MARA
"What's your address, Miss?" Hindi ko na alam kung sino ang haharapin ko sa kanilang lima. Idagdag mo pa ang batang babaeng kanina pa nakatingin sa akin. Ba't pa kasi kung kailan gusto ko magsaya, saka naman aandar ang sakit ko. Hindi 'to sakit, sumpa 'to.
"Hindi nga ako taga-rito sa Manila, dinala lang ako ng pinsan kong babae do'n sa bar kasi sabi niya may opening daw ng trabaho do'n." Sabay silang apat na napatampal ng noo dahil sa sinabi ko. Maliban sa isang lalaki na halos lamunin na ako ng buhay. Ganiyan ba 'ko kasarap, Attorney?
Yes, naalala ko pa ang nangyari no'ng araw na 'yon bago ako tuluyang nawalan ng malay. Naalala ko pa ang katarantaduhang sinabi ko—bagay na siyang ikinahihiya ko.
"Okay, Miss Mara, bakit ka napadpad dito sa siyudad?" Biglang sumagi sa isipan ko ang mga dahilan kung bakit ako nandito sa Manila. Halata ang interes sa mga mata ng apat na lalaki pati na rin ang batang babae, maliban sa lalaking kanina pa nakaekis ang kilay sa'kin. 'Yong totoo, pinaglihi ba 'to sa sama ng loob? Gwapo nga, tigre naman.
"Okay, mic test. One, two, thr—"
"We're not kidding. So stop that bullshit, Miss." Wala sa'kin ang tingin niya ngunit alam kong ako ang kausap niya. Nakita ko rin kung paano siya siniko ng katabi niyang kaibigan bilang pagsaway sa sinabi niya sa'kin.
Biktima 'to ng ghoster saka cheater. Mukhang pinaglihi na rin sa ampalaya at papaitan. Sarap sungalngalin ng sandok ang ganitong klaseng tao, walang pinagkaiba sa pinsan kong payaso.
"Napadpad ako dito sa Manila kasi kailangan ko ng trabaho. Kailangan kong magtrabaho sa edad na 19 para lang mabuhay. Pero hirap ako sa paghahanap dahil hindi ako nakapag-aral ng senior high school." Ramdam ko ang pag-init ng aking mata dahil sa emosyong naglalaro sa'kin.
"Kung itatanong niyo kung nasa'n ang mga magulang ko? Matagal na silang patay. Namatay sila nang hindi ko nalalaman. Dahil ilang buwan akong tulog, saktong naospital din si Nanay sa dengue na dahilan ng stress ni Tatay. Pero sa huli, silang dalawa ang nawala sa'kin. Paggising ko, wala na sila. Dalawang kabaong na ang nakabungad sa'kin pagmulat ko." Tumalikod ako sa kanila para sana punasan ang luha ko nang biglang may sumulpot sa harap ko at nagbigay ng panyo. Kinuha ko ito at hindi na nagpaligoy-ligoy pa. Singa agad.
"Alam mo ba na kung sakaling hindi ka nahiwalay sa pinsan mo, paniguradong isa ka na sa mga babaeng halos nakahubo't-hubad sa harap ng maraming tao? Kasi sa pagkakaalam ko, bayarang babae ang hinahanap nila. And you're not suit for that kind of job Mara," simpleng ngiti at mahinhing sabi no'ng lalaki na may katabing batang baabe. Natuwa ako dahil sa narinig ko sa kaniya. Mayroon pa pa lang ganitong lalaki? Halatang edukado ang mga lalaking 'to, maliban sa isa.
"Ba't hindi ka na lang lumabas sa bahay na 'to at tuluyan nang umalis? I won't even believe what you've said earlier because we're not interested in you," sabat ng lalaking animo'y kanina pa talaga ako gustong palayasin. Dinuro niya pa ako na para akong isang maruming tao na napulot sa tabi-tabi.
"Sinabi ko ba na dapat maniwala ka? Attorney ka pa man din pero hindi ka marunong makinig. Palibhasa hindi lang ako pumayag na ikama mo 'ko e! 'Kala mo nakalimutan ko 'yon?! Sabi mo gusto mo 'kong paligayahin sa kama mo! Bakit may pagkain ba sa kama mo—WAAAHHH!” Umalingawngaw ang napakalakas kong tili dahil sa ginawa niya. Lahat ay gulat, isama mo pa ang batang babae na sobrang tinis ng tili.
Hayop talaga 'tong lalaking 'to! Puputulan talaga kita ng puhunan, gago ka!
