“โอ้? ฉันสงสัยว่ารองประธานหู จะพูดอะไร?”หลี่ชิงเหยาถามกลับอย่างจืดชืดเธอรวบรวมประวัติอันดำมืดของคนส่วนใหญ่ แต่มีแต่ไม่มีหูต้าฟาเท่านั้นไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายสะอาด แต่ทําสิ่งต่าง ๆ อย่างระมัดระวังเกินไปและแทบจะไม่มีข้อบกพร่องให้ติดตาม"เมื่อพูดถึงความคิดเห็นที่สูงส่ง ฉันสามารถให้คำแนะนำคุณได้สองสามคำจริงๆ"หูต้าฟาคาบซิการ์และพูดอย่างฉะฉานว่า "ถ้าจะเป็นประธานของเรา คุณต้องมีบารมีและความสามารถที่เพียงพอ พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณต้องพาทุกคนหาเงิน แบบนี้ทุกคนจึงยอมจํานน"เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็พยักหน้าผู้คนทั่วโลกแห่กันมาเพื่อผลกำไร และทุกคนก็แยกทางกันเพื่อแสวงหาผลกำไรการทําเงินได้มากขึ้นจึงเป็นเป้าหมายสูงสุดของพวกเขา"ในเมื่อฉันกล้านั่งในตําแหน่งนี้ ก็ย่อมมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง"หลี่ชิงเหยาพูดเบา ๆ ว่า "อย่างอื่นไม่กล้าพูด หลังจากฉันขึ้นครองตําแหน่งแล้ว เงินเดือนต่อคนก็เพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เงินปันผลปลายปี บวกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เป็นไง"พอคําพูดนี้ออกมา หลายคนก็เริ่มกระซิบกระซาบกันเงินเดือนเพิ่มขึ้นครึ่งหนึ่ง เงินปันผลบวก 20% สวัสดิการนี้ไม่สามารถอธิบายได้ว่าไม่เอื้ออ
เมื่อมองใกล้ ๆ ก็คือถานหง"คุณลู่ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"ถานหงกวาดสายตา และค่อนข้างประหลาดใจ"ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของบริษัท ทําไมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้"ลู่เฉิน คว้าแอปเปิ้ลลูกหนึ่งและกัดไปหนึ่งคำ"หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย?"ถานหงกระวนกระวายใจเล็กน้อย "พี่ คุณไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม ขนาดฉันยังเป็นแค่เลขานุการเท่านั้น คุณกลับให้เขาเป็นถึงหัวหน้าฝ่าย ทําไม?""ฉันจะทําอะไร ไม่จําเป็นต้องอธิบายให้คุณฟัง"หลี่ชิงเหยาพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "นอกจากนี้ คุณยังรู้ว่าตัวเองเป็นเลขานุการหรือ วันแรกที่ทํางาน ก็สายไปสามสิบสองนาทีแล้ว คุณทุ่มเทมากจริง ๆ"เพราะแม่พูดสิ่งที่ดีกับป้าต่าง ๆ เธอจึงให้โอกาสถานหงมีประสบการณ์ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหงุดหงิดขนาดนี้“ก็รถติด และฉันก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนี้ ฉันสายไปเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม?” ถามหงไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม่แต่น้อย “ฉันขอให้คุณรอที่ห้องประชุมก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมเอกสาร แต่เกิดอะไรขึ้น? การประชุมจบลงแล้วและคุณยังมาไม่ถึง คุณกล้าดียังไงบอกฉันว่ามันโอเค” หลี่ ชิงเหยา ตบโต๊ะด้วยความโกรธ“อา การป
