Home / รักโบราณ / แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า / ตอนที่ 23 โชคชะตาลิขิตให้ต้องกลับมา 1.3

Share

ตอนที่ 23 โชคชะตาลิขิตให้ต้องกลับมา 1.3

last update Last Updated: 2025-04-26 10:15:01

“ถ่ายคนเดียวไม่มีคู่ แต่ให้เป็นทั้งผู้ชายและผู้หญิงอย่างนั้นเหรอคะ ทำแบบนั้นมันได้ด้วยเหรอ”มี่อิงถามสวนกลับไป

“ได้แน่นอน! ก็บอกแล้วไงว่าทำงานโดยเลือกจากคนที่มาเป็นแบบ เดี๋ยวช่วงเช้าจะเซตแรกแต่งเป็นผู้ชายและถ่ายซีรีสสั้นๆ ช่วงบ่ายแต่งเป็นผู้หญิงและทำซีรีสสั้นๆ เหมือนกัน ชุดเซตช่วงบ่ายจะเป็นนางพญามาร แนวนางเอกแต่ร้ายโทนสีของผ้าจะเป็นสีดำและสีแดงเป็นหลักนะ เดี๋ยวไปหาช่างแต่งหน้าจะลงมือเซตผมเลยนะ ต้องทำงานแข่งกับเวลาเสร็จแล้วจะได้กลับบ้าน”สาวใหญ่เจ้าของร้านบอกหญิงสาวพลางส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินไปทางอื่นเพื่อตรวจดูงาน

ในขณะที่เด็กสาวได้แต่ยืนทำตาปริบๆ ครั้นได้ยินเช่นนั้น

“ว้าว! นี่ฉันจะได้สวมชุดนางมารอย่างนั้นเหรอ...เออก็ดีแฮะซีรีสสั้นแนวนางเอกร้ายๆ แบบนี้ก็ดีเหมาะเลยจะได้รู้ว่าแต่งออกมาแล้วเป็นอย่างไงจะเข้าท่ากับเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้...ว่าแต่เพิ่งจะรู้ว่าใกล้เมืองลั่วหยางมีอุทยานแบบนี้ด้วย ทิวทัศน์และบรรยากาศเหมือนอยู่ในยุคโบราณจริงๆเลย”มี่อิงพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองทันที

“บ้าเอ้ย! จะมาพูดเรื่องแบบนี้ทำไมกันอีกนะ”มี่อิงพึมพำเบาๆ 

“น้องมี่อิง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 26 นี่ฉันกลับมาอีกแล้วเหรอ 1.2

    เกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายถี่ขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะเบาบางลงแม้แต่น้อย เป็นเหตุให้ร่างงามเกิดอาการสั่นสะท้านด้วยความหนาวเหน็บจนจับขั้วหัวใจ มือเรียวสวยอีกทั้งบอบบางเย็นเฉียบเริ่มชาไปหมด และนั่นทำให้มี่อิงรู้สึกตัวขึ้นมาทันใด “หนาวจัง! หนาวจังเลย! จะไปหาที่หลบหิมะได้อย่างไงกำลังตกหนักด้วย มองไปทางไหนก็ขาวโพลนไปหมด”หญิงสาวพูดพร้อมยกมือขึ้นถูไถไปมาอย่างรวดเร็วเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ลมหายใจที่พ่นออกมาเป็นไอขาวจากอุณหภูมิที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ร่างอรชรรีบเดินกลับเข้าไปใต้ต้นไม้ใหญ่พร้อมก้มลงอุ้มกล่องกระดาษที่วางอยู่บนพื้นกระชับเอาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะเงยหน้าสำรวจไปทั่วบริเวณเพื่อหาเกราะกำบังจากหิมะที่กำลังตกลงมาอย่างต่อเนื่อง “มองไปทางไหนมีแต่ต้นไม้กับภูเขา นี่ฉันจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งในป่าแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม”มี่อิงบ่นพึมพำพลางเดินไปทางด้านหลังของต้นไม้เพื่อสำรวจหาที่พักผิงชั่วคราว ฉับพลันดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นลำต้นของต้นไม้ยักษ์ซึ่งมีเถาวัลย์เลื้อยปกคลุมเต็มลำต้นทางด้านหลัง แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังตาดีเห็นบางอย่างคล้ายมีรอยเจาะลึกเข้าไปข้างในเกิดขึ้นบนลำต้น “ลำต้นของเจ้าต้นไม

    Last Updated : 2025-04-26
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 27 นี่ฉันกลับมาอีกแล้วเหรอ 1.3

