LIKE
Natural na ayaw ni Rain na lumipat sila. Pero wala siyang magawa. Ang daddy niya pa rin ang magdedesisyon. Tumayo si Marga at tumingin kay Zack. "Zack, bababa muna ako para magtanong. Kung maaari, magpalit kayo ng kwarto." Tumingin si Rain sa kanyang daddy nang may pag-asang tumanggi ito. Ngunit madilim at hindi mawari ang ekspresyon ni Zack. Kahit tanggihan niya ang mungkahi ni Marga na magpalit ng kwarto, alam ni Zack na paalisin na sila ni Rhian pagbalik nito mamaya, gagawin pa rin niya ang desisyong lumipat. Iminungkahi lang naman ng guro kahapon na magsalo sila sa kwarto dahil wala nang ibang bakanteng kwarto. Pero ngayon na baka may bakante na, baka itaboy na sila nito mamaya. After all, halata naman na hindi sila gustong makasama ng babae, nakita niya kahapon ang mariing pagtanggi nito na makasama sila. Lalo na ngayon na lumitaw si Marga, lalo lang gugustuhin ni Rhian na umiwas sa kanya. Nang maalala ang reaksyon kahapon ng dating asawa, halos pumayag na si Zack sa sin
Paglabas ni Zack mula sa hotel, halos hindi na siya nag-alinlangan at agad na tumakbo papunta sa direksyon ng botanical garden. Alam niyang gusto ng bata na makasama si Rhian. Tumakbo ito palabas upang hanapin siya. Bukod sa botanical garden, wala nang ibang pupuntahan ang bata. Pagdating niya sa botanical garden, walang bakas ng bata. Lalong bumigat ang pakiramdam ni Zack. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Rhian. Naglalakad si Rhian sa botanical garden kasama ang mga anak nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nang makita ang tumatawag, bahagya siyang napakunot-noo. Si Zack? Hindi ba dapat kasama niya si Marga? Bakit siya tumatawag? Matagal nang nagri-ring ang cellphone bago nag-aatubiling sinagot ni Rhian. "Nasaan si Rain?" Bago pa siya makapagsalita, narinig na niya ang nababahalang tinig ng lalaki. Tila nag-aalala ito. Biglang bumigat ang dibdib ni Rhian. "Hindi namin siya kasama, bakit?" Tumingin si Zack sa paligid, hindi mapakali. "Nawawala si Rain.
“Paano nawala bigla si Rain?” Hindi mapigilan ni Rhian ang magtanong habang naglalakad sila palabas ng botanical garden. Kung hindi niya malalaman ang buong kwento, baka patuloy niyang sisihin ang sarili. Tumingin si Zack sa kanya ng nakatiim-bagang. Bagama’t hindi sinabi ni Rain ang dahilan ng pagtakas, sigurado siyang umalis ang bata dahil gusto nitong makita si Rhian. Nang magtama ang kanilang mga mata, mas lalo pang hindi mapakali si Rhian. “Hindi ba kasama mo siya kanina? Kayo ni…” nag-alangan siya na banggitin ang pangalan ng fiancee nito. “Look, Mr. Saavedra. Hindi naman sa nangingialam ako. Paanong hindi ninyo naasikaso si Rain? Dalawa na kayo, isang bata lamang si Rain. Bukod pa don, masunurin at mabait na bata si Rain… bakit siya tatakas?” Hindi na nakapagpigil si Rhian at nagtanong ng inis. Agad din na pinagsisihan ni Rhian ang sinabi. Alam niyang labis nang nag-aalala si Zack sa pagkawala ng bata, dahil sinabi niya ito, baka magmukhang sinisisi niya ito. Pero nagula
