QUINN’S POVMAHIGPIT AKONG napakapit sa baton nang dumaan ang malaking alon. Namamasyal kami ni Kate sa burol, ngunit dahil ito ang pinakamalapit na daan ay ang daanan sa gilid ng dagat kung saan may mga bato na madadaanan kahit papaano ay dito kami nagdesisyon dumaan sa pag-uwi.“Humawak ka nang mahigpit, Kate.” Tinignan ko siya at nakita kong nahihirapan ito ngunit ang mukha niya ay matapang at walang takot binabaybay ang malalaking bato.“At sayo pa talaga manggagaling yan? Ikaw ang mag-ingat dahil ikaw ang hindi marunong lumangoy.” Tumawa ito at nakarating na sa itaas ng isang bato. Humakbang ako habang mahigpit ang kapit upang makarating sa kanya.Naabutan kami ng hapon, kaya ang kaninang tubig na mababaw ngayon ay lumalim na. Kayang kaya naman ni Kate languyin ito, ngunit dahil sa matataas at malakas na alon ay natatakot siya. Habang ako ay hindi marunong lumangoy.Inabot niya ang palad niya sa akin at tinanggap ko naman yun. Nang pareho na kaming nasa may kataasan ng kaonti na
QUINN’S POV “Totoo?” marahan niyang tanong at hinila ako papalapit sa kanya. I swallowed hard when our eyes met. Ang puso ko ay nagsisimula na namang magwala. Halos rinig na rinig ko dahil na rin sa tahimik na namuo sa pagitan naming dalawa. I wonder if he can hear my loud heartbeats for him. “Quinn… totoo ba ang sinasabi mo?” he asked seriously that it seems a big deal to him, that it affected him. “Sinabi ko naman sayo diba, ikaw lang ang paniniwalaan ko… and I believe your words.” Hinawakan ko ang kuwintas na suot ko at pinakita sa kanya. “It was just a promised, Denver. Don’t worry, hindi na rin naman iyun mahalaga sa akin. Halos ilang taon na ang lumipas. Marami nang nagbago sa mga nagdaang taong iyun.” His jaw moved, gayundin ang adam’s apple na gumagalaw sa bawat rahan ng paglunok nito. “And what about this necklace?” he touched the rose pendant that made me flinched when his fingertips touches my bare skin. “This is your proof of your promise.” Tinignan ko siya sa mga
QUINN’S POVWhen you love someone, you are ready to give everything for him. You are ready to give up even the most valuable thing left inside you. Why? Because you are hoping that in some point, he will loves you back.Napatingin ako sa lalaking nasa harapan ko ngayon, he is removing his coat with his cold deep eyes. Marahan akong napalunok nang balingan niya ako ng tingin, pinaghalong sakit, pait, at galak na makita siya sa malapitan sa gabing ito. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at mataman akong tinitigan.“Remove your clothes,” matigas na utos nito.Unti-unti kong sinunod ang sinabi niya. I feel like inferior in front of him, his power, money, and influence really change him. Pero umaasa pa rin ako na
QUINN’S POV(Flashback 8 Years Ago)Napaangiti ako sa bulaklak na nasa harapan ko ngayon. Umangat ang gilid ng labi ni Denver matapos makita ang reaksyon ko. Agad kong tinanggap ang isang pirasong rosas na inaabot niya sa akin. Tumikhim siya at nahihiyang umiwas ng tingin. Tahimik ang rurok ng bundok habang nakatanaw kami sa papalubog na araw. Ang mga bulaklak na nakapalibot sa amin kung noon ay pinaglalaruan lang namin, ngayon ay nagsilbing instrumento para mas maging romantiko ang paligid sa aming dalawa. “Umaasa pa rin ako na babalikan ako ng mga magulang ko,” he whispered while we are sitting on the grass. Nakataas ang isang tuhod niya at doon nakapatong ang siko
QUINN’S POV (Flashback) Nakapagtapos ako ng HRS, nagtrabaho ako sa hotel hanggang isang araw ay nakita ko si Denver sa isang magazine. Binasa ko iyun, ngunit hindi sapat ang impormasyon na naroon, sa tulong ng aking kaibigan na si Alexa ay mas napadali ang paghahanap ko sa kanya. Hanggang sa nag-apply ako bilang janitress sa isang exclusive restaurant na sabi ni Alexa ang laging pinagkakainan ng mga Salviejo. Nagbakasakali ako na makita isang araw si Denver, sa paglipas ng araw ay nakilala ko pa ang ibang angkan ng mga Salviejo mula sa pagtanaw lamang sa malayo. Hanggang sa pumasok si Denver Salviejo kasama ang mga magulang niya, doon ang unang beses kong pagkakakita sa kanya matapos ang mahabang taong paghahanap ko dito. Pumasok sila sa isang private exclusive lounge na para lamang sa mga mayayaman.