    ในขณะเดียวกัน ณ.เมืองลั่วหยาง กองทัพของต้าถังกำลังเคลื่อนพลข้าสู่ฐานทัพใหญ่ซึ่งอยู่ในเมืองลั่วหยางและเมืองฉางอาน ทหารในกองทัพกว่าครึ่งมาจากเมืองลั่วหยางและส่วนที่เหลือมาจากเมืองฉางอาน บรรดาม้าศึกและรถม้าสำหรับใช้ทำศึกมากมายจนไปถึงทหารอีกกว่าห้าหมื่นชีวิต ทยอยเข้าไปพำนักอยู่ในค่ายทหารซึ่งเป็นสังกัดเดิมของตน ตามคำสั่งของผู้บัญชาการทัพ ภายหลังจากได้รับพระราชทานบำเหน็จรางวัลจากองค์ฮ่องเต้เป็นที่เรียบร้อย ผู้บัญชาการทหารจางเย่วฉิน มีคำสั่งให้บรรดาทหารผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันพักผ่อนเป็นเวลาหลายเดือน ซึ่งจะปล่อยให้กลับบ้านเพื่อเยี่ยมเยือนครอบครัวครั้งละสามเดือน หมุนเวียนเปลี่ยนกันไปจนครบทุกคน ทั้งนี้เพื่อให้ทหารที่ยังเป็นชายโสดซึ่งยังไม่ได้ออกเรือนจะได้มีเวลาเริ่มหาสตรีที่ตนหมายปองเพื่อแต่งงานมีทายาทสืบสกุล บ้างก็กลับไปแต่งงานกับสตรีที่ครอบครัวจัดหาไว้ให้ และบ้างก็ต้องเสาะแสวงหาเอาเองกับคนที่คู่ควรที่สุด ส่วนรายใดออกเรือนแล้วก็กลับบ้านไปหาครอบครัวที่รั้งรออยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าเมื่อไร สามี หรือบุตรชายของพวกเขาจะกลับคืนมา ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บแม่ทัพหนุ่ม

    Last Updated : 2025-04-26
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 24 โชคชะตาลิขิตให้ต้องกลับมา 1.4

    “หยุนไถซานมีแบบนั้นด้วยเหรอคะพี่ ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ข่าวมั่วหรือเปล่า”มี่อิงถามกลับไปด้วยไม่เชื่อในสิ่งที่กำลังได้ยิน “มั่วหรือเปล่าไม่รู้แต่มีคนหายไปหลายคนแล้วนะสิ จะเกี่ยวข้องที่ได้ยินมาหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่เรื่องเกิดมานานแล้วตั้งห้าสิบปีก่อน ตอนนี้คงไม่มีแล้วกระมังถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น หยุนไถซานไม่สามารถเปิดเป็นอุทยานได้หรอกจริงไหมละ แต่ถึงอย่างไงระวังตัวเอาไว้ก็เป็นการดีนะ”ทีมงานพูดกำชับพลางส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับไปที่กองถ่ายทำ ท่ามกลางสายตาของมี่อิงมองตามหลัง “หยุนไถซานนี่นะเหรอมีพื้นที่คล้ายสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า! ไม่ใช่มั้งจะเป็นไปได้อย่างไงเรื่องไร้สาระทั้งเพ”หญิงสาวพูดพลางส่ายหน้าก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นห่อผ้าของคุณหนูตระกูลเฉียนมอบให้เธอเมื่อคืนก่อนในเทศกาลชีซีที่พลัดหลงเข้าไปในห้วงอดีตด้วยความบังเอิญ “จริงสิฉันจะพูดว่าเป็นเรื่องไร้สาระได้อย่างไงในเมื่อเมื่อคืนก่อนก็เพิ่งจะเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ตอนนี้ก็กลับมาแล้วมันคงไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นกับเราอีกเป็นครั้งที่สองได้หรอก”มี่อิงพูดพึมพำพลางเหลือบสายตาไปทางห่อผ้าที่ทำมาจากผ้าแพรชั้นดีของสห

    Last Updated : 2025-04-26
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 28 นางมาร 1.1