Pagdating ni Rhian sa hotel, agad siyang pumasok sa lobby. Doon niya nakita si Marga na nakaupo sa sofa, nakatalikod sa pinto. Noong una, iiwas sana siya sa babae. Ngunit dahil tungkol ito kay Rain, walang pag-aalinlangang lumapit si Rhian. “Nandito na ba si Rain?” Si Marga ay hindi mapakali mula sa nangyari kanina. Nang marinig ang boses ni Rhian, bigla itong natauhan at napatingin. Nang magtama ang kanilang mga mata, ang kanyang kaba ay napalitan ng galit. Ito ang dahilan! Si Rhian! Siya ang dahilan kung bakit nawala si Rain! Kitang-kita sa mukha ni Marga ang galit, bagay na nagpaisip kay Rhian. Bago pa siya makapagtanong, biglang tumayo si Marga, namumula ang mga mata, at itinuro siya habang nagmumura: “Ang kapal ng mukha mong magtanong! Kung hindi dahil sa’yo, hindi biglang aalis si Rain! Kasalanan mo ang lahat ng ito, bruha ka! Peste ka kahit kailan!” Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Rhian. Imbes pangunahan ng galit. Nagulat siya at hindi makapaniwala sa sinabi nito. “A
Nakaupo si Dawn sa sofa sa sala habang nanonood ng TV nang marinig niya ang tawag. Bigla siyang kinabahan. "Anong sinabi mo?" Kinuyom ni Marga ang kanyang palad upang gawing mas puno ng pagsisisi ang kanyang boses. "Kasalanan ko ang lahat. Hindi ko naalagaan nang mabuti si Rain kaya siya tumakas..." "Gaano na siya katagal nawala? Tumawag na ba kayo sa pulis? Nasaan ka ngayon? Magpapadala ako ng tao kaagad!" Puno ng kaba si Dawn, halos gusto niyang lumipad papunta roon. Paano biglang mawawala ang kanyang apo? Mahinang sabi ni Marga, "Hinahanap namin siya ngayon. Tumawag na rin kami sa pulis. Huwag kang mag-alala." Ngunit hindi mapigilan ni Dawn ang kanyang pagkabahala, at halatang masama ang tono niya. "Paano ako hindi mag-aalala! Dumidilim na! Bata lang si Rain. Gaano kaya siya natatakot ngayon? Hindi puwede ito. Tatawagan ako ng mga pulis at magpapadala rin ng tao!" Sumang-ayon si Marga. Mas maraming maghahanap, mas mataas ang pag-asa na makita agad ang bata. Pagkababa ng tele
Sa group chat ng mga magulang, humingi si Teacher Pajardo ng balita mula sa lahat. Isa-isang sumagot ang mga magulang na wala pa silang nakikitang bakas. Dahil paborito ni Zack si Rain, ginawa ng lahat ang makakaya upang hanapin siya, dahil alam nila na malaking pabuya ang naghihintay sa sinuman na makakahanap. Pero puno ng matataas na puno, ay masukal na kagubatan ang paligid ng botanical garden, kaya walang sinuman ang naglakas-loob na magtungo roon upang maghanap. Tinitingnan ni Zack ang mga sagot ng lahat, ngunit wala siyang natanggap na balita tungkol kay Rhian. Hindi niya maiwasang mag-alala. Simula nang magkahiwalay sila sa botanical garden, hindi pa niya nakontak si Rhian. Hindi niya alam ang kalagayan nito. Habang papadilim ang paligid, lalong nag-alala si Zack sa posibilidad na maghanap ito mag-isa. Kilala niya ang babae, tunay na nagmamalasakit ito sa kanyang anak, kaya hindi malabo na tama ang hinala niya, baka naghanap ito nang mag-isa. Dahil dito, tinawagan ni Zack
Paglabas mula sa hotel, mabilis na naglakad si Zack papunta sa bundok habang kausap si Manny sa cellphone. Hindi pa siya nakakapasok sa bundok kaya may signal pa siya. "Sabihan ang mga tao na mag-ingat sa paghahanap. Si Rhian ay pumasok na sa kagubatan. Hanapin din ninyo siya!” Sa kabilang linya, mabilis na tumugon si Manny. Sa isip niya, talagang nag-aalala ang madam para sa bata. Sa ganoong oras ng gabi, hindi ito nag-atubili na pumasok sa madilim na kagubatan para maghanap. Matapos ibaba ang tawag, muling narinig ni Zack ang isang mahinang boses mula sa likuran. "Zack, may balita na ba tungkol kay Rain?" Naghanap si Marga sa paligid ngunit walang nakita. Hindi siya naglakas-loob na pumasok sa kagubatan kaya bumalik siya sa hotel. Hindi niya inaasahan na makakasalubong si Zack sa pintuan, dahilan para makaramdam siya ng kaba. Nang marinig ni Zack ang boses, ibinulsa niya ang cellphone. Malamig ang kanyang mga mata na tumingin kay Marga. Nakita niya ang suot ng babae—isang pula