QUINN’S POV“This is Salviejo Grand Hotel, we would like to inform you that you can start your job this Monday. You are hired as an EA of Mr. Charlton Salviejo,” the lady said formally on the phone.Napatakip ako ng bibig gamit ang palad ko. Hindi ko ba alam kung matutuwa ako o ano.“You… you mean executive assistant?” paninigurado ko.“Yes, ma’am.”“I… I didn’t apply for EA position,” sambit ko na parang hindi pa nagustuhan ang balitang natanggap.“But your profile is suited for EA position. That’s our boss wants,” she answered patiently.“O-okay. Thank you,” wala sa sariling sagot ko at nawiwindang pa rin sa nangyari.
QUINN’S POVSa sobrang inis ko ay dumiretso ako sa restroom para kalmahin ang sarili. Lalabas pa lang ako nang pumasok sa loob si Denver na ikinagulat ko ng husto. Mapaglaro ang ngisi sa labi nito nang lapitan ako.Agad akong napaatras sa di malamang dahilan.“What are you doing here? At nakapasok dito?” iritado niyang tanong at mas lumapit sa akin.Tinapatan ko ang inis niyang mukha ng matalim kong titig sa kanya.“Because I’m qualified of the Hotel’s standard. Hindi ba isa kang businessman, dapat mo rin yan,” nang-uuyam kong saad dito. I was about to walk out but he automatically grab my wrist and made me faced him.“Resign,” madiin niyang utos na ikinamangha ko. “Ayoko ng dumi sa negosyo ko.”Mariin akong napapikit habang kinakalma ang sarili ko.
QUINN’S POV INIS NA INIS akong pumunta sa table ko at padabog na umupo roon. Ngunit napatayo rin agad nang namataan si Sir. Charlton na papalapit sa akin. He smiled after seeing my annoyed face and heavy movements. Niyukuan ko siya at nahihiyang ngumiti. Ano ba naman, Quinn. Wala kana bang ibang alam kundi kapalpakan at kahihiyan? “Naghihintay po sa inyo sa loob si Mr. Denver Salviejo,” paalam ko agad sa kanya at akmang bubuksan ang pintuan para sa pagpasok niya ngunit nagsalita ito. “Again?” he uttered like there is something unusual happening with his cousin. Tumikhim ako at hindi na umimik pa ‘tsaka binuksan na nga ang pintuan. Napangiwi ako nang madatnan doon si Denver na nanatiling nakaupo sa swivel chair ni Charlton maski nakita na niya ang may ari ng opisina na papasok. How rude and unrespectful. Napailing na lang ako, dismayado mga natutuklasan na pagbabago
QUINN’S POV “Totoo?” marahan niyang tanong at hinila ako papalapit sa kanya. I swallowed hard when our eyes met. Ang puso ko ay nagsisimula na namang magwala. Halos rinig na rinig ko dahil na rin sa tahimik na namuo sa pagitan naming dalawa. I wonder if he can hear my loud heartbeats for him. “Quinn… totoo ba ang sinasabi mo?” he asked seriously that it seems a big deal to him, that it affected him. “Sinabi ko naman sayo diba, ikaw lang ang paniniwalaan ko… and I believe your words.” Hinawakan ko ang kuwintas na suot ko at pinakita sa kanya. “It was just a promised, Denver. Don’t worry, hindi na rin naman iyun mahalaga sa akin. Halos ilang taon na ang lumipas. Marami nang nagbago sa mga nagdaang taong iyun.” His jaw moved, gayundin ang adam’s apple na gumagalaw sa bawat rahan ng paglunok nito. “And what about this necklace?” he touched the rose pendant that made me flinched when his fingertips touches my bare skin. “This is your proof of your promise.” Tinignan ko siya sa mga