    หยุนไถ่ซานร่างแน่งน้อยนอนขดตัวอยู่ภายในโพรงต้นไม้ยักษ์ ไออุ่นจากกองไฟที่นำท่อนไม้ขนาดเท่าลำแขนมากมายกองสุมจุดเป็นเชื้อเพลิงทำให้เกิดความอบอุ่นแผ่ไปทั่วบริเวณ ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งคืนจวบจนกระทั่งรุ่งเช้า ฟ้าที่มืดครึ้มอยู่ตลอดเวลาเริ่มมีแสงแดดอ่อนๆรำไรสาดแสงไปทั่วทิวเขาอยู่ในขณะนั้น บริเวณพื้นเต็มไปด้วยของว่างและขนมขบเคี้ยวที่มี่อิงกินประทังชีวิตของเธอตลอดคืนที่ผ่านมา ของกินหมดไปแล้วเหลือเพียงน้ำเปล่าเพียงสองขวดเท่านั้นซึ่งเธอต้องประหยัดกินค่อยๆ จิบ ในขณะที่ร่างระหงของหญิงสาวใช้ห่อผ้าหนุนศีรษะ นอนหลับใหลหลังจากต้องต่อสู้กับความหนาวเหน็บมาตลอดทั้งคืนภายในโพรงของต้นไม้ยักษ์เพียงลำพัง เปลือกตาเริ่มกลอกกลิ้งไปมาด้วยสาวเจ้ากำลังรู้สึกตัว ขนตางอนยาวกำลังกระเพื่อมขึ้นลง ด้วยรู้สึกว่ามีแสงลอดผ่านมาจากทางด้านบนแยงตาเธอจนทำให้รู้สึกตัว พรึ่บ!! เปลือกตาเปิดขึ้นทันใดพร้อมดวงตาสีชากลอกกลิ้งไปมา รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าครั้นเห็นแสงแดดรำไรส่องลงมาจากลำต้นของต้นไม้ยักษ์ “ฉันกลับมาแล้ว!”มี่อิงเอ่ยด้วยความดีใจอย่างที่สุด หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่งพร้อมคลาน

    Last Updated : 2025-04-27
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 25 นี่ฉันกลับมาอีกแล้วเหรอ 1.1

    ยุคอดีต หยุนไถ่ซานในอดีตคือป่าดงดิบเต็มไปด้วยต้นไม้สูงอายุนับพันปีสามารถพบเห็นได้ไม่ยาก สายลมพาดผ่านมาพร้อมกับความหนาวเหน็บเย็นยะเยือกจับไปจนถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว ด้วยเพราะเวลานี้คือฤดูหนาวเกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย จนใบไม้และยอดหญ้าเริ่มปกคลุมเต็มไปด้วยสีขาวโพลนทั่วบริเวณ ในขณะเดียวกันร่างระหงของจ้าวมี่อิงค่อยๆ ปรากฏอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งยืนต้นมานานหลายร้อยปีจนถึงยุคสมัยราชวงศ์ถังและยังคงยืนสูงตระหง่านท่ามกลางกาลเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปจวบจนถึงปัจจุบันมีอายุพันกว่าปีเลยทีเดียว ร่างระหงยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอยู่เช่นนั้น กล่องกระดาษที่มีข้าวของสำคัญต่างๆ ก็ปรากฏติดตามมาด้วยเช่นกัน เกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายหนักขึ้นอากาศเย็นยะเยือกเข้าไปทุกขณะ เปลือกตาที่ปิดสนิทเต็มไปด้วยเกล็ดหิมะเกาะพราวตามขนตาและเริ่มกะพริบขึ้นลง พร้อมร่างแน่งน้อยเริ่มขดตัวงอเข้าหากันด้วยความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู ในขณะที่เธอสวมชุดโบราณในบทบาทนางมารเพื่อถ่ายทำซีรีสสั้นๆ เพียงแค่ห้าชั้นเท่านั้น จะสามารถป้องกันอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ได้อย่างไรกันเชียว “อือ! อือ! ทำไมหนาวจัง..หนา

    Last Updated : 2025-04-27
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 29 นางมาร 1.2

    “นึกเอาไว้แล้วว่าทำไมจึงมีรอยแปลกๆ ที่แท้ก็มีโพรงนี่เอง ลำต้นใหญ่ขนาดนี้ท่าทางข้างในคงจะมีพื้นที่พอจะเข้าไปหลบได้สามสี่คนเลยทีเดียว”เสียงของพ่อค้าทาสเอ่ยพร้อมล้วงเข้าไปในอกเสื้อหยิบท่อนไม้ไผ่เล็กๆ เปิดจุกออกเป่าลมลงไปเพียงไม่กี่ครั้งเกิดประกายไฟขึ้นมาทันใด “หัวหน้าท่านระวังด้วยนะภายในโพรงมีอะไรบ้างก็ไม่รู้”เสียงลูกน้องร้องเตือนตามหลัง “ข้ารู้แล้วนะไม่งั้นจะเป็นเจ้านายพวกเจ้าได้อย่างไงในเมื่อข้าเฉลียวฉลาดกว่าอยู่แล้ว”พ่อค้าทาสตะโกนตอบกลับไป ก่อนจะมุดศีรษะเข้าไปในโพรงไม้ตรงหน้า ฟู้วววว!!! ทันทีที่ยื่นหน้าเข้าไปในโพรงมีบางอย่างพวยพุ่งเข้าใส่เต็มแรง อ๊าคคคค!!! เสียงโหยหวนดังกึกก้องด้วยบริเวณใบหน้าและดวงตาถูกสเปรย์พริกไทยของมี่อิงฉีดเข้าให้อย่างจัง เกิดอาการแสบร้อนไปทั่วผิวหน้า โดยเฉพาะดวงตา ร่างของพ่อค้าทาสนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้น “ข้าถูกงูพ่นพิษ! ช่วยข้าด้วย! ช่วยด้วย!”เสียงพ่อค้าทาสร้องคร่ำครวญให้ช่วยจนเสียงหลง ท่ามกลางอาการตื่นตระหนกของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ในขณะนั้น “ไอ้พวกโง่ไม่ได้ยินหรืออย่างไง! มาพยุงข้าออก