Madilim na madilim ang kagubatan. Maliban sa liwanag ng flashlight, tanging bahagyang liwanag ng buwan ang maaaninag. Naglalakad si Rhian nang maingat sa kagubatan. Hindi niya alam kung saan siya papunta. Alam lang niya na wala siyang nakitang bakas ng munting si Rain kahit saan siya magpunta. Nang maihatid niya ang dalawang bata kanina, binasa niya ang mensahe sa group chat. Walang ibang magulang ang nakakita kay Rain. Iisa ang natitira—ang kagubatan. Wala pang pumapasok doon para maghanap. Kung nandito nga ang bata... Lalo siyang kinabahan habang iniisip ito. Siya na matanda na ay natatakot dito sa bundol, lalo na siguro ang batang katulad ni Rain. Kung hindi dahil sa paghahanap sa kanya, hindi pupunta ang bata sa ganoong lugar. Kasalanan niya ito. Tumingala si Rhian at piping nagdasal. Pinagdasal na sana ay makita niyang ligtas ang bata. “Kaya ko ito… mahahanap ko si Rain, hindi ako pwedeng huminto at mawalan ng pag-asa.” Kausap niya sa kanyang sarili. Pinilit ni Rhian a
Sa sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata, bahagyang sumikip ang puso ni Rhian, at pinilit niyang kalmahin ang sarili at iwasan ang tingin, nagpapanggap na tinitingnan lang niya ang lugar na iyon ng hindi sinasadya."Kumain na kayo, lalamig ang pagkain kapag hindi niyo ito kinain," malugod na sabi ni Alicia.Dahil dito, nakabalik sa kanyang mga isip si Rhian, tumango siya nang walang gana, at kumuha ng pagkain gamit ang kutsara para sa mga bata.Tinitigan ni Rain ang pagkain sa kanyang mangkok, ngunit hindi niya itinuloy ang pagkain.Tinanong ni Rhian ang maliit na bata nang may pag-aalala, "Anong nangyari, Rain? Hindi mo ba gusto ang mga ito?"Naalala ni Rhian na hindi naman mapili sa pagkain ang maliit na bata...Mabilis na tumingin si Rain sa sala, tiningnan siya ng may pagnanasa, at nagsalita ng malambing na boses, "Daddy..."Bahagyang tumigas ang ekspresyon ni Rhian, at agad niyang nahulaan kung ano ang nais iparating ng maliit na bata."Hindi pa kumain si Daddy," sabi ni Rain,
Kinabukasan ng gabi.Si Rhian ay abala sa research institute hanggang pasado alas-siete ng gabi bago siya nakauwi.Pagpasok na pagpasok niya sa bahay, nakita niya ang lalaki na nakatayo sa sala.Sandali siyang nagulat at natigilan.Naalala niyang ipinangako niya kay Zack kahapon na magsisimula silang mag-rehearse pagkatapos ng klase ng mga bata.Ngunit hindi niya inaasahan na darating ang lalaking ito sa bahay niya nang hindi nagsasabi ng anuman."Mommy!" Ang unang nakapansin na bumalik siya ay sina Rio at Zian. Nagsigawan sila nang masaya, at saka maingat na hinila si Rain sa kamay.Tumingin ang maliit na bata ng may pag-aalinlangan.Kitang-kita ni Rhian na nang lumingon ang maliit na bata, may lungkot sa kanyang mukha, ngunit nang makita siya, bigla itong nagniningning."Tita!" Mas mabilis pang tumakbo ang maliit na bata kaysa kay Rio at Zian, mabilis na lumapit sa kanya, itinaas ang ulo at tinitigan siya nang sabik.Pinipigilan ni Rhian ang kakaibang pakiramdam sa kanyang puso, ipi