"Potangina mo, Attorney! Ibaba mo ako! B@ka malaglag ako tapos ulo ko ang mauna! Tapos....tapos baka mayupi ang bunbunan ko!" walang tigil na sigaw ko dahil sa ginawang pagbuhat nito sa akin na parang sako. Napatingin ako sa apat na lalaking nasa likuran. Baliktad pa rin ang paningin ko. “Anong tinitingin-tingin niyo diyan?! Baka itapon ako ng kaibigan niyo mga hunghang! Pigilan niyo siya!” Nanatili silang nakatingin sa akin na para bang walang narinig. Ni hindi man lang ako tinulungan ng apat! Aba, pasalamat siya't hindi ko na matandaan ang pangalan niya! Basta natatandaan ko lang 'yong sinabi niyang Attorney sila.
"Hoy, ano na?! Hindi niyo man lang ba ako tutulungan?" Alam kong gusto nila akong lapitan pero hindi nila magawa dahil nakaharang ang payatot na lalaki sa gate. Yabang-yaba mong attorney ka! Akala mo kung sinong may malaking katawan, e tinalo pa nga kapayatan ng mga malnourished!
"At ikaw, payatot na Attorney! Gwapo ka lang pero hindi ka macho! Kapag ako talaga nakahanap ng matitirhan, who you ka sa'kin! Adios!" Padabog akong umalis sa harap ng gate nila at naglakad kahit nakapaa. May araw ka rin sa'kin, payatot!
Ilang oras na'kong naglalakad kaya ramdam ko ang sakit sa dalawang paa ko. Ikaw ba naman maglakad ng nakapaa. Paniguradong puro na kalyo ang mga paang 'to bukas.
"Hey, Miss! Wanna have some fun with me tonight?" Taas-kilay kong hinarap ang lalaking may kasamang dalawang babae na grabe kung makayapos, dinaig pa ang ahas at linta. Pati ba naman dito nakakalat pa rin lahi ng pinsan ko, puro payaso.
"Para malaman mo, Mister, wala akong balak pumatol sa lalaking hayok sa babae! Kung gusto mong magsaya, e 'di magsaya ka hanggang sa mamatay ka. Hayok kang gago ka!" I raised my middle finger before I turn my back. Nagawa niya pang mag-aya sa ganitong katulad kong mukhang nakatakas sa mental.
"Baliw yata 'yan."
"Saang mental hospital ba 'yan galing?"
"Legit. Mukha siyang babaeng nakatakas sa mental."
"Taga-saan kaya 'yang babaeng 'yan?"
Chismisan nilang apat.“Excuse me, ate! Ang lakas mo manghusga sa'kin e tinalo pa ng blush on mo 'yong kulay ng floorwax namin!”
Ang tanong, may floorwax ba?
"Aba, may balak pang sumagot. Hindi niya yata alam kung sino tayo sa lugar na 'to." Nagsitawanan ang mga kasama niyang babae maging ang lalaking katabi ng isang babaeng kulay bronze ang buhok. Oh, 'di ba? Tinalo pa ng buhok niya ang kulay ng tanso sa kalakalan.
"Hindi ako interesado," singhal ko saka tumalikod mula sa gawi nila. Ngunit hindi pa man ako tuluyang nakakalayo nang biglang may humablot sa braso ko. Pagkatapos no'n ay inihagis ako ng babaeng mataba sa lalaki kanina kaya ganon na lamang kadali para pagsampal-sampalin nila ako. Napadaing ako nang hinigpitan ng lalaki ang pagkakahawak sa dalawa kong braso. Hintayin niyo 'kong makawala dito, talagang kakalbuhin ko ang mga buhok niyo pati kilay!
"TOUCH HER AGAIN, YOU’LL SURELY MEET ME IN THE COURT." Napabitiw ang lalaki sa pagkakahawak sa braso ko matapos marinig ang boses ng lakaking kinaiinisan ko. Ganoon din ang mga babaeng kanina lang ay grabe kung bugbugin ako. Seryoso?! Itong payatot na 'to lang ang magpapatigil sa kanila?!
Napalingon sila sa payatot. “Attorney Salvacheera...” sabay-sabay nilang saad sabay takbo. Ano bang mayroon sa mga taong 'to? Kung makatakbo sila akala mo kakainin ng buhay.
"Psh. Laos na nga ugali mo, laos pa linya mong pamatay."
