Habang patuloy na lumalayo si Kean mula kay Donya Loida, ramdam niya ang pagkalito at bigat ng bawat hakbang. Hindi maalis sa isip niya ang posibilidad na ang pagpupursige niya na makuha si Harry ay hindi lang tungkol sa pagiging ama kundi sa pagbubuo ng pamilya kasama si Mirasol. Siya ang kinikilala niyang mundo ngayon—ang taong nasa tabi niya sa kabila ng lahat ng pagkabigo at sakit na dinaanan niya.Subalit kahit na pinipilit niyang isipin na buo ang kanyang plano, may bahagi sa kanyang puso na patuloy na tumututol. Si Maria at si Harry ay bahagi ng isang nakaraan na hindi basta-basta mabubura. Ngunit para kay Kean, si Mirasol ang nakikita niyang katuwang sa kasalukuyan at hinaharap.Muli siyang huminga nang malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. "Tama na," bulong niya sa kanyang sarili. "Ang dapat ko lang gawin ay protektahan ang kinabukasan ni Harry. Alam kong magagawa namin ni Mirasol ang lahat para sa kanya."Sa kabila ng kanyang determinasyon, ramdam pa rin ni Kean ang biga
Pitong taon ang lumipas mula nang maghiwalay ang kanilang landas, at sa kabila ng lahat ng paghahanap ni Donya Loida at Kean, nanatiling misteryo kung saan naroroon sina Maria at Harry. Habang ang sakit ng pagkawala ay patuloy na bumabalot sa kanilang mga puso, ang buhay ni Maria ay nagpatuloy sa Australia, sa kabila ng mga sugat at alaala ng nakaraan.Limang taon na pala ang lumipas mula nang lumipat sila upang manirahan sa Australia. Sa panahong ito, si Harry ay 10 taong gulang na—isang masiglang bata na puno ng buhay at saya, na kahawig na kahawig ng kanyang ama, si Kean. Habang ang buong pamilya ay nag-aayos ng mga detalye para sa graduation ceremony ni Maria, isang malalim na kalungkutan ang sumasakop sa kanyang puso. Bawat hakbang na ginagawa niya, bawat ngiti na ibinibigay sa kanya ng kanyang ina at mga kapatid, ay parang may malupit na paalala sa kanyang isipan—ang hindi makatagpo ng closure, ang pagkakaroon ng isang pamilya na nawawala.Habang nag-aayos ng mga damit at nagpa
Sa kabila ng lahat ng naganap, si Kean at Mirasol ay hindi binayayaan ng anak. Bagamat tanggap ni Kean ang katotohanan at tinanggap nila ni Mirasol ang kalagayan nila, may isang bahagi pa rin ng kanyang puso na walang kapantay na lungkot. Hindi niya matanggap ang pagkawala ni Harry, ang kanyang anak na siyang dahilan kung bakit patuloy na umiikot ang kanyang mundo. Bagamat may mga taong nagmamahal sa kanya, ang puwang na iniwan ni Harry sa kanyang buhay ay hindi matitinag.Habang binabaybay nila ni Mirasol ang kanilang buhay na magkasama, hindi na rin mapigilan ni Kean ang mga tanong na sumasakit sa kanyang isipan. Nasaan si Harry? Ang kanyang isipan ay palaging nagtatanong kung nasaan na ang anak na hindi na niya nakita simula noong sila'y nagkahiwalay ni Maria."Kean, we tried everything. Maybe it's time to let go of the past," sabi ni Mirasol isang araw, habang sila'y nag-uusap sa kanilang tahanan. "Hindi ba't mabuti na rin na ipagpatuloy natin ang ating buhay, kahit na may mga bag
