QUINN’S POVUMUPO AKO AT pinanuod siyang ilapag ang pagkain na niluto nito. He is excited na ipatikim sa akin ang luto nito. It’s rare to see him act this way, malimit lang kaya hindi ko maiwasan na tumagal ang titig sa kanya.“Let’s see if you’ll still love it.”Napatikhim ako nang lagyan niya ang plato ko ng pagkain, hindi ko mapigilang mapangiti dahil sa kilig na nararamdaman. It is a simple action that brings impact and effect to my system. Yung mga simple niya lang na galaw ang siyang nagpapahina ng dibdib ko. To even admire him more.The dish is a roasted chicken, hindi ko maisip na may oras pa siyang magluto kahit galing na sa trabaho. Nagsimula na akong kumain, ganun din siya ngunit mas kapansin pansin ang pagsulyap niya sa akin at tila hindi na makapaghintay na marinig ang sasabihin ko.“Ang sarap!” I gave him a thumbs up. This time, his smile cannot be restrained anymore. Napanguso siya sa pilit tinatago ang ngisi. He put his fingers on his lips trying to hide his sweet smil
QUINN’S POVBUMALIK SI Madre Jona sa kanyang kinauupuan dala-dala ang lumang box. Nilapag niya yun sa lamesa at napabaling kay Denver na ngayon ay malalim ang titig sa box na pag-aari niya.“Eto na lamang ang naitabi ko na gamit mo. Ang iba mong gamit ay dala mo nung ikaw ay umalis.” Napabuntong hininga ito ng malalim nang mapansin na tila malalim ang iniisip ni Denver at hindi mawari kung ito ba ay nakikinig sa kanya. “Bumalik pa nga ang iyung ina para kunin lahat ng mga gamit na naiwan mo. Ang sabi ko ay nadala mo na lahat… last year ko lang napansin na may naiwan ka nga pala talaga ritong gamit.”Umangat ang ulo ni Denver nang banggitin ni Madre Jona ang ina niya.“Kailan siya pumunta rito?” may pagtataka sa boses niya.“Matapos ang aksidenti na nangyari sayo. Nabanggit niya kasi sa akin, kaya humihingi siya ng mga gamit mo na maaaring makapagpabalik ng alaala mo. Yun ang sabi niya. Hindi ko nga ito naibigay, balak ko sanang ibigay ito kung sakaling bumalik man siya,” sambit niya n
QUINN’S POVI SWALLOWED HARD and stared at the credit card given to me by Denver. Kasama ko ngayon si Alexa upang humingi ng tulong sa kanya na mag-ayos ako para sa engrandeng pagtitipon mamayang gabi ng mga Salviejo.“Why would you be invited in that kind if grandiose event?” Taka akong tinignan ni Alexa at pinagkrus ang kanyang mga braso. “Quinn, akala ko ba tumigil kana?” may pag-aalala niyang tanong sa akin at napabuntong hininga.“I need a job,” pagsisinungaling ko at umiwas ng tingin.She was about to speak in protest but the staff approached me.“Halika na ho, Ma’am.”Tinignan ko muna si Alexa na may pagtataka sa mga kilos ko bago tumayo at umupo sa harapan ng salamin kung saan kita ko ang repleksyon ko ng sarili.“What kind of event you’re going to attend, Ma’am?” the lady asked and scanned my hair. Tinignan niya ako sa salamin na tila sinusuri kung ano ang babagay sa aking ayos.“I just want a simple make-up yet elegant looking. Ayoko yung masyadong dark o kaya makapal.”“Sur
QUINN’S POVHUMINTO SI Charlton sa harapan ko at hinubad ang suit nito. Napayuko ako sa kahihiyan at gusto ko na lang na kainin ako ngayon ng lupa. My eyes gradually searched for Denver and I saw him watching me intensely. Nakikita sa kanyang mga mata na hindi nagugustuhan ang anumang nangyayari.“I should have just fetched you,” he whispered to me after he puts on his jacket on my shoulder.I bit my lower lip and smiled at him embarrassedly.“Alright, alright. That’s enough people. I think the lady is alright,” biglang saad ni Mr. Adams sa kanyang mikropono dahilan para bumalik sa kanya ang atensyon ng mga tao. “Nasaan na nga baa ko? Yeah, Denver!” he chuckled and directed his wineglasses on Denver’s direction.“Let’s go to the restroom. You should change your dress.” Hinawakan ni Charlton ang palad ko at umalis kami sa venue. Namilog ang mga mata ko ngunit walang nagawa kundi ang magpatianod sa kanya.The guests’ eyes are secretly watching us. I was amused when we entered inside the
QUINN’S POVNAKANGITI AKO habang pababa kami ng hagdan ni Denver. Hanggang sa bigla itong huminto kung saan malapit na kaming makababa. Sinundan ko ang mga mata nito hanggang sa nakita ko muli ang babaeng pamilyar sa akin. She was the woman in the office of Denver, she is his mother.Napatikom ito ng labi matapos tumagal ang titig sa akin. She is elegant and shouting grace all over her body. She may have these soft features on her face but still, she looks damn intimidating.“Your father is looking for you,” labas sa ilong nitong saad at umismid. Dahil doon ay natigilan ako kung paano nito pakitunguhan si Denver.Lihim kong sinulyapan si Denver at nasa sahig lamang ang tingin nito. Bigla akong nakaramdam ng awa para sa kanya. He has a complete family, present in his life. Pero kung ituring naman siya ay parang ibang tao.“I’m sorry, ma. I just helped her find clothes.” Denver’s voice was still low and gentle.“At bakit kailangan na ikaw ang sumama sa kanya? Nariyan ang mga kasambahay.
