HEZU
"Dad, kailan kaya siya magigising? Magigising pa kaya siya, Dad?" Ibinaling ko ang aking tingin sa anak ko na nakatitig din sa babaeng halos dalawang buwan nang walang malay. Halata ang pananabik ni Hezian na magkaroon ng nanay kaya gano'n na lamang siya kung mag-alaga at magbantay kay Mara. Ang babaeng unang pumukaw ng atensyon ko.
"I don't know, Anak. But don't worry, she's going to be fine." Hinalikan ko siya sa noo pagkatapos ay ibinalik ang tingin sa mga papeles na nakabalandra sa'king malapad na lamesa.
"Paano kung hindi na siya magising? Gaya ng nangyari kay Abuela," malungkot niyang sabi. Yes, my mother died five years ago after being four months comatosed. But nah, we're okay now. Kinaya namin kalabanin ang lungkot.
Kinuha ko muna ang tali sa buhok na nakapatong sa lamesa ko saka iyon itinali sa kaniyang buhok bago ko siya sagutin.
"They're different, baby. Mommy died because of her sickness, while this girl is just suffering from her sleeping disorder, okay?" Hindi pa siya nakuntento kaya muli siyang nagtanong. Ni hindi ko matapos-tapos ang mga dapat kong gawin ngayong araw dahil sa dami ng tanong niya.
"Paano kung may kukuha na sa kaniya? I want her to be my mother." Sinubukan pa niyang mag-pout para kumbinsihin ako. "Mukha siyang mabait plus she's naturally beautiful." Kagat-labi akong napangiti habang nakatingin sa babaeng mahimbing na natutulog.
How can I get a woman like her, huh? I find her cute and jolly kahit hindi ko pa siya nakakasama ng maayos o nakausap man lang, but she really caught my attention that night.
"Yeah, she's cute..." wala sa sarili kong sabi habang nakatingin pa rin kay Mara.
Sana'y magising ka na. Gusto kong makilala at makasama ka, young lady. You look interesting.
"Stop staring at her, Dad! You're kinda weird, the cock!" Saglit akong napatigil nang marinig ang huling sinabi ng babaeng prenteng nakaupo habang magka-cross ang dalawa nitong braso. Bakit ba kasi sa'kin ka nagmana? Okay lang sana kung sa itsura lang, pero hindi, pati ugali ko nakuha mo.
"Watch your language, Hezian. Alam kong nagmumura ako pero kahit kailan hindi ako nagbanggit ng ganiyang klaseng mura. Where did you get or hear that freaking cuss?" She just pouted her lips while playing her fingers. Hindi mo'ko madadala sa paganiyan-ganiyan mo, Hezian.
"I heard it from Hermana Rafia..." aniya. Oh, it came from the only daughter of Rainee and Kofi Salvacheera—the new trending couple in our hometown. Saint and I are also Salvacheera and Kofi is one of our jerk cousin. We're close pero dahil sa trabaho, hindi namin magawang mag-usap.
"Just don't say it again, okay?" Hinintay ko ang isasagot niya ngunit ilang minuto pa bago siya tumugon sa sinabi ko.
"No, Dad. I find it cute than your 'what the hell' or whatever." Pumanhik na siya palabas ng kwarto ko kaya hindi ko na ito nasaway pa.
Just like me—stubborn.
Naniniwala na talaga ako sa sabi-sabing 'Like father, like daughter.'
Tinuloy ko na lang ang ginagawa ko. Ilang oras nakatutok ang mga mata ko sa mga papel na nakalatag sa harapan ko. Ilang oras na rin akong nakaupo at nag-aasikaso para sa darating na trial bukas. Hindi pa man ako tuluyang natatapos nang umalingawngaw ang boses ng mga kalalakihan na papunta sa gawi namin. Kailan pa ba tatahimik ang mga bunganga nila? Tsk.
"Yo! How's her, Kuya Hez?" bungad na tanong ni Kal. Isinantabi ko muna ang mga ginagawa ko para makausap sila ng maayos. Nakaupo silang apat sa mahabang sofa na nasa gilid ng kama kaya halos ang tingin nila'y nasa babaeng nakahiga at walang malay.
"I don't think her sleeping disorder isn't normal. Like what the hell! Ilang months na siyang nakahilata at walang malay." Nakiupo na rin ako sa tabi nila pagkatapos kong magsalita. Napansin ko ang seryosong mukha ni Saint na nakatuon din sa tulog na si Mara.
