LIKE
“Dahil nandito na si Miss Suarez at tapos na magtanim ang mga bata, pwede nang kunin ni Mr. Saavedra at Miss Suarez si Rain.” Talaga ayaw ni Rhian ng atensyon, kaya't malamig niyang ininterrupt si Marga. Sigurado na gagawa pa kasi ito ng eksena kung magtatagal pa itong kasama sila. Nang marinig ito, tumayo si Marga at ngumiti kay Zack. Ang layunin niya sa pagpunta dito ay hindi para manatili si Zack kay Rhian. Ngayon na ito na mismo ang nagmungkahi, inaasahan niyang mangyayari ito. Hindi naman tanga si Zack para manatili pa dito pagkatapos lantaran na itaboy ng babae. Nang marinig ang mga salita ng dating asawa, kumunot ang noo ni Zack, at tinitigan siya, "Si Doktor Fuentes ay tumulong kay Rain at sa akin sa pagtatanim ng puno. Hindi ko siya maaaring iwan. May isa pang puno. Magtanim tayo ng sabay." Nagmumukhang nag-aalangan si Rhian, nais niyang tumanggi. Sa gilid, tumingin si Rain kay Rhian ng may pag-asam. "Gusto pa niya magtanim ng puno kasama si tita! Nang marinig ni Rhian a
"Ano ang ginagawa mo dito?" Nang makita na walang nakatingin, hinila ni Zack si Marga patungo sa gilid ng kagubatan at tinanong ito ng walang ekspresyon. Nang marinig iyon, tiningnan ni Marga ang maliit na bata sa kanyang mga bisig nang may pag-aalala, "Nag-aalala ako kay Rain, kaya pumunta ako dito para makita siya. Huwag kang mag-alala, hindi ko kayo istorbohin." Nang matapos siyang magsalita, narinig niya muli ang malamig at matigas na boses ni Zack, "Ngayon ay makikita ko na ayos na si Rain. Kung wala nang iba, maaari ka nang umuwi." Nanlumo si Marga, "Zack, galing pa ako sa malayo at pagod pa ako. Hindi ba pwede na pakainin mo muna ako? Saka… saka nandito na ako eh, bakit mo ako pinapaalis kaagad.” Kagat ang labi na yumuko siya, puno ng pagsisisi ang boses nang siya’y magsalita, "Alam kong galit ka pa sa akin dahil sa huling beses na sinaktan ko si Rain, pero hindi ko talaga sinasadya iyon. Sa loob ng maraming taon, tinuturing ko si Rain bilang aking sariling anak, w-wa
"Hmph!" Narinig din ni Zian ang mga papuri kay Marga, kaya’t umingos siya. Malinaw naman na hindi iyon totoo, na ang pinapakita ng ale ay peke lamang. Malayo ito sa kanyang mommy! Natigilan naman si Rhian nang makita ang pag-ingos ng kanyang anak, “May problema ba, anak?” Pinaglaruan ni Zian ang kanin sa kanyang plato at nakasimangot na sumagot, “Hindi ko gusto ang ale na iyon kanina. Mukha siyang sinungaling!” Dahil dito, natigilan si Rhian at nagulat, "Bakit mo naman nasabi iyan, Anak?" Nakita nilang magkikita lang si Zian at si Marga ng dalawang beses, kaya bakit parang malaki ang galit nito kay Marga? Sa nakikita niyang ekspresyon nito ngayon, talagang hindi nito gusto ang babae. Tumingin si Zian kay Mommy at nais sanang sabihin na dahil ang babaeng iyon ay magiging asawa nang kanilang daddy, at hindi dito ay hindi sila nito gusto at iniwan sila nito. Pero naisip niyang hindi alam ng kanilang ina na matagal na nilang alam kung sino ang kanilang ama. Kapag sinabi niya iyon, m
