CHAPTER 22: MOLINO
QUINN’S POVMATAPOS NAMING mamili ni Denver ng iilang damit ay dumiretso kami sa bahay niya. Ang bahay nito ay hindi ganun kalaki, maybe because he is living alone. Hanggang second floor ito, ang mga gamit sa loob at iilang furnitures ay mukhang imported pa galing ibang bansa. “I’ll cook the dinner, magpalit kana,” usal niya at mabilis hinalikan ako sa nuo bago lumabas ng kuwarto niya. I roamed my eyes around. Hanggang sa huminto ako nang makita ang litrato ng kanyang mga magulang, it was on a large frame on the wall, litrato nilang mag-asawa at mukhang bata pa sila ng kunan iyun. Ngayon ko lang natitigan ang kanyang magulang ng maayos, his father become older sa nakikita ko sa mga magazines at tabloids, samantalang dito ay binata pa. They aren’t that familiar to me, lalo na at bata pa ako nung una silang makita. Pinagmasdan kong mabuti ang mama ni DenverQUINN’S POV HINILA NA AKO ni Denver palayo kay Mama Linda na tahimik lang at hindi umiimik na tila walang naririnig. Pumasok si Polly na mukhang nagtataka, nilapitan niya si Mama Linda. Wala akong nagawa kundi ang lumabas muna para kalmahin ang sarili ko. “Are you alright?” nag-aalalang tanong sa akin ni Denver at hinawakan ang magkabilang balikat ko para pakalmahin. “Hindi ko alam, naguguluhan na ako,” mahinang bulong ko. Niyakap naman niya ako at marahan na hinaplos ang ulo ko. Not until I heard his phone ring. Lumayo siya at dinukot iyun sa bulsa. Kunot man ang nuo ay lumayo siya sa akin para sagutin ang tawag. Malalim akong napabuntong hininga, hindi na narinig pa ang kausap ni Denver. Hanggang sa lumabas na ng kuwarto si Polly at nilapitan ako.
QUINN’S POV BUMALIK AGAD KAMI ni Denver sa syudad, hinatid niya ako sa apartment ko. Bukas ay simula na ng trabaho namin sa hotel. Hindi pa ako nakapagdesisyon kung babalik ako ng Molino, but right now, I am currently searching for my real parents. Especially now that Denver is helping me, tingin ko ay malapit ko na silang makita. I fixed myself before I entered the hotel, nasa lobby pa lang ako at naglalakad sa hallway papasok ng elevator nang mapansin ko ang kasabay kong pumasok sa loob. She looks sophisticated on her expensive dress, may bag na nakasabit sa kanyang braso at diretso lamang ang titig nito. We entered the elevator, kaming dalawa lamang. Nang pakatitigan ko siya ay namukhaan ko ito, she is the mother of Denver. Wala kaming imik hanggang sa bumukas ang pinto at nauna siyang lumabas. She entered Denver’s office. Dumiretso na rin ako sa table ko upang masimulan ang trabaho. Until tumawag si Denver sa intercome, humihingi ng maiinom. Gumawa ako ng kape para sa kanilang
QUINN'S POVBUONG ARAW akong nanatili sa apartment, kahit si Alexa ay nagtataka na rin sa mga kinikilos ko. Ayokong sabihin sa kanyang ang nangyari, ako ang nahihiya sa sarili ko lalo na at alam kong ako naman talaga ang nagpupumilit noon pa man na mapapalapit kay Denver."Babalik kang Molino?" she asked while watching me packed my things."Kailangan ako ni mama.”"Akala ko ba abala ka sa paghahanap sa tunay mong mg magulang?”Pagod akong napabuntong hininga. Ano pa ang rason para ipagpatuloy ko ang paghahanap sa kanila kung si Denver lang naman ang tumutulong sa akin?"Nawalan a ako ng pag-asa. Mas mabuti pang pagtuunan ko na lang ng atensyon ang mga taong nariyan at nanatili sa buhay. Mga taong hindi ako iniwan," malamig kong usal at matamlay. na sinara ang zipper ng maleta.Niyakap niya ako at marahan a hinaplos ang likod ko para pagaanin ang loob ko."Anuman ang pinagdadaanan mo ngayon, malalampasan mo yan. Malakas ka," bulong niya at humiwalay na sa yakap tsaka sumilay ang ngiti