    Last Updated : 2025-04-27
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 32 นางมาร 1.5

    ในขณะที่แส้ถูกเหวี่ยงตรงเข้าตวัดร่างของจ้าวมี่อิง แม่ทัพแห่งต้าถังซึ่งยืนสังเกตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ด้านหลังของจ้าวมี่อิงตลอดเวลา รีบเร้นกายกระโดดข้ามศีรษะของหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างของตนเองตรงเข้าตวัดปลายแส้ก่อนจะถึงร่างมี่อิงเอาไว้ได้อย่างฉิวเฉียด “นางมารน้อยหลบไป!!!”จางเย่วฉินตะโกนบอกมี่อิงเสียงดังก้อง จ้าวมี่อิงซึ่งยืนขาแข็งทำอะไรไม่ถูกอยู่ในขณะนั้น ได้ยินผู้ชายร่างใหญ่ที่กระโดดเข้ามาขวางตรงหน้าและจับสายแส้ที่กำลังจะตวัดร่างของเธอเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด ครั้นได้ยินเสียงสั่งดังก้องออกมาเช่นนั้น หญิงสาวไม่รอช้ารีบหลบตามคำสั่งอย่างว่องไว “OK! OK! รีบหลบเดี๋ยวนี้เลย! วิ่งก่อนแล้วเว้ย!!!!”จ้าวมี่อิงพูดพร้อมรีบวิ่งหนีให้ตัวเองพ้นไปจากบริเวณดังกล่าวอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาของเจ้าอ้วนร่างยักษ์ที่เต็มไปด้วยความอาฆาตกำลังจับจ้องมี่อิงตาไม่กระพริบ เมื่อมีคนออกหน้ากระโดดรับสายแส้แทนเหยื่อของมัน “แส้สามสายจัดการ!!!”เจ้าอ้วนตะโกนสั่งลูกสมุนของมันดังก้อง ทันทีที่เจ้าอ้วนร่างยักษ์ตะโกนสั่งเช่นนั้น ลูกสมุนที่เหลือตวัดแส้ที่อยู่ในมือของทุกคนพุ่งตรงเข้าไปที่ร่างมี

    Last Updated : 2025-04-28
  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 30 นางมาร 1.3

    โรงเตี๊ยมมือบุรุษทั้งใหญ่และหนาหากแต่มีนิ้วเรียวยาวสวย ทว่ากลับผ่านการทำศึกสงครามมาแล้วอย่างโชกโชน กำลังเอื้อมหยิบจับถ้วยชาตรงหน้าที่มีไอควันขาวลอยขึ้นสูง ก่อนจะยกขึ้นจิบทีละน้อยเพื่อบรรเทาความหนาวเย็น ผู้บัญชาการทหารแห่งต้าถังจางเย่วฉิน กำลังนั่งอยู่ภายในโรงเตี๊ยมซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเทือกเขาไถ่ซานไม่ถึง 100 ลี้ หากมองจากโรงเตี๊ยมแห่งนี้จะเห็นเทือกเขาไถ่ซานสูงเสียดฟ้าอยู่ตรงหน้าไม่ไกลเท่าใดนัก แต่ในความเป็นจริงแล้วถ้าควบม้าเร็วจะใช้เวลาประมาณครึ่งวัน หากเดินเท้าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน อีกทั้งบริเวณแถบนี้หิมะยังไม่ตกลงมามีเพียงความเย็นยะเยือกเท่านั้นที่แผ่ปกคลุมจนจับขั้วหัวใจ ภายในโรงเตี๊ยมดังกล่าวมีคนเข้าพักประปราย ส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าเดินทางจากเมืองลั่วหยางไปนครฉางอาน เทือกเขาไถ่ซานอยู่นอกเมืองลั่วหยาง เป็นเส้นทางลัดที่จะผ่านไปเมืองหลวงฉางอาน จึงทำให้โรงเตี๊ยมแห่งนี้ไม่เคยขาดไร้ผู้เข้าพักแรมค้างคืนแต่อย่างใด ทุกคนที่จะเดินทางไปฉางอานจะต้องแวะพักที่นี่กันแทบทั้งสิ้น และผู้คนจากนครอันมั่งคั่งจะเข้าเมืองลั่วหยางก็จะพากันแวะพักที่นี่เช่นเดียวกัน “อาหารที

