Mabilis na lumipas ang mga araw ko rito sa Switzerland. Limang buwan na ang nakalipas simula nang dumating ako rito. Patuloy ang pag uusap namin nila Ericka at Dexter, maging si Architect James ay nangangamusta rin."Blake's company is failing," kwento ni Ericka nang minsang tumawag siya. Alam niya na hindi ko pa rin nasabi kay Blake ang tungkol sa pag bubuntis ko at alam niya rin ang dahilan kung bakit. I was crying my heart out the night I told her about what I saw before I went here.Wala naman akong naging kumento sa sinabi niya ngunit nag aalala ako, pero sa kabilang banda ay panigurado ay hindi naman siya iiwan ni Hailey. Nagulat ako sa balitang iyon, gusto ko man tanungin si Architect tungkol doon ngunit pinangungunahan ako ng hiya."Nag - enjoy ka ba, hija?" tanong ni tita pagka uwi namin. Galing kasi kami sa Altstadt, ang lugar dito sa syudad na katulad sa Vigan na nasa Pilipinas, pagkatapos namin doon ay tsaka kami naglakad lakad sa Lake Zurich.Wala akong masabi doon dahil
"Why didn't you even tell me, hija? Kailan pa? Shocks! Hindi ka pa nagpapa check up!""Anim na buwan na po tita,""What?! Are you taking any vitamins?" nanlalaki ang mga mata ni tita habang tinitignan ang buong katawan ko. "Tita, relax. Yes, I'm taking vitamins. I visit an OB before and she gave me vitamins that I need to take, until now I'm taking it," I explained. Nakahinga naman siya ng makuwag pagkatapos kong sabihin iyon. "I'll call my OB for an appointment, we'll visit his clinic tomorrow." mahigpit niyang bilin bago ako tinalikuran para tumawag sa OB niya.Kinabukasan ay maaga kaming nag tungo sa clinic ng OB niya, kasama namin sina tito at ang dalawa niyang anak. Weekend kasi at tuwing weekend ay nakaugalian na nilang mag bonding dahil kapag weekdays ay busy silang lahat. I can't help but feel happy for them. I hope that someday I can make my child happy as well. Kahit wala siyang ama, at kahit kaming dalawa lang. Tinanggap ko na sa sarili na hindi na namin kakailanganin si
"Mama," sambit ng batang ubod ng cute habang naglalakad patungo sa akin. Yakap yakap ang paborito niyang puting teady bear. "Yes, baby?" "Ich bin mude," napangiti ako nang idinukdok niya ang ulo sa hita ko nang makalapit. She said that she's sleepy.Binuhat ko siya at inupo sa aking hita, isinandal naman niya ang ulo sa dibdib ko. Napangiti ako. I stared at my Eva Claire. She's my Eva Claire. Sa tuwing ganito siya at naglalambing ay hindi ko makalimutan ang pag hihirap na dinanas ko habang dala dala ko siya at hanggang sa maipanganak, and now that she's four years old, I can say that I finally did it. Because despite of those struggles that I faced, I managed to give her the world, and I'll continue to give to her, as long as I live. Hinarap ko ang laptop ko nang mag reply ang kliyente ko, agad ko naman itong nireplyan kahit nahihirapan dahil naka kandong sa aking hita si Eva. Sa tulong ng mga naging kaibigan ko sa trabaho, I am now a freelance artist. Sinabi at itinuro sa akin
Narito ako ngayon sa aking art studio. Dalawa kasi ang kwarto ng bahay na inuupahan ko nang umalis ako sa kina tita. Inayos ko ito at ginawang office or study room nang mag sinula ako bilang freelance artist.Habang nag tatrabaho ako para sabisang project, biglang nag ingay ang cellphone ko para sa isang tawag.Sarah calling..Dinampot ko ito at sinagot ang tawag."Hi! Good morning, Aleyah. How's everything going?" Sarah asked. One of my clients. "Hi, Sarah! Everything's going well on my end. How about you?" "Good, good. I was thinking about the upcoming exhibit, and I was wondering if we could incorporate some vibrant colors to make the artwork stand out." Ngumiwi ako at nag isip habang nasa tainga pa rin ang cellphone. Tinitigan ko ang project para sa kaniya na ginagawa ko ngayon sa aking laptop. "Absolutely, Sarah. I'm open to your ideas. Vibrant colors can add a dynamic touch. Any specific color palette in mind?" I asked. "Maybe something with bold blues, deep reds, and a spla
