แฟนตาซี

'พิมเเก้ว' ลูกสาวออกญาชื่อดังจากกรุงศรี เกิดวาร์ปมาที่ พ.ศ. 2564 เพื่อกลายมาเป็นนางบำเรอของมาเฟียฮอตเนิร์ดอย่าง 'สามก๊ก' "ชายผู้นี้ประหลาดนัก ดุดันป่าเถื่อนสิ้นดี ใจเเม่พิมก็มีเเค่นี้เองหนาออเจ้า"

ชะตาทำให้เธอต้องตายตั้งแต่อายุยังน้อย แต่สวรรค์กำหนดให้ฟู่หลินหลินนั้นได้ข้ามทะลุมิติไปอยู่ใต้ร่างของท่านแม่ทัพรั่วเฉิน ที่เขาเกลียดเธอเพราะคำว่าเธอคือของบรรณาการ และเมียเชลย แต่เกลียดอย่างไรท่านถึงได้จับกดข้าบ่อยเหลือเกิน นางผวากอดรัดร่างของเขาที่ทาบทับลงมากอดรัดนางแน่น ๆ เช่นกัน คนทั้งคู่หายใจโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก ช่างเป็นอะไรที่เสพสุขสมใจของเขายิ่งนัก บุรุษผู้นั้นสุขสมกับการครอบครองและได้บอกให้นางได้รู้ว่าได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว ต่อมาเขาก็ได้เอนกายลงบนเตียง นอนก่ายกอดเคียงข้างกายฟู่หลินหลิน แล้วหายใจสม่ำเสมอคล้ายคนหลับ เสียงหายใจแผ่วเบาของเขา ทำให้นางรู้สึกกลัวเล็กน้อย ที่ว่ากลัวคือ... กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาทำอะไรตนเองอีก "นี่คืออะไรกันแน่ ทำไมข้าถึงมาโผล่ที่นี่ บนเตียงหลังนี้ ที่มีบุรุษผู้นี้อยู่ด้วย แล้วข้าก็เสียตัวให้เขา โอ้... สวรรค์ช่างแกล้งข้า เอ๊ะ! หรือว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น" ฟู่หลินหลินบ่นพึมพำ นางก็ใช้นิ้วมือหยิกตามร่างกายของนางปรากฏว่าก็รู้สึกเจ็บตามปกติ "โอ๊ะ โอ๊ย..." นี่ไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันฟู่หลินหลินงงงวย

จากเรื่องเราเล่าขานในตำนานบทหนึ่ง ก่อนการล่มสลายของโลกเก่าเพื่อก่อกำเนิดขึ้นใหม่ ‘คาลรอส’ ราชาอสูรผู้พ่ายในสงครามครั้งสุดท้ายสูญเสียทุกอย่างได้นำพาจิตสุดท้ายก่อนสูญสลายของ ‘โคลว์’ ผู้เป็นที่รักเข้าสู่วัฏฏะในโลกมนุษย์เพื่อฟื้นฟูกลับอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง           ทว่าชะตากรรมกลับเล่นตลก จอมราชากำเนิดใหม่ในฐานะมนุษย์โดยสมบูรณ์หากแต่ไร้ซึ่งความทรงจำในกาลก่อน ส่วนผู้ที่เป็นดั่งดวงใจกลับกำเนิดใหม่ไม่ได้ กลายเป็นภูตผีกึ่งเป็นกึ่งตายที่มีความทรงจำทั้งหมดโดยสมบูรณ์           ผู้หนึ่งเกิดตายวนเวียนซ้ำซาก จิตใจเคว้งคว้างขาดหาย อีกผู้หนึ่งร่อนเร่ไร้ที่ไป ทำได้แค่เฝ้ามองทุกข์ทรมานกับการถูกลืม           จวบเมื่อทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง ปรารถนาที่เฝ้ารอกลับต้องแลกมาด้วยใครบางคนที่เกิดมี ‘น้ำหนักขึ้นกลางใจ...’ ***