Taas-kilay naman akong napatingin sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Dahil sa kaniya kaya ako nabugbog ng mga taong 'yon! "Kita mo na? Dahil sayo nabugbog ako! Buti na lang hindi masyadong masakit! Sana masaya ka nang nakikita akong ganito!" Tinalikuran ko siya't nilagpasan na parang wala lang.
"Tangina niya! Baka natatandaan niyang siya ang nagpalayas sa'kin sa bahay na 'yon! Ang damot-damot e hindi ko naman nanakawan bahay nil—" Hindi ko na natuloy ang pagdada dahil sa ginawang pagbuhat nito sa akin. "WAAAHH! PUNYETA KA TALAGANG PAYATOT KA!"
•••
RaineeeNeee
MARA"Hindi ka ba naaawa sa'kin?! Kung buhatin mo 'ko parang gusto mo na 'kong itapon sa truck ng basura! Oo, kasalanan ko kung bakit kayo may hindi pagkakaintindihan ng mga kaibigan mo! Pero hindi naman tama na basta mo na lang akong buhatin na para bang sako ng basura!" Kung nakikita ko lang ang sarili ko ngayon, paniguradong pulang-pula na ang mukha ko dahil sa galit. Idagdag mo pa ang tigyawat na mas lalong nagpapapula ng mukha ko. Oo tama ang iniisip mo, sagana ang mukha ko sa tigyawat. "Uhmm... Miss? Can you please lower voice? My daughter is sleeping," singit ng lalaking nakasagutan ni Saint kanina bago ako pinaalis sa bahay na 'to. Napakatangos ng ilong niya. May mapupungay na mata't katamtamang kapal ng kilay. Hindi man katangkaran ngunit hindi ko maitatanggi na malakas ang sex appeal ng lalaking 'to. Sana ganito kagwapo ang mapapangasawa ko. "Sto
MARA"Grabe naman kayo makatingin sa'kin! Hindi ko naman alam na paborito niyo pala 'yong chocolate cake na 'yon e! Saka hindi naman kasi sinabi ni Ley na 'yon nga..." Hindi ko alam kung sino ang haharapin ko. Hindi ko alam kung kaninong matatalim na mata ang sasalubungin ko. Halatang galit at inis sila sa'kin, nakikita ko sa mga mata nila. Sinabi ko naman na babayaran ko e! Hindi nga lang ngayon, baka next next year."You can eat those ube cakes or whatever naman. Bakit 'yon pa? It's our only gift from Ate Leyvi. Hindi nga namin 'yon kinain para lang gawing remembrance e!" Napanguso pa ang lalaking may katangkaran din na katabi no'ng lalaking mukhang hapon. Mas lalong kumorte ang ganda ng labi nito nang ngumuso siya. Ba't ang cute niya? Gusto ko magkaroon ng ganiyan ka-cute na kapatid. Halata namang bata pa siya."Stop that childish act, Kal! It doesn
MARA"Kailangan ba talagang magsuot ng ganito? Para akong sinaunang pokpok dahil sa suot ko!" Hindi ko maiwasan ang mapakamot sa balat ko dahil sa kating dulot ng telang suot ko. Ilang linggo niya akong sinanay na magsuot ng ganitong klase ng damit at sandals na may matataas na takong. Pero gano'n pa rin, tila'y walang pagbabago. Hindi pa rin ako sanay, idagdag mo pa ang kabang kanina pa umaaligid sa kalooban ko."Tss," asik niya. Tanging pag-irap lang ang nagawa ko lalo na't papasok na kami sa loob ng malaking bahay. Bahay pa ba 'to? Doble ang laki nito kumpara sa bahay ng limang attorney. Cool! Pati pader parang may gintong nakatanim. Dahil sa pagkamangha ko, nagpalinga-linga na lang ang mata ko sa bawat parte ng bahay na madadaanan ko."Gawin mo kung anong tinuro nila sa'yo. Act like a professional, baby, please?" Halos manigas ako sa kinatatayua
MARAIlang araw na ako hindi pinapansin ng lalaking 'yon. Hindi ko alam kung naiinis ba siya dahil sa inakto ng lolo niya o dahil sa ginawa ko. Ilang gabi na rin akong nagpapansin sa kaniya. Pa'no? Nagkukunwaring akong nadapa, o 'di kaya ay napaso, makatapon ng tubig, at kung ano-ano pa pero walang silbi ang lahat. Ni paglingon sa akin ay hindi niya magawa. Nakatutok lang siya sa laptop at mga papel na dinaig pa ang kapal ng dictionary. Wala akong ibang magawa kaya naisipan ko na lang na lumabas mag-isa. Mabuti na nga lang ay hindi umaandar ang sleeping disorder ko. Kaya malaya akong gawin kung anong gusto kong gawin dahil may pera naman na binigay sa akin si Saint bago niya ako pinakilala sa lolo niya. Tanging oversized tee-shirt at pedal na puti lang ang suot ko na pinarisan ng sneakers na bigay sa akin ni Hezu. Wala na akong pakialam kung magmukha ulit akong losyang sa suot ko, sanay naman na ako noon pa.
