[Chapter 3]

Ashrielle's POV

Tatlumpung minuto ang nakalipas nang makapag paalam ako. Suot ang spaghetti strap white daisy dress at strappy flat shoes ay babaybayin ko ang kahabaan mula sa mansyon hanggang sa lumang bahay. Mula sa main gate ay umikot ako sa likod nang mansyon, paakyat ang daan papunta doon, mainit pero hindi naman alintana dahil maraming malalaking puno ang nagkalat kaya tama lang para hindi tamaan nang mainit na sikat ng araw.

Ilang minuto na akong naglalakad ay hindi ko pa rin matanaw ang kabuuan ng bahay. Tanging bubong lang nito. Akala ko ay malapit lang ito dahil kung titignan mula sa kwarto ko ay mukha ngang malapit lang. Pero hindi! Malayo pala!

Maya-maya lamang ay nabuhayan ang nananamlay kong katawa, tumigil ako sa tapat ng malaking gate at hinayaan ang sariling mamangha. Sobrang laki nito sa malapitan, mas elegante ang dating kumpara sa mansyon nila tita Marissa. Mahahalata mo ang kalumaan nito magmula sa kinakalawang na gate, nagkalat na tuyong dahon sa labas at loob ng bakuran, at ang mansyon na pininturahang puti ay kumukupas na. Pero kahit na ganoon ay nag susumigaw pa rin ito ng karangyaan. Walang kandado ang gate kaya binuksan ko ito. Trespassing ang ginagawa ko, pero wala naman nakakakita sa'kin kaya ayos lang.

Gumawa nang malakas na langitngit ng pagbubukas ang gate, medyo matigas kaya hindi ko masyadong naibuka, sakto lamang ang espasyong nagawa para magkasya ang katawan ko. Dire-diretso akong naglakad hanggang mahawakan ko ang pahabang door handle ng higanteng double door. Hindi tulad ng malaking gate ay madali kong nabuksan ang pinto, medyo mabigat ito pero mabilis buksan. Malawak ang loob ng mansyon, ang mga muwebles ay natatakpan ng puting kurtina, sa tapat ko ay ang emperial staircase. Kung sa labas pa lang ay nakakamangha na mas lalo na sa loob nito. Detalyado ang bayad poste ng mansyon, ang kulay gintong hagdan na mukhang hindi naluluma, at ang Victorian era chandelier ang s'yang mas lalong nakapag papamangha sa akin. Naglakad-lakad pa ako sa loob ng mansyon ng mapansin ang nakabukas na piano, lahat ay may takip na puting tela maliban sa grand piano. Pumindot ako dito nang tatlong beses at lumikha ito ng matinis na tunog. Hindi ako maalam sa mga instrumento pero natutuwa ako kapag nakakakita ako.

"Trespasser" a bored, manly, monotone voice, made my heart jump.    

Tahip-tahip ang kaba kong hinanap agad kung saan nanggaling ang boses at natagpuan ito sa likod lamang ng piano. Talaga namang malaki ang piano kaya hindi ko man lang nakita na may lalaking naka higa sa mahabang upuan, pero ang taong nakahiga dito ay mas higit na mahaba dahil lumalampas ang paa nito sa upuan. Natulala ako sa lumantad sa aking harapan.

Tinanggal ng lalaki ang nakatakip na braso sa mata at umupo. Naka puti itong damit at maong na pantalon. Nagkamot muna ang lalaki ng batok at dahan-dahan itong tumayo't lumapit sa akin.

"I said you're trespassing." He repeated.

"What? Excuse me, I-I'm not!" I said defensively. My heart keeps beating so fast. Hindi ko maaninag ang mukha ng kausap kaya hindi ko masabi kung galit ba ito o ano.

Humakbang pa ito papalapit sa akin at umaatras naman ako. Tumapat ang sinag ng araw sa kanya, maputi, matangos na ilong, mapupungay na mata, mahabang pilik mata, at ngayon ko mas napatunayang sobrang tangkad niya sa tingin ko nga ay hanggang balikat n'ya lang ako. His features are soft, unlike his body, which looks rouge, and his ... eyes, that familiar eyes I saw when we got here in San Lorenzo. It feels like I already seen it before.

"Baka nga ay trespasser ka rin 'no!" I argue. His face turned grim and annoyed.

"How do you know this place? Did they send you here?" He interrogate me and looked at me intently.

"What the hell are you talking about?" Lito kong tinapatan ang paninitig niya ngunit hindi rin nagtatagal dahil nanlalambot ang mga tuhod ko at kinailangan ko pang maghanap ng makakapitan dahil kung hindi ay baka mabuwal ako sa kinatatayuan.

"Do I look like a stalker, hm?" Pinamaywangan ko siya at tinitigan din nang masama. How dare this god-sculpted, handsome creature accuse me?