Tita stayed in our house after that. Tatlong araw na siyang dito natutulog at halos hindi na umuuwi. Ayos lang naman iyon sa akin ngunit iniisip ko lang na paano kung hinahanap din pala siya ni tito? Ayaw ko na mapadpad dito si tito at malamang dito ako nakatira. Hindi pa rin kasi nagbabago ang pakiramdam ko simula noong ginagawa niya iyon sa akin. "Are you done, my baby?" dinig kong tanong ni tita kay Eva.Nakahilig ako sa hamba ng pintuan ng kusina habang naroon sila sa sala at nag susulat ng kung ano ano sa sketch pad na binili ko para kay Eva. Natuto na rin kasi siyang mag drawing, tuwing nakikita ang mga paintings o mga project na ginagawa ko ay pinipilit akong turuan rin siyang gumuhit, natutuwa naman ako dahil mabilis naman siyang natututo. Bumalik rin sa sarili si tita kinabukasan nang maiuwi namin siya rito ni Cody. May oras na nakikita ko pa rin siyang tulala at umiiyak, ngunit pinipilit niya rin ang sarili na umayos at mag mukhang masaya kapag kaharap si Eva. "Ayos ka
As I stepped onto the airport of Philippine Airlines for the second time, a wave of nostalgia washed over me. Memories of my life before embarking on my journey to Switzerland flooded my mind. I recalled the bustling streets of Manila, the warm smiles of friends, and the vibrant energy that permeated every corner of the city.I hold Eva's hand tightly while standing in the familiar surroundings of the airport, I couldn't help but reflect on how much had changed since I last walked through these halls. The decision to leave my home country and pursue opportunities abroad had been both exciting and daunting, but now, returning felt like coming full circle.Hila hila nina Cody at Luca ang mga dala naming bagahe. Si tita ay nanatili sa tabi ko, wearing her black sunglasses, her face remains serious. With each step, I couldn't help but feel a sense of gratitude for the experiences I had gained during my time in Switzerland. The memories of exploring new cultures, mastering a new language,
"Mama, can I come with you?""No baby, the event will surely finished late." sagot ko sa anak na gustong sumama sa akin habang nag susuot ako ng hikaw. Gumagayak na ako ngayon para sa gaganaping exhibit. Susunduin ako nina Ericka dito sa bahay at sabay sabay na kaming pupunta sa event.Inaya ko rin na sumama sa akin si Cody at Luca para may kasama ako pauwi dahil napagkasunduan namin nina Ericka na mag bar after ng event, at para na rin mag enjoy naman sina Cody dito sa Pilipinas kahit paano. Sumimangot si Eva at malungkot na lumabas ng kwarto. I sighed. Ayoko siyang isama dahil bukod sa baka gabihin na ako sa event ay baka pumunta pa doon si Blake at makita siya. I don't want to cross their paths. I wore a floor-length gown in soft pastel colors with intricate lace or embroidered details. Complemented by delicate jewelry, strappy heels, and natural makeup, the ensemble embodies timeless beauty and is perfectly suited for the occasion where creativity and appreciation for art are
Tahimik kami sa sasakyan patungo sa condo namin.Wala ako sa sarili kanina pa lang pagkatapos niya akong halikan. Hindi ko siya matingnan ng diretso."S-si Cody," tanging nasabi ko nang tumigil siya sa paghalik at lumayo.Nagtagis ang bagang niya. "Who's he? Your boyfriend? Of course not, 'cause you'll not let me kiss you if he is, right?" he said, trying to convince himself. "K-kailangan ko siyang balikan," sambit ko at umambang lalagpasan siya para bumalik sa loob nang hinaklit niya ang braso ko at ibinalik sa kinatatayuan."Blake, please," nang hihina kong sabi at tumingin sa kaniyang mga mata. Nanghihina pa rin ako sa nangyaring halikan naming dalawa.Akala ko ay hindi niya ako pakakawalan ngunit unti unti ay lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin kaya agad akong naglakad paalis.Pagpasok ko sa loob ay nakita kong may malay na si Cody at lumilinga linga sa paligid."Cody," sambit ko nang makalapit sa lamesa, wala pa rin si Ericka."Where have you been? Can we go home? I'm sleepy,"