Pagkatapos ng pagtatapos sa kolehiyo, abala si Maria sa kanilang mga plano sa muling pagbabalik sa Pilipinas. Kasama niya ang kanyang anak, ang kanyang ina na si Rosemarie, at ang kanyang dalawang nakakabatang kapatid na sina Eric at John. Sa kabila ng maraming taon sa ibang bansa, masaya silang bumalik upang magpatuloy ng bagong kabanata sa sariling bayan.Si Maria, na may pinaghirapang degree, ay determinadong gamitin ang kanyang kaalaman para makatulong sa negosyo ng kapatid niyang si Eric. Sa paglipas ng panahon, naging matagumpay si Eric sa pagtatayo ng mga pabrika ng gadgets sa iba’t ibang lugar sa bansa, at mabilis ang paglago ng kanyang negosyo. Alam niyang malaking tulong si Maria sa pagpapalawak at pagpapabuti ng kanilang operasyon.“Alam mo, Ate, excited akong makasama ka sa pagma-manage ng mga factory natin,” sabi ni Eric isang gabi habang pinag-uusapan nila ang plano. “Malaki ang maitutulong mo sa akin, lalo na’t palaki na nang palaki ang demand at kailangan natin ng maay
Sa katahimikan ng gabi, habang pumapasok ang malamig na simoy ng hangin mula sa bintana, ramdam ni Maria ang kapayapaan na matagal niyang hinanap. Nakatulog siya nang may ngiti sa kanyang labi, hindi dahil sa pagkawala ng mga problema, kundi dahil sa natagpuan niya ang tunay na lakas sa loob niya.Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan, napagtanto niyang hindi niya kailangang maghintay ng pagmamahal mula sa iba upang maging buo. Naging matibay siya sa kabila ng mga pagsubok, at sa mga oras ng kanyang panghihina ay ang pamilya niya ang naging kanyang sandigan. Ang dating Maria na umaasa sa pag-ibig ng ibang tao, na nangangarap ng pagmamahal mula kay Kean, ay tuluyan nang nagbago.Ngayon, ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal—hindi lamang para sa sarili, kundi para rin sa kanyang anak na si Harry at sa pamilya niyang laging nandiyan para sa kanya. Alam niyang hindi siya nag-iisa, at anumang pagsubok pa ang darating, handa siyang harapin ito ng may matatag na loob at tapang. Siya ay hindi n
At sa bawat business meeting, hindi lamang si Eric ang natutulungan ni Maria, kundi pati na rin ang kanilang buong pamilya. Habang patuloy ang kanilang negosyo sa pag-usbong, napansin ni Maria na ang mga business meetings ay hindi lang pagkakataon upang mapalago ang negosyo, kundi isang pagkakataon din upang makilala ang mga taong may iba't ibang layunin sa buhay—hindi lang sa negosyo, kundi sa personal na buhay din.Isa sa mga hindi inaasahang pangyayari ay ang mga business partners na hindi lamang natutuwa sa kanyang kakayahan at dedikasyon sa trabaho, kundi nagsisimula ring magpakita ng interes sa kanya bilang isang babae. Ilang mga negosyanteng single na may malalaking pangalan at posisyon sa kanilang industriya ay naging madalas ang pakikipag-usap kay Maria, at hindi na lang tungkol sa negosyo ang kanilang mga pag-uusap. Minsan, habang magkakasama sa isang dinner meeting, iniiwasan ni Maria ang mga tanong na may kinalaman sa kanyang personal na buhay. Alam niyang hindi niya kail
Habang ang araw ay nagsisimula nang magbago mula sa dilim ng madaling araw, abala si Maria sa paghahanda para sa business trip nila ni Eric sa Cebu. Binabalak nilang makipagpulong sa mga bagong partner na magbibigay ng mas malaking posibilidad sa kanilang negosyo. Hindi pa man nila natatapos ang isang malaking proyekto, may isa na namang dumating na mas malaking pagkakataon na magpapalago pa sa kanilang kumpanya. Hindi pa rin matitinag ang determinasyon ni Maria, pero sa kabila ng lahat ng abala, hindi pa rin nawawala ang kanyang mga pangarap na makasama ang pamilya sa lahat ng aspeto ng kanyang buhay.“Ma, mag-ingat kayo,” paalala ni Harry habang pinagmamasdan si Maria at Eric na naghahanda na magtungo sa Cebu.Si Harry, ngayon ay 9 na taong gulang, ay mas lalo pang naging maligaya sa mga huling buwan na nagkasama sila bilang pamilya. Lalo na’t si Maria, pagkatapos ng matinding pagsubok, ay natutong bigyan ng pansin ang kanyang anak at naglaan ng oras para makasama ito sa mga simplen