QUINN’S POVHis jaw moved and clenched. Napaiwas siya ng tingin at marahan na tumango. Ilang Segundo siyang malalim na napaisip, I was about to say goodbye because I might not get in the bus on time when he suddenly looked at me again.This time, his eyes are unexplainable staring intently at me. Malalim at hindi ko mawari kung ano ang nais iparating nito.“Ihahatid na kita. I want to see your hometown,” he said seriously which made my eyes widen in confusion.This is weird. Why would he go there? Why does he wants to see Molino? Kung nais niyang makita ang probinsya na kinalakihan ni Denver ay bakit sa akin siya sasama?“Ba-bakit ho, Mr. Charlton?” takang tanong ko sa kanya.“Drop the formality, Quinn. You’re no longer my employee. You resigned, remember?” he raised his left eyebrow and smiled at me slightly. Dahil doon ay tipid akong napangiti na may pagpipigil.“You’re wasting your time, Mr. Charlton,” diretsa kong sambit sa kanya habang nakatitig sa mga mata nito. Alam ko na ang b
QUINN’S POV I DON’T know how I ended up inside in the car with him. Basta ang tanging alam ko lang ay kailangan niya ako dahil nasa peligro ang buhay niya. Mabilis ko siyang sinulyapan na seryoso at abala sa pagmamaneho. I swallowed hard and think if I’m making right decision. “Why don’t you tell me what really is happening, Denver,” muli kong pangungulit dito. His jaw clenched as he glanced at me coldly. His elbow is rested on the side of his window while brushing his lips using his fingers. Malalim ang iniisip at tila tinatantya ang bawat desisyon na gagawin. Katulad ko, hindi rin sigurado kung tama pa ba ito. “Saan mo baa ko balak dalhin?” ngayon ay may bahid ng iritasyon sa boses ko. “In my apartment, Quinn. I will explain to you everything when we reached my house.” Ang kabog sa dibdib ay muling nabuhay. Pinaghalong takot at kalituhan sa huling balitang sinabi niya na may nais pumatay sa kanya na miyembro ng pamilya niya… idagdag pa ang nararamdaman kong matinding emosyon n
QUINN’S POVI OPENED THE envelop he gave me, habang nakaupo ako sa sofa ay sinuri ko ang mga larawan na nasa loob. As I was scanning each photo, I was glancing at him. Iilan ay hindi familiar sa akin. Habang paubos nang paubos ang mga larawan ay mas nagiging malapit sa buhay ni Denver ang sumunod.“Do you have a hint? Whoever wants to kill you?” I put all the pictures down. Pinaghiwa-hiwalay iyun sa ibabaw ng lamesa tulad ng gusto nitong mangyari. “Kasi hindi ko talaga mawari kung bakit naman yun gagawin ng iyong pamilya? May alam ka ba na dahilan?”He is sitting just in front of me. His legs are apart while his both elbows are resting on his knees. Palms are clasped together and show me cold, dark emotions. He looks so superior in his aura.“I wish I know what might be the reason.” He chuckled in mockery but I know behind that sarcasm is a pain and bitterness he is trying to hide. “Sad to say but I have no clue at all, Quinn.”“You must have at least a small probability of a hint.”H