"คุณเป็นหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงงั้นเหรอ?"ถานหงตกตะลึงก่อนที่จะเดินตามมาด้วยสายตาคนที่เอ๋อไปเลย "ไอ้แซ่ลู่ ฉันว่านะ คุณเลิกคุยโวจะได้ไหม? คุณมันไม่มีค่าอะไร คุณมันก็แค่งั้น ๆ อ่ะ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงอีกงั้นเหรอ?""ลู่เฉิน หยุดโวยวาย ทำเป็นเล่นได้แล้ว จริงจังหน่อยสิ" หลี่ชิงเหยาถือโอกาสจ้องมองไปแวบหนึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอก็ไม่เชื่อคําพูดของคนตรงหน้าเธอเช่นกันอีกฝ่ายเพิ่งมานครเอกของมณฑลเพียงไม่กี่วันนี่นา? จะได้เป็นหัวหน้าแก๊งได้ยังไง?"เรื่องแบบนี้ผมจะหลอกพวกคุณทําไมกัน? ถ้าไม่เชื่อ พวกคุณไปกับผมที่แก๊งเหยียนหลง ผมจะทวงเงินของพวกคุณให้ได้ภายในไม่กี่นาที" ลู่เฉินสาบานอย่างเคร่งขรึม"ฮึ! คุณมองเราเป็นคนโง่หรือยังไง? ไปทวงหนี้ที่แก๊งเหยียนหลง เรายังมีชีวิตกลับมาได้ไหมล่ะ?" ถานหงพูดด้วยความโมโห"ช่างเถอะ พวกคุณไม่ต้อง ผมไปเอง แบบนี้โอเคหรือยัง?" ลู่เฉินขี้เกียจจะพูดมากมันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ทำเอาเครียดซะ"เดี๋ยวก่อน! ฉันจะไปกับคุณค่ะ"เมื่อเห็นว่าลู่เฉินกําลังจะไป หลี่ชิงเหยาก็รีบลุกขึ้นตาม"พี่! เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เธอจะไปแก๊งเหยียนหลงกับผู้ชายค
แม้ว่าหลี่ชิงเหยาจะมีหัวหน้าตระกูลหลี่ซื่อเจี๋ยหนุนหลังอยู่ แต่อำนาจการปกครองของเจียงเป่ยไม่สามารถควบคุมถึงเจียงหนานได้"ยิ่งถ้าเป็นคนตำแหน่งเล็ก ๆ ก็ยิ่งไม่มีปัญหาเลย"หงหนิวหัวเราะฮ่า ๆ "เธอไม่มาก็ดี เพราะถ้ากล้ามาทวงหนี้ เธอจะต้องรับผิดชอบถึงผลที่ตามมา!"ไม่มีแบค ไม่มีอำนาจอะไร และยังมีหน้ามาทวงเงินจากเขาอีก?ฝันไปเถอะ!"งั้นก็รบกวนคุณหงแล้วครับ หลังจากสําเร็จงานแล้ว ผมจะประทับอั่งเปาซองใหญ่ให้ท่านเลยครับ" หูต้าฟาทำท่าขอบคุณ"ฮ่าฮ่า... พูดง่าย ๆ เราก็เป็นพี่น้องกันหมด อย่าเกรงใจแบบนี้เลย" หงหนิวยิ้มออกหน้าออกตาทันทีจากประสบการณ์ที่ผ่านมา สามารถเรียกได้ว่าเป็นอั่งเปาซองใหญ่ได้นั้น มันไม่ต่ำกว่าห้าล้านอยู่แล้ว"คุณฮง..."ขณะที่ทั้งสองกําลังพูดคุยกันอยู่ จู่ ๆ ลูกน้องคนหนึ่งก็เคาะประตูและเดินเข้ามา"มีเรื่องอะไร? ไม่เห็นเหรอว่าผมกําลังคุยธุรกิจกับแขกอยู่?"หงหนิวเลิกคิ้ว แสดงท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย"คุณหง ข้างนอกมีคนขอพบคุณครับ บอกว่าคุณเป็นหนี้เขาต้องใช้คืน" ลูกน้องรายงาน"โอ้? มาเร็วขนาดนี้เลยเหร? พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาเลยจริง ๆ แหะ!" หงหนิวลูบคาง"คุณหง เดี๋ยวก็ต้องดูกา
