แก้แค้น

ถังหว่านหนิงเป็นสุนัขเลียขาเป่ยยวนถึงสามปี ยอมเสียศักดิ์ศรี ยอมทุกอย่างเพื่อรักโดยไม่มีขีดจำกัด แต่ในใจของลี่เป่ยยวน เธอเป็นเพียงตัวเลือกที่ไม่มีความสำคัญ เป็นตัวเลือก E หรือตัวสำรองที่จะมีหรือไม่มีก็ได้ ทั้งเมืองจินหลินรู้ดีว่าลี่เป่ยยวนรักเจียงเหยียน เธอเป็นเพียงแค่ตัวแทนราคาถูกที่ใช้แทนเจียงเหยียนเท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานของทั้งคู่ ถังหว่านหนิงถูกคนร้ายลักพาตัวไปและถูกทรมานนานถึงสามวันสามคืน แต่ลี่เป่ยยวนกลับปฏิเสธที่จะจ่ายค่าไถ่ แถมยังจัดพิธีแต่งงานกับคนรักในใจของเขาในวันเดียวกัน เป็นครั้งแรกที่ถังหว่านหนิงตาสว่างและตัดสินใจปล่อยวางจากความรักที่ไม่มีค่า เธอได้ย้อนเวลากลับไปยังงานหมั้นเมื่อสามปีก่อน ขณะที่ลี่เป่ยยวนรีบวิ่งออกจากงานไปหาคนรักในใจที่พยายามฆ่าตัวตาย ในสายตาของผู้คน เธอกลายเป็นตัวตลกที่ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะเยาะ แต่คราวนี้ถังหว่านหนิงไม่ร้องไห้หรือโวยวาย เธอเลือกที่จะประกาศยกเลิกงานหมั้นทันที โดยให้เหตุผลว่า ประธานลี่แห่งตระกูลลี่มีปัญหาทางเพศ ทันทีที่ประกาศออกไป เรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ที่แพร่สะพัดไปทั่วโลกออนไลน์ ในขณะที่ลี่เป่ยยวนที่เคยเกลียดเธออย่างที่สุด กลับเปลี่ยนมุมตรงกันข้าม เขามุมเธอไว้ที่มุมกำแพงพร้อมกับพูดว่า “ถังหว่านหนิง การเล่นบทอยากปฏิเสธแต่ก็ยั่วยวนไปพร้อมกันนี่สนุกมากหรือไง?” ถังหว่านหนิงตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ประธานลี่ เคยมีใครบอกคุณบ้างไหมว่าคุณหน้าด้าน?”

ความแค้นของกัลป์ฝังรากลึก เขาออกตามล่าตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวกลายเป็นคนเสียสติ แต่คนที่ต้องรับกรรมคือ น้องสาวของตัวการ "เธอเลือกเอาเองว่าจะนอนกับฉันคนเดียว หรือให้ลูกน้องฉันร่วมสนุกด้วย"

“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำ ลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชาย หลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้” คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย วชิราภรณ์กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน

เพราะเธอเป็นลูกติดของแม่เลี้ยงเขา เด็กสาวที่เขาเคยคิดว่าเป็นลูกของแม่บ้าน กลับกลายมาเป็นสมาชิกอีกคนในครอบครัว เขาจึงตั้งแง่จงเกลียด จงชัง " เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนเห็บ หมัดที่เกาะครอบครัวฉันไม่ไปไหนเลยนะ กี่ปีมาแล้วที่ฉันอุตส่าห์หนีไปอยู่ต่างประเทศพวกเธอก็ไม่ยอมไปไหน" วาจาเผ็ดร้อนที่ไม่น่าออกมาจากปากของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความรังเกียจ ทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาตกใน เพี้ยะ!!!! เสียงฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าข้างหนึ่งของชายหนุ่ม จนหน้าของเขาหันไปตามแรงมือ " คุณจะดูถูกฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันไม่ยอมให้คุณมากล่าวหาแม่ของฉันเด็ดขาด" หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ " เธอกล้าตบฉันงั้นหรอ ยัยเด็กบ้า รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้ว" " ถึงกับหอบเลยหรอ ป่านนี้คงแฉะหมดแล้วสินะ คนอย่างเธอนี่มันร่านดีจริงๆ คราวนี้ฉันแค่ทดสอบสินค้า แต่ถ้าเธอยังหน้าด้านอยู่บ้านหลังนี้อีก ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่"

เหตุจากฝันร้าย! ขอขวัญ ไพรีรักษ์ จึงตัดสินใจเดินทางเหินฟ้าสู่ดินแดนแห่งทราย การยื่นเท้าไปสอดกับบางเรื่อง เป็นเหตุนำเธอไปพบเจอกับผู้ชายที่แรกพบเจอก็มองเห็นเป็นศัตรู