    Last Updated : 2025-04-28

Latest chapter

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 34 ข้ากลายเป็นหญิง! ฉันกลายเป็นชาย 1.2

    “นี่พวกเจ้าสองคนคิดว่าข้าจะหลงเชื่อแผนการตื้นๆ ที่แสร้งทำขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ! บอกเลยนะว่าพวกข้าล้วนเป็นคนฉลาดไม่มีทางหลงกลผู้ใดง่ายๆ หรอกนะ เถียงกันมากนักจับพวกมันกรอกยาสะจะได้เลิกบ้าเสียที!”เจ้าอ้วนร่างยักษ์ตะโกนก้องแทรกขึ้นมา ร่างของลูกสมุนของเจ้าอ้วนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ต่างพากันเดินออกมาข้างหน้าพร้อมถาดไม้ซึ่งมีชามสองใบ มีกลิ่นของตัวยาโชยออกมาลอยฟุ้งเป็นควันขาว จนจางเย่วฉินซึ่งอยู่ในร่างของจ้าวมี่อิงได้กลิ่นยาดังกล่าวอย่างชัดเจน “นี่มันกลิ่นจี้หยี่หวัน ยาลบเลือนความทรงจำ”จางเย่วฉินรำพึงอยู่ภายในใจ ด้วยเพราะในสงครามจะใช้ตัวยาดังกล่าวนำมาลบเลือนความจำของศัตรูอีกฝ่าย เมื่อสามารถสอบเค้นความจริงออกมาได้เป็นผลสำเร็จ ก็จะใช้ยาตัวดังกล่าวให้อีกฝ่ายดื่มเพื่อทำลายความทรงจำซึ่งเป็นตัวตนดั้งเดิมทั้งหมดเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายของตัวเอง ก่อนจะปล่อยตัวกลับไปเพื่อหาข่าวและรายงานให้กับต้าถัง “จัดการให้นางผู้หญิงกินยาก่อนแล้วค่อยไปจัดการผู้ชาย นางคนนี้พิษสงของมันไม่มีสมคำร่ำลือหรอก คนของพรรคมารโลหิตมันมีดีก็แค่เปลือกนอกที่แลดูน่ายำเกรงเท่านั้น แต่แท้จริงแล้วไม่ม

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 33 ข้ากลายเป็นหญิง! ฉันกลายเป็นชาย! 1.1

    บ้านพ่อค้าทาสบริเวณรอบนอกของเมืองลั่วหยาง เป็นหมู่บ้านชนบทตั้งอยู่ประปรายกระจัดกระจายไปตามพื้นที่ก่อนจะเข้าเขตเมืองที่เคยถูกสถาปนาให้เป็นเมืองหลวงมาแล้วหลายราชวงศ์ในยุคก่อนหน้านั้น และหนึ่งในจำนวนหมู่บ้านที่อยู่รอบนอกของเมืองลั่วหยางเป็นสถานที่พำนัก ของกลุ่มพ่อค้าทาสซึ่งมีอาชีพจับชาวบ้านทั่วไปนำไปขายที่ตลาดค้าทาสในเมืองฉางอานโดยที่พวกเขาเหล่านั้นไม่เต็มใจขายตัวเองแต่อย่างใด พวกมันไม่ใช้เงินซื้อตัว แต่กลับใช้กำลังของชายฉกรรจ์ที่มีมากกว่าจับคนทั่วไปที่มีชีวิตอิสระนำมากักขังจนไร้สิ้นอิสรภาพ จากคนธรรมดาทั่วไปต้องกลายเป็นทาสของผู้อื่นด้วยความจำยอม พวกพ่อค้าทาสโดยการนำของหยวนซือเปา ชายร่างยักษ์ที่มีความอ้วนและร่างสูงใหญ่เป็นเอกลักษณ์ กรอบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครายาวรกรุงรังไร้สิ้นการตัดแต่งแต่อย่างใด เอกลักษณ์ของคนผู้นี้คือเคราที่ยาวเฟื้อยจะถักเปียแยกออกเป็นสามสาย มีเสียงใหญ่และโวยวายชอบใช้น้ำเสียงของตนข่มขวัญผู้อื่นให้กลัวเกรง แต่ในความเป็นจริงแล้วโดยเนื้อแท้หยวนซือเปาเต็มไปด้วยความขลาดและโง่เขลา ภายในบ้านพ่อค้าทาสมีขนาดพื้นที่กว้างขวาง ใหญ่โตกว

