Prologue

This story is a work of complete fiction. Names, characters, places, and incidents are either products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events, facts, locales, or persons, living or dead, is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from exploit the contents of this story in anyway; please obtain permission.

_________________________________________

Maingay.

Siksikan.

Samot-saring amoy ang malalanghap sa bawat sulok.

Mga taong prenteng naglalampungan sa tabi-tabi.

Mga kababaihan at kalalakihang halos maghubad na sa gitna ng dance floor.

Samantalang ang ila'y patumba-tumba na ang paglalakad buhat ng labis na kalasingan; isa na ro'n ang babaeng pagewang-gewang na naglalakad habang hawak ang kulay maroon nitong purse. Hapit na hapit ang suot nitong corset na itim na pinarisan ng short shorts at gladiator boots. Halos makita na ang kaniyang umbok na dibdib kaya ang mga tingin ng kalalakihan dito'y hindi maalis-alis.

Bakit pa kasi ako sumama sa pinsan ko! Hindi ko na tuloy alam kung saan ako pupunta. Kahit isa'y wala akong kilala dito sa Manila. Mukha pa akong sinaunang pokpok sa suot ko! asik niya sa kaniyang isipan.

Wala talaga siyang kilala na kahit sino dito sa Manila maliban sa kaniyang pinsang babae na nagdala sa kaniya rito sa Vyon's Bar—isang tanyag na bar sa Manila. Tanging pagbuntong-hininga na lamang ang kaniyang nagawa habang ipinagpatuloy ang paglalakad. Hindi na rin matuwid ang paglakad nito dahil sa kalasingan ngunit hindi pa siya kuntento—nagawa niya pang kumuha ng mga alak sa bawat table na nadadaanan niya.

"Hey!"

"Oh! long time no see, fucktard!" Napangisi na lamang ang apat na lalaki nang marinig ang huling sinabi ng kararating lang na kaibigan. Lima silang magkakaibigan na nagkayayaang mag-inuman dahil minsan na nga lang sila magkita't magsama-sama dala na rin ng pagiging busy nila sa kanilang trabaho. Iisa lang ang propesyon ng mga ito ngunit magkakaiba ang lugar kung saan sila nadestino.

"Hey, man! You're still ugly. The hell!" panunudyo ni Hezu sa kaibigan. Hindi maipagkakaila na may pagkamestiso ang lalaking si Hezu. Siya ang pinakamatanda sa kanilang lima kaya malaki ang respeto ng apat sa kaniya. May anak na si Hezu ngunit ulila ito sa asawa dahil bago pa man iluwal ang anak nila'y nakipaghiwalay na ito sa kaniya; bagay na hindi niya kailanman pinagsisihan. He's 29 but still look younger than his pals while his daughter is just 10 years old. 18 years old siya noon habang 17 years old naman ang babaeng nagluwal sa anak niya. Napakabata ngunit halatang bihasa na pagdating sa pakikipagtalik.

"Kuya Hez, how's your duaghter Hezian? I have something for her," nakangiting sabi ni Kal habang iniaabot ang paper bag na dala. Si Kal ang pinakabata sa lima. Hindi talaga maiaalis ang pagiging mapagbigay at humble sa binata na nakasanayan na rin ng kaniyang mga kaibigan. He's 22 years old but looks like a teenager. May katangkaran ito na siyang ikinalamang niya kay Hezu.

Bigla naman siyang napabalik sa ulirat nang maramdaman ang mabilis na kamay na nambatok sa kaniya. Sunod-sunod siyang napamura sa kaniyang isipan dahil dito. "What the hell, Yoshi!? Kuya Hez, look oh! He's nambabatok," sumbong niya kay Hezu.

Ngunit ilang saglit lang ay napatigil ang apat na nagkukulitan nang mapansing kaunti na lang ay maubos na ni Saint ang isang case ng soju na bigay ni Xayvion—ang may-ari ng Vyon’s Bar. Kanina pa ito walang imik na siyang ipinagtataka nilang apat. Noon pa ma'y tahimik na talaga ito ngunit nakakaya pa naman nito na makipagbiruan, hindi katulad ngayon. Walang bahid ng kahit anumang emosyon ang makikita sa kaniyang mga mata. Sunod-sunod na paglagok lamang ang ginagawa niya kaya hindi niya napapansin ang mga matang nakatingin sa kaniya.

"What's wrong with him, Kuya Hezu?" mahinang usal ni Callip habang nakatuon ang tingin kay Saint. Si Callip ang pangalawa sa pinakabata sa kanilang lima. May pagka-pandak ang binatang ito, hindi katulad ni Kal na pinakabata ngunit ito rin ang pinakamatangkad. Half-japanese and half-filipino si Callip kaya medyo kakaiba ang kaniyang mukha at paraan ng pananalita kumpara sa apat.

