na tanong niya.Narinig niya siguro ang bahagya kong pag-ngiti. Kagat labi akong nagligpit ng kaniyang mga damit at inayos ang mga 'yon. Pinagsama ko ang mga puti, light colors, dark colors, at itim. Nang matapos ako ay agad niyang tinignan ang pagkakaayos ng mga damit at umaktong nag-iisip."I changed my mind. Bring back the old alignment of my clothes," turan niya pagkatapos ay akmang lalabas na sana ng kaniyang kwarto subalit nagsalita ako. "Masusunod, baby Alex." Turan ko."Whatever!" Aniya at tuluyan nang lumabas.Natatawa akong nag-ayos ng kaniyang damit. Nang matapos ako ay agad ko siyang hinanap upang sabihin sana na tapos na ako sa pag-aayos ng kaniyang gamit subalit hindi ko siya makita."Madam Mayett, nakita mo ho ba si baby Alex?" Kunot-noong tanong ko."Ay si Alexander ba? Naroon sa office ng kanyang Daddy. Siguro pinapagalitan na naman." Halos pabulong na wika niya.Biglang may umusbong na takot sa aking dibdib nang sabihin ni Madam Mayett na maaring pinapagalitan si baby Alex ng kanyang Daddy. Dali dali naman akong pumunta sa nasabing office ng kanyang Ama at naglakas loob na pakinggan ang pinag-uusapan nilang dalawa."Bakit ganito kababa ang grade mo sa Science?" Seryosong tanong ng kanyang Daddy.Seryoso pero mahihimigan ang pagbabanta sa tono ng kanyng pananalita. Hindi agad nakasagot si baby Alex dahian para padabog na hinampas ni Doc Sixto ang kanyang mesa."Do I need to repeat my question again, Alexander?!" Sigaw ni Doc Sixto."D-dad, I'm sorry." Lumuluhang ani Alexander dahilan para manlambot ang aking puso.Punong puno nang takot ang puso ng bata. Hindi ko alam kung bakit kailangan niyang takutin at pagalitan ang bata dahil lang sa grado niya sa eskwelahan. Hindi ba sapat ang pagpasok niya sa eskwela?Natigil ako sa pag-iisip ng maraming bagay nang bigla kong masagi ang pintuan dahilan para sa akin bumaling ang atensyon ng mag-ama.Agad akong napapikit sa inis at kahihiyan. Maaaring matanggal ako sa ginagawa ko. Kagat-labi akong napapikit dahil sa kaba. Dali dali kong hinanda ang aking sarili nang biglng magsalita si Doc Sixto."Sino 'yan?" Seryosong aniya.Mahihimigan sa tono nang pananalita ang galit dahil naputol ang usapan nilang mag-ama."Sorry po, Sir Doc." Nakayukong maluha-luhang wika ko habang dahan-dahang sumilip sa pinto."Why the hell are you here?!" Galit na galit na sigaw ni Doc Sixto."P-pasensya na ho. H-hinahanap ko po kasi si baby Alexander kaya h-hindi ko po sinasadyang mapagawi rito." Utal na turan ko, handa sa kung ano man ang sasabihin at magiging desisyon ni Doc Sixto.Ang kaninang umiiyak na si baby Alexander ay tila napalitan ng emosyon na galit. Galit sa hindi ko mawari kung saan nanggaling."Go back to your work and stop roaming around. Now!!" Sigaw niya dahilan para mapa-igtad ako at dire-diretsong naglakad paalis sa office ni Doc Sixto.Nang makababa ako sa kitchen ay grabeng pawis ang tumagaktak sa aking mukha dahilan para mapansin ako ng aking mga kasamahan."Oh, anong nangyari sa 'yo? Pinahirapan ka na naman ba ng alaga mo?" Natatawang tanong ni Cherry.Gusto kong magsumbong sa kanila subalit pakiramdam ko ay hindi tama na malaman nila ang nangyari