"Ano kaya kung ipa-broadcast na lang natin, Kuya Hez?" Yoshi asked. Seryosong-seryoso din ang mukha niya, halatang may halaga na rin si Mara sa kaniya dahil halata sa mukha niya—no, halata sa mukha nilang lahat. Ngayon ko lang sila nakitang ganiyan kaseryoso para sa ikabubuti ng isang babae. Ako lang naman ang unang sumira sa rules naming lima kaya hindi na 'ko magtataka kung hindi nila masususunod 'yon. Trial in court first, before trial in bed with girls.
"No! Ano na lang ang sasabihin ng mga tao kapag nalamang may hawak tayong babae? Dudumi lang ang pangalan nating lima, Yoshi," seryosong sabi ng isa. Hindi pa rin talaga siya nagbabago. Mas uunahin niyang bumango ang pangalan niya kaysa sa ikabubuti ng iba. Hindi na 'ko magtataka, baka talagang namana niya ang ugali ni Abuelo. Buti na lang ilang taon lang kami nagkasama ni Abuelo sa Spain. Maliban kay Kofi, siya rin naman ang laging nakakasama ni Abuelo, hindi katulad ko at ni King. Mabuti na rin siguro 'yon.
"Yeah, inisip ko na rin 'yan before I suggested my idea. But, hindi mo ba iniisip na mas lalong lalala ang sitwasyon kapag tumagal nang tumagal. Pa'no kung may mangyaring masama riyan? Mas lalong masisira ang pangalang iniingatan mo," may diing saad ni Yoshi, halatang iritado na rin sa mga nangyayari.
"Can you please stop that bullshits? Mag-isip na lang kayo ng paraan, hindi yung pati rito'y propesyon niyo pa rin ang iniisip niyo." Napatampal na lang ako sa noo dahil mukhang nagkakainitan na silang tatlo. Si Callip ang pangalawa sa pinakabata pero mas matured pa ang pag-iisip niya sa dalawa. Sana lang hindi na makisali pa si Kal, mas lalong gugulo.
"Bakit hindi na lang natin ibigay sa bahay ampunan? Tutal hindi naman natin 'to kaano-ano. Ba't pa kasi dinala niyo 'yan dito." Napaawang ang bibig naming apat dahil sa sinabi ni Saint. Seriously?! Siya kaya ang dahilan kung bakit nandito ang babaeng 'yan. Kung hindi niya lang sana 'yan sinayaw, hindi sana 'yan napadpad dito.
"Talagang sa'yo pa nanggaling 'yan, ah? Baka natatandaan mong ikaw ang dahilan kung bakit nandito ang babaeng 'yan." Napatayo siya at taas-noong hinarap ako na animo'y may ipagmamalaki pa. Umandar na naman ang kayabangan ng gagong 'to.
"I'm drunk that time at wala akong alam sa nangyayari! Ba't kasi hindi niyo 'ko pinigilan, 'di sana hindi tayo umabot sa gan'to!" Mariin akong napapikit dahil sa sinabi niya. Ilang beses na 'kong nagpapakumbaba pagdating sa kaniya dahil ayaw ko ng away. This fucktard!
"Sino pa sa'min ang makakapigil sa'yo, Saint? Kahit naman pigilan ka hindi ka pa rin magpapapigil. Talk shits!" Mabilis niyang naabot ang kwelyo ko kaya ganon-ganon na lang niya ako kadaling nasapak. Napatilapon ako sa gilid ng kama dahil sa lakas ng pagkakasuntok niya. Kitang-kita ko ang rumehistrong gulat sa mukha ng tatlo. Nilapitan ako ni Callip at pinigilan naman ni Yoshi at Kal ang galit na galit na si Saint.
"Alam mo, matagal na 'kong nagtitimpi r'yan sa ugali m—"
"POTANGINA NASA'N AKO?!"
What the fucking hell?! Talagang makikisali pa ang babaeng 'ya—fuck! S-She's awake...
"MGA GWAPO KAYO PERO KAKASUHAN KO KAYO NG SEXUAL HARASSMENT! MAGTUTUOS TAYO SA KORTE, MGA KRIMINAL!" Ang bawat salitang binitiwan nito'y nagpalaglag ng panga naming lahat maging si Saint na kanina lang ay galit na galit. What the fuck is wrong with this woman?