MARA"What the hell?! I won't!" Napanguso na lang ako dahil sa muling pagtanggi niya. Kanina pa namin siya pinipilit kaya kanina pa rin siya tanggi nang tanggi. Gustuhin ko man na mapapayag siya ay hindi ko magawa. Sigaw niya lang talaga ang umalingawngaw sa malaki nilang bahay."Kuya Hez, come on! It's just a freaking favor. Mara's favor," mariing sermon ni Kal. Bukod kay Yoshi, siya at si Callip ang kanina pa pumipilit kay Hezu. Pero sadyang matigas ang bunbunan ng lalaking 'to. "Did you even think, Kal?! Inisip mo ba kung anong magiging itsura natin dahil diyan?! Wearing a corset while performing that damn dance!" Halos mapaigtad kaming apat nang hampasin niya ang malapad na lamesa sa harap niya. Nakagawa ito ng malakas na ingay dahil ito'y kahoy."Kuya Hez, ngayon lang naman humingi ng pabor si Mara." Halatang
KAL"KALISTER SAVILLAN!" Napalingon ako sa matinis na boses galing sa aking likuran. Bahagyang napakunot ang noo ko nang makilala ang babaeng matulin na tumatakbo sa gawi ko. Ano na naman bang trip ng babaeng 'to? Damn this girl!Hingal na hingal pa siya. Ang bilis niya tumakbo, partida, nakaheels pa 'yan. Mas lalong bumagay sa kaniya ang Maroon na crop top niyang suit na pinarisan ng harem pants."Gosh Savillan! You're making me sweat na tuloy!" Nagsisimula na naman siyang magsalita sa sarili niyang lengguwahe. Napahawak pa siya sa bandang dibdib niya habang pinupunasan ang pawis sa noo. Hindi ko siya natiis tignan kaya agad kong kinuha ang panyo ko sa bulsa para ipunas sa noo niya. Hindi na naman bago sa'min 'to kaya sanay kami sa isa't-isa. "Oh! You should always keep a hanky, Yezhiah Zey Amorsolo," nakangiting saad ko habang in
CALLIP"How could you leave me there again?! Callip naman! Alam kong hindi mo ako mahal pero 'wag mo naman sana ipamukha sa mga magulang natin na hindi na ako ang mahal mo! Kahit pagkukunwari lang. Kahit temporary lang, tapos kapag gising na si Mara, ako na mismo ang lalayo. Ako na mismo ang magsasabi ng dahilan kung bakit wala nang tayo. Take care." Nakita ko kung paano siya patagong nagpunas ng likidong galing sa mata niya. Nakaramdam ako ng kaunting hiya at konsensya dahil sa nagawa ko sa kaniya.She's Yaree Satoshami, Yoshi's younger sister. Yaree is my ex-girlfriend, we almost had a two-year-relationship but I felt out of love. Yes, that's the reason why we both broke up to each other. Pero hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon hindi niya masabi-sabi sa pamilya niya ang nangyari sa amin. Even Yoshi, wala siyang alam sa nangyari sa amin dahil 'yon ang gusto niya, na huwag ipagsabi kahit kanin
YOSHI"May kulang pa ba sa stock? Pakilista na lang lahat ng kulang para isahan na lang. Carlos, just call me if you need something, okay?" Abala silang lahat sa pag-aasikaso kung anong kulang sa mga stocks na gagamitin sa kaarawan ng costumer namin."Yes, Attorney!" Tumango na lang ako at iniwan sila roon para lumabas ng stock room. Kinuha ko ang teleponong nakasilid sa aking bulsa at agad na kinuha para tawagan ang taong matagal ko nang gustong makausap. Kung hindi lang ako abala, paniguradong matagal ko nang nakausap itong taong 'to. Maya-maya lang ay sinagot niya ang tawag ko."Kuya Saint," pabungad na sabi ko. Alam kong antok pa 'to dahil ang tanghalian namin ay siya namang umagahan niya. Sanay na kami nang panahong kasama pa namin siya sa bahay, kaso umalis na siya para lang sundin ang deal nila ni Mara."8:1