"Tita ..." Nawala sa paningin nila si Rhian. Tumingala si Rain at nag-umpisang umiyak, ang kanyang tinig puno ng lungkot, "Gusto ko si tita ganda..." Medyo nainis si Zack sa sinabi ni Rhian kanina. Nang marinig niyang patuloy na humahanap ang maliit na bata sa babae, kumunot ang kanyang noo, "May sarili ng mga anak ang babaeng iyon, hindi mo pwedeng laging guluhin sila." Tumingin si Rain kay Daddy nang may galit. Hindi gusto ng bata ang sinabi ng kanyang daddy. Samantalang si Zack, nais lang niyang paalalahanqn ang anak. Sa huli, hindi rin nanalo si Rain sa kanyang ama. Tumingin siya ng nakasimangot dito at sa bandang huli ay yumuko. Kung ayaw niyang pumunta, hindi na siya pupunta at hindi siya mapipilit. Pero nasa parehong kwarto lang sila, at si tita ay kailangan pa ring bumalik upang mag-ayos ng mga gamit. Nang maisip ito, tumigil na si Rain sa pag-iyak at sinabi kay Daddy, "Gusto ko nang bumalik sa kwarto ko." Wala namang alam si Zack sa iniisip ng maliit na bata. Akal
Biglang tumunog ang doorbell. Inisip ni Rain na si Rhian at ang iba pa ay bumalik na. Kumislap ang kanyang mga mata, tumalon siya mula sa kama, at mabilis na naglakad papunta sa pintuan upang buksan ito. Ngunit nang makita niya ang taong nandoon, muling kumupas ang kanyang mga mata. "Rain." Ang ngiti sa mukha ni Marga ay may kabuntot na pilit. Tinatago lang niya ang inis niya. Dahil mahaba ang binti ni Zack at sanay na lumakad ng mabilis. Naiwan siya ng mag-ama kanina. Hindi man lang siya hinintay ni Zack, kaya naman talagang inis na inis si Marga. Hindi man lang siya nilingon ni Zack, nagpatuloy ito sa paglakad na parang walang kasama. Pinalad na may nakita siyang hotel staff na malapit sa kanya, nagpahatid siya sa front desk. Matapos magtanong sa front desk tungkol sa kanilang kwarto, nakarating siya sa silid nila Zack. Nang makita ni Zack ang tao sa labas, nasira ang mukha niya. Nagkunwari si Marga na hindi niya napansin ang pagbabago sa kanilang ekspresyon, pumasok si
Natural na ayaw ni Rain na lumipat sila. Pero wala siyang magawa. Ang daddy niya pa rin ang magdedesisyon. Tumayo si Marga at tumingin kay Zack. "Zack, bababa muna ako para magtanong. Kung maaari, magpalit kayo ng kwarto." Tumingin si Rain sa kanyang daddy nang may pag-asang tumanggi ito. Ngunit madilim at hindi mawari ang ekspresyon ni Zack. Kahit tanggihan niya ang mungkahi ni Marga na magpalit ng kwarto, alam ni Zack na paalisin na sila ni Rhian pagbalik nito mamaya, gagawin pa rin niya ang desisyong lumipat. Iminungkahi lang naman ng guro kahapon na magsalo sila sa kwarto dahil wala nang ibang bakanteng kwarto. Pero ngayon na baka may bakante na, baka itaboy na sila nito mamaya. After all, halata naman na hindi sila gustong makasama ng babae, nakita niya kahapon ang mariing pagtanggi nito na makasama sila. Lalo na ngayon na lumitaw si Marga, lalo lang gugustuhin ni Rhian na umiwas sa kanya. Nang maalala ang reaksyon kahapon ng dating asawa, halos pumayag na si Zack sa sin
Paglabas ni Zack mula sa hotel, halos hindi na siya nag-alinlangan at agad na tumakbo papunta sa direksyon ng botanical garden. Alam niyang gusto ng bata na makasama si Rhian. Tumakbo ito palabas upang hanapin siya. Bukod sa botanical garden, wala nang ibang pupuntahan ang bata. Pagdating niya sa botanical garden, walang bakas ng bata. Lalong bumigat ang pakiramdam ni Zack. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Rhian. Naglalakad si Rhian sa botanical garden kasama ang mga anak nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nang makita ang tumatawag, bahagya siyang napakunot-noo. Si Zack? Hindi ba dapat kasama niya si Marga? Bakit siya tumatawag? Matagal nang nagri-ring ang cellphone bago nag-aatubiling sinagot ni Rhian. "Nasaan si Rain?" Bago pa siya makapagsalita, narinig na niya ang nababahalang tinig ng lalaki. Tila nag-aalala ito. Biglang bumigat ang dibdib ni Rhian. "Hindi namin siya kasama, bakit?" Tumingin si Zack sa paligid, hindi mapakali. "Nawawala si Rain.