"ห้ะ?"ลูกน้องถูกตีจนงงไปเลย เขากุมหน้าที่เจ็บและรู้สึกทำอะไรไม่ถูกคนอื่น ๆ ก็ต่างมองหน้ากันและทําท่าทางตกใจไม่มีใครคาดคิดว่าหงหนิวจะมีปฏิกิริยาที่ใหญ่โตขนาดนี้วินาทีก่อนหน้ายังโวยวายว่าจะฟันคนอยู่เลย แต่ปรากฏว่าวินาทีต่อมาก็ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสีไปเลย อย่างกับว่าเจอผีเกิดอะไรขึ้น?" ห้ะอะไรวะ? รีบไปเอาเงินมา!"เมื่อเห็นลูกน้องไม่ตอบสนอง หงหนิวก็รีบร้อนอย่างมาก เขาจึงแตะไปที"โอ้ โอ้..."ลูกน้องไม่กล้าลังเล เขารีบวิ่งกลับไปที่บริษัทแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าคุณหงกําลังกลัวอยู่ถือเอาช่วงที่ลูกน้องกลับไปเอาเงิน หงหนิวก็วิ่งไปหาลู่เฉินแบบตะกุกตะกักแล้วพูดแบบทำใจดีสู้เสือว่า “คุณลู่ ท่านมาถึงเมื่อไหร่กันครับ? ทําไมไม่แจ้งล่วงหน้าล่ะครับ ผมจะได้ส่งคนไปรับ""คุณลู่?"เมื่อมองดูท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนของหงหนิว หลี่ชิงเหยาและถานหงก็ตกตะลึงไปเลยเธอมองฉัน ฉันมองเธอ ท่าทีเหลือเชื่ออย่างมากคุณหงแห่งแก๊งเหยียนหลง คนโหดที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา หลังเห็นลู่เฉิน กลับทำท่าทีต่ำต้อยขนาดนี้?เกิดบ้าอะไรขึ้น?“หงหนิว ติดหนี้ก็ต้องใช้ สัจธรรม แก๊งเหยียนหลงเป็นหนี้คนอื่นเขา
"กล่าวลาคุณลู่ครับ!"หงหนิวโค้งคํานับต่อเขาทั้งสามคน"กล่าวลาคุณลู่ครับ!"ลูกน้องแก๊งเหยียนหลงพากันทำตามและตะโกนพร้อมกัน ช่างเป็นภาพที่น่าทึ่งมากในเวลานี้ หูต้าฟาที่สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติที่ชั้นบน และเขาก็วิ่งลงมาในที่สุด"คุณหง! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณให้เงินเธอไปได้ยังไง?" หูต้าฟาเอ่ยปากถามตกลงกันแล้วว่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายสักหน่อย สรุปพอเจอกันแล้ว ยังไม่ทันได้เริ่มสั่งสอนอะไรก็คืนหนี้ให้แล้วแก๊งเหยียนหลงอ่อนแอได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"มึงแม่งยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ?"หงหนิวหันกลับไปจ้องและพูดอย่างดุร้ายว่า "คุณรู้ไหมว่า เมื่อกี้คนที่มากับผู้หญิงคนนั้นคือใคร?""ก็ไอ้แค่บอดี้การ์ดตัวเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ? มันจะอะไรนักหนา?" หูต้าฟาขมวดคิ้ว"บอดี้การ์ดตัวเล็ก ๆ ?"หงหนิวตกตะลึงแล้วเดินตรงไปยกมือตบหน้าหูต้าฟาพลางด่าว่า “มึงมันตาบอดได้โล่จริง ๆ นั่นเป็นหัวหน้าแก๊งคนใหม่ของแก๊งเหยียนหลงของพวกเราเว้ย!""ว่าไงนะ? หัวหน้าแก๊งคนใหม่งั้นเหรอ?"หูต้าฟางงไปเลย ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความตกใจ"ไอ้โง่! เมื่อกี้กูเกือบจะตายเพราะมึงแล้วไงล่ะ วันหลังอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้ากูอีก ไสหัว