MARA"Hey, baby! I made a chocolate cake for you!" Bitbit ang chocolate cake na gawa ko, lumapit ako sa kaniya. Walang bakas na tuwa sa mukha niya kaya kumunot ang noo ko."Saint? Is there something wrong?" He’s just staring at me while crying? What’s wrong with him? Hindi siya sumasagot kahit anong gawin ko. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero iniwas niya agad ito."What’s wrong? Are you mad at me? Nagalit ka ba dahil sa sinabi ko kagabi? Hey! That was just a joke!" Tumawa ako na animo’y may nakakatawa sa sinabi ko pero wala pa rin siyang sagot. Nakatingin lang siya sa akin habang umiiyak. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil lumalayo siya sa tuwing lalapit ako."Saint, ano ba! Magsalita ka nga!" Inilapag ko muna ang cake na hawak at taas-kilay na hinarap siya."Hindi ka ba talaga magsasalita? Ano bang problema mo?" Pinilit ko
WARNING! MAY MGA EKSENANG HINDI ANGKOP SA MGA BATA. READ AT YOUR OWN RISK! SAINTFLASHBACK"Don't you dare hurt her again, Hyacinth! I won't hesitate to hurt you," I threatened her. I found out what she did to Mara before she was rushed to the hospital."Bakit, Saint? Dahil gusto mo na siya, huh? Kaya mas makakayanan mo na saktan ako para sa kaniya? Gano'n ba?" I closed my eyes tightly and clenched my fist. Earlier I insisted to not lay my hands on her."None of your business.""Hindi ako tanga, Saint. Oo, noong una pinili ko na huwag na lang pansinin ku
MARA"Cómos estás, Margarette?" Ibinaba ko ang cellphone na hawak at hinarap ang taong nasa harapan ko. As usual, she's wearing a thick make-up. Isama mo pa ang lipstick na sobrang kapal, tinalo pa ang color ng floorwax."Estoy bien, Hermana. Why are you here? Do you need something to say?" May inilabas siyang brown na envelope sa harap ko kaya agad ko itong kinuha para tignan kung ano ang nasa loob niyon. Halos mapanganga ako nang makita kung ano ang laman nito.It was the model ranking and I'm second to the highest! God, thanks! It's been a years when I entered modeling industry."Woah! Thank you for informing
HYACINTH"Hanggang kailan ka pa magmumukmok diyan, Hyaz? Ano? Ganiyan ka na lang araw-araw, 'te? Happy birthday pero naiinis pa rin ako sa'yo. Bumangon ka na riyan!" Tumagilid ako at tumalikod sa kaniya. Hanggang kailan din naman kaya siya titigil sa kakasermon sa akin? Tinalo niya pa sina Mama. Tsk!"Bes Hyaz, maawa ka sa sarili mo. Ang laki ng pinagbago mo, jusko! Tignan mo ang sarili mo sa salamin. Para ka ng ina na nag-aruga ng isang dosenang bata!" dugtong na sermon niya. Araw-araw siyang ganiyan. Kung hindi ko lang talaga siya kaibigan, malamang matagal ko na 'tong pinalayas sa apartment ko."I'm tired. Leave me alone and ignore my existence for a while," malamig na wika ko. Ilang taon na rin ang nakalipas simala nang naghiwalay kami ni Saint. Ilang taon na rin no'ng huli naming pag-uusap. Paniguradong masaya na sila ngayon. Wala na rin naman akong b
MARA"Iha, maayos na ang lahat. Pagkatapos ng therapy na ito, pupunta na kayo ng Spain," halos pabulong na sabi ni Mrs. Salvacheera. Hininaan niya lang ang boses niya dahil nandito si Saint."Kailangan po ba na sa Spain ako magpagamot? Sorry po kung demanding pakinggan, pero kasi si Saint e..." Hinaplos niya ang ilan pang natitirang hibla ng buhok ko at hinawakan ang kamay ko habang nakangiti. Siya nga pala, pinakalbo na ang buhok ko. Noong una nag-aalangan ako kasi nasasayangan ako sa mga buhok ko. Pero napagpasiyahan ko sa huli na pumayag na lang na ipakalbo."Are you afraid that my son will replace you?" Nag-aalangan akong tumango. "Don't worry. Hindi ganiyan ang ugali ni Saint. Trust me, okay?" "Salamat po sa lahat, Mrs. Salvacheera. Kapag po nakaluwag ako, babawi po ako sa inyo," walang pag-aal