“Paano nawala bigla si Rain?” Hindi mapigilan ni Rhian ang magtanong habang naglalakad sila palabas ng botanical garden. Kung hindi niya malalaman ang buong kwento, baka patuloy niyang sisihin ang sarili. Tumingin si Zack sa kanya ng nakatiim-bagang. Bagama’t hindi sinabi ni Rain ang dahilan ng pagtakas, sigurado siyang umalis ang bata dahil gusto nitong makita si Rhian. Nang magtama ang kanilang mga mata, mas lalo pang hindi mapakali si Rhian. “Hindi ba kasama mo siya kanina? Kayo ni…” nag-alangan siya na banggitin ang pangalan ng fiancee nito. “Look, Mr. Saavedra. Hindi naman sa nangingialam ako. Paanong hindi ninyo naasikaso si Rain? Dalawa na kayo, isang bata lamang si Rain. Bukod pa don, masunurin at mabait na bata si Rain… bakit siya tatakas?” Hindi na nakapagpigil si Rhian at nagtanong ng inis. Agad din na pinagsisihan ni Rhian ang sinabi. Alam niyang labis nang nag-aalala si Zack sa pagkawala ng bata, dahil sinabi niya ito, baka magmukhang sinisisi niya ito. Pero nagula
Pagbalik sa bahay, ang dalawang bata ay nasundo na ni Jenny mula sa eskwelahan, at sila ngayon ay kasalukuyan nang naglalarlo ng lego sa sala. Nang makita nilang dumating si Rhian, agad na lumapit sila at nag-aalala na nagtanong sa kanilang ina. “Mommy, bakit basa ka sa ulan? Nakalimutan mo ba ang payong mo?” Tanong ni Zian. Hindi nakatiis si Rio at nag-aalala din na nagtanong, bahagya pa nitong pinagalitan ang mommy nila. “Dapat ay sumilong ka nalang muna kung nakalimutan mo ang payong mo, mommy. Baka magkasakit ka po,” sabi naman ni Rio. Pagod na bumuga ng hangin si Rhian, ngunit nakuha pa rin niyang ngumiti sa mga anak. Tinabi niya muna ang handbag at saka nilapitan ang kambal at hinawakan ang ulo nila para ipakita na ayos lang siya, "Hindi ko inasahan na uulan, kaya hindi ako nagdala ng payong. Kailangan ko nang umuwi agad kasi miss ko na kayo, kaya sumuong ako sa ulan,” lumuhod siya at pinantayan sila, “kasalanan niyo ito, namiss kayo kasi ni mommy,” biro niya sa mga anak.
Nakita ni Manny na may kakaibang ekspresyon si Rhian, ngunit hindi ito malinaw. Sinulyapan niya ang telepono na biglang pinatay ng kanyang master at mabilis na lumapit kay Rhian. “Ma’am Rhian, wala kang payong na dala? Ang kotse mo? Kung magco-commute ka ay ihahatid nalang muna kita, hindi pa naman bababa si master kaya mahahatid kita,” pagkasabi nito, binuksan na ni Manny ang hawak na payong, Agad naman na tumanggi si Rhian sa alok nito, “Hindi na ho, salamat na lang. may hinihintay pa kasi ako,” pagdadahilan niya habang nakahawak sa kanyang ulo, Nang marinig ito, nakakaunawa na tumango si Manny. Tumingin si Rhian sa entrance ng restaurant. Narinig niya na hindi bababa si Zack. Pero paano kung bumaba ito? Dahil sa nalalapit na kasa nito, kailangan talaga niyang panindigan ang pag-iwas. Tumingin siya sa malakas na ulan. Nag-atubili siya ng ilang segundo kung susuong ba siya sa malakas na ulan. Pero gusto niyang makaalis bago pa lumabas ang lalaki. Ah, bahala na. Hinandal ni