QUINN’S POVMAHIGPIT AKONG napakapit sa baton nang dumaan ang malaking alon. Namamasyal kami ni Kate sa burol, ngunit dahil ito ang pinakamalapit na daan ay ang daanan sa gilid ng dagat kung saan may mga bato na madadaanan kahit papaano ay dito kami nagdesisyon dumaan sa pag-uwi.“Humawak ka nang mahigpit, Kate.” Tinignan ko siya at nakita kong nahihirapan ito ngunit ang mukha niya ay matapang at walang takot binabaybay ang malalaking bato.“At sayo pa talaga manggagaling yan? Ikaw ang mag-ingat dahil ikaw ang hindi marunong lumangoy.” Tumawa ito at nakarating na sa itaas ng isang bato. Humakbang ako habang mahigpit ang kapit upang makarating sa kanya.Naabutan kami ng hapon, kaya ang kaninang tubig na mababaw ngayon ay lumalim na. Kayang kaya naman ni Kate languyin ito, ngunit dahil sa matataas at malakas na alon ay natatakot siya. Habang ako ay hindi marunong lumangoy.Inabot niya ang palad niya sa akin at tinanggap ko naman yun. Nang pareho na kaming nasa may kataasan ng kaonti na
QUINN’S POVAFTER WE arrived at the house, hindi rin nagtagal ay umalis kami ni Denver para puntahan ang kanyang private investigator. Pumasok kami sa isang maliit na café at namataan naman namin siya roon agad na nakaupo.Inayos nito ang Malaki niyang salamin sa mata nang makita kami.“Good afternoon. I’m Christian Servantez.” Agad itong tumayo at nilahad ang palad niya sa akin.“Hi. Quinn Rodrigo.” Nginitian ko siya. Humarap naman siya kay Denver at ito ang sunod na bumati bago kami umupo na tatlo.“Siya ang ina ninyo, siya si Aling Lisa Marasigan. Byuda at wala ng pamilya, nag-iisa lamang siya.”I glanced at each of her photos. She looks old, bakas din sa mukha ang paghihirap na nararanasan nito sa buhay. Probably why she abandoned me, because of poverty. Pero hindi pa rin sapat na dahilan yun. Lalo na kung mag-isa lang naman pala siya. We can have each other’s back. Help each other.“Wala siyang anak? Mga magulang?”“Nasa syudad at sarili rin buhay ang kanyang mga magulang. Sa sob
QUINN’S POVI WOKE UP from a deep sleep inside Denver’s room. Dahil naulit pa ng dalawang beses ang nangyari sa aming dalawa kagabi. I was too tired and sore between. Nang imulat ko ang mga mata ko ay isang hindi pamilyar na kuwarto ni Denver ang bumungad sa akin. Unang beses ko nakapasok dito at hindi ko inaasahan na mas doble ang laki nito sa kuwarto ko. How can he build this secret house of him? Sigurado ako na alam ng mga Salviejo ang lumalabas na pera sa kanila. I wonder if Denver has his own savings.Kung tutuusin ay dapat may makuha siyang share, sa ilang taon na pagtatrabaho niya bilang appointed CEO? That would be unfair if they will took everything to him. At walang ititira.Umupo ako at humilig sa headboard ng kama tsaka pinagmasdan ang silid nito. Mas maganda pa rin ang kuwarto niya sa mansion ng Salviejo. Ngunit hindi rin maipagkakaila na maaaring milyon milyon ang nagastos dito sa pagpapatayo.I accidentally glanced at the huge portrait on the wall. It was a family pictu
QUINN’S POVPABABA NA AKO nang hagdan at nakapag-ayos na nang maabutan ko si Denver sa kitchen at abala sa paghahanda ng pagkain. He glanced at me while he was wiping his hands using the towel. Umupo ako at napatitig sa niluto nito bago siya tinignan.“Hindi ka papasok sa trabaho?” takang tanong ko sa kanya. Dahil nakapagtataka at nandito siya ng ganitong oras. Maaga siya umaalis ng bahay, he doesn’t want to be late, that’s why I asked.Umupo siya sa harapan ko at nginitian ako ng tipid.“Hindi muna, may importante akong lakad. Nagpalaman din naman ako kay papa, pumayag naman siya.”Hindi na ako umimik pa at nagsimula nang kumain.“Aren’t you going to ask where I’m heading today?”Lihim ko siyang inirapan. Pakialam ko ba. Pero dahil nagtanong na siya ay tinaasan koi to ng kilay.“Bakit? Ano ba ang gagawin mo ngayon?”Naging seryoso ang mukha niya at pinagsiklop ang dalawang palad habang ako ay abala na sa breakfast.“I’ll get the DNA result from the laboratory test.”Napanganga ako at