เจ้าแห่งภูตผีปีศาจอย่างนางแมวดำในตำนานพื้นบ้านของทางภาคเหนือ ได้ตกต่ำที่สุดหลังจากถูกดูดกลืนพลังไป เธอได้หลุดเข้ามาในเมืองมนุษย์เพื่อซ่อนตัวหลบหนีรักษาตัวเอง แต่เขาที่เดินทางมาเจอกับนางแมวผู้แสนร้ายกาจในคราบเจ้าเหมียวน้อยน่าสงสารจึงได้เก็บไปเลี้ยง "น่าสงสารจริงเจ้าแมวขี้เรื้อน" ...ไอ้หมอนี่...ปากหรือนั่น เดี๋ยวแม่จะตะปบให้เป็นลายทางเลย... ได้แต่คิดในใจแต่ทำอะไรไม่ได้เมื่ออยู่ในร่างเจ้าเหมียวน้อยที่อ่อนแรง คงจะต้องยอมๆไปก่อนอย่างช่วยไม่ได้...ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้นกับชีวิตของชายหนุ่มไปตลอดกาล....

หนังเรื่องเมือง มีอยู่ 1 เมือง เขาเล่ากันว่า มื้อนี้เป็นเมืองที่ทำอาหารกินเจริญรุ่งเรืองที่สุด เป็นเมืองที่เจ้าชาย สีน้ำเงินอยู่ ชายนี้ได้โดนต้องคำสาป เกี่ยวกับความรัก ดังนั้น เขาโดนสาปให้กลายเป็น คนจนยากไร้ เขาจึงคิดว่า การโดนดูถูกเหยียดอย่างนั้น ซึ่งมันเป็น ความรู้สึกที่แย่ สำหรับตัวเขา เท่านั้นจึงได้ หาค้นหาคิดวิธีโดยการไปทำบุญร่วมมนุษย์และกลบเกลื่อนกินหลายของตัวเองโดยที่ไม่ให้ประชาชนหรือชาวบ้านรู้ว่าเขาเป็นผู้ใดตามนั้นเขาจึงคิดว่าการไปอยู่บนโลกมนุษย์นั้นจึงทำให้เขารู้สึกว่า เขาคงยังพอมีความหวังที่จะหารักแท้หรือคู่แท้ เขาคิดว่า การปลอมตัวเป็นชาวบ้าน ธรรมดา 1 คน ซึ่ง ไปรับราชการโดยการ ไปสอบสงวน เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ดังนั้นเขาจึงไปสอบสงวนสิทธิ์อย่างที่ดังกล่าวแล้วเขานั้นจึงได้เข้าพระราชวังในแคว้นเมืองญี่ปุ่น เขานั้นได้ไป เข้าเฝ้าฮ่องเต้หรือองค์จักรพรรดิ ของไทยแขวนที่ชน เท่านั้รงทราบว่า ถ้าเขา ขอให้น้องเต้ ลงมีราชโองการกตลาดในอำเภอในเมืองแขวงยี่ชุน หลัง๑ถ ดังนั้นเขาจึงให้ประการพร ในการสอบสงวนสิทธิ์ ดังนั้น ติด

“โอ๊ย....ร้อนไปทั้งตัวเลย” เธอลืมตาขึ้นมองก็ได้เห็นงูตัวใหญ่นั่งมองเธอที่ปลายเตียง เธอตกใจแต่ก็ไม่ถึงกับช็อค “งู!...แกอีกแล้วเหรอ แกต้องการอะไร” เพราะฤทธิ์ยาหรือไรที่ทำให้เธอไม่รู้สึกกลัวเขา

เธอฝันถึงงูตัวเดิมมาห้าปีเต็ม แต่ไม่เคยเจอเนื้อคู่กับเขาสักที ตกลงมันยังไงกันแน่ หรือเนื้อคู่เธอคืองูตัวนั้น...จงอาง!!!

"ไหนวะ ออกมาสิ แน่จริงก็โผล่มา" ฉันพูดขึ้น เมื่อเข้าไปในห้องนอนสีทึบ ซึ่งเขาเชื่อกันว่าในห้องนี้มี....ผี (เน้นหื่นไม่เน้นสาระ)