Habang abala si Maria sa mga business meetings sa Cebu kasama si Eric, hindi niya inasahan na malapit nang magkrus muli ang landas nila ni Kean. Hindi niya ito inaasahan, ngunit palaging may mga pangyayari sa buhay na tila inilalatag ng tadhana.Sa isang engrandeng business forum na kanilang dinaluhan sa isa sa mga kilalang hotel sa Cebu, pinagtipon ang iba’t ibang negosyante at executives mula sa iba’t ibang industriya sa bansa. Nakangiting pumasok si Maria sa ballroom na kasama si Eric, handa sa mga pagtatanghal at business networking para sa kanilang kompanya. Sa kanyang isip, isa itong mahalagang pagkakataon upang makilala pa ang mas maraming potensyal na business partners para sa kanilang kumpanya.Nang kanilang tinahak ang kalsada papunta sa venue, hindi niya inaasahan na may isang pamilyar na mukha ang nag-aabang sa kanya doon.Sa gilid ng malaking ballroom, nakasuot ng pormal at may hawak na baso ng alak, natanaw ni Maria ang isang lalaki na hindi niya akalain na makikita pa n
Inilagay niya ang isang binti pataas nang bahagya at pinanood habang sinasalsal niya ang sarili bago muling pumasok na may kasamang halik. Gusto niya ang bigat ng katawan niya sa kanyang puwit at balakang."Ah putang ina, ang sarap ng titi mo." Napamura siya nang malakas. "Huwag." "Huwag tumigil."Sumisid siya nang mas malalim. "Oh, baby." Wala akong balak na gawin iyon. Ang puki na ito ay bagay na bagay sa akin.Ngumiti siya, at ipinatong niya ang kanyang noo sa kanya. Bumangon siyang muli, hinawakan ang kanyang malambot na hita habang lalo pa siyang umuusad. Ang kanyang dibdib ay namula. Ang kanyang noo ay basang-basa."Ramdam mo ba 'yan?" Ramdam mo ba kung gaano kalakas ang pagnanasa ng puki na ito sa titi ko?"Ramdam mo ba kung gaano kalakas ang pagnanasa ng putaing ito sa titi ko?"Mabilis ang takbo ng isip niya. Maging regular na ba ito ngayon? Inilapat niya ang isang kamay sa kanyang matikas na dibdib, sabik na magmakaawa para dito. Bumilis ang kanyang paghinga kasabay ng bilis
Hindi pa naglaan ng kahit isang sandali upang suriin siya, lumapit siya at agad na nagsimula nang magpakasawa. Ang kanyang mainit na dila ay humihila sa kanyang mga kulungan, ang kawalan ng saplot ng kanyang puki ay lalong naging sensitibo. Umarko siya laban sa kama. Ang kumot ay kumislot sa kanyang mga daliri habang siya'y humahawak para sa suporta. Ang kanyang katawan ay parang may kuryente, parang anumang sandali ay lilipad siya sa hangin. Ang pagkakahawak niya sa kanyang mga hita ay halos masakit, at gustung-gusto niya ito. Ang tanawin ng malambot na mga pasa na naiwan doon ay nagbigay ng kilig sa kanya.Hindi kailanman binitiwan ang kontak, muling inilipat niya ang kanyang sarili. Mabilis niyang inalis ang kanyang brief. Bawat pulgada ng kanyang katawan ay sumisigaw na hindi siya makapagpigil sa kanya. Ang kanyang ari ay walang duda na namumula at labis na matigas. Ang larawang iyon ay nagpasmile sa kanya.Ang kanyang mga balakang ay umusad pasulong, halos parang naglalabas-masok