kanina. Maaaring mag-iba ang tingin nila sa akin dahil sa pakikinig ko sa usapan ng mag-ama kahit hindi ko naman sinasadya. Ngumiti na lang ako sa kaniya at pinunasan ang pawis ko bago nagsalita, "K-kanina ko pa kasi hinahanap si baby Alexander. O-oo, h-hinahanap ko siya kaya pawisan ako. Hehe." Kamot ulong pagsisinungaling ko.Oras ang lumipas bago ako nagdesisyong silipin ang bunsong anak ni Doc Sixto na si Alexander. Paniguradong nagugutom na iyon. Moniegold lang kasi ang kinain niya kanina pag-uwi. Akmang kakatok n sana ako subalit biglang nagsalita sa aking gilid si Ma'am Alexandria dahilan para sa kaniya bumaling ang aking paningin."Don't disturb him after being scolded. Just give him space, please." Ani Ma'am Alexandria at dumiretso na sa kaniyang kwarto upang pumasok.Nagdesisyon akong antayin na lang muna si baby Alexander na lumabas sa kaniyang kwarto. Umupo ako sa gilid ng kaniyang pinto at doon siya inantay. Subalit alas diyes na ay hindi pa rin siya lumalabas. Kung ako nga ay nagugutom na paano pa kaya siya?Nagda-dalawang isip man ay agad akong kumatok sa kaniyang pintuan. Subalit nakakailang katok na ako ay hindi pa rin siya nasagot at maski buksan man ang pinto ay wala rin. Dali dali akong tumakbo pababa kay Madam Mayett upang sabihin na siyang naging dahilan din ng pag-alerto niya.Agad niyang kinuha ang kopya ng susi ng kwarto ni baby Alexander at walang ano-ano'y binuksan ito. Halos nagkagulo na ang lahat dahil sa hindi pagsagot ni baby Alexander. Pagkatapos mabuksan ang pinto ay gano'n na lang ang pag-init ng aking mukha nang makita namin na natutulog si baby Alexander suot suot ang kaniyang headphones."You're wasted, Aianna." Ani Ma'am Alexandria pagkatapos ay bumalik na sa kaniyang kwarto.Kita ko ang inis sa mukha ng mga kasamahan ko maging ang galit sa mukha ng Daddy ni baby Alexander na si Doc Sixto."Come to my office, woman." Halatang nagtitimping ani Doc Sixto."Sorry," pabulong na saad ko sa aking mga kasamahan at agad na sumunod may Doc Sixto."And where the hell did you get the idea that my son prolly took away his life?!" Sigaw sa akin ni Doc Sixto nang makapasok kami sa kaniyang opisina.Napa-igtad ako sa gulat at umiiyak na humingi ng paumanhin. Hindi ko naman talaga ginustong magkagulo ang buong tao rito sa mansyon. Sadyang natakot lang talaga ako sa posibleng gawin ni baby Alexander dahil sa pressure na nararamdaman niya.Marami akong gustong ibulalas kay Doc Sixto subalit pinipigilan ko lang sa kadahilanang hindi naman ako ang magulang nina Ma'am Alexandria at baby Alexander. Isa lamang naman akong kasambahay nila at wala ako s posisyon para kwestyunin ang pagpapalaki at pagdidisiplina ni Doc Sixto sa kaniyang mga anak."P-pasensya na ho, Doc." Tanging nasabi ko habang nahikbi. "Take this as a warning, woman. Get out!" Halatang nagpipigil na sigaw niya. Nang makarating ako sa maid's quarter ay agad akong dinaluhan nina Cherry at Ate Belen. Agad nilang pinagaan ang aking loob at binahagian ako ng kanilang kaalaman tungkol sa ugali ng pamilyang King. Si Doc Sixto ay ayaw sa mga taong kumokontra sa kaniya dahil para sa kaniya ay lagi siyang tama. Hindi naman