•••
RaineeeNeeeMARA"What's your address, Miss?" Hindi ko na alam kung sino ang haharapin ko sa kanilang lima. Idagdag mo pa ang batang babaeng kanina pa nakatingin sa akin. Ba't pa kasi kung kailan gusto ko magsaya, saka naman aandar ang sakit ko. Hindi 'to sakit, sumpa 'to."Hindi nga ako taga-rito sa Manila, dinala lang ako ng pinsan kong babae do'n sa bar kasi sabi niya may opening daw ng trabaho do'n." Sabay silang apat na napatampal ng noo dahil sa sinabi ko. Maliban sa isang lalaki na halos lamunin na ako ng buhay. Ganiyan ba 'ko kasarap, Attorney?Yes, naalala ko pa ang nangyari no'ng araw na 'yon bago ako tuluyang nawalan ng malay. Naalala ko pa ang katarantaduhang sinabi ko—bagay na siyang ikinahihiya ko."Okay, Miss Mara, bakit ka napadpad dito sa siyudad?" Biglang sumagi sa isipan ko ang mga dahilan kung bakit ako nandito sa Manila. Hal
MARA"Hindi ka ba naaawa sa'kin?! Kung buhatin mo 'ko parang gusto mo na 'kong itapon sa truck ng basura! Oo, kasalanan ko kung bakit kayo may hindi pagkakaintindihan ng mga kaibigan mo! Pero hindi naman tama na basta mo na lang akong buhatin na para bang sako ng basura!" Kung nakikita ko lang ang sarili ko ngayon, paniguradong pulang-pula na ang mukha ko dahil sa galit. Idagdag mo pa ang tigyawat na mas lalong nagpapapula ng mukha ko. Oo tama ang iniisip mo, sagana ang mukha ko sa tigyawat. "Uhmm... Miss? Can you please lower voice? My daughter is sleeping," singit ng lalaking nakasagutan ni Saint kanina bago ako pinaalis sa bahay na 'to. Napakatangos ng ilong niya. May mapupungay na mata't katamtamang kapal ng kilay. Hindi man katangkaran ngunit hindi ko maitatanggi na malakas ang sex appeal ng lalaking 'to. Sana ganito kagwapo ang mapapangasawa ko. "Sto
MARA"Grabe naman kayo makatingin sa'kin! Hindi ko naman alam na paborito niyo pala 'yong chocolate cake na 'yon e! Saka hindi naman kasi sinabi ni Ley na 'yon nga..." Hindi ko alam kung sino ang haharapin ko. Hindi ko alam kung kaninong matatalim na mata ang sasalubungin ko. Halatang galit at inis sila sa'kin, nakikita ko sa mga mata nila. Sinabi ko naman na babayaran ko e! Hindi nga lang ngayon, baka next next year."You can eat those ube cakes or whatever naman. Bakit 'yon pa? It's our only gift from Ate Leyvi. Hindi nga namin 'yon kinain para lang gawing remembrance e!" Napanguso pa ang lalaking may katangkaran din na katabi no'ng lalaking mukhang hapon. Mas lalong kumorte ang ganda ng labi nito nang ngumuso siya. Ba't ang cute niya? Gusto ko magkaroon ng ganiyan ka-cute na kapatid. Halata namang bata pa siya."Stop that childish act, Kal! It doesn
MARA"Kailangan ba talagang magsuot ng ganito? Para akong sinaunang pokpok dahil sa suot ko!" Hindi ko maiwasan ang mapakamot sa balat ko dahil sa kating dulot ng telang suot ko. Ilang linggo niya akong sinanay na magsuot ng ganitong klase ng damit at sandals na may matataas na takong. Pero gano'n pa rin, tila'y walang pagbabago. Hindi pa rin ako sanay, idagdag mo pa ang kabang kanina pa umaaligid sa kalooban ko."Tss," asik niya. Tanging pag-irap lang ang nagawa ko lalo na't papasok na kami sa loob ng malaking bahay. Bahay pa ba 'to? Doble ang laki nito kumpara sa bahay ng limang attorney. Cool! Pati pader parang may gintong nakatanim. Dahil sa pagkamangha ko, nagpalinga-linga na lang ang mata ko sa bawat parte ng bahay na madadaanan ko."Gawin mo kung anong tinuro nila sa'yo. Act like a professional, baby, please?" Halos manigas ako sa kinatatayua
MARAIlang araw na ako hindi pinapansin ng lalaking 'yon. Hindi ko alam kung naiinis ba siya dahil sa inakto ng lolo niya o dahil sa ginawa ko. Ilang gabi na rin akong nagpapansin sa kaniya. Pa'no? Nagkukunwaring akong nadapa, o 'di kaya ay napaso, makatapon ng tubig, at kung ano-ano pa pero walang silbi ang lahat. Ni paglingon sa akin ay hindi niya magawa. Nakatutok lang siya sa laptop at mga papel na dinaig pa ang kapal ng dictionary. Wala akong ibang magawa kaya naisipan ko na lang na lumabas mag-isa. Mabuti na nga lang ay hindi umaandar ang sleeping disorder ko. Kaya malaya akong gawin kung anong gusto kong gawin dahil may pera naman na binigay sa akin si Saint bago niya ako pinakilala sa lolo niya. Tanging oversized tee-shirt at pedal na puti lang ang suot ko na pinarisan ng sneakers na bigay sa akin ni Hezu. Wala na akong pakialam kung magmukha ulit akong losyang sa suot ko, sanay naman na ako noon pa.