Nang Gabing iyon, nang umuwi si Rhian, ang dalawang maliit ay naghihintay na sa bahay.Nang makita siya, mabilis na lumapit ang mga bata at maingat na tiningnan ang mukha niya.Nagkibit balikat si Rhian ng naguguluhan, "Ano'ng nangyari?"Nagtinginan ang mga bata at nagtanong si Zian gamit ang malambing na tinig, "Mommy, hindi po ba kayo masaya?"Nang marinig iyon, naging magulo ang pakiramdam ni Rhian, "Bakit mo nasabi iyon?"Pumikit si Zian at sinabing mahinahon, "Kanina sa kindergarten, gusto mong magpalit ng grupo, pero hindi natuloy..."Pagdating sa kindergarten, hindi maiwasan ni Rhian na maalala ang stage play, kaya't hindi maiwasang magka-headache siya, pero pinilit pa rin niyang magpakalma sa mga bata, "Hindi ako galit, wag na kayong mag-alala, maghanda na tayo para kumain." Nagmamasid ang mga bata sa kanya nang may kaunting alalahanin.Matapos tanggalin ni Rhian ang kanyang coat at magpalit ng sapatos, dahan-dahan siyang umupo sa mesa para kumain.Pagkatapos maghugas ng kamay
Matapos ang ilang talakayan, natapos na rin ang pulong ng mga magulang.Nakatayo si Teacher Pajardo sa pintuan ng silid-aralan upang maghatid sa mga magulang.Lumapit si Rhian kay Teacher Pajardo na may mabigat na puso, "Teacher Pajardo kung hindi mababago ang kwento, ang huling eksena ng Sleeping Beauty... tama bang ipakita ito sa mga bata sa edad nila?"Ngumiti si Teacher Pajardo ng magaan upang pakalmahin siya, Misis Rhian huwag ka nang mag-alala tungkol diyan. Alam na ng mga bata ito. Bukod pa rito, hindi talaga namin ipapagawa ang halik. Maglalagay kami ng kahalili kapag dumating ang panahon."Pagkatapos niyang sabihin ito, itinaas ni Teacher Pajardo ang mata at tumingin sa likod ni Rhian, "Mr. Saavedra dapat din kayong makipagtulungan."Nang marinig ito, nag-igting ang katawan ni Rhian ng hindi niya namamalayan."Oo naman." Ang boses ni Zack ay malalim, halos maririnig mong tinutukso siya.Napaluhod si Rhian at mabilis na kinuha ang isang hakbang palabas, sabay silip sa likod ni
Tumingin si Rhian sa lalaking biglaang umalis at sa maliit na si Rain na umiiyak ng malakas. Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa gilid, pinisil ito hanggang sa magsugat ang mga daliri sa kanyang palad."Misis Rhian..." Hindi nakapagpigil si Teacher Pajardo at nagsalita para kay Rain.Mabilis na tumayo si Misis Eva at tiningnan si Rhian ng may paghingi ng paumanhin, "Pasensya na, Miss Rhian, hindi ko na babaguhin ang grupo, magmadali po kayo at komportablehin si Rain!"Puno ng kaba ang mga mata ng babae.Gusto lang niyang makalapit kay Zack, ngunit hindi niya inaasahan na ang pagpapalit ng grupo ay magdudulot ng ganitong kalungkutan kay Rain.Kung sisihin siya ng pamilya Saavedra siya ang mananagot!Nakita ito ni Rhian at kinagat ang kanyang labi, iniwasan ang mga luha at naglakad patungo kay Rain, "Rain, huwag kang umiyak, hindi na ako magpapalit ng grupo."Ang maliit na bata ay patuloy na umiiyak at tinitingnan siya ng may pag-iyak.Nakita ang pighati sa mukha ng bata, damang-dam
Nang marinig ni Rain na nais ng kanyang Tita na magpalit ng grupo, pinisil nito ang kanyang mga labi ng may lungkot at tumingala sa kanyang daddy.Malamig ang mukha ni Zack, at ang mga gilid ng kanyang bibig ay mahigpit, nagpapakita ng hindi pagkasiyahan sa kanyang puso, ngunit hindi siya nagsalita.Bago sila dumating dito, naisip na ni Zack na anuman ang mangyari, hindi na siya dapat makipag-away muli kay Rhian.Ngunit nang marinig niyang matigas ang ulo ng babaeng ito sa pagpapalit ng grupo, hindi na napigilan ni Zack ang kanyang galit.Inalis ni Rain ang kanyang mga mata mula sa kanyang daddy at naalala ang sinabi ng kanyang daddy noong nakaraang gabi na kailangan niya ang tulong ni Rain upang maibalik ang dating relasyon nila ng kanyang Tita.Humagulgol ang maliit na bata, at mabilis na naging pula ang kanyang mga mata, ang mga luha ay dumaloy, at tinitingnan si Rhian ng may awa.Tahimik ang buong klase, at ang biglaang tunog ng pag-iyak ay tila nakaka awa.Saglit na tumingin ang