Pagkatapos ng kasal, dinala ni Kean si Maria sa isang malapit na resort na puno ng tahimik na kagandahan. Ang villa na kanilang tinuluyan ay may malalaking bintana na tanaw ang dagat, at ang paligid ay napapaligiran ng mga rosas at kandila, na tila nagbigay ng mahiwagang liwanag sa buong lugar.Pagkapasok nila sa loob, mahigpit na niyakap ni Kean si Maria mula sa likuran. “Sa wakas, mahal. Ikaw na ang asawa ko,” bulong niya habang nararamdaman ni Maria ang init ng kanyang mga bisig.Napangiti si Maria, ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang inikot siya ni Kean paharap at mabilis siyang hinalikan. Mapusok at puno ng pagmamahal ang halik na iyon, na para bang lahat ng sakit at pagsubok na pinagdaanan nila ay natunaw sa init ng kanilang pag-iisa.“Kean,” mahina niyang sambit nang maghiwalay ang kanilang mga labi. Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng halo-halong emosyon—pagmamahal, pagkasabik, at kaunting kaba.“Mahal, simula ngayon, wala nang hahadlang sa atin. Walang ibang mahalaga
“Mga minamahal kong kaibigan at pamilya,” simula ng pari. “Narito tayo ngayon upang saksihan ang pagtali ng dalawang pusong nagmamahalan. Ang araw na ito ay hindi lamang tungkol sa kanila, kundi tungkol sa pagmamahal na nagbubuklod sa ating lahat.”Nang dumating na ang bahagi ng kasal kung saan tinanong ng pari kung may sinuman bang tututol, tila huminto ang oras. Si Maria ay tumingin kay Kean, ang kanyang mga mata puno ng pag-asa. Si Kean naman ay tumitig kay Maria na tila sinasabi, Ako ang lalaking magmamahal sa'yo habang buhay.Tahimik ang lahat."Kung wala," muling sabi ng pari, "ating ipagpatuloy ang seremonya."May narinig na mababang buntong-hininga mula sa mga bisita, lalo na kay Donya Loida na tumayo sa likuran, hawak ang kamay ni Harry. Nagpahid siya ng luha, masayang nakangiti sa eksenang nasa harap niya.“Kean, maaari mo nang sabihin ang iyong panata,” ani ng pari.Huminga ng malalim si Kean, hawak ang kamay ni Maria na bahagyang nanginginig. Tumingin siya sa kanyang magig
Pagkatapos ng ilang saglit, biglang lumuhod si Kean sa harapan niya, may hawak na maliit na kahon. Sa loob nito, isang kumikislap na singsing na tila simbolo ng lahat ng pagmamahal at pangako niya para kay Maria."My heart always belongs to you from the first day I saw you until today, mahal kong Maria," sabi ni Kean, puno ng emosyon ang boses. "Will you spend the rest of my life with me, until our hair turns white? Will you marry me, my love Maria?"Natulala si Maria, hawak-hawak pa rin ang mga rosas habang tumulo ang kanyang luha. Hindi niya inakala ang ganitong surpresa. Ang buong paligid, ang musika, at ang mga bulaklak—lahat ay perpektong naglalarawan ng pagmamahal ni Kean para sa kanya."Kean..." sagot ni Maria habang pinupunasan ang luha. "Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Napakaganda ng lahat ng ito. Hindi ko inaasahan, pero... oo! Oo, Kean, papakasalan kita muli!"Nagpalakpakan ang lahat nang lumabas ang kanilang mga pamilya mula sa taguan. Si Harry, ang kanilang anak, a
Kinabukasan, nagising si Kean nang may isang malinaw na layunin sa isip—ang ituloy ang kanyang plano para kay Maria. Hindi na siya makapagpigil. Ang kasal na matagal na nilang pinangarap, ngunit hindi natuloy, ay magaganap na rin. Puno ng determinasyon, nagpunta siya sa isang wedding couture shop upang magpagawa ng bagong gown para kay Maria.Habang tinitingnan ang dating wedding gown ni Maria, nagulat si Kean na pareho pa rin ang sukat nito sa katawan ni Maria. Napansin niya ang bawat detalye—ang disenyo, ang tela, at ang mga alaalang nakatago sa bawat tahi. Ang mga sandaling iyon ay nagpabalik sa kanya sa araw ng kanilang unang kasal—isang kasal na puno ng pagmamahal, ngunit naputol dahil sa mga pagsubok."Si Maria, hindi mo na kayang ipagpaliban pa," bulong ni Kean sa sarili. Agad siyang pumunta sa wedding planner at ipinakita ang mga detalye ng plano. Lahat ay handa na. Tanging ang singsing na lang ang hinihintay. Kaya't nakipagkuntabahan siya kay Eric, kapatid ni Maria, upang ala
