CHAPTER 115

Bumalot ang nakakabinging katahimikan sa buong komedor. Ni isa ay walang nagsasalita habang nakatingin kay Venice na may hawak na mga papel at kabilang rito ang ilang kopya ng imahe na nagsisilbing katibayan sa kaniyang sinabi.

" Ito ang resulta ng ultrasound ko. Pitong linggo na akong nagdadalang tao, Amadeus, " ani Venice, nakangiti habang may namumuong luha sa kaniyang mga mata. " Magiging ama ka na. Magiging isa na tayong pamilya..."

" Tumahimik ka, Venice, " may gigil na wika ni Amadeus. " Sa tingin mo ba maniniwala ako sa sinasabi mo? Halos dalawang buwan akong hindi umuwi dito sa mansyon at ni isa sa mga araw na 'yon ay wala akong natatandaang hinawakan ko miski isang hibla ng buhok mo. "

" Hindi mo natatandaan? Nakalimutan mo na agad ang nangyari saatin noong huling beses na umuwi ka rito? " Kumawala ang sarkastikong tawa kay Venice. " Sa bagay, lasing ka nga pala noon kaya hindi mo naaalala ang ginawa natin noon. Pero puwede kong ipaalala kung gusto mo. "

Agad naiyukom n