Nang marinig ito, agad na nakabalik sa sarili si Rhian at subconsciously sumagot, "Mali ang pagkaintindi mo, Si Mr. Saavedra at ako ay magkakilala lang, pero hindi kami ganoon ka-close."Bahagyang itinaas ng babae ang kilay at nagtanong ng may pagdududa, "Kung ganun, maaari mo bang palitan ang grupo ko?"Kung pumayag si Rhian, maaari niyang makasama sa grupo si Zack, ayon sa plano ng babae.Hindi lang ito tungkol sa makakontak ang pamilya Saavedra kundi kuntento na siya kung makakalaro ng fairy tale love sa isang lalaki tulad ni Zack.Tumatagilid ang puso ni Rhian, ngunit naalala niya ang sinabi ng punong guro at nagtanong ng may pag-aalinlangan, "Puwede ba talagang magpalit ng grupo ngayon?"Nakita ng babae na handa si Rhian na sumang-ayon, kaya mabilis itong tumango, "Kung ikaw ay pumayag, ako rin, ano pa ang problema? Kailangan lang nating sabihin kay Teacher Pajardo."Nang marinig ito, tumango si Rhian, may pag-asa sa puso.Sinabi ng punong guro na hindi pwedeng magpalit ng grupo
Bagamat makikipagtulungan siya kay Zack at Rain balang araw, ngayon ay gusto niyang umiwas sandali. "Mr. Saavedra. Bago pa man siya makapagsalita, lumapit na si Zack, at magalang na binati siya ni Teacher Pajardo. Tumango si Zack ng kaunti at ang mga mata niya ay dumaan kay Teacher Pajardo at tumitig kay Rhian na nakatalikod sa kanya. Naramdaman ni Rhian na may isang matinding tingin na nakatuon sa kanya, at nakaramdam siya ng kaba. "Miss Rhian, matagal nang hindi nagkita." Malabo ang tono ni Zack habang binabati siya, iniabot ang kamay kay Rain, at lumapit kay Rhian. Nang marinig ni Rhian ang boses ng lalaki, bahagyang pumintig ang kanyang puso at nagulo ang kanyang isipan. Huling alala nila ng lalaki ay hindi maganda at ang mga intimate scenes mula sa Sleeping Beauty ay paulit-ulit na sumasagi sa kanyang isip. Hindi alam ni Rhian kung paano haharapin ang mga tao sa kanyang paligid. "Tita." Mahinang hinatak ni Rain ang palda ni Rhian. Bumaba ang tingin ni Rhian at tiningnan a
Tumango ang mga bata nang may kaluwagan, ngunit patuloy silang tumingin kay Rhian nang sabik.Hindi alam ni Rhian kung dahil lang ba sa ilusyon niya, pero parang may pakiramdam siya na may konting pagsisisi sa mga mata ng mga bata.Pero, anong ginawa nila na nagpaparamdam sa kanya ng ganoon?Naguguluhan si Rhian sa mga titig ng mga bata.Habang nag-aalmusal, naging sobrang maagap ang mga bata at patuloy na nagsusubok mag-serve ng pagkain at mag-refill ng tubig para kay Rhian.Matapos ang ilang beses, hindi na napigilan ni Rhian na magtanong, "Sabihin niyo nga, may ginawa ba kayong hindi sinabi kay Mommy?"Nagtulungan ang mga bata, nag-isang tingin sa isa't isa at pagkatapos ay iniiwasan ang mga mata ni Rhian at tumango ng mahina.Nag katinginan ang mga bata, nagpalitan ng ilang mahahabang sandali ng katahimikan at sumang-ayon sa hindi pagpapaliwanag sa Mommy.Hindi nila matutukoy kung paano ba ipaliwanag ang kanilang ginawa na naghanap sila ng kwento ng Sleeping Beauty nang hindi sina