"ฮัลโหล! อะไรตัวเองยังไปไม่รอดกัน? คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย?!"ถานหงจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจมากอยู่ดี ๆ ก็มาพูดบั่นทอนกัน น่าขยะแขยงจริง ๆ “ถ้าผมเดาไม่ผิด วันนี้ซือถูหลางน่าจะโดนฟู่กุ้ยกรุ๊ปไล่ออก” ลู่เฉินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ"คุณพูดเหลวไหล!"พอได้ยินคําพูดนี้ ถานหงก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น "พี่หลางของฉันเก่งขนาดนี้ เขาจะถูกไล่ออกได้ยังไง?""เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เธอเลย ยังไงเรื่องนี้ ซือถูหลางก็ช่วยไม่ได้" ลู่เฉินยักไหล่"ฮึ! พี่หลางช่วยไม่ได้ จะบอกว่าคุณช่วยได้งั้นสิ? ตลกเสียจริง!" ถานหงทำหน้าเย็นชาคนมุทะลุคนหนึ่ง กล้าดีมาจากไหน ถึงกล้าพูดบ้า ๆ ตรงนี้"ขอโทษนะครับ อะไรที่ซือถูหลางทําไม่ได้ ผมกลับทําได้จริง ๆ แหละ " ลู่เฉินยิ้มเบา ๆ "เฮ้ย! คุณนี่มันแข็งข้อขึ้นทุกวันแล้วนะ?"เมื่อได้ยินแบบนี้ ถานหงก็มีน้ำโหทันที "ไอ้แซ่ลู่ เดิมทีตั้งใจว่าจะไว้หน้าคุณบ้าง ในเมื่อคุณบ้าได้ขนาดนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าคุณก็แล้วกัน!"พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาซือถูหลางทันทีแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดแบบเพิ่มเสริมเติมแต่วอย่างเกินความเป็นจริง"อะไรนะ? บอกว่าผมถูกไล่ออกงั้นเหรอ? ตลกสะจ
"เดี๋ยวก่อน!"เมื่อเห็นชายวัยกลางคนกําลังจะจากไป ถานหงก็วิ่งตรงขึ้นไปทันที "ผู้จัดการจาง คุณอาจไม่รู้จักฉัน แต่ต้องรู้จักซือถูหลางแน่นอน""ซือถูหลาง?"ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้น "พวกคุณเป็นอะไรกับเขาครับ?""ซือถูหลางเป็นผู้ชายของฉันค่ะ!"ถานหงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "ผู้จัดการจาง ฉันเชื่อว่าเขาได้บอกกับคุณล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้ พวกเราน่าจะเข้าไปในออฟฟิตของคุณได้แล้วใช่ไหมคะ?""เข้าไม่ได้ครับ"ชายวัยกลางคนมีสีหน้าเฉยเมย "ผมยังคงประโยคเดิม อยากเจอผม ต้องนัดล่วงหน้าครับ""ห้ะ?"ถานหงตกใจและทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย "ผู้จัดการจาง เมื่อกี้คุณได้ยินไม่ชัดหรือเปล่า? ฉันเป็นผู้หญิงของซือถูหลาง มาครั้งนี้เพื่อมาคุยธุรกิจกับคุณ""แล้วไงล่ะครับ?"ชายวัยกลางคนยิ้มเยาะเย้ย "อย่าพูดถึงว่าเป็นคุณเลย แม้ว่าซือถูหลางจะมาด้วยตัวเอง เขาก็ต้องนัดกับกูล่วงหน้า!""มึง..."ถานหงโกรธอยู่พักหนึ่งเธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธเธอแม้แต่ซือถูหลาง เขาก็ไม่ไว้หน้าบ้าง"ถานหง ดูเหมือนว่าชื่อของซือถูหลางจะใช้อะไรไม่ได้แล้วนะ" ลู่เฉินดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มถานหงตากระตุกและเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย