Novels by Jaokai

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เจ้าของห้องจำต้องละจากงานตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ร่างบางก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานของสายฟ้าและนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเขา“ดีครับพี่ฟ้าผมซื้อของมาฝาก” ถุงของฝากถูกวางลงตรงหน้า สายฟ้ามองไปยังถุงของฝากที่คนตรงหน้าซื้อมาฝาก นี่ก็ผ่านมาเกือบจะสองอาทิตย์แล้วที่เขาต้องโดนคนตัวเล็กตรงหน้าตามจีบทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรคืบหน้าไปมากกว่าที่เขากินขนมพวกนี้ให้อีกฝ่ายดีใจเก้อคนอะไรอดทนเก่งเป็นบ้า“มีธุระอะไรหรือเปล่า”“ผมแค่แวะเข้ามาหาพี่ฟ้าเฉยๆ เดี๋ยวก็ต้องรีบไปทำธุระต่อ แล้วนี่ไอ้ลินมาทำงานหรือยังครับ”“วันนี้ตัวเล็กไม่เข้าบริษัท”“อย่างนี้นี่เอง งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” สกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่ก่อนประตูห้องจะปิดลงเจ้าตัวก็ยังไม่วายย้ำคนตัวสูงที่นั่งหน้านิ่งอยู่โต๊ะทำงานให้อีกฝ่ายรำคาญเล่น“ตอนกินขนมพวกนี้ก็อย่าลืมคิดถึงหน้าคนซื้อมาฝากด้วยนะครับ ทานให้อร

จูบอันดูดดื่มถูกส่งมอบให้คนตัวเล็กใต้ร่าง มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อนอนผ้าลื่นสีเขียวก่อนจะเจอเข้ากับยอดอกที่ชูชันอยู่ภายใต้เสื้อนอน คีรันเลิกเสื้อของอลินตาขึ้นเผยให้เห็นยอดอกสีชมพูกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ ลิ้นร้อนชื้นแตะเข้าที่ยอดอกของอลินตาจนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งตกใจก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเปลี่ยนจะโลมเลียเป็นดูดดึงจนร่างบางส่งเสียงครางออกมา มืออีกข้างของคีรันที่ว่างอยู่ก็บดขยี้ตุ่มไตสีชมพูอีกข้าง“อ๊ะ อ่าส์” อลินตานอนบิดกายไปด้วยความเสียวซ่านบริเวณหน้าอกที่คนตัวสูงสลับดูดไปมาซ้ายขวาพร้อมกับขยำจนเกิดรอยแดง คีรันมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจเมื่อได้เห็นคนตัวเล็กนอนบิดเร่า เขาก้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากของคนตัวเล็กอีกรอบพร้อมยกตัวของอีกคนให้ขึ้นมานอนทับตัวของเขาเอาไว้“วันนี้พี่ให้ลินคุมเกมเองเลยครับ” อลินตากัดริมฝีปากเล็กน้อยด้วยความเขินอายเมื่อมองไปที่ใบหน้าคมของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองมาที่ตัวเองด้วยสายตาที่พร้อมจะกลืนกินเขาเข้าไปร่างเล็กก้มลงจูบกับคีรันพร้อมกับมือบางลูบไปไล้ไปตามหน้าอกแกร่งจนลงไปถึงซิกแพคแน่นปึ๊กที่บ่งบอกว่าอีกฝ่ายรักษาสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี ลินผละจากริมฝีปากของคีรันเคลื่อนใ

ลินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาหาคีรันที่ห้องครัว พอดีกับที่อีกฝ่ายจัดโต๊ะเสร็จ คีรันที่เห็นลินเดินออกมาจากห้องนอนก็หันมายิ้มให้เขาและเลื่อนเก้าอี้ให้ลินได้นั่งที่โต๊ะกินข้าว“ขอบคุณครับ”ลินมองข้าวผัดที่มีไข่เจียวหอมๆ สีเหลืองทองปกคลุมอยู่ด้วยความหิวและคิดถึงเมนูโปรดที่เมื่อก่อนเขาขอให้คนตรงข้ามทำให้กินอยู่บ่อยๆ“ลองชิมดูสิครับยังอร่อยเหมือนเดิมมั้ย” ลินตักข้าวชิมไปหนึ่งคำและรสชาติของมันก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน“ยังอร่อยเหมือนตอนนั้นเลยครับ” ลินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยเมื่อนึกไปถึงตอนที่เขาทั้งคู่อยู่ด้วยกันสมัยเรียนมหาลัยและย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกันคีรันลุกขึ้นเดินมานั่งคุกเข่าข้างหนึ่งมองคนรักที่ก้มหน้าซ่อนใบหน้าที่เจ็บปวดเอาไว้ไม่ให้เขาเห็น คีรันเอื้อมมือไปจับมือเล็กมาแนบที่แก้มของตัวเองทั้งสองข้าง เพื่อให้คนที่กำลังบังคับไม่ให้ตัวเองร้องไห้อยู่มองหน้าเขา“คนดีมองหน้าพี่สิครับ” คนตัวเล็กมองหน้าของคีรันตามที่เขาบอกใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยหยดน้ำตาที

