โรงเรียน

เมื่อสิ่งที่คุณเคยได้ยินและเคยรู้จักมา "ดุ" กว่าที่คุณเคยรู้ แน่ใจแล้วนะ ว่า "มัน" ไม่ได้อยู่ในโรงเรียนของคุณ

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

ลีโอ ลีโอเนล โอลิเวอร์ อายุ21ปี ลูกเสี้ยวเยอรมันจีน เขาเป็นทายาทมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในมาเก๊าและฮ่องกง แต่กลับต้องมาเรียนในเมืองไทยเพราะถูกคนของศัตรูปองร้าย เขาจึงต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงไว้ ตอนกลางวันเขาจะทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดอยู่ในมหาลัยเพื่อไม่ให้มีใครสนใจ แต่พอกลางคืนเขาก็กลายเป็นเสือที่จ้องขย้ำเหยื่อ แต่ยัยร้อยศพคิดอยากจะลองดีนัก เขาก็จะสนองให้ แพร นลิน ศรีสมบัติ อายุ 20 ปี ลูกสาวเจ้าโรงแรมในเมืองพัทยา เธอเป็นนักศึกษาปี2 เธอพบกับฝรั่งหน้าหล่อที่ย้ายมาเรียนกะทันหัน แต่นายนั่นกับไม่ยอมสนใจเธอเหมือนผู้ชายคนอื่นเธอจึงต้องงัดสาระพัดวิธีที่จะทำให้เขามาสยบแทบเท้าเธอให้ได้ แต่แล้วสิ่งที่เขาฝากไว้คือทายาทตัวน้อยๆต่างหาก

ซีรีย์ภาคต่อรุ่นลูก จากเรื่อง ท่านชายแวมไพร์ หากใครอยากติดตามสามารถไปย้อนอ่านได้นะคะ แต่!!! สำหรับใครที่อยากจะเริ่มอ่านภาคนี้เลยก็ได้นะคะ เนื้อหาไม่ได้เป็นเส้นเรื่องต่อกันค่ะ แต่ก็จะแอบมีพูดถึงรุ่นพ่อรุ่นแม่บ้าง😂 ขอต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนเซนต์โยเซีย โรงเรียนสุดแฟนตาซีที่มีนักเรียนแวมไพร์และมนุษย์ปะปนอยู่ด้วยกันได้อย่างเปิดเผย พร้อมรักวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา [รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นหนุ่ฮ็อตแสนอันตราย แต่มนุษย์สาวธรรมดาอย่างเธอก็ยังไปหลงชอบเขาเข้าจนได้ แบบบนี้มันใช้ไม่ได้เลยนะอาเรีย...] . . . "ท่องเอาไว้ อย่าไปหลงกลมาดนิ่งสุขุมนุ่มลึกของเขาเชียว อันตรายต่อหัวใจอย่างยิ่งยวดเลย"👀 แต่รู้ว่าเสี่ยงก็ยิ่งอยากลองเล่นของสูงซะเหลือเกินเนี่ยสิ!

"จูบหนู5,000ค่ะ" "อะไรนะ! แค่จูบ5,000เลยหรอ" "ค่ะ ถ้านัวเนีย7,000 มีอะไรด้วยกัน100,000นี่ยังไม่รวมค่าแทงเข้าแทงออกนะคะ" "โอ๊ย!!!นี่มันอะไรเนี่ย ฉันซื้อตัวเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินกับเรื่องนี้อีกหรือไง" เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส] เรื่องนี้

คะน้าถูกรับเลี้ยงมาในครอบครัวร่ำรวยที่มีลูกชายคนเดียว ตลอดเวลาโตมาด้วยกันเขาไม่เคยจะญาติดีเเละเห็นเธอเป็นเพียงคนใช้เท่านั้น!

“หมายความว่ายังไงคะ!” “อย่างที่เธอเข้าใจ” “!!!!” “เธอเป็นสินค้า ..ของฉัน” “..ไม่จริง! ไม่จริ๊งงง!!!!” ร่างบางร้องจนสุดเสียง ก่อนจะหมดสติและล้มฟุ้บลงกับพื้น ส่วนร่างสูงที่ยืนอยู่ในห้องก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร เขาเดินไปช้อนร่างบางขึ้นจากพื้น หยาดน้ำตาใสๆทำให้สายตาคมๆของเรียวมองค้าง.. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอผู้หญิงที่ถูกครอบครัวนำมาขายให้กับเขา แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นหญิงสาวกรีดร้องด้วยความเสียใจจนเป็นลมล้มฟุ้บไปอย่างนี้

“กลัวพี่เหรอ” ปากถาม แต่ร่างหนายังเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ “เปล่านิ” ฉันเดินถอยหลังมาจนชนเข้ากับโต๊ะตัวยาวในห้อง “แล้วถอยหนีทำไม” พี่ราเรซจ้องมองสบตาฉันนิ่ง แววตาของเขาดูราบเรียบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ก็พี่เดินเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ” ฉันมองเขาอย่างระแวง แขนหนาสองข้างยื่นเข้ามากักตัวฉันไว้กับโต๊ะ ฉันรีบยกแขนของตัวเองขึ้นมาดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาชิดกว่านี้ พี่ราเรซโน้มหน้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียนแก้มฉันไปนิดเดียว “คิดถึงมั้ง..” เขากระซิบตอบที่ข้างหู ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะเต้นแรงอะไรหนักหนา ไอ้หัวใจบ้า เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมดหรอก “คิดถึงทำไมค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ฉันเผลอสบตากับตาคมเข้าอย่างจัง กลิ่นตัวหอมแตะจมูกชวนหลงใหล “ต้องเป็น...ก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดถึงได้” พี่ราเรซยังจ้องมองสบตาฉันไม่ห่าง “งะ..งั้นมั้ง...” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก “พี่คิดถึงต้านะ..”

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”