QUINN’S POVAKMANG KUKUNIN NA sa akin ang mga papeles ni Mr. Adams ng katulong nito ngunit bago pa niya makuha ay nagsalita na ako para pigilan ito.“Ako na ang magbibigay sa kanya. Kailangan na kasi ni Mr. Charlton, hindi na maari pang ipabukas,” pagsisinungaling ko na mukhang naniwala naman siya.Dinala niya ako papuntang opisina ni Mr. Adams. We walked upstairs, ang mga katulong ay nakakasalubong ko, marami sila at tila abala. I wonder if some maids are not working anymore, sa dami ba naman nila rito. Ano pa kaya ang trabaho nila? Well, Salviejo’s masion is damn huge. No wonder why maids are everywhere.Lumiko kami sa ibang hallway, hindi ito yung pinuntahan namin ni Denver, Tila ibang lugar na naman ito ng sulok ng bahay nila. Mangha akong napapatingin sa bawat sulok at bawat madadaanan namin.Huminto kami sa isang malaking pintuan, may apat na tauhan na nagbabantay. Mukhang ito na ang ang kanyang opisina.The maid knocked on the room, binuksan niya at pumasok ito. Akmang papasok
QUINN’S POVIT WAS EARLY in the morning when I heard multiple knocks on the door. Maagang umalis si Denver para kausapin ang investigator nito na nandito ng Molino. We were done packing our things, pagdating niya ay babalik na kami ng syudad. Gusto ko sanang sumama sa kanya ngunit ayoko namang maiwan mag-isa si Mama Linda.“Sandali lang, ma. Baka si Polly na yan.” Iniwan ko siya roon na nasa lamesa at tahimik na kumakain.Binuksan ko ang pintuan at natigilan nang makita si Kate na naghihintay sa labas. Ang sasakyan nitong makintab at mamahalin ay nakaparada. She is wearing a casual skirt and knitted longsleeve top na kulay puti.She is holding a small box.“Wala si Denver. Umalis.” You should leave, I won’t allow you enter the house. Hindi ako papayag.“I’ll wait for him.” Nginitian niya ako dahilan para mas sumama ang timpla ko.“Keep on waiting outside, babalik na rin naman siguro yun.” Akmang isasara ko na ang pintuan nang magsalita muli ito.“I didn’t know that Denver was really s
QUINN’S POVPANAY ANG SULYAP na ginagawad sa akin ni Denver, hindi makapagpokus sa daang tinatahak namin papuntang Molino. Tahimik lamang akong nakatitig sa bintana. He is weighing my silence.“May problema ba, Quinn?” pagtatangka nitong tanong sa akin.“Wala.”“Bakit ang tahimik mo?”I saw worries in his eyes.“Kapag ba tahimik may problema na agad? Pago lang ako Denver,” I said assuredly and smiled forcefully.“Hindi ako sanay na tahimik ka.”Isang tipid na ngiti lamang ang ginawad ko sa kanya at hindi na nagsalita pa. It was a long drive because of the silence between us inside the car. Pakiramdam ko ay napakahaba ng oras ng byahe sa araw na yun.Matapos makarating sa bahay ay sandal akong nagpahinga, Denver roamed around the community, sinabi niya na maghahanap siya ng pagkain na puweding maibili. That was what I thought.Dahil matapos kong magpahinga ay naghanda ako ng meryendahan. Nakaligo na rin ako at nakaayos na. Nagkakape ako sa labas ng bahay na katapat lang ay dalampasigan
QUINN’S POVBINABA NI KATE ang tasa na may lamang tsaa. There is a ghost of smile on her lips that remain, simula nang dumating ako hanggang ngayon. She is wearing a black decent dress just above the knee, it is sleeveless that can almost see her bare skin on the shoulders. Lumilitaw ang maputi at makinis nitong kutis. The expensive bag she owned is on the chair beside me.“After a long long years, we finally saw each other again.” Napangisi siya dahilan nang pagyuko ko. “Wala ka pa ring pinagbago, Quinn. Kumusta kana?”I lifted my head and caught her staring at my clothes with a smirk on her lips. Sa tuwing nakikita ko ang ngisi sa labi niya ay naaalala ko ang ginawa nito sa akin.“I’m not here to talk about my life. I will be direct to the point, Kate…” masakit man at labag sa loob ko ay wala akong magagawa. “Denver wants to meet you.”Nawala ang ngisi sa labi niya at biglang naging seryoso. I saw how she was shocked when she heard Denver’s name. The effect is still present on her,