“ทาดาาา~ เพื่อนลินกูซื้อขนมร้านดังมาฝาก” สกายเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมถือถุงขนมเจ้าดังเจ้าประจำที่ลินกับสกายชอบกินสมัยเรียนมหาลัย สกายถือเดินเข้ามาในห้องทำงานของลินก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกันลินเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทที่เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมขนมอีกหลายถุงที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าเขา ขนมที่ลินบอกว่าพี่ฟ้าชอบกินและหลังจากนั้นมาเจ้าขนมพวกนี้ก็มักจะถูกเพื่อนเขาซื้อมาฝากอยู่ประจำ เรียกได้ว่ากินจนเขาเบื่อ“แน่ใจว่าซื้อมาฝากกู”“อันนี้ของมึง ส่วนอันนี้ของพี่ฟ้า” สกายหยิบถุงขนมหนึ่งถุงให้เพื่อนส่วนที่เหลือก็เก็บไว้ให้พี่ชายของเพื่อนลินส่ายหน้าให้เพื่อนขำๆ กับการทุ่มเทเพื่อจีบพี่ฟ้า ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อและปล่อยให้เพื่อนเดินไปนั่งเล่นที่โซฟารับแขกรอ“กูถามมึงจริงๆ นะกาย มึงจะจีบพี่ฟ้าจริงเหรอวะ”“เออกูจะจีบพี่มึง แล้วมึงก็ไม่ต้องมาห้ามด้วยเพราะกูไม่กลัวมึงหรอก”“กูไม่ได้จะห้าม แต่กูอยากบอกมึงเอาไว้ว่าพี่ฟ้าไม่ค่อยสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เท่าไรกูกลัว

นั่งดื่มกันจนเวลาผ่านไปสักพักใหญ่เหล้าที่ดื่มเข้าไปก็เริ่มมีปฏิกิริยากับร่างกายจนอลินตารู้สึกอยากจะปลดปล่อยมันออกมา“เดี๋ยวลินไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ลินลุกขึ้นยืนหมายจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำแต่ก็โดนจับมือเอาไว้ทั้งสองข้าง ฝั่งขวาคือคีรันฝั่งซ้ายคือสายฟ้า“เดี๋ยวผมพาลินไปเข้าห้องน้ำเอง” คีรันบอกสายฟ้า เขาจึงยอมปล่อยมือของลินทำธุระในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยลินก็เดินออกมาล้างมือที่ก๊อกน้ำด้านหน้าซึ่งมีชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาไม่เป็นมิตรเท่าไรยืนล้างมืออยู่ก่อนหน้าเขาอยู่แล้ว ผู้ชายคนนั้นเหลือมองอลินตาเป็นระยะจนคนตัวเล็กมั่นใจว่าอีกคนมองตัวเองแน่ๆ จึงหันไปถาม“มองอะไร” อีกฝ่ายส่งยิ้มที่น่าขยะแขยงมาให้ลิน จนเขารู้สึกขนลุกแปลกๆ“คืนนี้ไปต่อกับเจ้านายพี่มั้ย หน้าสวยหุ่นดีแบบนี้เจ้านายพี่จ่ายไม่อั้นแน่นอน”“เจ้านายอะไร?”“เจ้านายพี่เป็นเสี่ยกระเป๋าหนักของที่นี่เลยนะ”“นายมึงจะเป็นเสี่ยที่ไหนก็ช่างกูไม่ใช่เด็กขายไปซื้อที่อื่น!&

รถหรูสีดำขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านใหญ่หลังหนึ่ง ประตูรถเปิดออกกว้างตามมาด้วยร่างสูงก้าวลงมายืนเต็มความสูงอยู่ข้างรถและตามมาด้วยอีกคนที่เปิดประตูตามลงมา สองพ่อลูกมองหน้ากันนิ่งก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นบ้านหลังใหญ่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์น คีรันมองไปรอบๆ บ้านอย่างสำรวจเพราะไม่ได้มาที่นี่นาน สองขาวยาวก้าวเดินไปข้างหน้าช้าๆ ก่อนจะมีแม่บ้านออกมาต้อนรับและพาเดินไปพบกับเจ้าของบ้าน“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ” ไท่ยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสองคนที่เปรียบเสมือนพ่อและแม่อีกคน ที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน“คุณตาคุณยายสวัสดีครับ” คีรันไหว้ตากับยายทั้งสองท่านเช่นกัน“อ้าว! ไท่ รัน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่มาๆ มานั่งก่อนลูก"ทั้งสองคนมองมาที่ไท่กับคีรันอย่างตกใจปนดีใจก่อนจะเรียกให้ทั้งคู่มานั่งที่โต๊ะด้วยกัน“กลับมาเมื่อวานนี้ครับเลยเพิ่งจะได้แวะมาหาพ่อกับแม่ คุณพ่อคุณแม่สบายดีนะครับ” ไท่เอ่ยถามท่านทั้งสองผู้ใหญ่ทั้งสองมองหน้ากันก่อนคนเป็นพ่อจะหันไปตอบ“สบายดี แล้วทั้ง