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 31 นางมาร 1.4

    ดวงตาปูดโปนจ้องเขม็งไปที่ร่างของหญิงสาวชาวบ้านทั้งสามนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งยวด มือใหญ่กำแส้ที่อยู่ในมือยกขึ้นชี้หน้าทันที “บังอาจมากนักนะ! ที่หนีจากการปกครองของข้าไป! เป็นทาสของข้าหาญกล้าหลบหนีเช่นนี้เห็นทีจะเลี้ยงต่อไปไม่ได้เสียแล้ว”เจ้าคนร่างยักษ์พูดโกหกหน้าตาเฉยในขณะที่หญิงชาวบ้านต่างพากันกลัวจนลนลานครั้นได้ยินเช่นนั้น “โกหก!”เสียงของสตรีดังแทรกขึ้นมาทันที ทุกสายตาหันกลับไปยังทิศทางของเสียงเป็นตาเดียวกัน และพบว่าร่างของสตรีนางหนึ่งสวมอาภรณ์ดำสลับแดงกำลังกระโดดข้ามหน้าแดงมาอย่างคล่องแคล่ว หลังจากซ่อนตัวอยู่ในถังไม้แต่แล้วก็ทนไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดของผู้ชายหน้าด้านกลุ่มนั้นที่พยายามทำให้ทุกคนเชื่อว่า หญิงชาวบ้านทั้งสามเป็นทาสของตนที่หนีมา “โอโห่!”เสียงเอ็ดอึงดังขึ้นครั้นเห็นความงามของสตรีสาวชุดดำ แต่แล้วผู้คนภายในโรงเตี๊ยมกลับต้องเงียบงันเมื่อหลายอย่างเป็นตัวสตรีสาวตรงหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนมาจากพรรคมารโลหิต โดยเฉพาะปานแดงรูปเปลวไฟตรงกลางหน้าผาก แต่ละคนพร้อมใจก้าวเดินถอยหลังไปยืนมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ เดี๋ยวจะโดนลูกหลงเข้าให

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 30 นางมาร 1.3

    โรงเตี๊ยมมือบุรุษทั้งใหญ่และหนาหากแต่มีนิ้วเรียวยาวสวย ทว่ากลับผ่านการทำศึกสงครามมาแล้วอย่างโชกโชน กำลังเอื้อมหยิบจับถ้วยชาตรงหน้าที่มีไอควันขาวลอยขึ้นสูง ก่อนจะยกขึ้นจิบทีละน้อยเพื่อบรรเทาความหนาวเย็น ผู้บัญชาการทหารแห่งต้าถังจางเย่วฉิน กำลังนั่งอยู่ภายในโรงเตี๊ยมซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเทือกเขาไถ่ซานไม่ถึง 100 ลี้ หากมองจากโรงเตี๊ยมแห่งนี้จะเห็นเทือกเขาไถ่ซานสูงเสียดฟ้าอยู่ตรงหน้าไม่ไกลเท่าใดนัก แต่ในความเป็นจริงแล้วถ้าควบม้าเร็วจะใช้เวลาประมาณครึ่งวัน หากเดินเท้าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน อีกทั้งบริเวณแถบนี้หิมะยังไม่ตกลงมามีเพียงความเย็นยะเยือกเท่านั้นที่แผ่ปกคลุมจนจับขั้วหัวใจ ภายในโรงเตี๊ยมดังกล่าวมีคนเข้าพักประปราย ส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าเดินทางจากเมืองลั่วหยางไปนครฉางอาน เทือกเขาไถ่ซานอยู่นอกเมืองลั่วหยาง เป็นเส้นทางลัดที่จะผ่านไปเมืองหลวงฉางอาน จึงทำให้โรงเตี๊ยมแห่งนี้ไม่เคยขาดไร้ผู้เข้าพักแรมค้างคืนแต่อย่างใด ทุกคนที่จะเดินทางไปฉางอานจะต้องแวะพักที่นี่กันแทบทั้งสิ้น และผู้คนจากนครอันมั่งคั่งจะเข้าเมืองลั่วหยางก็จะพากันแวะพักที่นี่เช่นเดียวกัน “อาหารที

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 32 นางมาร 1.5

    ในขณะที่แส้ถูกเหวี่ยงตรงเข้าตวัดร่างของจ้าวมี่อิง แม่ทัพแห่งต้าถังซึ่งยืนสังเกตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ด้านหลังของจ้าวมี่อิงตลอดเวลา รีบเร้นกายกระโดดข้ามศีรษะของหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างของตนเองตรงเข้าตวัดปลายแส้ก่อนจะถึงร่างมี่อิงเอาไว้ได้อย่างฉิวเฉียด “นางมารน้อยหลบไป!!!”จางเย่วฉินตะโกนบอกมี่อิงเสียงดังก้อง จ้าวมี่อิงซึ่งยืนขาแข็งทำอะไรไม่ถูกอยู่ในขณะนั้น ได้ยินผู้ชายร่างใหญ่ที่กระโดดเข้ามาขวางตรงหน้าและจับสายแส้ที่กำลังจะตวัดร่างของเธอเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด ครั้นได้ยินเสียงสั่งดังก้องออกมาเช่นนั้น หญิงสาวไม่รอช้ารีบหลบตามคำสั่งอย่างว่องไว “OK! OK! รีบหลบเดี๋ยวนี้เลย! วิ่งก่อนแล้วเว้ย!!!!”จ้าวมี่อิงพูดพร้อมรีบวิ่งหนีให้ตัวเองพ้นไปจากบริเวณดังกล่าวอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาของเจ้าอ้วนร่างยักษ์ที่เต็มไปด้วยความอาฆาตกำลังจับจ้องมี่อิงตาไม่กระพริบ เมื่อมีคนออกหน้ากระโดดรับสายแส้แทนเหยื่อของมัน “แส้สามสายจัดการ!!!”เจ้าอ้วนตะโกนสั่งลูกสมุนของมันดังก้อง ทันทีที่เจ้าอ้วนร่างยักษ์ตะโกนสั่งเช่นนั้น ลูกสมุนที่เหลือตวัดแส้ที่อยู่ในมือของทุกคนพุ่งตรงเข้าไปที่ร่างมี

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 29 นางมาร 1.2

    “นึกเอาไว้แล้วว่าทำไมจึงมีรอยแปลกๆ ที่แท้ก็มีโพรงนี่เอง ลำต้นใหญ่ขนาดนี้ท่าทางข้างในคงจะมีพื้นที่พอจะเข้าไปหลบได้สามสี่คนเลยทีเดียว”เสียงของพ่อค้าทาสเอ่ยพร้อมล้วงเข้าไปในอกเสื้อหยิบท่อนไม้ไผ่เล็กๆ เปิดจุกออกเป่าลมลงไปเพียงไม่กี่ครั้งเกิดประกายไฟขึ้นมาทันใด “หัวหน้าท่านระวังด้วยนะภายในโพรงมีอะไรบ้างก็ไม่รู้”เสียงลูกน้องร้องเตือนตามหลัง “ข้ารู้แล้วนะไม่งั้นจะเป็นเจ้านายพวกเจ้าได้อย่างไงในเมื่อข้าเฉลียวฉลาดกว่าอยู่แล้ว”พ่อค้าทาสตะโกนตอบกลับไป ก่อนจะมุดศีรษะเข้าไปในโพรงไม้ตรงหน้า ฟู้วววว!!! ทันทีที่ยื่นหน้าเข้าไปในโพรงมีบางอย่างพวยพุ่งเข้าใส่เต็มแรง อ๊าคคคค!!! เสียงโหยหวนดังกึกก้องด้วยบริเวณใบหน้าและดวงตาถูกสเปรย์พริกไทยของมี่อิงฉีดเข้าให้อย่างจัง เกิดอาการแสบร้อนไปทั่วผิวหน้า โดยเฉพาะดวงตา ร่างของพ่อค้าทาสนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้น “ข้าถูกงูพ่นพิษ! ช่วยข้าด้วย! ช่วยด้วย!”เสียงพ่อค้าทาสร้องคร่ำครวญให้ช่วยจนเสียงหลง ท่ามกลางอาการตื่นตระหนกของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ในขณะนั้น “ไอ้พวกโง่ไม่ได้ยินหรืออย่างไง! มาพยุงข้าออก

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 25 นี่ฉันกลับมาอีกแล้วเหรอ 1.1

    ยุคอดีต หยุนไถ่ซานในอดีตคือป่าดงดิบเต็มไปด้วยต้นไม้สูงอายุนับพันปีสามารถพบเห็นได้ไม่ยาก สายลมพาดผ่านมาพร้อมกับความหนาวเหน็บเย็นยะเยือกจับไปจนถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว ด้วยเพราะเวลานี้คือฤดูหนาวเกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย จนใบไม้และยอดหญ้าเริ่มปกคลุมเต็มไปด้วยสีขาวโพลนทั่วบริเวณ ในขณะเดียวกันร่างระหงของจ้าวมี่อิงค่อยๆ ปรากฏอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งยืนต้นมานานหลายร้อยปีจนถึงยุคสมัยราชวงศ์ถังและยังคงยืนสูงตระหง่านท่ามกลางกาลเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปจวบจนถึงปัจจุบันมีอายุพันกว่าปีเลยทีเดียว ร่างระหงยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอยู่เช่นนั้น กล่องกระดาษที่มีข้าวของสำคัญต่างๆ ก็ปรากฏติดตามมาด้วยเช่นกัน เกล็ดหิมะเริ่มโปรยปรายหนักขึ้นอากาศเย็นยะเยือกเข้าไปทุกขณะ เปลือกตาที่ปิดสนิทเต็มไปด้วยเกล็ดหิมะเกาะพราวตามขนตาและเริ่มกะพริบขึ้นลง พร้อมร่างแน่งน้อยเริ่มขดตัวงอเข้าหากันด้วยความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู ในขณะที่เธอสวมชุดโบราณในบทบาทนางมารเพื่อถ่ายทำซีรีสสั้นๆ เพียงแค่ห้าชั้นเท่านั้น จะสามารถป้องกันอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ได้อย่างไรกันเชียว “อือ! อือ! ทำไมหนาวจัง..หนา