QUINN’S POVINAYOS KO ang skirt ko bago pumasok sa loob ng opisina ni Sir Charlton. Mahigpit kong hinawakan ang folder na may lamang mahahalagang files. I opened the door and his gaze automatically lifted on me. Napaawang ang labi niya ng makita ako ngunit tila may parte sa kanya na hindi na nagulat pa. Tila inaasahan na makikita niya ako ng Grande Hotel.“Good Morning Mr. Salviejo,” pormal kong bati sa kanya.Ang buong atensyon niya ay nakuha ko, bakas sa mukha nito ang tuwa na makita muli ako. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at huminto sa harapan nito malapit sa kanyang itim na mamahaling lamesa.“Glad that you’re finally back.” Gumuhit ang ngiti sa labi niya.“Malaking oportunidad ang Grande Hotel sa akin, Mr. Salviejo. Hindi ko pweding palampasin ito.” Labas sa ilong kong usad at marahan na napalunok. I secretly looked away to roam my eyes around his office.Nilapag ko ang mga papeles sa ibabaw ng lamesa niya, bumagsak ang tingin niya sa dala ko. Hanggang sa inabot ko sa kanya a
QUINN’S POVUMUPO AKO AT pinanuod siyang ilapag ang pagkain na niluto nito. He is excited na ipatikim sa akin ang luto nito. It’s rare to see him act this way, malimit lang kaya hindi ko maiwasan na tumagal ang titig sa kanya.“Let’s see if you’ll still love it.”Napatikhim ako nang lagyan niya ang plato ko ng pagkain, hindi ko mapigilang mapangiti dahil sa kilig na nararamdaman. It is a simple action that brings impact and effect to my system. Yung mga simple niya lang na galaw ang siyang nagpapahina ng dibdib ko. To even admire him more.The dish is a roasted chicken, hindi ko maisip na may oras pa siyang magluto kahit galing na sa trabaho. Nagsimula na akong kumain, ganun din siya ngunit mas kapansin pansin ang pagsulyap niya sa akin at tila hindi na makapaghintay na marinig ang sasabihin ko.“Ang sarap!” I gave him a thumbs up. This time, his smile cannot be restrained anymore. Napanguso siya sa pilit tinatago ang ngisi. He put his fingers on his lips trying to hide his sweet smil
QUINN’S POV “Totoo?” marahan niyang tanong at hinila ako papalapit sa kanya. I swallowed hard when our eyes met. Ang puso ko ay nagsisimula na namang magwala. Halos rinig na rinig ko dahil na rin sa tahimik na namuo sa pagitan naming dalawa. I wonder if he can hear my loud heartbeats for him. “Quinn… totoo ba ang sinasabi mo?” he asked seriously that it seems a big deal to him, that it affected him. “Sinabi ko naman sayo diba, ikaw lang ang paniniwalaan ko… and I believe your words.” Hinawakan ko ang kuwintas na suot ko at pinakita sa kanya. “It was just a promised, Denver. Don’t worry, hindi na rin naman iyun mahalaga sa akin. Halos ilang taon na ang lumipas. Marami nang nagbago sa mga nagdaang taong iyun.” His jaw moved, gayundin ang adam’s apple na gumagalaw sa bawat rahan ng paglunok nito. “And what about this necklace?” he touched the rose pendant that made me flinched when his fingertips touches my bare skin. “This is your proof of your promise.” Tinignan ko siya sa mga
QUINN’S POVMAHIGPIT AKONG napakapit sa baton nang dumaan ang malaking alon. Namamasyal kami ni Kate sa burol, ngunit dahil ito ang pinakamalapit na daan ay ang daanan sa gilid ng dagat kung saan may mga bato na madadaanan kahit papaano ay dito kami nagdesisyon dumaan sa pag-uwi.“Humawak ka nang mahigpit, Kate.” Tinignan ko siya at nakita kong nahihirapan ito ngunit ang mukha niya ay matapang at walang takot binabaybay ang malalaking bato.“At sayo pa talaga manggagaling yan? Ikaw ang mag-ingat dahil ikaw ang hindi marunong lumangoy.” Tumawa ito at nakarating na sa itaas ng isang bato. Humakbang ako habang mahigpit ang kapit upang makarating sa kanya.Naabutan kami ng hapon, kaya ang kaninang tubig na mababaw ngayon ay lumalim na. Kayang kaya naman ni Kate languyin ito, ngunit dahil sa matataas at malakas na alon ay natatakot siya. Habang ako ay hindi marunong lumangoy.Inabot niya ang palad niya sa akin at tinanggap ko naman yun. Nang pareho na kaming nasa may kataasan ng kaonti na