daw siya ganito noon, nagbago lang nang iwan sila ng kaniyang ex-partner. Bilang kasambahay niya, dapat ay sumusunod lang kami sa mga gusto niya at ginagawa dapat lamang namin ang trabaho na nakaatang sa amin. In short, gawin lang namin ang trabaho at walang kaming magiging bulilyaso. Si Ma'am Alexandria ay isang happy-go-lucky na dalaga. Madalas ay binabayaran niya ang iba sa mga kasambahay para pagtakpan ang kaniyang kasalanan. Gaya ng pagtakas kahit grounded siya at pag-inom ng alak nang hindi nagpapaalam. Sabi rin nina Ate Belen ay marami na
"N-nandito lang si Yaya kapag kailangan mo n-nang makakausap ah? L-lagi mong tatandaan 'yan. Love ka ni Y-yaya." Humihikbing wika ko. Ngayon, alam kong walang ibang kailangan si baby Alexander kun'di ay ang makikinig sa lahat ng hinaing niya. Punong puno ng takot at kakulangan ang bata kaya gusto kong maalis ang kaniyang takot at punan lahat ng kakulangan sa kaniyang puso. Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya nang mahigpit mula sa kaniyang likuran. Hindi ko alam pero ramdam ko lahat ng sakit na nararamdaman niya nang yakapin niya rin ako pabalik. Sobra ang ginagawa ng Daddy nila sa kanila. Kung tingin niya ay tama ang pangangaral niya sa kaniyang mga anak, nagkakamali siya. Pwede naman silang kausapin nang hindi sinisigawan at pagalitan ng hindi sinasaktan. "Y-yaya," umiiyak na tawag sa akin ni baby Alexander habang nakayakap sa akin nang mahigpit. Mas tumulo ang aking mga luha nang tawagin niya ako. Ramdam ko ang pangungulila at takot sa tono ng kaniyang pananalita at kung paan
Nagtataka kong hinanap ang mga kasamahan ko noong unang punta ko rIto sa eskwelahan. Wala na ang mga nakausap kong kasambahay noon. Iba na ang mga narito. Marahil ay umalis na sila kaya gano'n. Nang natapos ang klase ni Baby Alexander ay agad ko siyang sinalubong at pinunasan ang kaniyang pawis. Huli yata kasi nilang subject ngayon ay PE kaya siguro pawis na pawis siya. "Thank you, Yaya. Hindi ko nakakalimutan 'yong promise mo, ah? You'll teach me in Science and I'll be a good Alexander. I-I promise!" Aniya at itinaas ang kaniyang kanang kamay bilang simbolo ng pangako. Ngumiti ako sa kaniya at mahigpit siyang niyakap. "Oo naman! Pinapangako ko 'yon." Agad naman kaming sumakay sa sasakyan pagkatapos naming mag-usap ni Baby Alexander. "Kuya Leo, can you connect your phone on the speaker? I wanna listen to music." Turan ni Baby Alexander. Bahagyang natulala si Leo at tinignan pa ako. Kahit ako ay nagulat. Bihira magsalita si Baby Alexander kapag nasa loob kami ng sasakyan at aya
Abala ako sa pag-aayos ng aking gamit nang biglang kumatok ang aking ama sa kahoy kong pintuan. "Sigurado ka na ba sa desisyon mo, anak?" Bungad na tanong niya pagkapasok. "Desidido na po ako, Tay." Nakangiting turan ko. Hindi nagkulang sa paalala ang aking ama. Sinabi niya rin na maaari akong bumalik dito sa baryo kung sakaling maltratuhin ako ng aking magiging amo. Hindi naman nila ako inu-obliga na mag-trabaho pero hindi ako manhid. Alam ko na nahihirapan na sila ni Nanay sa pagkayod para lang matustusan ang mga pangangailangan naming mga anak nila. "Kung gano'n, mag-iingat ka. Abala ang iyong Ina sa pagta-trabaho kaya hindi siya makakapag-paalam sa 'yo." Malungkot na nakangiting ani aking Ama. Abala si Nanay sa pagtitinda sa talipapa habang ang aking dalawang kapatid ay nasa eskwelahan. High School lang ang natpapos ko dahil hindi na kayang sustentuhan ng aking mga magulang ang pagko-kolehiyo ko. Sa kabila no'n ay hindi ako nagkaroon ng tampo o galit sa puso ko sa aking mga ma