"Maybe he's broken-hearted,"  mahinang tugon ni Hezu habang nakatingin din sa lalaking patuloy lang sa paglagok ng soju. Sa pagkakaalam nila, may kasintahang modelo si Saint. But they weren't sure if that's really the reason kung bakit ito naglalasing.

"Naghiwalay na sila ni Ate Hyacinth? I thought they're going to be married?" nakakunot ang noong ni Yoshi.

"Sabi ko kasi sa inyo na 'wag na kayong mag-girlfriend. Asawa nga naghihiwalay, mag-fiancée pa kaya," pang-uuyam ni Kal. "Sabi sa inyo e, walang forever pagdating sa cheater. MWEHEHEHE." At isang malutong na batok ang natanggap nito mula kay Yoshi.

Ilang minuto pa lamang silang nagbubulung-bulungan nang biglang may bumagsak na babae sa harapan nilang lima. Pati ang atensyon ni Saint ay naagaw niyon.

"Hihi! Mga kuya, nakita niyo po ba ang pinsan kong mukhang payaso?" Magkahalong tawa at iyak na ang ginagawa ng babaeng nakaupo sa sahig. Hindi na nga nakadilat ang mga mata nito habang nagtatanong dahil lasing na lasing na siya. At hindi naman alam ng apat na lalaki kung ano ang dapat nilang gawin dito. Tatawag ba sila ng security o pababayaan na lamang ito dahil nakakaawa rin naman ang itsura ng dalaga. Gulo-gulo ang buhok nito at mamula-mula rin ang kaniyang mukha habang parang batang nakaupo sa sahig.

"Stop calling us kuya. All of us are attorneys!" asik ni Saint na sobra na rin ang pagkalasing. Nilapitan niya ang babae at binigyan pa ng isang boteng soju na ikinagulat ng apat niyang kaibigan. Tinanggap naman ito ng babaeng nakaupo pa rin sa sahig.

"The hell! Kuya Saint, 'wag mo na bigyan ng soju. Hindi ka ba naaawa sa itsura niyan? Baka may mangyari pang masama dahil sa ginagawa mo!" giit ni Callip subalit tinignan lang siya ng kaibigang si Saint at ng babaeng nakaupo sa sahig habang tumutungga ng soju. Wala na silang nagawa pa kundi ang pabayaan na lang ang kaibigan dahil alam nilang hindi nila ito mapipigilan.

Ilang oras din silang nag-inuman hanggang sa nagkayayaan na silang umuwi. But how if Saint, on the other hand, is busy dancing along with the unknown woman? Halos maglampungan na sila sa gitna ng dancefloor dahil sa sobrang kalasingan.

"Hey! May I know your name, Miss?" tanong ni Saint sa babaeng nakayapos sa kaniya. Napakaingay pa rin sa loob ng bar kaya sinadya niyang lakasan ang kaniyang boses para marinig siya nito.

"I'm Margarette Leora. Just call me Mara. Ikaw? Pwede ko bang malaman ang pangalan mo, Attorney?" Halos magputol-putol na ang mga salitang lumalabas sa kanilang bibig buhat ng sobrang kalasingan ngunit nagagawa pa rin nilang magkaintindihan.

Inilapit naman ni Saint ang kaniyang bibig sa tainga ni Mara. "I'm Atty. Saint Salvacheera..." sabay halik sa tainga nito. Tanging daing lang ang nagawa ni Mara hanggang sa may sumaging kalokohan sa kaniyang isipan. Kinuha niya ang dalawang kamay na nakayapos sa leeg nito at dahan-dahang pinagala sa dibdib nitong malapad.

"Oh, I like that Mara! Wanna have some fun on my bed?" Isang nakakalokong ngiti ang gumuhit sa bibig ni Mara dahil sa sinabi nito. Interesting.

"Of course. Pero bago 'yan, kailangan mo munang sagutin ang itatanong ko. Game?"

"Game!" Ginaya niya ang ginawa ng binata sa kaniya kanina sabay halik sa tainga nito. Narinig niya pa ang mapanghibok nitong daing kaya saglit siyang napatawa.

"Can you be my husband, Attorney?"

Hanggang sa tuluyan nang tumiklop ang kaniyang mata; hindi dahil sa antok at sobrang pagkalasing, kundi dahil sa kaniyang sakit—narcolepsy. The narcolepsy, ang sakit na sagabal sa pamumuhay ni Mara, ang dahilan kung bakit hindi niya alam na naghihirap din pala ang mga magulang niya sa sakit nito. Hindi niya alam na namatay na ang mga ito dahil sa sakit niyang pagtulog na inaabot ng buwan o linggo bago siya muling magising.

•••

COPYRIGHT © ALL RIGHTS RESERVED 2021

A Life With Five Attorneys

Written by: RaineeeNeee