QUINN’S POVUMALOG ANG sinasakyan naming Bangka nang makarating kami sa kabilang dako ng isla. This is private and very rare for tourists to go here. Una ay may kalayuan, pangalawa ay hindi siya isa sa mga tourist spot ng Molino. But I heard that they are trying to include this island.“Babalikan ko ho kayo kapag dapit hapon na, Sir, Ma’am!” paalam ni Manong kaya tinanguan naman siya ni Denver bago muling binalik ang mga mata sa magandang isla.Pinanuod ko si Manong at ang Bangka nito na makalayo na sa amin. I heard Denver’s footsteps in my direction which made me look at him.“There is a small cabin.” He pointed behind me so I turned around.“Mayroon nga. But it is an open space, marahil para sa mga pumupunta rito na dayo. Let’s go. Tignan natin,” aya ko sa kanya.He puckered his lips and nodded cooly on his black sunglasses. Ang manipis na white polong suot nito ay nililipad ng hangin, he looks like he owned this island on his expensive and branded clothes dahilan para mapangiti ako
QUINN’S POVBINABA NI KATE ang tasa na may lamang tsaa. There is a ghost of smile on her lips that remain, simula nang dumating ako hanggang ngayon. She is wearing a black decent dress just above the knee, it is sleeveless that can almost see her bare skin on the shoulders. Lumilitaw ang maputi at makinis nitong kutis. The expensive bag she owned is on the chair beside me.“After a long long years, we finally saw each other again.” Napangisi siya dahilan nang pagyuko ko. “Wala ka pa ring pinagbago, Quinn. Kumusta kana?”I lifted my head and caught her staring at my clothes with a smirk on her lips. Sa tuwing nakikita ko ang ngisi sa labi niya ay naaalala ko ang ginawa nito sa akin.“I’m not here to talk about my life. I will be direct to the point, Kate…” masakit man at labag sa loob ko ay wala akong magagawa. “Denver wants to meet you.”Nawala ang ngisi sa labi niya at biglang naging seryoso. I saw how she was shocked when she heard Denver’s name. The effect is still present on her,
QUINN’S POVPANAY ANG SULYAP na ginagawad sa akin ni Denver, hindi makapagpokus sa daang tinatahak namin papuntang Molino. Tahimik lamang akong nakatitig sa bintana. He is weighing my silence.“May problema ba, Quinn?” pagtatangka nitong tanong sa akin.“Wala.”“Bakit ang tahimik mo?”I saw worries in his eyes.“Kapag ba tahimik may problema na agad? Pago lang ako Denver,” I said assuredly and smiled forcefully.“Hindi ako sanay na tahimik ka.”Isang tipid na ngiti lamang ang ginawad ko sa kanya at hindi na nagsalita pa. It was a long drive because of the silence between us inside the car. Pakiramdam ko ay napakahaba ng oras ng byahe sa araw na yun.Matapos makarating sa bahay ay sandal akong nagpahinga, Denver roamed around the community, sinabi niya na maghahanap siya ng pagkain na puweding maibili. That was what I thought.Dahil matapos kong magpahinga ay naghanda ako ng meryendahan. Nakaligo na rin ako at nakaayos na. Nagkakape ako sa labas ng bahay na katapat lang ay dalampasigan