He sighed and massaged his right temple. "I own this property. So, can you now leave?" He said slowly but arrogantly. Waving his hands as if shooing an mosquito.

The nerve of this man. "Oh sure, I will. Mula kasi sa mansyon ay nakikita ko itong lumang bahay mo. I got curious so I went here. I thought it's abandoned na. So, sorry!." What an excuse, Rielle!

Nagpupuyos ako sa inis nang makitang nagpipigil ito ng ngiti. Ano, nang aasar ba talaga ang lalaking ito??

I stomped my left foot like a child and hurriedly walked out of the mansion. I swear, I'll never come back to this house! And that jerk, I hate him. Now my day is ruined.

..................................

Hindi maalis sa isipan ko ang mga nangyari kahapon, inabot na ako ng alas dose ng hating gabi bago dalawin ng antok. Kanina nga ay ginising ako nila kuya Damian at inayang mag jogging pero dahil sa antok ay hindi na ako sumama at natulog muli. Kaya ngayon ay tinanghali ako ng gising, pasado alas dies na pagtingin ko sa cellphone ko.

Hindi ako pinatulog ng inis ko sa lalaking iyon. Alam ko namang may mali ako, pero wala naman kasing nakalagay na restrictions na bawal pumasok doon. Isa pa, iniwan ding walang lock ang gate kaya kung may makaka kitang ibang tao ay iisipin na inabanduna na talaga ang mansyon.

"Psh, that creep!"

Ilang minuto pa akong tumunganga sa kisame ng may kumatok. Pumasok si Aella na may dalang bagong mga tuwalya at roba.

"Binilin po ni ma'am Lili na i-akyat ko daw po ito sa inyo para may magamit kayong malinis na tuwalya." Paliwanag ni Aella.

"Pakilagay na lang sa bathroom, please. Thank you."

Dinampot ko ang cellphone ko at chineck kung may nag message mula sa mga kaibigan.

"Aella?" Akmang lalabas na ito pero tumigil din ng tinawag ko.

"Come here." Nag aalangan pa ito ngunit sumunod din sa akin. Pinagmasdan ko siya, maski ang paglalakad n'ya ay mahinhin din. Na- conscious tuloy ako. They said I'm too confident when I walk, which I don't know if it's true. I want to be mahinhin too.

"Ano po 'yon, ma'am?"

Ma'am? I'm too young to be called like that.

"Don't bother calling me ma'am. Just call me Rielle, ok?" I smiled at her. "Also, drop the "po" we're at the same age."

"Sige... R-Rielle." Now I smiled widely.

"Nakikita mo ba 'yung mansyon na iyon?" Pagtuturo ko sa labas ng balkonahe.

"Ahh, ang mansyon nang mga Chavez. Napaka ganda niyan hindi lang sa labas pati na rin sa loob." Sambit niya.

"E nasaan na ang may-ari n'yan? Mukhang abandonado na ah."

"Walang nakaka alam kung saan nag punta ang buong pamilya nila basta na lang sila umalis anim na taon na ang nakalilipas. Pero nitong nakaraang taon lang ay bumalik ang tagapag mana ng mga Chavez at doon natutulog sa mansyon."

Tumango-tango ako sa mahabang sinabi ni Aella. So, baka nga ang bwiset na iyon ang lalaking sinasabi ni Aella na tagapag mana.

"Hindi pa ba kayo nakakapunta dati dito?" Tanong niya.

"Naka punta na. Maliit pa ako no'n kaya hindi ko na matandaan."

"Gano'n ba? May tanong pa ba kayo?" aniya

"Wala na. Salamat."

"Walang anuman. Kapag may tanong ka pa tawagin mo lang ako." Naka ngiti niyang tugon.

"Last na, kailan ka free? Pwede mo ba akong samahan minsan sa labas para mamasyal?"

Lumaki ang medyo singkit n'ya mata "Sa biyernes. Day off ko ng biyernes, pupuntahan na lang kita dito, agahan mo ang pag gayak para marami tayong mapuntahan." Sabik na sabik ang boses niya. Malaki ang ngiting lumabas si Aella ng kwarto.

Buong araw ang nasa loob lang ng kwarto, kung lalabas man ako ay para lang uminom ng tubig. Sina kuya naman daw nasa kwarto lang din pagtapos nilang mag jogging kaninang umaga. Alas singko na ngayon ng hapon, kani-kanina lang ay kinatok ako ni mommy at sinabing bumaba ng alis para sa dinner. Dahil hindi naman ako lumabas ay hindi na ako nag abalang maligo. Hilamos at suklay lang ang ginawa ko, paglabas ko ng kwarto ay nakasabay ko pa si kuya Casper at sabay na kaming bumaba sa dining area.