MARA"What the hell?! I won't!" Napanguso na lang ako dahil sa muling pagtanggi niya. Kanina pa namin siya pinipilit kaya kanina pa rin siya tanggi nang tanggi. Gustuhin ko man na mapapayag siya ay hindi ko magawa. Sigaw niya lang talaga ang umalingawngaw sa malaki nilang bahay."Kuya Hez, come on! It's just a freaking favor. Mara's favor," mariing sermon ni Kal. Bukod kay Yoshi, siya at si Callip ang kanina pa pumipilit kay Hezu. Pero sadyang matigas ang bunbunan ng lalaking 'to. "Did you even think, Kal?! Inisip mo ba kung anong magiging itsura natin dahil diyan?! Wearing a corset while performing that damn dance!" Halos mapaigtad kaming apat nang hampasin niya ang malapad na lamesa sa harap niya. Nakagawa ito ng malakas na ingay dahil ito'y kahoy."Kuya Hez, ngayon lang naman humingi ng pabor si Mara." Halatang
KAL"KALISTER SAVILLAN!" Napalingon ako sa matinis na boses galing sa aking likuran. Bahagyang napakunot ang noo ko nang makilala ang babaeng matulin na tumatakbo sa gawi ko. Ano na naman bang trip ng babaeng 'to? Damn this girl!Hingal na hingal pa siya. Ang bilis niya tumakbo, partida, nakaheels pa 'yan. Mas lalong bumagay sa kaniya ang Maroon na crop top niyang suit na pinarisan ng harem pants."Gosh Savillan! You're making me sweat na tuloy!" Nagsisimula na naman siyang magsalita sa sarili niyang lengguwahe. Napahawak pa siya sa bandang dibdib niya habang pinupunasan ang pawis sa noo. Hindi ko siya natiis tignan kaya agad kong kinuha ang panyo ko sa bulsa para ipunas sa noo niya. Hindi na naman bago sa'min 'to kaya sanay kami sa isa't-isa. "Oh! You should always keep a hanky, Yezhiah Zey Amorsolo," nakangiting saad ko habang in
CALLIP"How could you leave me there again?! Callip naman! Alam kong hindi mo ako mahal pero 'wag mo naman sana ipamukha sa mga magulang natin na hindi na ako ang mahal mo! Kahit pagkukunwari lang. Kahit temporary lang, tapos kapag gising na si Mara, ako na mismo ang lalayo. Ako na mismo ang magsasabi ng dahilan kung bakit wala nang tayo. Take care." Nakita ko kung paano siya patagong nagpunas ng likidong galing sa mata niya. Nakaramdam ako ng kaunting hiya at konsensya dahil sa nagawa ko sa kaniya.She's Yaree Satoshami, Yoshi's younger sister. Yaree is my ex-girlfriend, we almost had a two-year-relationship but I felt out of love. Yes, that's the reason why we both broke up to each other. Pero hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon hindi niya masabi-sabi sa pamilya niya ang nangyari sa amin. Even Yoshi, wala siyang alam sa nangyari sa amin dahil 'yon ang gusto niya, na huwag ipagsabi kahit kanin
MARA"Hey, baby! I made a chocolate cake for you!" Bitbit ang chocolate cake na gawa ko, lumapit ako sa kaniya. Walang bakas na tuwa sa mukha niya kaya kumunot ang noo ko."Saint? Is there something wrong?" He’s just staring at me while crying? What’s wrong with him? Hindi siya sumasagot kahit anong gawin ko. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero iniwas niya agad ito."What’s wrong? Are you mad at me? Nagalit ka ba dahil sa sinabi ko kagabi? Hey! That was just a joke!" Tumawa ako na animo’y may nakakatawa sa sinabi ko pero wala pa rin siyang sagot. Nakatingin lang siya sa akin habang umiiyak. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil lumalayo siya sa tuwing lalapit ako."Saint, ano ba! Magsalita ka nga!" Inilapag ko muna ang cake na hawak at taas-kilay na hinarap siya."Hindi ka ba talaga magsasalita? Ano bang problema mo?" Pinilit ko