Aianna's Point Of View "Heto naman ang kwarto ng magiging mga alaga mo. Alam mo naman na siguro ang pinasok mo, ano? Mga bata, ang ibig sabihin ay makukulit at sutil kaya kailangan ng mahabang pasensya." Ani Ate Belen. Ngumiti ako at tumango bago nagsalita, "Alam ko po. Mahaba naman po ang pasensya ko at talagang mahilig ako sa mga bata." Totoo 'yon, sa probinsya namin ay madalas akong nag-aalaga ng aking mga pamangkin sa pinsan ko. Mahirap nga lang talaga kapag tinotoyo sila pero kahit papaano ay napapatahan ko naman sila sa pag-iyak. Kailangan lang talaga ng mga bata ng kaunting lambing at punong puno ng pagmamahal. "Kung mayroon ka pang iba pang katanungan ay 'wag kang mahihiyang magtanong sa amin. Sa ngayon, maaari ka nang magsimula." Ani Ate Belen. Pagkatapos kong huminga nang malalim ay agad akong kumatok sa pintuan ng kwarto na kung saan ay bunso sa magkapatid, walang iba kun'di si Alexander. "Come in," aniya. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at sumilip muna bago tu
"Sinaktan mo ba sila?" Agad na tanong ni Ate Belen dahilan para agad akong umiling. Rinig ko ang pag-hugot ni Ate Belen ng isang malalim na hininga bago nagsalita. "Maski ako ay hindi alam kung bakit pero base sa aking obserbasyon ay kailangan lang siguro talaga nila ng atensyon." Saad ni Ate Belen habang kinukutkot ang bagong kulay niyang mga kuko. "Eh 'yong Daddy po nila?" Tanong ko. Hinihiling na sasagutin niya subalit nagsibagsakan ang aking magkabilaang balikat nang humiga si Ate Belen mula sa pagkaka-upo pagkatapos ay nagsalita. "Gabi na, maaga pa tayo bukas." Aniya at agad naman din akong humiga pagkatapos ay natulog. Kinaumagahan ay nagising ako sa pagtunog ng aking dipindot na cellphone. Agad kong in-off ang alarm pagkatapos ay nag-unat at nag-ayos ng aking sarili. Nang matapos akong makapag-bihis at magsipilyo ay agad akong lumabas sa aming quarter pagkatapos ay nagprepara na ng pagkain ng mga bata. Kung tutuusin ay hindi ko na trabaho ang pagluluto ng pagkain nila subal
Nagtataka kong hinanap ang mga kasamahan ko noong unang punta ko rIto sa eskwelahan. Wala na ang mga nakausap kong kasambahay noon. Iba na ang mga narito. Marahil ay umalis na sila kaya gano'n. Nang natapos ang klase ni Baby Alexander ay agad ko siyang sinalubong at pinunasan ang kaniyang pawis. Huli yata kasi nilang subject ngayon ay PE kaya siguro pawis na pawis siya. "Thank you, Yaya. Hindi ko nakakalimutan 'yong promise mo, ah? You'll teach me in Science and I'll be a good Alexander. I-I promise!" Aniya at itinaas ang kaniyang kanang kamay bilang simbolo ng pangako. Ngumiti ako sa kaniya at mahigpit siyang niyakap. "Oo naman! Pinapangako ko 'yon." Agad naman kaming sumakay sa sasakyan pagkatapos naming mag-usap ni Baby Alexander. "Kuya Leo, can you connect your phone on the speaker? I wanna listen to music." Turan ni Baby Alexander. Bahagyang natulala si Leo at tinignan pa ako. Kahit ako ay nagulat. Bihira magsalita si Baby Alexander kapag nasa loob kami ng sasakyan at aya