Nang alas-otso ng gabi, dumating si Rhian sa Steak restaurant kasama ang mga kasamahan sa institute. Pagpasok nila sa private room, nagtaas ng mga baso ang lahat upang mag-toas sa kanya. "Simula nang dumating si Doktor Fuentes sa aming institute, hindi lamang niya kami tinulungan na masolusyunan ang malalaking problema sa mga materyales na gamot, kundi pinangunahan din kami sa paggawa ng maraming proyekto. Ang institute ngayon, matagumpay dahil sa kanya!” "Akala ko hindi na matatapos ang proyektong ito, pero buti na lang at si Doktor Fuentes ay may galing at tapang! Hindi lang siya maganda, matalino at talagang kahanga-hanga pa!” Sunod-sunod ang mga papuri ang natanggap ni Rhian. Tumayo sa harapan ng lahat, at saka nakangiti na tumugon sa lahat, "Tungkulin ko ang lahat ng ito. Dapat nga ay magpasalamat pa ako sa inyo dahil sa walang sawa ninyong pagtulong sa akin at mainit na pagtanggap bilang lider ninyong lahat,” Nang bumalik siya sa bansa, naisip na niya ang kasalukuyang sit
Wala namang alam si Rhian tungkol sa mga iniisip ni Marga. Ang mga sinabi niya kay Rain ay hindi puro dahilan lang. Talagang abala ang research institute nitong mga nakaraang araw. Dahil sa pagkakasugat niya sa kanyang pulso at sa pakiusap ng mga bata, naglaan siya ng isang araw upang magpahinga sa bahay. Kinabukasan ng umaga, nagising siya dahil sa tawag mula sa isa sa mga miyembro ng team. Pagkatapos ng ilang minutong pag-uusap, wala na siyang oras para mag-almusal at dali-daling nagpunta sa research institute. Tapos na ang nakaraang proyekto. Ang simula at pagtatapos ng proyektong iyon ay mahirap. Kaya naman, sa simula ng proyekto, madalas na manatili si Rhian sa experimental area. Ngayon na malapit na itong matapos, muling bumalik ang kabusyhan ng nakaraan. Si Zanjoe pa rin ang nagsisilbing assistant niya. Habang nagsasagawa ng eksperimento, aksidenteng napansin ni Zanjoe ang sugat sa pulso ni Rhian at nagtanong, "Doktor Fuentes, ang kamay mo..." Naging abala si Rhian at na
Matapos umalis sa bahay ng magulang ni Zack, ang mga bakas ng kalungkutan at hinagpis sa mukha ni Marga ay unti-unting nawala at pinalitan ng malamig na ekspresyon. Si Fred ay naghihintay sa kotse. Nang makita niyang masama ang mukha ni Marga habang sumasakay, maingat niyang tinanong, "Ma’am. saan po tayo pupunta?" Bumaling si Marga at tiningnan siya ng malamig sa rearview mirror, "Sa kumpanya." Tumango si Fred, at habang umaandar ang kotse papuntang kumpanya, biglang nagsalita si Marga mula sa likuran, "Wag na, diretso na tayo sa bahay!" Wala talaga siyang gana na pumunta sa kumpanya at makita ang mga magugulong tao roon! Nakakalungkot na siya pa mismo ang nagpunta kay Dawn kaninang umaga. Akala niya tutulungan siya ni Dawn na makipag-usap kay Zack agad nang makita siya na umiiyak tulad ng dati. Ngunit hindi niya inaasahan na ang pagbisita niyang ito ay magiging walang silbi. Parang wala ring saysay ang mga sinabi ni Dawn. Kapag kalmado na si Zack, malamang ay malalama
Samantala, sa villa ng pamilya Suarez, Masana ang loob ni Marga mula nang siya ay itaboy ni Zack noong araw na iyon. Noon, si Dawn ay laging nagtatanggol sa kanya, ngunit hindi siya nagsalita noong araw na iyon, na nagpakita lamang na kahit ito ay hindi kayang tumulong. Dahil dito, halos mawalan ng pag-asa si Marga. Hindi siya bobo, pagkatapos maghintay kay Zack sa loob ng maraming taon, alam niyang malamang ay wala na itong balak na pakasalan siya. Ngunit palaging may kaunting pag-asa siyang hawak, dahil tinulungan siya ni Dawn sa bawat hakbang. Palagi niyang iniisip na basta't maghintay siya, darating din ang araw na papakasalan siya ni Zack. Ngunit hindi inaasahan, bumalik sa bansa si Rhian, at si Zack ay wala nang ibang iniintindi kundi ito, paulit-ulit din nitong sinasabi na nais nitong kanselahin ang kanilang engagement. Kung hindi lang sana bumalik ang babaeng iyon! Matapos magpalamig nang ulo sa bahay buong araw, nagpupumilit pa rin si Marga na panghawakan ang