QUINN’S POVAFTER WE arrived at the house, hindi rin nagtagal ay umalis kami ni Denver para puntahan ang kanyang private investigator. Pumasok kami sa isang maliit na café at namataan naman namin siya roon agad na nakaupo.Inayos nito ang Malaki niyang salamin sa mata nang makita kami.“Good afternoon. I’m Christian Servantez.” Agad itong tumayo at nilahad ang palad niya sa akin.“Hi. Quinn Rodrigo.” Nginitian ko siya. Humarap naman siya kay Denver at ito ang sunod na bumati bago kami umupo na tatlo.“Siya ang ina ninyo, siya si Aling Lisa Marasigan. Byuda at wala ng pamilya, nag-iisa lamang siya.”I glanced at each of her photos. She looks old, bakas din sa mukha ang paghihirap na nararanasan nito sa buhay. Probably why she abandoned me, because of poverty. Pero hindi pa rin sapat na dahilan yun. Lalo na kung mag-isa lang naman pala siya. We can have each other’s back. Help each other.“Wala siyang anak? Mga magulang?”“Nasa syudad at sarili rin buhay ang kanyang mga magulang. Sa sob
QUINN’S POVI WOKE UP from a deep sleep inside Denver’s room. Dahil naulit pa ng dalawang beses ang nangyari sa aming dalawa kagabi. I was too tired and sore between. Nang imulat ko ang mga mata ko ay isang hindi pamilyar na kuwarto ni Denver ang bumungad sa akin. Unang beses ko nakapasok dito at hindi ko inaasahan na mas doble ang laki nito sa kuwarto ko. How can he build this secret house of him? Sigurado ako na alam ng mga Salviejo ang lumalabas na pera sa kanila. I wonder if Denver has his own savings.Kung tutuusin ay dapat may makuha siyang share, sa ilang taon na pagtatrabaho niya bilang appointed CEO? That would be unfair if they will took everything to him. At walang ititira.Umupo ako at humilig sa headboard ng kama tsaka pinagmasdan ang silid nito. Mas maganda pa rin ang kuwarto niya sa mansion ng Salviejo. Ngunit hindi rin maipagkakaila na maaaring milyon milyon ang nagastos dito sa pagpapatayo.I accidentally glanced at the huge portrait on the wall. It was a family pictu
QUINN’S POVPABABA NA AKO nang hagdan at nakapag-ayos na nang maabutan ko si Denver sa kitchen at abala sa paghahanda ng pagkain. He glanced at me while he was wiping his hands using the towel. Umupo ako at napatitig sa niluto nito bago siya tinignan.“Hindi ka papasok sa trabaho?” takang tanong ko sa kanya. Dahil nakapagtataka at nandito siya ng ganitong oras. Maaga siya umaalis ng bahay, he doesn’t want to be late, that’s why I asked.Umupo siya sa harapan ko at nginitian ako ng tipid.“Hindi muna, may importante akong lakad. Nagpalaman din naman ako kay papa, pumayag naman siya.”Hindi na ako umimik pa at nagsimula nang kumain.“Aren’t you going to ask where I’m heading today?”Lihim ko siyang inirapan. Pakialam ko ba. Pero dahil nagtanong na siya ay tinaasan koi to ng kilay.“Bakit? Ano ba ang gagawin mo ngayon?”Naging seryoso ang mukha niya at pinagsiklop ang dalawang palad habang ako ay abala na sa breakfast.“I’ll get the DNA result from the laboratory test.”Napanganga ako at