"N-nandito lang si Yaya kapag kailangan mo n-nang makakausap ah? L-lagi mong tatandaan 'yan. Love ka ni Y-yaya." Humihikbing wika ko. Ngayon, alam kong walang ibang kailangan si baby Alexander kun'di ay ang makikinig sa lahat ng hinaing niya. Punong puno ng takot at kakulangan ang bata kaya gusto kong maalis ang kaniyang takot at punan lahat ng kakulangan sa kaniyang puso. Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya nang mahigpit mula sa kaniyang likuran. Hindi ko alam pero ramdam ko lahat ng sakit na nararamdaman niya nang yakapin niya rin ako pabalik. Sobra ang ginagawa ng Daddy nila sa kanila. Kung tingin niya ay tama ang pangangaral niya sa kaniyang mga anak, nagkakamali siya. Pwede naman silang kausapin nang hindi sinisigawan at pagalitan ng hindi sinasaktan. "Y-yaya," umiiyak na tawag sa akin ni baby Alexander habang nakayakap sa akin nang mahigpit. Mas tumulo ang aking mga luha nang tawagin niya ako. Ramdam ko ang pangungulila at takot sa tono ng kaniyang pananalita at kung paan
"P-pasensya na ho, Doc." Tanging nasabi ko habang nahikbi. "Take this as a warning, woman. Get out!" Halatang nagpipigil na sigaw niya. Nang makarating ako sa maid's quarter ay agad akong dinaluhan nina Cherry at Ate Belen. Agad nilang pinagaan ang aking loob at binahagian ako ng kanilang kaalaman tungkol sa ugali ng pamilyang King. Si Doc Sixto ay ayaw sa mga taong kumokontra sa kaniya dahil para sa kaniya ay lagi siyang tama. Hindi naman daw siya ganito noon, nagbago lang nang iwan sila ng kaniyang ex-partner. Bilang kasambahay niya, dapat ay sumusunod lang kami sa mga gusto niya at ginagawa dapat lamang namin ang trabaho na nakaatang sa amin. In short, gawin lang namin ang trabaho at walang kaming magiging bulilyaso. Si Ma'am Alexandria ay isang happy-go-lucky na dalaga. Madalas ay binabayaran niya ang iba sa mga kasambahay para pagtakpan ang kaniyang kasalanan. Gaya ng pagtakas kahit grounded siya at pag-inom ng alak nang hindi nagpapaalam. Sabi rin nina Ate Belen ay marami na
"Nainip ka?" Bungad ni Cherry sa 'kin pagkapasok ko sa maid's quarter. Agad akong umiling at inayos ang aking mga gamit bago nagsalita, "May mga nakausap naman akong mga kasambahay na katulad ko roon." Nakangiting wika ko. "Ah gano'n ba? Eh bakit parang may malalim kang iniisip?" Usisa niyang muli. Totoo naman na may iniisip akong malalim. Tungkol lang naman 'yon sa Mommy ng magkapatid. Hindi ko lubos akalain na may magulang na kayang iwan ang kanilang mga sa murang gulang. "A-ah, wala. I-iniisip ko lang ng mga magulang at kapatid ko sa probinsya." Pagsisinungaling ko. Ayaw kong malaman ni Cherry na may nalalaman ako sa nakaraan ng pamilyang King dahil paniguradong huhusgahan niya ako. Hindi naman sa nakiki-chismis ako pero paraan ko lang naman 'to para mas makilala ang mga bata."Gano'n ba? Masasanay ka rin. Ganyan talaga sa umpisa, Aianna." Aniya at nagpaalam na magsisinula na siyang gawin ang mga dapat niyang gawin. Ako naman ay tinapos ang pag-aayos ng aking mga gamit bago c