WARNING! MAY MGA EKSENANG HINDI ANGKOP SA MGA BATA. READ AT YOUR OWN RISK! SAINTFLASHBACK"Don't you dare hurt her again, Hyacinth! I won't hesitate to hurt you," I threatened her. I found out what she did to Mara before she was rushed to the hospital."Bakit, Saint? Dahil gusto mo na siya, huh? Kaya mas makakayanan mo na saktan ako para sa kaniya? Gano'n ba?" I closed my eyes tightly and clenched my fist. Earlier I insisted to not lay my hands on her."None of your business.""Hindi ako tanga, Saint. Oo, noong una pinili ko na huwag na lang pansinin ku
MARA"Cómos estás, Margarette?" Ibinaba ko ang cellphone na hawak at hinarap ang taong nasa harapan ko. As usual, she's wearing a thick make-up. Isama mo pa ang lipstick na sobrang kapal, tinalo pa ang color ng floorwax."Estoy bien, Hermana. Why are you here? Do you need something to say?" May inilabas siyang brown na envelope sa harap ko kaya agad ko itong kinuha para tignan kung ano ang nasa loob niyon. Halos mapanganga ako nang makita kung ano ang laman nito.It was the model ranking and I'm second to the highest! God, thanks! It's been a years when I entered modeling industry."Woah! Thank you for informing
HYACINTH"Hanggang kailan ka pa magmumukmok diyan, Hyaz? Ano? Ganiyan ka na lang araw-araw, 'te? Happy birthday pero naiinis pa rin ako sa'yo. Bumangon ka na riyan!" Tumagilid ako at tumalikod sa kaniya. Hanggang kailan din naman kaya siya titigil sa kakasermon sa akin? Tinalo niya pa sina Mama. Tsk!"Bes Hyaz, maawa ka sa sarili mo. Ang laki ng pinagbago mo, jusko! Tignan mo ang sarili mo sa salamin. Para ka ng ina na nag-aruga ng isang dosenang bata!" dugtong na sermon niya. Araw-araw siyang ganiyan. Kung hindi ko lang talaga siya kaibigan, malamang matagal ko na 'tong pinalayas sa apartment ko."I'm tired. Leave me alone and ignore my existence for a while," malamig na wika ko. Ilang taon na rin ang nakalipas simala nang naghiwalay kami ni Saint. Ilang taon na rin no'ng huli naming pag-uusap. Paniguradong masaya na sila ngayon. Wala na rin naman akong b
MARA"Iha, maayos na ang lahat. Pagkatapos ng therapy na ito, pupunta na kayo ng Spain," halos pabulong na sabi ni Mrs. Salvacheera. Hininaan niya lang ang boses niya dahil nandito si Saint."Kailangan po ba na sa Spain ako magpagamot? Sorry po kung demanding pakinggan, pero kasi si Saint e..." Hinaplos niya ang ilan pang natitirang hibla ng buhok ko at hinawakan ang kamay ko habang nakangiti. Siya nga pala, pinakalbo na ang buhok ko. Noong una nag-aalangan ako kasi nasasayangan ako sa mga buhok ko. Pero napagpasiyahan ko sa huli na pumayag na lang na ipakalbo."Are you afraid that my son will replace you?" Nag-aalangan akong tumango. "Don't worry. Hindi ganiyan ang ugali ni Saint. Trust me, okay?" "Salamat po sa lahat, Mrs. Salvacheera. Kapag po nakaluwag ako, babawi po ako sa inyo," walang pag-aal
MARAIsang linggo na rin ang nakalipas nang sumailalim ako sa first chemotherapy. Sa lahat ng therapy na binanggit ni Doktora Rainee, chemo pa lang ang nararanasan ko. Iisipin ko pa lang na sasailalim nanaman ako sa chemo ay kinakabahan na ako.Malalim na pagbuntong-hininga ang nagawa ko nang mapadapo ang tingin sa salamin. Kitang-kita rito kung paano unti-unting naglalagasan ang mga buhok ko. Marami na ang nabawas pero hindi naman ako masyadong napanot dahil may kakapalan ang buhok ko. Napag-usapan na rin naman namin nila Doktora na ipapaputol na lang ang buhok ko gayong mauubos din naman ito.Sobrang putla ko na rin. Dry na ang balat ko dahil sa sakit ko. No'ng sinukat nila ang timbang ko doon lang nakumpirma na malaki ang nabawas sa dito. Ang daming nawala sa akin dahil sa sakit na natamo ko. Nakakapanghinayang at nakakawalang-gana. Sina Hezu, Kal, Callip, at Yoshi naman daw ang
MARAKinakabahan ako dahil ngayon ang chemotherapy na sinasabi ni doktora. Kanina pa nila sinusubukang tanggalin ang kaba ko pero kahit anong gawin nila ay wala pa rin itong talab.Si Sachi, Yezhiah, Mr and Mrs. Salvacheera at ang pinsan ko lang ang kasama ko. Wala sina Saint. Kanina dumaan daw si Yoshi dito at may ibinigay na pagkain. Hindi ko siya naabutan dahil halatang may pasok din siya.Halos mag-iisang linggo na ako dito sa hospital. Mabuti na nga lang ay hindi na ako oras-oras naduduwal hindi katulad no'ng nakaraang araw."Charity, iha, samahan mo nga ang pinsan mo at kausapin. She's obviously nervous," rinig kong utos ni Mrs. Salvacheera. Oo, alam na nila na pinsan ko si Ana Mae. Nagtaka pa nga ako no'ng una dahil ang tawag nila kay Ana Mae ay Charity, iyon pala ay ipinangalan lang 'yon ni Mrs. Salvacheera sa kaniya.Ilang araw na silang na
MARA"Are you gonna sleep here, Mom? Dad?" Napalingon ako kay Sachi na mukhang naiirita na nandito ang mga magulang niya.Ilang araw na kasi silang nandito, maging si Yezhiah na dati lang ay galit na galit sa akin. Hindi ko alam kung anong nakain niyan bakit hindi na ako tinatarayan. Ang sarap nilang tignan. Ang sarap tignan na may mga taong handang magbantay sa akin kahit hindi ko sila kadugo. Napabuntong-hininga ako nang muling nanumbalik sa isipan ko ang offer ni doktora. "Dalawang beses ka lang magpapa-therapy dito sa Pilipinas, Margarette."Pagkatapos ng pangalawang therapy ay hindi ko na sila makikita. Hindi ko na siya makikita. Paano ko sasabihin kay Saint 'to? Paniguradong hindi siya papayag. "Dito kami matutulog ng Daddy mo, Sachi," tugon nito.
MARAWala akong ganang makipag-usap. Wala akong ganang kumain. Wala akong ganang magsalita. Wala akong gana sa lahat. Paano ko na lang sila haharapin kung unti-unti na akong nawawalan ng gana? Sa lahat ng tao, bakit ako pa ang nakasalo ng mga ganitong sakit? Bakit ako pa na hirap din sa buhay? Bakit ako pa na walang ibang hinangad kundi ang mamuhay ng masaya at tahimik?Alam ko na may mga taong mas malala pa ang napagdadaanan, pero hindi ko maiwasan na hindi kuwestyunin ang Diyos kung bakit ako? Bakit sa'kin Niya binigay ang ganitong pagsubok? Nagiging pabigat na ako sa mga taong kumupkop sa akin. Nagiging pabigat na ako sa lahat."Mom, aren't you gonna talk to us?" Walang buhay kong nilingon si Ley. Dati lang ay ganado akong makausap ang batang 'to pero ngayon ay tila nawala na iyon. Nawawalan na ako ng gana na harapin sila."L-Ley...."