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 28 นางมาร 1.1

    หยุนไถ่ซานร่างแน่งน้อยนอนขดตัวอยู่ภายในโพรงต้นไม้ยักษ์ ไออุ่นจากกองไฟที่นำท่อนไม้ขนาดเท่าลำแขนมากมายกองสุมจุดเป็นเชื้อเพลิงทำให้เกิดความอบอุ่นแผ่ไปทั่วบริเวณ ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งคืนจวบจนกระทั่งรุ่งเช้า ฟ้าที่มืดครึ้มอยู่ตลอดเวลาเริ่มมีแสงแดดอ่อนๆรำไรสาดแสงไปทั่วทิวเขาอยู่ในขณะนั้น บริเวณพื้นเต็มไปด้วยของว่างและขนมขบเคี้ยวที่มี่อิงกินประทังชีวิตของเธอตลอดคืนที่ผ่านมา ของกินหมดไปแล้วเหลือเพียงน้ำเปล่าเพียงสองขวดเท่านั้นซึ่งเธอต้องประหยัดกินค่อยๆ จิบ ในขณะที่ร่างระหงของหญิงสาวใช้ห่อผ้าหนุนศีรษะ นอนหลับใหลหลังจากต้องต่อสู้กับความหนาวเหน็บมาตลอดทั้งคืนภายในโพรงของต้นไม้ยักษ์เพียงลำพัง เปลือกตาเริ่มกลอกกลิ้งไปมาด้วยสาวเจ้ากำลังรู้สึกตัว ขนตางอนยาวกำลังกระเพื่อมขึ้นลง ด้วยรู้สึกว่ามีแสงลอดผ่านมาจากทางด้านบนแยงตาเธอจนทำให้รู้สึกตัว พรึ่บ!! เปลือกตาเปิดขึ้นทันใดพร้อมดวงตาสีชากลอกกลิ้งไปมา รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าครั้นเห็นแสงแดดรำไรส่องลงมาจากลำต้นของต้นไม้ยักษ์ “ฉันกลับมาแล้ว!”มี่อิงเอ่ยด้วยความดีใจอย่างที่สุด หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่งพร้อมคลาน

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 24 โชคชะตาลิขิตให้ต้องกลับมา 1.4

    “หยุนไถซานมีแบบนั้นด้วยเหรอคะพี่ ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ข่าวมั่วหรือเปล่า”มี่อิงถามกลับไปด้วยไม่เชื่อในสิ่งที่กำลังได้ยิน “มั่วหรือเปล่าไม่รู้แต่มีคนหายไปหลายคนแล้วนะสิ จะเกี่ยวข้องที่ได้ยินมาหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่เรื่องเกิดมานานแล้วตั้งห้าสิบปีก่อน ตอนนี้คงไม่มีแล้วกระมังถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น หยุนไถซานไม่สามารถเปิดเป็นอุทยานได้หรอกจริงไหมละ แต่ถึงอย่างไงระวังตัวเอาไว้ก็เป็นการดีนะ”ทีมงานพูดกำชับพลางส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับไปที่กองถ่ายทำ ท่ามกลางสายตาของมี่อิงมองตามหลัง “หยุนไถซานนี่นะเหรอมีพื้นที่คล้ายสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า! ไม่ใช่มั้งจะเป็นไปได้อย่างไงเรื่องไร้สาระทั้งเพ”หญิงสาวพูดพลางส่ายหน้าก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นห่อผ้าของคุณหนูตระกูลเฉียนมอบให้เธอเมื่อคืนก่อนในเทศกาลชีซีที่พลัดหลงเข้าไปในห้วงอดีตด้วยความบังเอิญ “จริงสิฉันจะพูดว่าเป็นเรื่องไร้สาระได้อย่างไงในเมื่อเมื่อคืนก่อนก็เพิ่งจะเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ตอนนี้ก็กลับมาแล้วมันคงไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นกับเราอีกเป็นครั้งที่สองได้หรอก”มี่อิงพูดพึมพำพลางเหลือบสายตาไปทางห่อผ้าที่ทำมาจากผ้าแพรชั้นดีของสห

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status