QUINN’S POVAKMANG KUKUNIN NA sa akin ang mga papeles ni Mr. Adams ng katulong nito ngunit bago pa niya makuha ay nagsalita na ako para pigilan ito.“Ako na ang magbibigay sa kanya. Kailangan na kasi ni Mr. Charlton, hindi na maari pang ipabukas,” pagsisinungaling ko na mukhang naniwala naman siya.Dinala niya ako papuntang opisina ni Mr. Adams. We walked upstairs, ang mga katulong ay nakakasalubong ko, marami sila at tila abala. I wonder if some maids are not working anymore, sa dami ba naman nila rito. Ano pa kaya ang trabaho nila? Well, Salviejo’s masion is damn huge. No wonder why maids are everywhere.Lumiko kami sa ibang hallway, hindi ito yung pinuntahan namin ni Denver, Tila ibang lugar na naman ito ng sulok ng bahay nila. Mangha akong napapatingin sa bawat sulok at bawat madadaanan namin.Huminto kami sa isang malaking pintuan, may apat na tauhan na nagbabantay. Mukhang ito na ang ang kanyang opisina.The maid knocked on the room, binuksan niya at pumasok ito. Akmang papasok
QUINN’S POVIT WAS EARLY in the morning when I heard multiple knocks on the door. Maagang umalis si Denver para kausapin ang investigator nito na nandito ng Molino. We were done packing our things, pagdating niya ay babalik na kami ng syudad. Gusto ko sanang sumama sa kanya ngunit ayoko namang maiwan mag-isa si Mama Linda.“Sandali lang, ma. Baka si Polly na yan.” Iniwan ko siya roon na nasa lamesa at tahimik na kumakain.Binuksan ko ang pintuan at natigilan nang makita si Kate na naghihintay sa labas. Ang sasakyan nitong makintab at mamahalin ay nakaparada. She is wearing a casual skirt and knitted longsleeve top na kulay puti.She is holding a small box.“Wala si Denver. Umalis.” You should leave, I won’t allow you enter the house. Hindi ako papayag.“I’ll wait for him.” Nginitian niya ako dahilan para mas sumama ang timpla ko.“Keep on waiting outside, babalik na rin naman siguro yun.” Akmang isasara ko na ang pintuan nang magsalita muli ito.“I didn’t know that Denver was really s
QUINN’S POVPANAY ANG SULYAP na ginagawad sa akin ni Denver, hindi makapagpokus sa daang tinatahak namin papuntang Molino. Tahimik lamang akong nakatitig sa bintana. He is weighing my silence.“May problema ba, Quinn?” pagtatangka nitong tanong sa akin.“Wala.”“Bakit ang tahimik mo?”I saw worries in his eyes.“Kapag ba tahimik may problema na agad? Pago lang ako Denver,” I said assuredly and smiled forcefully.“Hindi ako sanay na tahimik ka.”Isang tipid na ngiti lamang ang ginawad ko sa kanya at hindi na nagsalita pa. It was a long drive because of the silence between us inside the car. Pakiramdam ko ay napakahaba ng oras ng byahe sa araw na yun.Matapos makarating sa bahay ay sandal akong nagpahinga, Denver roamed around the community, sinabi niya na maghahanap siya ng pagkain na puweding maibili. That was what I thought.Dahil matapos kong magpahinga ay naghanda ako ng meryendahan. Nakaligo na rin ako at nakaayos na. Nagkakape ako sa labas ng bahay na katapat lang ay dalampasigan
QUINN’S POVBINABA NI KATE ang tasa na may lamang tsaa. There is a ghost of smile on her lips that remain, simula nang dumating ako hanggang ngayon. She is wearing a black decent dress just above the knee, it is sleeveless that can almost see her bare skin on the shoulders. Lumilitaw ang maputi at makinis nitong kutis. The expensive bag she owned is on the chair beside me.“After a long long years, we finally saw each other again.” Napangisi siya dahilan nang pagyuko ko. “Wala ka pa ring pinagbago, Quinn. Kumusta kana?”I lifted my head and caught her staring at my clothes with a smirk on her lips. Sa tuwing nakikita ko ang ngisi sa labi niya ay naaalala ko ang ginawa nito sa akin.“I’m not here to talk about my life. I will be direct to the point, Kate…” masakit man at labag sa loob ko ay wala akong magagawa. “Denver wants to meet you.”Nawala ang ngisi sa labi niya at biglang naging seryoso. I saw how she was shocked when she heard Denver’s name. The effect is still present on her,