MARAIsang linggo na rin ang nakalipas nang sumailalim ako sa first chemotherapy. Sa lahat ng therapy na binanggit ni Doktora Rainee, chemo pa lang ang nararanasan ko. Iisipin ko pa lang na sasailalim nanaman ako sa chemo ay kinakabahan na ako.Malalim na pagbuntong-hininga ang nagawa ko nang mapadapo ang tingin sa salamin. Kitang-kita rito kung paano unti-unting naglalagasan ang mga buhok ko. Marami na ang nabawas pero hindi naman ako masyadong napanot dahil may kakapalan ang buhok ko. Napag-usapan na rin naman namin nila Doktora na ipapaputol na lang ang buhok ko gayong mauubos din naman ito.Sobrang putla ko na rin. Dry na ang balat ko dahil sa sakit ko. No'ng sinukat nila ang timbang ko doon lang nakumpirma na malaki ang nabawas sa dito. Ang daming nawala sa akin dahil sa sakit na natamo ko. Nakakapanghinayang at nakakawalang-gana. Sina Hezu, Kal, Callip, at Yoshi naman daw ang
MARAKinakabahan ako dahil ngayon ang chemotherapy na sinasabi ni doktora. Kanina pa nila sinusubukang tanggalin ang kaba ko pero kahit anong gawin nila ay wala pa rin itong talab.Si Sachi, Yezhiah, Mr and Mrs. Salvacheera at ang pinsan ko lang ang kasama ko. Wala sina Saint. Kanina dumaan daw si Yoshi dito at may ibinigay na pagkain. Hindi ko siya naabutan dahil halatang may pasok din siya.Halos mag-iisang linggo na ako dito sa hospital. Mabuti na nga lang ay hindi na ako oras-oras naduduwal hindi katulad no'ng nakaraang araw."Charity, iha, samahan mo nga ang pinsan mo at kausapin. She's obviously nervous," rinig kong utos ni Mrs. Salvacheera. Oo, alam na nila na pinsan ko si Ana Mae. Nagtaka pa nga ako no'ng una dahil ang tawag nila kay Ana Mae ay Charity, iyon pala ay ipinangalan lang 'yon ni Mrs. Salvacheera sa kaniya.Ilang araw na silang na
MARA"Are you gonna sleep here, Mom? Dad?" Napalingon ako kay Sachi na mukhang naiirita na nandito ang mga magulang niya.Ilang araw na kasi silang nandito, maging si Yezhiah na dati lang ay galit na galit sa akin. Hindi ko alam kung anong nakain niyan bakit hindi na ako tinatarayan. Ang sarap nilang tignan. Ang sarap tignan na may mga taong handang magbantay sa akin kahit hindi ko sila kadugo. Napabuntong-hininga ako nang muling nanumbalik sa isipan ko ang offer ni doktora. "Dalawang beses ka lang magpapa-therapy dito sa Pilipinas, Margarette."Pagkatapos ng pangalawang therapy ay hindi ko na sila makikita. Hindi ko na siya makikita. Paano ko sasabihin kay Saint 'to? Paniguradong hindi siya papayag. "Dito kami matutulog ng Daddy mo, Sachi," tugon nito.
MARAWala akong ganang makipag-usap. Wala akong ganang kumain. Wala akong ganang magsalita. Wala akong gana sa lahat. Paano ko na lang sila haharapin kung unti-unti na akong nawawalan ng gana? Sa lahat ng tao, bakit ako pa ang nakasalo ng mga ganitong sakit? Bakit ako pa na hirap din sa buhay? Bakit ako pa na walang ibang hinangad kundi ang mamuhay ng masaya at tahimik?Alam ko na may mga taong mas malala pa ang napagdadaanan, pero hindi ko maiwasan na hindi kuwestyunin ang Diyos kung bakit ako? Bakit sa'kin Niya binigay ang ganitong pagsubok? Nagiging pabigat na ako sa mga taong kumupkop sa akin. Nagiging pabigat na ako sa lahat."Mom, aren't you gonna talk to us?" Walang buhay kong nilingon si Ley. Dati lang ay ganado akong makausap ang batang 'to pero ngayon ay tila nawala na iyon. Nawawalan na ako ng gana na harapin sila."L-Ley...."