Naabutan naming naglalagay ang mga kasambahay ng iba't-ibang putahe sa mahabang lamesa. Kung titignan ay masyadong marami iyon para sa'min. Mag papa-piyesta ata sila dahil sa dami nito. Kuya Casper sat next to kuya Elion and told me to sit beside him. While kuya Damian, and kuya Dusk were sitting in front of us.

In a minute, Tita Marissa, Tito Benedict, Mom, and Dad came. They were chatting, and their voices were too loud, but an unfamiliar laugh stood out as it was from another couple. Tito Benedict introduced them to us.

"These are Lilliane and Anton's children, Damian and Dusk." He pointed to my two brothers, then us. "Elion, Casper, and Ashrielle. Kids, they are Raymond and Elisa Chavez"

We all greeted them with a smile. The triplets were too formal and shook hands with the couple. The couple told us that we should just call them tito and tita.

"But, where are your siblings?" Tita Marissa asked.

"Oh, they're on their way. Nauna lang kami dahil may party pa silang pinuntahan. Don't worry, malapit na rin naman sila."ani tita Elisa.

"Let's just wait for them before we eat, then?" ani tita Marissa.

Naupo ang mag asawa sa tabi ni tita Marissa at nagpatuloy ang pag k-kwentuhan, pati sila mom and dad ay nakikisali rin kaya mas lalong umingay ang hapag. Isang matandang serbidora ang pumasok at nag anunsyong narito na ang ibang bisita. Pagtapos ng anunsyo ay pumasok ang isang babaeng naka itim na bestida, umaalon ang buhok nitong itim na itim, strikta ang mukha niya, hindi tulad ng mukha ng mommy niya na maamo, nasa tamang lugar na rin ang kurba ng kanyang katawan kaya sa tingin ko mas matanda ito sa aming magkakapatid. Kasabay n'yang pumasok ang isang lalaki, pumunta agad sila sa kinauupan ng magulang at humalik sa pisngi. Matangkad siya at ..... kamukha ng lalaking nakita ko sa mansyon mas matapang nga lang ang mukha nito kumpara doon sa lalaki sa mansyon na ma—

Naputol komusyon sa isipin ko ng pumasok ang kahuli-hulihang tao na gusto kong makita sa mundong ibabaw. Just like the first time I met him, he still looks sleepy, his hair is messy, and that annoying glare he's throwing is still accusing me!

Unfortunately, those glares were like whipping my heart, making it run wild like a horse. I can almost hear it! I felt my cheeks burning up, so I immediately bowed my head. Gosh, what is happening to me? I did not commit any crime!

Bago umupo ay nagpakilala ang nag iisa at panganay na babaeng anak na napag alaman naming si Gianna, sumunod ang katabi na nagpakilalang si Archer na bunso.

Bago magpakilala ang huli ay tumitig muli ito sa akin "I'm Trevor. Nice meeting you." He said as if he was introducing his self only to me, then he sat down.

"Now that we're all here. Shall we eat?" Tito Benedict declared.

The chattering continued along the night. Parang ako lang yata ang hindi mapakali sa kinauupuan, paano ba naman ay walang ibang ginawa itong si Trevor kung hindi tumitig ng masama sa akin. Kaming dalawa lang ang tahimik sa gitna ng kasiyahan. Ang mga kapatid ko ay nakikipag usap na rin kay Gianna at Archer. Gusto ko nang umakyat sa kwarto at magkulong kaso hindi pu-pwede dahil hindi pa rin tapos ang kasiyahan.

Hindi ko napansing napatagal pala ang pagtitig ko kay Trevor at ng dumapong muli ang mata n'ya sa akin ay nabitawan ko ang hawak na kutsara. Tila tumigil ang panahon, tumahimik ang paligid. Nanatili akong naka yuko, ramdam ko ang mga titig nila sa akin. Nang iangat ko ang ulo ko ay nag aakusang mga titig ng kuya ko ang bumungad sa akin.

"Ah... e... n-nadulas sa kamay ko.... oo g-gano'n nga." pangangatwiran ko at ngumisi. Bumalik naman agad ang ingay pero hindi ang masamang titig nang kapatid kong si kiya Casper. Alam n'yang may nangyayari! Pinandilatan ko siya ng mata at bumalik na ulit sa pagkain. Natapos ang dinner na hindi ko na binalik pa ang tingin kay Trevor dahil sa hiya kahit alam kong nakatitig pa rin siya sa akin.

Ang akala ko ba ay wala dito ang pamilya niya? Ano at biglang sumulpot ang mga Chavez dito?

Hanggang pag uwi nila ay hindi ko siya tinapunan ni isang tingin. Agad naman akong umakyat sa kwarto pag alis nila at nagpa gulong-gulong sa higaan.

Nakakahiya! Kasalanan 'to ng lalaking 'yon! I might have a nightmare.