Pagkauwi nina Maria sa bahay ng Esperanza sa Cebu, hindi niya inaasahan ang biglaang pagdating ng kanyang ina, si Rosemarie Esperanza, mula Manila. Halata ang pagod sa mukha ni Rosemarie, ngunit ang kagalakan sa kanyang mga mata nang makita ang anak ay hindi maikakaila. Tumakbong sumalubong si Harry, ang apo niya, at mahigpit na yumakap sa kanya.“Lola Rosemarie!” malakas na sigaw ni Harry habang yakap-yakap ang matanda. “Alam mo ba, gumaling na si Daddy Kean! Wala na siyang coma!”Napaluha si Rosemarie sa narinig. “Talaga ba, Harry? Ang saya-saya ko naman. Ibig sabihin, masaya na ulit ang pamilya ninyo,” ani Rosemarie habang pinupunasan ang kanyang mga luha at hinahalikan ang noo ng apo.Tahimik na nakatayo si Maria sa tabi, pinagmamasdan ang yakapan ng mag-lola. Nagpaumanhin siya sa ina. “Ma, pasensya na. Akala ko po magtatagal pa kayo sa Manila kaya hindi ko na kayo inantay. Napagdesisyunan ko rin po na pauwiin muna si Harry dito habang nasa ospital pa si Kean.”Ngumiti si Rosemari
Habang naglalakad sila patungo sa pintuan ng kwarto dahil wala masyadong signal sa loob, ngumiti si Maria at tinawagan ang kapatid sa telepono. "Eric, nandiyan ka ba? Pumunta ka na rito sa hospital at ipakilala kita kay Kean. Kailangan niyang malaman na wala siyang karibal sa puso ko," sabi ni Maria, ang tinig ay puno ng pagmamahal at kasiyahan.Ang sagot mula sa kabilang linya ay mabilis at masigla. “Oo, Ate! Nandiyan na ako. Andito na ako sa hospital at aakyat na. Magkita tayo diyan.”Habang hinihintay ang pagdating ni Eric, si Kean ay patuloy na nag-iisip. Minsan, ang pagmamahal ay hindi agad-agad nakikita, pero si Maria… siya ang lahat para sa akin. Ang hirap man tanggapin, kailangan kong magtiwala.Ilang sandali pa, dumating na si Eric. May dalang ngiti sa labi at kasabay nito ang kagalakan na halata sa kanyang mga mata. Hindi alintana ang lahat ng mga hirap na naranasan ni Maria at Kean. Ang bawat hakbang ng buhay nila ay nagiging mas magaan nang magsama-sama ang mga piraso ng
Sa isang silid ng ospital, ang mga mata ni Kean ay puno ng kaligayahan at pasasalamat. Matapos ang matagal na panahon ng paghihirap, ang kanyang mga magulang, si Donya Loida, at ang pinakamahalaga sa lahat—si Maria at Harry—ay nakatayo sa kanyang paligid. Tuwang-tuwa siya nang marinig ang balita mula kay Dr. Velasco.“Kean, magandang balita. Puwede ka nang umuwi. Ang mga resulta ng mga tests ay maayos na. Patuloy na ang iyong paggaling,” ani ni Dr. Velasco, ang doktor na nag-alaga sa kanya mula nang magkamali ang lahat.Isang ngiti ang sumilay sa mga labi ni Kean. “Salamat, Doc. Salamat sa lahat ng inyong tulong,” sambit ni Kean habang tinatangkang magtaas ng katawan. Nangingilid ang luha sa kanyang mga mata, hindi dahil sa sakit, kundi dahil sa pasasalamat sa Diyos at sa lahat ng mga tao sa kanyang buhay na naging saksi sa kanyang laban.Si Donya Loida, na hindi nakapagpigil sa saya, ay agad niyakap si Kean. “Salamat sa Diyos, Kean, apo! Hindi ko na kayang maghintay na makauwi ka na.