Tumingin si Rain sa likod ni Rhian na may mga luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. Hindi niya kayang pigilan ang pagdaloy ng mga luha. Hindi inasahan ng dalawang maliliit na bata na magiging ganoon kalupit si Mommy kay Rain. Natigilan sila ng ilang sandali bago sila nakabalik sa kanilang mga sarili at tumakbo kay Rain upang aliwin ito. "Rain, huwag kang umiyak. Talagang abala lang si Mommy nitong mga nakaraang araw. Kapag tapos na si Mommy, maaari ka na ulit tumira sa amin!" Nakangiting sabi ni Zian. Imbes tumahan, lalo lamang umiyak si Rain, hindi siya mapapatahan ng mga sinabi nito. Kinuha ni Rio ang panyo upang punasan ang mga luha nito at nagsabi nang kalmado, "Aalagaan ka namin sa eskwelahan. Gusto ka rin ni Mommy. Huwag ka nang malungkot. Kung patuloy kang iiyak at maging pangit, hindi ka na magugustuhan ni Mommy." Nang marinig ito, unti-unting huminto ang pag-iyak ni Rain, ngunit may kalungkutan pa rin sa kanyang mukha. Tumango si Zian at nagsabi, "Kami at si M
"Hindi, gusto ko si tita ganda!" Tumingin si Rain kay Rhian nang sabik, at pagkatapos ay tumingin kay Zack ng nakasimangot. Nakita ni Zack ang determinasyon ng anak, alam niyang hindi ito susunod ngayon, kaya't tumigil na siya sa pagpapilit at tumingin kay Rhian. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, medyo kumunot ang noo ni Rhian, agad niyang nahulaan kung ano ang sasabihin ni Zack. "Laging nakadepende si Rain sa iyo, at sa iyo rin unti-unting bumuti ang kanyang mga sintomas ng autism. Ngayon, natakot siya at nagkaroon ng ilang relaps, kaya't hindi na niya gustong lumayo sa iyo. Maaari mo ba siyang alagaan pansamantala?" May pakiusap na sabi ni Zack kay Rhian. Nang marinig ni Rain na papayagan siyang manatili sa bahay nila Rhian, kumislap ang mga mata ng bata habang nakatingin kay Rhian, umaasa siya na papayag ito. Ngunit pagkatapos maghintay ng ilang segundo, napansin ni Rain na tila may hindi tama sa ekspresyon ng mukha ni Rhian. Nang mahulaan na parang ayaw nito, agad na b
Pagkatapos ng ilang sandali, nakabawi si Zack at mataman na nagsalita, "Tama kayo. Hindi ko na kayo guguluhin pa." Tungkol naman sa kasal niya kay Marga, naisip niya na hindi na niya kailangan pang sabihin sa kanila ang tungkol don. Hindi pa niya ito ipinahayag sa publiko, kaya’t hindi niya balak ipaalam sa iba ito sa ngayon. Medyo nagulat ang dalawang bata nang makita nilang madaling sumuko si Zack, nalungkot sila at medyo nasaktan. Talagang gusto ni daddy na pakasalan ang masamang ale na yon. Ayaw na ba talaga nito sa mommy nila. Lalo silang nalungkot sa naisip nila. Kahit nalulungkot sila, mas nanaig ang kanilang galit. Tumingala sila at pinag-krus pa ang braso sa kanilang dibdib. “Ba-bye, tito Zack,” matapang at sabay na sabi nila Rio at Zian. Napakamot si Zack sa kilay habang nakatingin sa kambal na animo’y malaking tao na nakatayo at nakaharap sa kanya. Pakiramdam niya ay galit ito sa pagpapakasal niya kay Marga. Pero bakit magagalit ang mga ito? Kung kanina ay handa na