"Sinaktan mo ba sila?" Agad na tanong ni Ate Belen dahilan para agad akong umiling. Rinig ko ang pag-hugot ni Ate Belen ng isang malalim na hininga bago nagsalita. "Maski ako ay hindi alam kung bakit pero base sa aking obserbasyon ay kailangan lang siguro talaga nila ng atensyon." Saad ni Ate Belen habang kinukutkot ang bagong kulay niyang mga kuko. "Eh 'yong Daddy po nila?" Tanong ko. Hinihiling na sasagutin niya subalit nagsibagsakan ang aking magkabilaang balikat nang humiga si Ate Belen mula sa pagkaka-upo pagkatapos ay nagsalita. "Gabi na, maaga pa tayo bukas." Aniya at agad naman din akong humiga pagkatapos ay natulog. Kinaumagahan ay nagising ako sa pagtunog ng aking dipindot na cellphone. Agad kong in-off ang alarm pagkatapos ay nag-unat at nag-ayos ng aking sarili. Nang matapos akong makapag-bihis at magsipilyo ay agad akong lumabas sa aming quarter pagkatapos ay nagprepara na ng pagkain ng mga bata. Kung tutuusin ay hindi ko na trabaho ang pagluluto ng pagkain nila subal
Aianna's Point Of View "Heto naman ang kwarto ng magiging mga alaga mo. Alam mo naman na siguro ang pinasok mo, ano? Mga bata, ang ibig sabihin ay makukulit at sutil kaya kailangan ng mahabang pasensya." Ani Ate Belen. Ngumiti ako at tumango bago nagsalita, "Alam ko po. Mahaba naman po ang pasensya ko at talagang mahilig ako sa mga bata." Totoo 'yon, sa probinsya namin ay madalas akong nag-aalaga ng aking mga pamangkin sa pinsan ko. Mahirap nga lang talaga kapag tinotoyo sila pero kahit papaano ay napapatahan ko naman sila sa pag-iyak. Kailangan lang talaga ng mga bata ng kaunting lambing at punong puno ng pagmamahal. "Kung mayroon ka pang iba pang katanungan ay 'wag kang mahihiyang magtanong sa amin. Sa ngayon, maaari ka nang magsimula." Ani Ate Belen. Pagkatapos kong huminga nang malalim ay agad akong kumatok sa pintuan ng kwarto na kung saan ay bunso sa magkapatid, walang iba kun'di si Alexander. "Come in," aniya. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at sumilip muna bago tu
Abala ako sa pag-aayos ng aking gamit nang biglang kumatok ang aking ama sa kahoy kong pintuan. "Sigurado ka na ba sa desisyon mo, anak?" Bungad na tanong niya pagkapasok. "Desidido na po ako, Tay." Nakangiting turan ko. Hindi nagkulang sa paalala ang aking ama. Sinabi niya rin na maaari akong bumalik dito sa baryo kung sakaling maltratuhin ako ng aking magiging amo. Hindi naman nila ako inu-obliga na mag-trabaho pero hindi ako manhid. Alam ko na nahihirapan na sila ni Nanay sa pagkayod para lang matustusan ang mga pangangailangan naming mga anak nila. "Kung gano'n, mag-iingat ka. Abala ang iyong Ina sa pagta-trabaho kaya hindi siya makakapag-paalam sa 'yo." Malungkot na nakangiting ani aking Ama. Abala si Nanay sa pagtitinda sa talipapa habang ang aking dalawang kapatid ay nasa eskwelahan. High School lang ang natpapos ko dahil hindi na kayang sustentuhan ng aking mga magulang ang pagko-kolehiyo ko. Sa kabila no'n ay hindi ako nagkaroon ng tampo o galit sa puso ko sa aking mga ma